A third criterion of personal ident

A third criterion of personal identity is that we are our bodies, that is to say, that personal identity is constituted by some brute physical relation between, for example, different bodies or different life-sustaining systems at different times. Although this view is still somewhat unpopular, developments about personal identity theory in the 1990s promise an ideological change, as versions of the so-called somatic criterion, associated with Eric Olson and Paul Snowdon, attract a continuously growing number of adherents.


There are three main sorts of answers to the persistence question in the literature. The most popular are psychological-continuity views, according to which the holding of some psychological relation is necessary or sufficient (or both) for one to persist. You are that future being that in some sense inherits its mental features—beliefs, memories, preferences, the capacity for rational thought, that sort of thing—from you; and you are that past being whose mental features you have inherited in this way. There is dispute over what sort of inheritance this has to be—whether it must be underpinned by some kind of physical continuity, for instance, or whether a “non-branching” requirement is needed. There is also disagreement about what mental features need to be inherited. (We will return to some of these points.) But most philosophers writing on personal identity since the early 20th century have endorsed some version of this view. The memory criterion mentioned earlier is an example. Advocates of psychological-continuity views include Johnston (1987), Garrett (1998), Hudson (2001), Lewis (1976), Nagel (1986: 40), Noonan (2003), Nozick (1981), Parfit (1971; 1984: 207), Perry (1972), Shoemaker (1970; 1984: 90; 1997; 1999), and Unger (1990: ch. 5; 2000).

A second sort of answer is that our persistence consists in some brute physical relation. You are that past or future being that has your body, or that is the same biological organism as you are, or the like. It has nothing to do with psychological facts. Call these brute-physical views. (Don't confuse them with the view that physical evidence has some sort of priority over psychological evidence in finding out who is who. That has to do with the evidence question.) Their advocates include Ayers (1990: 278–292), Carter (1989), Mackie (1999), Olson (1997), van Inwagen (1990), and Williams (1956–7, 1970).

You may think the truth lies somewhere between the two: we need both mental and physical continuity to survive, or perhaps either would suffice without the other. This usually counts as a psychological-continuity view as we have defined it. Here is a test case. Imagine that your brain is transplanted into my head. Two beings result: the person who ends up with your cerebrum and (presumably) most of your mental features, and the empty-headed being left behind, which may be biologically alive but has no mental features. Those who say that you would be the one who gets your brain usually say so because they believe that some relation involving psychology suffices for you to persist. Those who say that you would be the empty-headed vegetable say so because they take your persistence to consist in something entirely non-psychological, as brute-physical views have it.

