Further aspectual distinctions are

Further aspectual distinctions are encoded by the use of auxiliary verbs, primarily have and be, which encode the contrast between a perfect and non-perfect past tense (I have run vs. I was running), and compound tenses such as preterite perfect (I had been running) and present perfect (I have been running).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่มเติมความ aspectual จะถูกเข้ารหัส โดยการใช้คำเสริมกริยา หลักได้ และ สามารถ ซึ่งเข้ารหัสความแตกต่าง ระหว่างห้องพัก และไม่ถือเลยตึงเครียด (ฉันได้ใช้เทียบกับผมทำงานอยู่), และผสมกาล preterite สมบูรณ์ (ผมมีการทำงาน) และได้ (ผมมีการทำงาน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ความแตกต่าง aspectual จะถูกเข้ารหัสโดยการใช้กริยาช่วยส่วนใหญ่มีและเป็นที่ซึ่งความแตกต่างระหว่างการเข้ารหัสที่สมบูรณ์แบบและไม่สมบูรณ์แบบอดีตกาล (ที่ฉันได้ทำงานกับผมทำงาน) และกาลสารดังกล่าวเป็นที่สมบูรณ์แบบอดีตกาล (ผม ได้รับการทำงาน) และสมบูรณ์แบบปัจจุบัน (ฉันได้รับการทำงาน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อีกความแตกต่าง aspectual แทนด้วยการใช้กริยาช่วยอะไรได้รึเปล่า และอะไรเป็นหลัก ซึ่งเข้ารหัสความคมชัดระหว่างที่สมบูรณ์แบบและไม่สมบูรณ์แบบอดีตกาล ( มีวิ่งไหม กับ มั้ยฉันวิ่ง ) และสารประกอบกาลเช่นอดีตกาลสมบูรณ์แบบ ( ผมเคยวิ่ง ) และปัจจุบันสมบูรณ์ ( มี ทํางาน )