The Peshawar Valley is a kidney-sha

The Peshawar Valley is a kidney-shaped basin (5500 km2) located
at the southern foothills of the Himalayas between longitude 71°, 15′
and 72°, 50′ E and latitude 33°, 15′ and 33°, 40′ N in the Khyber
Pakhtunkhwa Province of Pakistan (Fig. 1). The west to south-east flowing River Kabul and its tributaries irrigate the basin and join the
Indus at the eastern end of the province at Khairabad (Tariq, 2001).
The valley is surrounded by ridges of rocks ranging in age fromPrecambrian
to Tertiary (Rafiq et al., 1983). Igneous rocks such as granites and
seyenites and metamorphic rocks like gneiss and schists are common
along the northern and northeastern boundary (Kemp and Jan, 1980).
In the south and west, the rocks are consolidated sediments including
sandstones, shales and limestone formed during the Mesozoic and
Lower Tertiary. The consolidated basement rock of the Valley itself consists
of Tertiary molasses deposits. According to Nizami (1973), the Peshawar
area was transformed into a lake several times during the
Middle Pleistocene, when the outflow of the Indus River was blocked.
The lake deposits show alternating sandy and silty layer. The lake
must have been quite extensive since its deposits are even encountered
near Matanni, high up the southern piedmont. Several erosion cycles
since the Middle Pleistocene have been recognised. During that time
much of the loess cover was removed (Kruseman & Naqavi, 1988).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปศวาร์หุบเขาจะเป็นรูปไตอ่าง (5500 km2) อยู่ที่เนินเขาทางตอนใต้ของเทือกเขาหิมาลัยระหว่างลองจิจูด 71°, 15′และ 72°, 50′ E และละติจูด 33 องศา 15′ และ 33°, 40′ N ในก้นPakhtunkhwa จังหวัดของปากีสถาน (Fig. 1) ทิศตะวันตกไปตะวันออกเฉียงใต้ไหลผ่านแม่น้ำคาบูลและสายการ irrigate อ่างและเข้าร่วมการเอยูรเวท้ายตะวันออกจังหวัดที่ Khairabad (Tariq, 2001)หุบเขาล้อมรอบ ด้วยสันเขาหินตั้งแต่ในยุค fromPrecambrianการตติย (Rafiq et al., 1983) Igneous หินเช่นหินแกรนิต และseyenites และหิน metamorphic เช่นหินไนส์และ schists อยู่ทั่วไปตามภาคเหนือ และอีสานเขต (Kemp และ Jan, 1980)ใต้และตะวันตก หินมีตะกอนรวมทั้งsandstones, shales และหินปูนที่เกิดขึ้นในระหว่างมีโซโซอิก และลดตติย ประกอบด้วยหินชั้นใต้ดินรวมของเขาเองของเงินฝากต่อกากน้ำตาล ตาม Nizami (1973), เปชวาร์ในตั้งถูกเปลี่ยนเป็นเลหลายครั้งระหว่างกลาง Pleistocene เมื่อกระแสของแม่น้ำเอยูรเวถูกบล็อกฝากเลแสดงสลับชั้นทราย และปนทรายแป้ง ทะเลสาบต้องได้รับอย่างค่อนข้างละเอียด เพราะได้พบของฝากใกล้ Matanni ตั้ง piedmont ทางตอนใต้ พังทลายหลายรอบตั้งแต่กลาง Pleistocene ได้แล้วยัง ในช่วงเวลานั้นมากดินเหลืองครอบคลุมถูกลบ (Kruseman & Naqavi, 1988)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพชาวาร์วัลเลย์เป็นแอ่งรูปไต (5,500 กิโลเมตร 2)