Both psychological-continuity and brute-physical views agree that there is something that it takes for us to persist—that there are informative, nontrivial necessary and sufficient conditions for a person existing at one time to be a thing existing at another time. A third view, Anticriterialism, denies this. Psychological and physical continuity are evidence for identity, it says, but do not always guarantee it, and may not be required. The clearest advocate of this view is Merricks (1998; see also Lowe 1996: 41ff., 2012; for criticism see Zimmerman 1998, Shoemaker 2012). It is sometimes associated with substance dualism, but the connection is disputable (see Swinburne 1984, Olson 2012). There are anticriterialist views about things other than people as well. Anticriterialism is poorly understood.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เงื่อนไขที่สามของตัวบุคคลจะเป็นร่างกายของเรา กล่าวคือ ว่า ตัวบุคคลจะทะลัก โดยบาง brute ทางกายภาพความสัมพันธ์ระหว่าง เช่น ร่างกายอื่นหรือระบบประคับประคองชีวิตแตกต่างกันที่เวลาแตกต่างกัน แม้ว่ามุมมองนี้ยังคงค่อนข้างเติบ พัฒนาเกี่ยวกับทฤษฎีเอกลักษณ์ส่วนบุคคลในสัญญาปี 1990 การเปลี่ยนแปลงอุดมการณ์ เป็นรุ่นเรียกว่า somatic เกณฑ์ เกี่ยวข้องกับ Eric โอลสันและ Paul มาร์ ดึงดูดจำนวนยังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องมีสามประเภทหลักของคำตอบของคำถามมีอยู่ในวรรณคดี มุมมองทางจิตวิทยาความต่อเนื่อง ตามที่ถือของบางความสัมพันธ์ทางจิตใจคือจำเป็น หรือเพียงพอเป็นนิยมมากที่สุด (หรือทั้งสอง) อย่างใดอย่างหนึ่งต่อไป คุณอยู่ที่ในอนาคตมีความรู้สึกบางอย่างที่สืบทอดลักษณะการทำงานของจิต — ความเชื่อ ความทรงจำ ลักษณะ กำลังการผลิตสำหรับคิดเชือด การเรียงลำดับของสิ่ง — จากคุณ และที่ผ่านมาเป็นลักษณะจิตสืบทอดมาในลักษณะนี้ มีข้อโต้แย้งผ่านเรียงลำดับสิ่งของการสืบทอดนี้ยังต้องคือว่ามันต้องได้รับการค้ำจุนจากบางชนิดของความต่อเนื่องทางกายภาพ เช่น หรือว่า "ไม่ใช่สาขา" ความต้องจำเป็น นอกจากนี้ยังมีกันเกี่ยวกับคุณลักษณะทางจิตใจที่ต้องการสืบทอดมา (เราจะส่งกลับจุดเหล่านี้บางส่วน) แต่นักปรัชญาส่วนใหญ่เขียนบนเอกลักษณ์ส่วนตัวนับตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20 ได้รับรองบางรุ่นของมุมมองนี้ เงื่อนไขหน่วยความจำที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้เป็นตัวอย่าง สนับสนุนมุมมองทางจิตวิทยาความต่อเนื่องรวมถึงจอห์นสตัน (1987), การ์ (1998), ฮัดสัน (2001), ลูอิส (1976), Nagel (1986:40), นูนัน (2003), Nozick (1981) Parfit (1971, 1984:207), เพอร์รี (1972) ชูเมกเกอร์ (1970; 1984:90; 1997; 1999), และ Unger (1990: ช. 5; 2000)การเรียงลำดับที่สองของคำตอบได้ที่มีอยู่ของเราประกอบด้วยในบางความสัมพันธ์ทางกายภาพ brute คุณอยู่ที่ในอนาคต หรืออดีตที่มีร่างกายของคุณ หรือที่สิ่งมีชีวิตชีวภาพที่เดียวกับคุณ หรือเช่น จะได้ไม่ มีข้อเท็จจริงทางจิตวิทยา เรียกมุมมองทางกายภาพเดรัจฉานเหล่านี้ (โปรดอย่าสับสนพวกเขามองว่า พยานมีบางจัดเรียงความสำคัญกว่าหลักฐานทางจิตใจในการหาผู้เป็นผู้ ที่ได้ มีคำถามหลักฐาน) สนับสนุนการรวมเอเยอร์ส (1990:278-292), คาร์เตอร์ (1989), รับเชิญ (1999), โอลสัน (1997), แวน Inwagen (1990), และวิลเลียมส์ (1956 – 7, 1970)คุณอาจคิดว่า อยู่จริงอยู่ระหว่าง 2: เราต้องการความต่อเนื่องทางกายภาพ และจิตใจเพื่อความอยู่รอด หรือบางทีใดจะพอไม่ มีอีก นี้มักไว้เป็นมุมมองทางจิตวิทยาความต่อเนื่อง ตามที่เราได้กำหนดไว้ กรณีทดสอบได้ คิดว่า สมองของคุณเป็น transplanted เป็นหัวหน้าของฉัน สิ่งมีชีวิตสองผล: บุคคลสิ้นสุดลงของ cerebrum และ (น่าจะ) ที่สุดของลักษณะการทำงานของจิต empty-headed ถูกทิ้ง ซึ่งอาจจะมีชีวิตอยู่ชิ้น แต่มีคุณลักษณะทางจิตใจไม่ คนที่บอกว่า คุณจะเป็นคนหนึ่งที่ได้รับสมองของคุณมักจะบอกว่า นั้น เพราะเชื่อว่า ความสัมพันธ์บางอย่างที่เกี่ยวข้องกับจิตวิทยา suffices คุณมานะ คนที่บอกว่า คุณจะเป็นผัก empty-headed กล่าวว่า นั้นเนื่องจากจะมีอยู่เพื่อประกอบสิ่งทั้งหมดไม่ใช่จิตใจ มีมุมมองทางกายภาพเดรัจฉานความต่อ เนื่องทางจิตวิทยา และทาง กายภาพเดรัจฉานยอมรับว่า มีบางสิ่งบางอย่างที่ใช้เราต่อไป — ที่มี nontrivial ข้อมูลความจำเป็น และเพียงพอเงื่อนไขสำหรับผู้ที่อยู่ในแต่ละครั้งจะ เป็นสิ่งที่มีอยู่ในนั้น มุมมองที่สาม Anticriterialism ปฏิเสธนี้ ความต่อเนื่องทางจิตวิทยา และทางกายภาพเป็นหลักฐานสำหรับตัว กล่าวว่า แต่ไม่เสมอรับประกัน และอาจไม่จำเป็น ทนายคมของมุมมองนี้เป็น Merricks (1998 ดู Lowe 1996: 41ff. 2012 วิจารณ์การปี 1998 Zimmerman, 2012 ชูเมกเกอร์) บางครั้งจะสัมพันธ์กับสาร dualism แต่การเชื่อมต่อเป็น disputable (ดู Swinburne 1984, 2012 โอลสัน) มีมุมมอง anticriterialist เกี่ยวกับสิ่งอื่นที่ไม่ใช่คนเช่น ไม่ดีคือเข้าใจ Anticriterialism

