I cannot imagine living my life wit

I cannot imagine living my life without my family by my side. Family is very important and valuable to me and is something that should never be taken for granted. Without my family, a large part of my life and culture would be missing.
Whether it's my grandparent, my two sisters, my mom, or my dad, I know I can always count on someone to help me feel better. In fact, I think that this is probably the most important thing that my family has taught me; a family is made up of people who you can trust and who you can count on. Too many times today, we read in the papers about families where parents abuse their children, verbally and physically. What these parents don't realize is that they are either beginning or involving themselves in a vicious circle of hate in families. When parents abuse their children, they are telling their children that that is the way to raise children, and this is what their children learn. I was lucky, I have learned differently, because my family cares about me, and I care about them.
In this world of doubt, insecurity, and fear, my family is always there for me, holding their arms open to me with love. On the first day of first grade, I didn't want to go to school, I had butterflies in my stomach and I found it difficult to walk because I was so nervous. The only reason that I finally went into the classroom is because my mom walked in with me, and promised me that as soon as school was out, she'd be there waiting for me, ready to bring me back to where I felt most comfortable, my family.
Luckily, I'm a little more grown up now; I can go into school by myself, and in a couple of years, when I go away to college, I'll really have to go to school by myself. There will be no one who I will know at college. Of course I know I'll make friends, but none of them will mean as much to me as my family does.
However, I don't know exactly what I'll miss most about my family. I know that I'll miss th

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันไม่สามารถจินตนาการการใช้ชีวิตของฉันไม่ มีครอบครัวเคียงข้าง ครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญ และมีคุณค่ากับผมมาก และเป็นสิ่งที่ไม่ควรจะดำเนินการได้ ไม่ มีครอบครัว ส่วนใหญ่ของชีวิตและวัฒนธรรมของฉันจะหายไป มีปู่ย่าตายายของฉัน พี่สอง แม่ พ่อของฉัน ฉันรู้ว่า ฉันสามารถนับบนความช่วยเหลือครับรู้สึกดีขึ้น ในความเป็นจริง ผมคิดว่า นี้อาจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ครอบครัวของฉันสอนให้ฉัน ครอบครัวถูกสร้างขึ้นจากคน ที่คุณสามารถเชื่อถือ และ ที่คุณสามารถนับบน เวลามากเกินไปในวันนี้ เราอ่านในเอกสารเกี่ยวกับครอบครัวที่ผู้ปกครองละเมิดเด็ก วาจา และร่างกาย สิ่งเหล่านี้ผู้ปกครองไม่ทราบได้ว่า พวกเขาจะเริ่มต้น หรือเกิดอุบาทว์ของความเกลียดชังในครอบครัวตัวเอง