ตั้งอยู่ที่เชิงเขาทางตอนใต้ของเทือกเขาหิมาลัยระหว่างลองจิจูด71 ° 15
'และ72 ° 50' E และละติจูด 33 ° 15 'และ 33 ° 40' N ใน
ก้นก้นจังหวัดปากีสถาน(รูปที่ 1). ทางทิศตะวันตกไปทางตะวันออกเฉียงใต้ไหลแม่น้ำคาบูลและแควทดน้ำอ่างและเข้าร่วมสินธุทางด้านตะวันออกของจังหวัดที่ Khairabad (Tariq, 2001). หุบเขาล้อมรอบด้วยแนวหินตั้งแต่ใน fromPrecambrian อายุการอุดมศึกษา(Rafiq et al., 1983) หินอัคนีเช่นหินแกรนิตและseyenites และหินแปรเช่น gneiss schists และอยู่ร่วมกันตามแนวพรมแดนภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ(เคมพ์และ ม.ค. 1980). ในทางทิศใต้และทิศตะวันตกหินที่มีการรวมตะกอนรวมทั้งหินทราย, shales และหินปูนที่เกิดขึ้นในช่วง หินและล่างตติยภูมิ ร็อคชั้นใต้ดินรวมของวัลเลย์ของตัวเองประกอบด้วยของตติยเงินฝากกากน้ำตาล ตามที่ Nizami (1973) ที่เพชาวาพื้นที่ก็กลายเป็นทะเลสาบหลายต่อหลายครั้งในช่วงกลางPleistocene เมื่อการรั่วไหลของแม่น้ำสินธุแม่น้ำถูกบล็อก. เงินฝากทะเลสาบแสดงสลับทรายและชั้นปนทรายแป้ง ทะเลสาบที่จะต้องได้รับค่อนข้างกว้างขวางตั้งแต่เงินฝากจะพบแม้ใกล้Matanni สูงขึ้นตีนภาคใต้ การพังทลายหลายรอบตั้งแต่กลาง Pleistocene ได้รับการยอมรับ ในช่วงเวลานั้นมากปกเหลืองจะถูกลบออก (Kruseman และ Naqavi, 1988)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หุบเขาเปศวาร์เป็นไตรูปอ่าง ( 5 , 500 ตารางกิโลเมตร ) ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของ
ที่ตีนเขาหิมาลัยระหว่างเส้นแวงที่ 71 / 72 / 15 นั้น
, E และละติจูด 33 ° 50 ’ , ’ 33 / 15 และ 40 n ’ใน Khyber
ปักข์ตุนวาจังหวัดของปากีสถาน ( ภาพที่ 1 ) ตะวันตกไปทางตะวันออกเฉียงใต้ไหลแม่น้ำคาบูลและแควน้ำอ่างและเข้าร่วม
โดยในด้านตะวันออกของจังหวัด ณ khairabad ( Tariq , 2001 ) .
หุบเขาล้อมรอบด้วยสันเขาหินตั้งแต่ในยุค fromprecambrian
ตติย ( เ ็ด ราฟิก et al . , 1983 ) หินอัคนีเช่นหินแกรนิต และหินหินแปรเช่นหินไนส์และ
seyenites และ schists เป็นเรื่องธรรมดา
ตามขอบเขตภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ( Kemp และ ม.ค. , 1980 ) .
ในภาคใต้และตะวันตกหินตะกอนรวมรวมทั้ง
หินทราย , หินปูนและหินดินดานส่วนบนในมหายุคมีโซโซอิกและ
ลดตติยภูมิ รวมชั้นใต้ดินหินของหุบเขาตัวเองประกอบด้วย
ของอุดมศึกษา กากน้ำตาล เงินฝากธนาคาร ตาม nizami ( 1973 ) , พื้นที่ Peshawar
กลายเป็นทะเลสาบหลายครั้งระหว่าง
กลาง Pleistocene เมื่อการรั่วไหลของแม่น้ำสินธุ
ถูกปิดกั้นทะเลสาบเงินฝากแสดงสลับชั้นดินทราย และชั้น ทะเลสาบ
คงจะค่อนข้างกว้างขวางตั้งแต่เงินฝากจะพบ
ใกล้ matanni สูงถึงตีนเขาภาคใต้ หลายรอบพังทลาย
ตั้งแต่ Pleistocene กลางได้รับการยอมรับ ในช่วงเวลานั้น
มากของดินลมหอบปกถูกลบออก ( kruseman & naqavi , 1988 )