I have never condoned any military

I have never condoned any military interventions in politics, and I do not think I ever will alter my stance.

However, I would like to propose you with two scenarios and ask how are you going to address the issue

A: In the name of democracy, 

1) Everybody is allowed to express their democratic beliefs at the fullest possible demonstrations, regardless of years or even decades this process may consume, often at the expense of economic progression. Never mind the economic stagnation, the country is still holding onto the democratic system and presumed to function in the said framework.
2) It is justify, and understandable, that millions of lives will perish as a result of episodes after episodes of protests, counter protests, sabotages, revenges, massively grotesque manipulation of the people's trusts. It is acceptable for those who call themselves democratic countries,to see yet another country caught in a quagmire of unrest, and ravaged by financial plight. After all, it is executed by the democratic prowess, thus, it is fully acceptable. 
3) A country is allowed to plunge into civil unrest, warfare among fractions, partition of lands and secession of regions as long as the democratically elected government is still adorned the country's parliament but practically yield no action in any administrative spheres. 
4) As long as politicians are elected, by whatever mean employed, they are allowed to cling onto their righteous posts, regardless of how corrupted they have become. 
5) The international community is at their utmost liberty to condemn any military interventions, even though none of those understand the context of Thai politics in its entirety. As long as the actions performed fail to conform with the democratic frame, condemnation is a de facto acceptance.

B : In the name of survival;

1 ) A slap in the face of those people who held the country hostage, who thought only of themselves, who wield all their might in nearly a decade long political bout, with a complete disregard to other people's opinion or thoughts. These people are no longer in the position to further jeopardise the already volatile political situations in the country. 
2) The decimation of a country is alleviated, even if it lasts only momentarily. At least, all parties involved have been given sometime to retrospectively reflect upon themselves the self-inflicted damages caused by this excessive demonstration of their political beliefs.
3) Arms in the hands of those who know how to use them is rather more assuring than with those who posses virtually no knowledge to maneuver them. Walking on streets of Bangkok has become less alarming as launching of illegally acquired firearms by "unknown party" against their opponents is no longer permissible by the soldier's presence.
4) Manipulation of people's trust and mind by politicians who capitalised disparity in the society for their personal gain has now been halted. No more politicians who would shrouded the populace with false hope and promises that never been materialised. It is the time that those who have been waging the political rages can return home and rethink for themselves if the battle that no one could ever win was really for the betterment of our country or for the benefits of those privilege fews.
5) The impasse is now the past and the hope of returning to normalcy is perceivable. For months, or even years, Thais have been walking a thin line of fear and instability, as a result of political upheaval. At the very least, we now are able to think of a day that we would be able to live our lives normally, in the absence of the never ending protests. 

My choice of how to fix the issue has been made. 
If you were a Thai, which would you have chosen???

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมไม่ได้ยังคงการแทรกแซงทางทหารใด ๆ ทางการเมือง และฉันไม่คิดว่า ฉันเคยจะเปลี่ยนท่าทางของฉัน

อย่างไรก็ตาม ฉันอยากจะนำเสนอคุณ ด้วยสถานการณ์ที่สอง และถามว่า คุณจะจัดการปัญหา

A: ในประชาธิปไตย,

1) ทุกคนได้แสดงความเชื่อของประชาธิปไตยที่ชุมนุมได้อย่างเต็มที่ ปี หรือแม้กระทั่ง ทศวรรษที่ผ่านมาว่า กระบวนการนี้อาจใช้ มักจะค่าใช้จ่ายของความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจ Never mind การชะงักงันทางเศรษฐกิจ ประเทศจะยังคงเก็บเข้าสู่ระบบประชาธิปไตย และ presumed ฟังก์ชันในกล่าวว่ากรอบ
2) มันจะชิดขอบ และเข้าใจ หลายล้านชีวิตจะพินาศดังของตอนหลังตอนประท้วง เคาน์เตอร์ ปฏิเสธ sabotages, revenges จัดการประหลาดอย่างหนาแน่นของความน่าเชื่อถือของประชาชน เป็นที่ยอมรับได้สำหรับคนที่เรียกตัวเองประเทศประชาธิปไตย ดูแต่ประเทศอื่นติด quagmire ของความไม่สงบ และ ravaged โดยสหัสเงิน หลังจากที่ทุก ใช้งาน โดยศักดาประชาธิปไตย ดังนั้น จึงยอมรับได้ทั้งหมด 
3) ประเทศที่ได้รับอนุญาตให้กระโดดลงไปในความไม่สงบแพ่ง สงครามระหว่างเศษ พาร์ทิชันของดินแดนและซีเซสชันตราบเท่าที่รัฐบาลได้รับเลือก democratically เป็นภูมิภาคประดับรัฐสภาของประเทศ แต่ผลผลิตไม่มีการกระทำในทุกรัฐบาลท้องถิ่นดูแลจริง 
4) ตราบใดที่นักการเมืองจะเลือกตั้ง โดยเฉลี่ยว่าจ้าง พวกเขาสามารถยึดบนกระทู้ความชอบธรรม ไม่ว่าอย่างไรเสียพวกเขาได้กลายเป็นการ 
5) ชุมชนนานาชาติเป็นอิสระของพวกเขาสูงสุดตำหนิใด ๆ แทรกแซงกองทัพ แม้ว่าไม่มีผู้เข้าใจบริบทของการเมืองไทยทั้งหมด As long as การดำเนินการดำเนินการล้มเหลวเพื่อให้สอดคล้องกับกรอบประชาธิปไตย ลงโทษนั้นเป็นเดิมยอมรับ

