Figure 1 shows the values of motiva

Figure 1 shows the values of motivational factors for
exercise reported by university students. When the hierarchy
of mean values found for each motivational factor is
considered, the most emphasized factor was characteristic
of the motivational context of disease prevention (3.49 ±
0.61). The factors least emphasized in statistical language
were found in the motivational context of social recognition
(1.23 ± 0.39) and competition (1.61 ± 0.61). The remaining
motivational factors were gathered in an intermediate
position in which the mean values of physical fitness (2.95 ±
0.69), body weight management (2.90 ± 0.85), physical
appearance (2.80 ± 0.68) and stress management (2.80 ± 0.77)
were significantly different from the mean values observed
in leisure/well-being (2.40 ± 0.70), affiliation (2.28 ± 0.66) and
health rehabilitation (2.16 ± 0.74).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปที่ 1
แสดงค่าของปัจจัยที่สร้างแรงบันดาลใจสำหรับการออกกำลังกายที่รายงานโดยนักศึกษามหาวิทยาลัย เมื่อลำดับชั้นของค่าเฉลี่ยที่พบในแต่ละปัจจัยที่สร้างแรงบันดาลใจมีการพิจารณาปัจจัยที่เน้นมากที่สุดคือลักษณะของบริบทสร้างแรงบันดาลใจในการป้องกันโรค(3.49 ± 0.61) ปัจจัยที่มีน้อยเน้นในภาษาทางสถิติที่พบในบริบทที่สร้างแรงบันดาลใจของการรับรู้ทางสังคม(1.23 ± 0.39) และการแข่งขัน (1.61 ± 0.61) ส่วนที่เหลืออีกปัจจัยที่สร้างแรงบันดาลใจมารวมตัวกันในการเป็นสื่อกลางในตำแหน่งที่ค่าเฉลี่ยของการออกกำลังกายทางกายภาพ(2.95 ± 0.69), การจัดการน้ำหนักตัว (2.90 ± 0.85) ทางกายภาพลักษณะ(2.80 ± 0.68) และการจัดการความเครียด (2.80 ± 0.77) อย่างมีนัยสำคัญ ที่แตกต่างจากค่าเฉลี่ยที่สังเกตในการพักผ่อน/ เป็นอยู่ที่ดี (2.40 ± 0.70) ความร่วมมือ (2.28 ± 0.66) และการฟื้นฟูสุขภาพ(2.16 ± 0.74)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปที่ 1 แสดงให้เห็นถึงคุณค่าของแรงจูงใจสำหรับ
การออกกำลังกายที่รายงานโดยนักศึกษาของมหาวิทยาลัย เมื่อลำดับ
ของค่าเฉลี่ยพบว่า ปัจจัยที่เป็นแรงจูงใจแต่ละ
ถือว่าส่วนใหญ่เน้นปัจจัยจูงใจลักษณะ
ของบริบทของการป้องกันโรค ( 3.49 ±
0.61 ) ปัจจัยน้อยเน้น
ภาษาสถิติพบในบริบทของการรับรู้ทางสังคมแรงจูงใจ
( 1.23 ± 0.39 ) และการแข่งขัน ( 1.61 ± 0.61 ) ที่เหลือ
แรงจูงใจถูกรวบรวมอยู่ในตำแหน่งกลาง
ที่ค่าเฉลี่ยของสมรรถภาพทางกาย ( 2.95 ±
0.69 ) , การจัดการน้ำหนักตัว ( 2.90 ± 0.85 ) , ลักษณะทางกายภาพ
( 2.80 ± 0.68 ) และการจัดการความเครียด ( 2.80 ± 0.77 )
มีความแตกต่างจากค่าเฉลี่ยสังเกต
ในสันทนาการ / อยู่ดีกินดี ( 2.40 ± 0.70 ) ความสัมพันธ์ ( 2.28 ± 0.66 )
( 2.16 และฟื้นฟูสุขภาพ± 0.74 )