The history of this goes back to Ga

The history of this goes back to Gauss (1809, 1823), who in his study of the motion of the planets developed methods for the weighted combination of observations with errors. We will approach it from a Bayesian standpoint, following Lorenc (1986) and Lorenc and Hammon (1988). The Bayesian formalism gives a consistent treatment allowing for the (unfortunately common) occurrence of observations with "gross" errors. The resulting equations are equivalent to Gauss's minimum variance approach, for observations with a Gaussian error distribution.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัตินี้จะกลับไปเกาส์ (1809, 1823), ซึ่งในการศึกษาของการเคลื่อนไหวของดาวเคราะห์ของเขาพัฒนาวิธีการสังเกตมีข้อผิดพลาดรวมถ่วงน้ำหนัก เราจะเข้าได้จากการมองของทฤษฎี ต่อ Lorenc (1986) และ Lorenc และหมู่ (1988) Formalism ทฤษฎีให้สอดคล้องการรักษาช่วยให้การสังเกตมีข้อผิดพลาด "รวม" เกิด (แต่ทั่วไป) สมการผลลัพธ์จะเหมือนกับวิธีผลต่างขั้นต่ำของเกาส์ สำหรับการสังเกตที่มีการกระจายข้อผิดพลาด Gaussian

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมาของเรื่องนี้กลับไปเกาส์ (1809, 1823) ซึ่งในการศึกษาของการเคลื่อนที่ของดาวเคราะห์พัฒนาวิธีการสำหรับการรวมถ่วงน้ำหนักของการสังเกตมีข้อผิดพลาด เราจะเข้าใกล้มันจากมุมมองคชกรรม Lorenc ต่อไปนี้ (1986) และ Lorenc และ Hammon (1988) เป็นพิธีแบบเบย์ให้การรักษาที่สอดคล้องกันเพื่อให้สามารถ (น่าเสียดายที่พบบ่อย) เกิดขึ้นจากการสังเกตการณ์ด้วย "ขั้นต้น" ข้อผิดพลาด สมผลเทียบเท่ากับวิธีการแปรปรวนต่ำสุดของเกาส์สำหรับข้อสังเกตที่มีการกระจายความผิดพลาดเสียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติศาสตร์นี้กลับไปเกาส์ ( 1256 1823 , ) ที่ห้องทำงานของการเคลื่อนที่ของดาวเคราะห์ได้พัฒนาวิธีการสำหรับการรวมกันแบบสังเกตที่มีข้อผิดพลาด พวกเราจะเข้าใกล้มันจากมุมมองของเบย์ ต่อไปนี้ lorenc ( 1986 ) และ lorenc และ ฮัมโมน ( 1988 )พิธีคชกรรมให้สอดคล้องการอนุญาตให้ทั่ว ( ขออภัย ) ที่เกิดขึ้นจากการสังเกตกับข้อผิดพลาด " แหวะ " ซึ่งสมการจะเทียบเท่ากับต่ำสุดของความแปรปรวนแบบเกาส์สำหรับการสังเกตที่มีการกระจาย Gaussian ข้อผิดพลาด .