B: ในอยู่รอด;

1) เปอร์สหน้าคนจัดประเทศเป็นตัวประกัน ที่คิดเฉพาะของตัวเอง ที่ควงทั้งหมดอาจในเกือบทศวรรษที่ผ่านมาแข่งขันทางการเมืองยาวนาน ด้วยการไม่สนใจทำความเห็นหรือความคิดของคนอื่น คนเหล่านี้ไม่อยู่ในตำแหน่งที่ต้องการเพิ่มเติม jeopardise ระเหยแล้วสถานการณ์ทางการเมืองในประเทศ 
กำจัดจำนวนมากแบบ 2)ของประเทศคือ alleviated แม้ว่ามันเป็นเวลาเพียงข้าม น้อย ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องได้รับบางครั้งถึงย้อนหลังได้เมื่อตัวเองตัวเองความเสียหายเกิดจากการสาธิตนี้มากเกินไปของการเมืองความเชื่อ
3) อาวุธในมือของผู้ที่รู้วิธีการใช้มีมากกว่าเกิดความมั่นใจมากกว่ากับที่ posses แทบไม่รู้การซ้อมรบดังกล่าว เดินบนถนนในกรุงเทพได้กลายเป็นน้อยเจริญเป็นการเปิดตัวของ firearms ซื้อมาผิดกฎหมายโดย "บุคคลที่ไม่รู้จัก" กับฝ่ายตรงข้ามจะไม่อนุญาต โดยสถานะของทหาร
4) ยกเลิกการจัดการประชาชนเชื่อถือและจิตใจ โดยนักการเงินทุน disparity ในสมาคมเพื่อประโยชน์ส่วนตัวของพวกเขาขณะนี้นั้น ไม่มีนักการเมืองมากกว่าที่จะป่าไม้ประชาชนกับความผิดหวัง และสัญญาที่ เคย materialised ถึงเวลาที่ผู้ที่ได้รับทำ rages เมืองสามารถกลับบ้าน และ rethink เองถ้าเป็นการต่อสู้ที่ไม่มีใครไม่เคยชนะจริง ๆ กันถ้วนหน้าของประเทศ หรือ เพื่อประโยชน์ของ fews สิทธิ์เหล่านั้น
5)จนตอนนี้เป็นอดีต และความหวังของการกลับเข้าสู่ภาวะปกติคือ perceivable สำหรับเดือน หรือแม้กระทั่ง ปี ชาวไทยได้รับการเดินเส้นบาง ๆ ของความกลัวและความไม่แน่นอน จากแรงกระเพื่อมทางการเมือง อย่างน้อย เราตอนนี้จะคิดว่า วันที่ เราจะสามารถอยู่ชีวิตปกติ ในกรณีการประท้วงที่ไม่สิ้นสุด 

ได้หลากหลายวิธีการแก้ไขปัญหาของฉัน 
ก็ไทย ที่จะ คุณเลือก???

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมไม่เคยที่จะทหารแทรกแซงการเมือง และผมไม่คิดว่า ผมเคยจะเปลี่ยนจุดยืนของฉัน