เมื่อผู้ปกครองละเมิดเด็กของพวกเขา พวกเขาจะบอกลูก ๆ ว่าเป็นวิธีการเลี้ยงลูก และนี่คือสิ่งที่เด็กเรียนรู้ ผมโชคดี ข้าพเจ้าเรียนรู้แตกต่างกัน เพราะครอบครัวอาสาสมัครที่ฉัน และฉันดูแลเกี่ยวกับพวกเขา ในโลกนี้ ความสงสัย ความไม่มั่นคง ความกลัว ครอบครัวของฉันมีเสมอฉัน ถือแขนเปิดให้ฉัน ด้วยความรัก วันแรกแรกเกรด ไม่อยากไปโรงเรียน ผมผีเสื้อในท้องของฉัน และฉันพบว่ามันยากที่จะเดินเพราะประสาทดังนั้น เหตุผลเดียวที่ผมก็เดินเข้าห้องเรียนเป็น เพราะแม่ของฉันเดินกับฉัน และสัญญาฉันที่เร็วที่สุดเท่าที่โรงเรียนก็ออกมา เธอจะมีฉันรอ พร้อมที่จะนำฉันกลับไปที่รู้สึกสบายที่สุด ครอบครัวของฉัน โชคดี ฉัน:น้อยโตขึ้นเดี๋ยวนี้ ฉันสามารถไปเข้าโรงเรียน ด้วยตัวเอง และในสองสามปี เมื่อไปห่างวิทยาลัย ฉันจริง ๆ จะไปโรงเรียน ด้วยตัวเอง จะมีที่ฉันจะทราบที่วิทยาลัย แน่นอนฉันรู้ฉันจะทำให้เพื่อน ๆ แต่ไม่มีพวกเขาจะมีความหมายมากผมเป็นครอบครัวไม่ อย่างไรก็ตาม ฉันไม่รู้ว่าอะไรจะคิดถึงมากที่สุดเกี่ยวกับครอบครัวของฉัน ฉันรู้ว่า ฉันจะพลาด th

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันไม่สามารถจินตนาการชีวิตของฉันโดยครอบครัวของฉันอยู่เคียงข้างฉัน ครอบครัวเป็นสิ่งที่สำคัญมากและมีคุณค่ากับผมและเป็นสิ่งที่ไม่ควรได้รับอนุญาต โดยไม่ต้องครอบครัวของฉันเป็นส่วนใหญ่ของชีวิตและวัฒนธรรมของฉันจะหายไป.
ไม่ว่าจะเป็นปู่ย่าตายายของฉันน้องสาวทั้งสองของแม่หรือพ่อของฉันฉันรู้ว่าฉันสามารถนับบนคนที่จะช่วยฉันรู้สึกดีขึ้น ในความเป็นจริงผมคิดว่านี้น่าจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ครอบครัวของฉันได้สอนให้ฉัน; ครอบครัวที่ถูกสร้างขึ้นจากคนที่คุณสามารถไว้วางใจและคนที่คุณสามารถนับบน ครั้งมากเกินไปวันนี้เราอ่านในเอกสารที่เกี่ยวกับครอบครัวที่พ่อแม่ของเด็กทำผิดกฎของพวกเขาทางกายและวาจา สิ่งที่พ่อแม่เหล่านี้ไม่ได้ตระหนักก็คือว่าพวกเขาจะเริ่มต้นหรืออย่างใดอย่างหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับตัวเองอยู่ในวงจรอุบาทว์แห่งความเกลียดชังในครอบครัว เมื่อพ่อแม่ละเมิดเด็กของพวกเขาพวกเขาจะบอกเด็กของพวกเขาว่าเป็นวิธีที่จะยกเด็กและนี่คือสิ่งที่เด็กของพวกเขาได้เรียนรู้ ผมโชคดีที่ฉันได้เรียนรู้ที่แตกต่างกันเพราะครอบครัวของฉันใส่ใจเกี่ยวกับฉันและฉันดูแลเกี่ยวกับพวกเขา.
ในโลกที่มีข้อสงสัยความไม่มั่นคงและความกลัวนี้ครอบครัวของฉันอยู่ที่นั่นเสมอสำหรับผมถือแขนของพวกเขาเปิดประตูให้ฉันด้วยความรัก ในวันแรกของชั้นแรกผมไม่ได้ต้องการที่จะไปโรงเรียนผมมีผีเสื้อในท้องของฉันและฉันพบว่ามันยากที่จะเดินเพราะผมตื่นเต้นมาก เหตุผลเดียวที่ว่าในที่สุดผมก็เดินเข้าไปในห้องเรียนเป็นเพราะแม่ของฉันเดินเข้ามาในกับฉันและฉันสัญญาว่าทันทีที่โรงเรียนออกมาเธอก็จะมีการรอคอยสำหรับฉันพร้อมที่จะนำมาให้ฉันกลับไปที่ผมรู้สึกสะดวกสบายมากที่สุด . ครอบครัวของฉัน
โชคดีที่ฉันเล็ก ๆ น้อย ๆ เติบโตขึ้นมาในขณะนี้ ฉันสามารถไปเข้าไปในโรงเรียนด้วยตัวเองและในสองสามปีที่ผ่านมาเมื่อฉันไปออกไปเรียนที่วิทยาลัยผมจะจริงๆต้องไปโรงเรียนด้วยตัวเอง จะไม่มีใครฉันจะรู้ได้ที่วิทยาลัย แน่นอนฉันรู้ว่าฉันจะทำให้เพื่อน ๆ แต่ไม่มีของพวกเขาจะหมายถึงมากที่สุดเท่าที่ให้ฉันเป็นครอบครัวของฉันไม่.