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกณฑ์ที่สามของตัวบุคคลคือการที่เรามีร่างกายของเราที่จะพูดว่าตัวตนส่วนบุคคลตั้งขึ้นตามความสัมพันธ์ทางกายภาพบางเดรัจฉานระหว่างตัวอย่างเช่นร่างกายที่แตกต่างกันหรือระบบค้ำจุนชีวิตที่แตกต่างกันในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน แม้ว่ามุมมองนี้ก็ยังคงเป็นที่นิยมค่อนข้างพัฒนาเกี่ยวกับทฤษฎีส่วนบุคคลในปี 1990 สัญญาการเปลี่ยนแปลงอุดมการณ์เป็นรุ่นเกณฑ์ร่างกายที่เรียกว่าเกี่ยวข้องกับเอริคโอลสันและพอลสโนว์ดอนดึงดูดจำนวนที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องของสมัครพรรคพวก. มีสาม ประเภทหลักของการตอบคำถามคงอยู่ในวรรณคดีที่ ที่นิยมมากที่สุดมีมุมมองทางจิตวิทยา-ต่อเนื่องตามที่ถือครองหลักทรัพย์ของความสัมพันธ์ทางด้านจิตใจบางอย่างเป็นสิ่งที่จำเป็นหรือเพียงพอ (หรือทั้งสอง) สำหรับหนึ่งยังคงมีอยู่ คุณกำลังในอนาคตที่ถูกว่าในความรู้สึกบางสืบทอดจิตของคุณสมบัติความเชื่อความทรงจำการตั้งค่าความสามารถในการคิดที่มีเหตุผล, เรียงลำดับของสิ่งจากคุณว่า; และคุณจะเห็นว่าที่ผ่านมาเป็นที่มีคุณสมบัติทางจิตที่คุณได้รับการถ่ายทอดในลักษณะนี้ มีความขัดแย้งกับสิ่งที่จัดเรียงของมรดกนี้จะต้องมีไม่ว่าจะต้องได้รับการสนับสนุนโดยชนิดของความต่อเนื่องทางกายภาพบางอย่างเช่นหรือไม่ว่าจะเป็น "ที่ไม่ได้แยก" ความต้องการเป็นสิ่งจำเป็น นอกจากนี้ยังมีความขัดแย้งเกี่ยวกับสิ่งที่มีคุณสมบัติทางจิตจะต้องมีการรับมรดก (เราจะกลับไปบางส่วนของจุดเหล่านี้.) แต่นักปรัชญาส่วนใหญ่เขียนเกี่ยวกับตัวบุคคลตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20 มีการรับรองรุ่นของมุมมองนี้บาง เกณฑ์ที่หน่วยความจำที่กล่าวก่อนหน้านี้เป็นตัวอย่าง ประชาสัมพันธ์จากมุมมองทางจิตวิทยา-ต่อเนื่องรวมถึงจอห์นสัน (1987), การ์เร็ต (1998), ฮัดสัน (2001), ลูอิส (1976), แจคกี้ (1986: 40) นัน (2003), Nozick (1981) Parfit (1971; 1984: 207), เพอร์รี่ (1972) เท้า (1970; 1984: 90; 1997; 1999) และอังเกอร์ (1990:. ch. 5; 2000) เรียงลำดับที่สองของคำตอบก็คือการคงอยู่ของเราประกอบด้วยในความสัมพันธ์ทางกายภาพบางอย่างดุร้าย คุณอยู่ที่ว่าในอดีตหรือความเป็นอยู่ในอนาคตที่มีร่างกายของคุณหรือว่าเป็นสิ่งมีชีวิตทางชีวภาพเช่นเดียวกับที่คุณมีหรือชอบ มันมีอะไรจะทำอย่างไรกับข้อเท็จจริงทางจิตวิทยา โทรเหล่านี้มองเห็นวิวเดรัจฉานทางกายภาพ (อย่าสับสนพวกเขามีมุมมองว่าหลักฐานทางกายภาพที่มีการเรียงลำดับของความสำคัญมากกว่าหลักฐานทางจิตวิทยาในการหาใครเป็นใครที่จะทำอย่างไรกับหลักฐานคำถาม..) ผู้สนับสนุนของพวกเขารวมเยอร์ (1990: 278-292), คาร์เตอร์ (1989), แม็กกี้ (1999), โอลสัน (1997), รถตู้ Inwagen (1990) และวิลเลียมส์ (1956-7, 1970). คุณอาจคิดว่าความจริงอยู่ที่ไหนสักแห่งระหว่างสองเราจำเป็นต้องใช้ทั้งความต่อเนื่องทั้งกายและใจเพื่อความอยู่รอด