แต่ผมขอเสนอคุณด้วยสองสถานการณ์ และถามว่า คุณจะแก้ไขปัญหา

: ในนามของประชาธิปไตยไหม

1 ) ทุกคนได้รับอนุญาต เพื่อแสดงความเชื่อของพวกเขาที่แสดงออกถึงประชาธิปไตยเป็นไปได้อย่างเต็มที่ไม่ว่าปีหรือทศวรรษที่ผ่านมาแม้กระบวนการนี้อาจใช้ บ่อยครั้งที่ค่าใช้จ่ายของความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจ ไม่เคยรังเกียจความซบเซาทางเศรษฐกิจ ประเทศจะยังคงยึดถือระบอบประชาธิปไตย และสันนิษฐานว่าฟังก์ชันในบอกว่ากรอบ .
2 ) จะปรับและเข้าใจได้ว่า นับล้านชีวิตจะตายเป็นผลของเอพเอพประท้วงหลังเคาน์เตอร์ประท้วง ,การก่อวินาศกรรมแก้แค้น , หลายอย่าง , พิสดารการไว้ใจคน เป็นที่ยอมรับสำหรับผู้ที่เรียกตัวเองว่าประเทศประชาธิปไตย ดูแต่ประเทศอื่นตกอยู่ในหล่มของความไม่สงบ และมีผลทำให้สภาพทางการเงิน หลังจากทั้งหมดจะดำเนินการโดยประชาธิปไตยศักดาจึงพร้อมยอมรับ รึเปล่า
3 ) ประเทศที่ได้รับอนุญาตให้กระโดดลงไปในความไม่สงบโยธาสงครามระหว่างเศษส่วนแบ่งดินแดนและการแยกตัวออกจากภูมิภาค ตราบใดที่รัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งยังประดับรัฐสภาของประเทศ แต่หากไม่มีการกระทำใด ๆต่อในการบริหารทรงกลม รึเปล่า
4 ) ตราบใดที่นักการเมืองเลือกตั้ง โดยสิ่งที่หมายถึงการจ้างงาน พวกเขาได้รับอนุญาตให้ยึดติดกับโพสต์อันชอบธรรมของตนเอง ไม่ว่าอย่างไร ความเสียหายที่พวกเขาได้กลายเป็นมั้ย
.5 ) ชุมชนระหว่างประเทศเป็นเสรีภาพของพวกเขาอย่างเต็มที่ เพื่อประณามการแทรกแซงทางทหารใด ๆ แม้ว่าจะไม่มีผู้ที่เข้าใจบริบทของการเมืองไทยอย่างครบถ้วน ตราบใดที่การกระทำดำเนินการล้มเหลวเพื่อให้สอดคล้องกับกรอบประชาธิปไตย การลงโทษเป็นพฤตินัยยอมรับ

B : ในนามของการอยู่รอด ;
1 ) ตบหน้าคนที่จับประเทศเป็นตัวประกันใครคิดเท่านั้นเอง ใครใช้ทั้งหมดของพวกเขาอาจจะในเกือบทศวรรษยาวการแข่งขันทางการเมืองกับเหยียบย่ำคนอื่นความคิดหรือความคิด คนเหล่านี้ไม่ได้อยู่ในตำแหน่งต่อไปได้ แล้วเป็นอันตรายต่อสถานการณ์การเมืองในประเทศ รึเปล่า
2 ) ทศนิยมของประเทศมีปัญหา แม้ว่าจะเป็นเวลาแค่เพียงชั่วขณะ อย่างน้อยทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องได้รับบางครั้งสะท้อนตัวเองย้อนหลังตนเอง inflicted ความเสียหายที่เกิดจากการประท้วงที่มากเกินไปของความเชื่อทางการเมืองของ .
3 ) อาวุธในมือของผู้ที่รู้วิธีการใช้พวกเขาค่อนข้างมากขึ้นมั่นใจกว่ากับผู้ที่ posses แทบไม่มีความรู้ที่จะใช้พวกเขาเดินบนท้องถนนของกรุงเทพฯได้กลายเป็นน่ากลัวน้อยกว่าการซื้ออาวุธปืนโดยผิดกฎหมายที่ไม่รู้จัก " ปาร์ตี้ " กับฝ่ายตรงข้ามของพวกเขาไม่อนุญาตโดยการแสดงตนของทหาร .
4 ) การจัดการของผู้เชื่อ และจิตใจ โดยนักการเมืองที่ได้รับทุนในสังคมเพื่อประโยชน์ส่วนบุคคลของพวกเขาได้ถูกยกเลิกไม่มีนักการเมืองที่ครอบคลุมประชาชนกับความหวังที่ผิดพลาดและสัญญาที่ไม่เคย materialised . มันคือเวลาที่ผู้ที่ได้รับการว่าจ้างในที่พรรคการเมืองสามารถกลับไปทบทวนตัวเอง ถ้าการต่อสู้ที่ไม่มีใครสามารถชนะได้จริงๆสำหรับ betterment ของประเทศหรือเพื่อประโยชน์ของผู้ที่สิทธิ์และ .
5 ) ปัญหาคือตอนนี้อดีตและหวังว่าจะกลับสู่ภาวะปกติ คือ perceivable . เดือน หรือแม้กระทั่งปี คนไทยมีเส้นทางเดินของความกลัวและความไม่มั่นคง ผลของแรงกระเพื่อมทางการเมือง อย่างน้อยที่สุด ตอนนี้เราสามารถคิดของวัน ที่เราจะสามารถใช้ชีวิตตามปกติ ในการขาดงานของไม่เคยสิ้นสุดการประท้วง รึเปล่า

ทางเลือกของฉันของวิธีการแก้ไขปัญหาได้ด้วย รึเปล่า
ถ้าคุณเป็นคนไทย ซึ่งคุณจะเลือก ? ? ? ? ? ?