แต่ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ฉันจะพลาดมากที่สุดเกี่ยวกับครอบครัวของฉัน ฉันรู้ว่าฉันจะพลาด TH

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมไม่สามารถจินตนาการชีวิตของฉันไม่มีครอบครัวอยู่ข้างๆ ครอบครัวคือสิ่งที่สำคัญและมีค่ากับผม และเป็นสิ่งที่ไม่ควรมองข้าม ไม่มีครอบครัว ส่วนใหญ่ของชีวิตและวัฒนธรรมจะหายไปไม่ว่าจะเป็น ปู่ ย่า ตา ยายของฉัน พี่สาว แม่หรือพ่อ ฉันรู้ว่าฉันสามารถนับบนคนเพื่อช่วยให้ฉันรู้สึกดีขึ้น ความจริงแล้ว ฉันคิดว่านี้อาจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ครอบครัวของฉันได้สอนฉัน ครอบครัวที่ถูกสร้างขึ้นจากคนที่คุณสามารถเชื่อถือได้และคุณสามารถนับบน หลายครั้ง วันนี้ เราอ่านในหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับครอบครัวที่พ่อแม่รังแกลูก ด้วยวาจา และทางกายภาพ สิ่งที่พ่อแม่เหล่านี้ไม่ได้ตระหนักคือว่าพวกเขามีทั้งต้นหรือเกี่ยวข้องกับตัวเองในวงจรอุบาทว์ของเกลียดครอบครัว เมื่อพ่อแม่รังแกลูกๆของพวกเขา พวกเขาจะบอกลูกๆ ว่าเป็นวิธีที่จะเลี้ยงเด็ก และนี้คือสิ่งที่เด็กเรียนรู้ ฉันโชคดีที่ฉันได้เรียนรู้ที่แตกต่างกัน เพราะครอบครัวของฉันห่วงฉัน ฉันดูแลเกี่ยวกับพวกเขาใน โลก นี้ สงสัย ความไม่มั่นคง และความกลัว ครอบครัวของฉันมีให้ฉันเสมอ จับแขนของพวกเขาเปิดให้ฉันด้วยความรัก ในวันแรกของปีที่ก่อน ผมไม่อยากไปโรงเรียน ฉันมีผีเสื้อในท้องของฉันและฉันพบว่ามันยากที่จะเดินเพราะฉันตื่นเต้นมาก เหตุผลเดียวที่ฉันได้เข้าเรียน เพราะ แม่เดินเข้ามากับผม และสัญญาว่าทันทีที่โรงเรียนออกไป เธอจะรอฉัน พร้อมจะพาฉันกลับไปยังที่ที่รู้สึกสบายที่สุด ครอบครัวของฉันโชคดีที่ผมอีกหน่อยโตขึ้น ตอนนี้ผมสามารถไปโรงเรียนด้วยตัวเอง และในสองสามปีเมื่อฉันไปโรงเรียน ฉันคงต้องไปโรงเรียนเอง ก็จะไม่มีใครที่ผมรู้จักที่วิทยาลัย แน่นอน ผมรู้ ผมจะให้เพื่อน แต่ไม่มีของพวกเขาจะหมายถึงมากกับผม ครอบครัวของผมมีแต่ข้าไม่รู้ว่าข้าจะพลาดมากที่สุดเกี่ยวกับครอบครัวของฉัน ฉันรู้ว่าฉันจะคิดถึง .