หรือบางทีอาจจะพอเพียงอย่างใดอย่างหนึ่งโดยไม่ต้องอื่น ซึ่งโดยปกติจะนับเป็นมุมมองทางจิตวิทยา-ต่อเนื่องในขณะที่เราได้กำหนดไว้มัน นี่คือกรณีทดสอบคือ ลองนึกภาพว่าสมองของคุณจะถูกปลูกลงในหัวของฉัน ส่งผลให้เกิดสิ่งมีชีวิตที่สอง: คนที่จบลงด้วยมันสมองของคุณและ (น่าจะ) มากที่สุดของคุณสมบัติทางจิตของคุณและถูกเปล่ามุ่งหน้าไปทิ้งไว้ข้างหลังซึ่งอาจจะเป็นทางชีวภาพมีชีวิตอยู่ แต่ไม่มีคุณสมบัติทางจิต ผู้ที่บอกว่าคุณจะเป็นหนึ่งในผู้ที่ได้รับสมองของคุณมักจะพูดอย่างนี้ก็เพราะพวกเขาเชื่อว่ามีความสัมพันธ์บางอย่างที่เกี่ยวข้องกับจิตวิทยาพอเพียงสำหรับคุณที่จะยังคงมีอยู่ ผู้ที่บอกว่าคุณจะเป็นผักเปล่ามุ่งหน้าไปพูดอย่างนั้นเพราะพวกเขาใช้ความคงอยู่ของคุณจะประกอบด้วยในบางสิ่งบางอย่างสิ้นเชิงที่ไม่ใช่ทางด้านจิตใจเช่นมุมมองเดรัจฉานทางกายภาพมีมัน. ทั้งความต่อเนื่องทางจิตวิทยาและมุมมองเดรัจฉานทางกายภาพยอมรับว่ามีบางสิ่งบางอย่าง ว่าจะใช้เวลาสำหรับเราที่จะยังคงมีอยู่ที่มีข้อมูลเงื่อนไขที่จำเป็นและเพียงพอขี้ปะติ๋วสำหรับคนที่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่จะเป็นสิ่งที่มีอยู่ในเวลาอื่น มุมมองที่สาม Anticriterialism, ปฏิเสธเรื่องนี้ ความต่อเนื่องทางร่างกายและจิตใจเป็นหลักฐานสำหรับตัวตนก็พูด แต่ไม่เคยรับประกันมันและอาจไม่จำเป็นต้อง ผู้สนับสนุนที่ชัดเจนของมุมมองนี้เป็น Merricks (1998; ดูเพิ่มเติมโลว์ 1996:. 41ff 2012; วิจารณ์เห็น Zimmerman ปี 1998 ช่างทำรองเท้า 2012) มันมีความเกี่ยวข้องบางครั้งมีคู่สาร แต่การเชื่อมต่อเป็นปัญหาอยู่ (ดู Swinburne 1984 โอลสัน 2012) มีมุมมองที่ anticriterialist เกี่ยวกับสิ่งอื่น ๆ กว่าคนเช่นกัน Anticriterialism เป็นที่เข้าใจได้ไม่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกณฑ์ที่สามคือเอกลักษณ์ส่วนตัวที่เราเป็นร่างกายของเรา นั่นก็คือ ที่ตัวบุคคลคือ ตั้งขึ้นโดยคนทางกายภาพความสัมพันธ์ เช่น ร่างกาย หรือชีวิตที่แตกต่างจากระบบที่แตกต่างกันในเวลาที่แตกต่างกัน แม้ว่ามุมมองนี้ยังค่อนข้างไม่เป็นที่นิยม การพัฒนาเรื่องเอกลักษณ์ส่วนตัวทฤษฎียุคสัญญาเปลี่ยนอุดมการณ์เป็นรุ่นของเกณฑ์ทางกาย เรียกว่า เกี่ยวข้องกับเอริคโอลสัน และพอล สโนว์ดอน , ดึงดูด เติบโตอย่างต่อเนื่องจำนวนสมัครพรรคพวก


มีสามประเภทหลักของการถามตอบในวรรณคดี ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดคือมุมมองที่ต่อเนื่องทางจิตวิทยาตามซึ่งถือของจิตวิทยาความสัมพันธ์เป็นสิ่งที่จำเป็นหรือเพียงพอ ( หรือทั้งสอง ) ให้คงอยู่ คุณคืออนาคตที่ถูกว่าในความรู้สึกบางอย่างที่สืบทอดคุณสมบัติของจิตใจ ความเชื่อ , ความทรงจำ , การตั้งค่า , ความสามารถในการคิดอย่างมีเหตุผล อะไรทำนองนั้น จากคุณ และคุณเป็นคนที่มีจิตใจที่ผ่านคุณสมบัติได้รับการถ่ายทอดในลักษณะนี้