That you could catch a monster that

That you could catch a monster that you had hunted hundreds of times before much more easily than a type of monster you were fighting for the first time was this kind of logic!

However, Weed or the SwordNoobs didn’t need that process.

“All you’ve gotta do is knock it down.”

There wasn’t a speck of sympathy in those who ignorantly knocked down the monster.

* * *

“He must’ve succeeded in the hunt.”
“Let’s go and see.”

After about 20 seconds had passed, Selsia picked her body up. Following her, the other party members walked to where Weed was.

They felt something like awe.

The fact that they were feeling intimidated because of this mere Dwarf was laughable, but it was the truth.

If it was someone they didn’t know, they wouldn’t have even dared to approach him.

When they had neared him, Weed was wrapping a bandage around his body. He was using the technique of holding a bandage in both hands and winding it around his torso, arm, leg, neck, and back. He rubbed herbs on thickly and was deep in meditation with his eyes closed.

Skill mastery of Bandaging!

The skill that brought even competent Warriors esteem if they raised it to Intermediate — Weed had mastered it through his combat labors.

His Health and Mana were being steadily restored.

Although they’d approached Weed, upon seeing how he was so heavily wounded, Selsia couldn’t dare disturb him.

“What should we do… It looks like he got really hurt from fighting with the Elfin Queen Spider.”

“We can’t even treat him cause we don’t have a Cleric…”

It happened when they were fretting helplessly.

After he’d recovered just 8% of his Health, Weed opened his eyes.

They were narrow and sidelong, slitted eyes. Weed’s eyes weren’t originally like this; his eyes normally appeared bright and gave off a clear image. Now, his eyes were changed because of the Art of Sculpture Transformation.

The life in the narrow and slitted eyes was bleary.

“I don’t have time to play around like this. I’ve gotta recover my expenses!”

After taking a long, deep breath, he staggered as he walked to the passage where the Elfin Queen Spider had emerged.

His ankle must’ve broken in the thick of battle, as it was dragging on the ground. If not for his Perseverance and Resilience, it was an injury that would have already rendered fighting, even moving, impossible.

“Something like a broken ankle will probably reattach itself with time.”

Weed plowed on as he used his sword like a cane.

Since he had experienced a broken ankle or wrist over a hundred times, he knew the state of his body better than anyone. Therefore, he was going to continue fighting.

* * *

Choi Ji Hoon was having a date with Lee Hyun’s little sister, Lee Hye Yeon.

He fixed her electric appliances, and had become friends with her as he taught her the things she didn’t know in Royal Road. Although they weren’t on couple terms yet, their relationship was very close.

While drinking strawberry milk, Lee Hye Yeon asked, “Oppa, should I show you my personal talent?”

“Personal talent?”

“Yeah. I wanna show you my imitations, like what comedians often do.”

Choi Ji Hoon couldn’t control his considerable expectations.

“You’re really going to do it for me?”

“Yeah. First I’ll express the sound of a person walking from far away through imitation.”

Lee Hye Yeon spoke after slightly licking her plum-colored lips.

“Clop. Clop.”
“…”

“Next is the sound of a car starting up. Vrooom!”
“…”

“This is the sound of an airplane taking off. Swooosshh!”

The click of a picture being taken, the riiing of a phone call, the boom boom boom sound of a drum being played, the bark sound of a dog cry, the meow of a cat cry!

Choi Ji Hoon laughed himself to tears.

The imitations weren’t at all similar, but seeing a girl of such innocent and youthful appearance earnestly doing the gag was delightful.

‘This child, she has charm.’

Although he had met plenty of girls, the feeling of being sucked in like when he was with Lee Hye Yeon was a first. It seemed like he would have no regrets even if they lived their whole lives together.

‘I would be happy every morning when I open my eyes, hear the chirping sound of the birds, and be able to see the fully bloomed flowers.’

The figure of a man who was completely immersed in his fantasy!

It was to the point that he was worried that he might just be a normal oppa here by Lee Hye Yeon’s side.

Choi Ji Hoon asked casually, as if it wasn’t a big deal, “What’s your ideal man?”

If she couldn’t reply properly, he was prepared to ask her what she thought of him.

Lee Hye Yeon answered without hesitation.

“Height about 187 (6’1”) and weight 78 kilograms (172 lbs), it’d be good if his attire suited him well. His ankles have to be thin, slightly slim body and muscles. For hobbies, cooking and cleaning. Annual income around 200 million won ($190k), financial businessman. Will an age of about twenty-eight do?”

“…”

“I’m joking. I like a family man. Everything else is fine as long as he’s to my liking. If need be, I can work and feed the family.”

“A family man?”

“Yeah. A man who’ll only look at me and love me.”

Choi Ji Hoon was speechless.

In terms of eligibility, he had more than anyone. He had confidence in his appearance as well, and had the charisma to charm any woman.

However, those kinds of conditions held no meaning for Lee Hye Yeon.

‘Apart from the things I’ve had since birth… I’m really a worthless person.’

This had become an opportunity for Choi Ji Hoon to turn himself around.

Just then, he met a familiar face over Lee Hye Yeon’s shoulder. From the time he’d known, spent, and met with Lee Hye Yeon, this was the primary person he feared to even meet in his dreams!

It was the first among the SwordNoobs, Jung Il Hoon.

Jung Il Hoon, who’d come to the city to buy a present to give to Cha Eun Hee, had caught him red-handed.

“Oppa, what’re you thinking about?”
“Huh? Mmyeah.”

“Your face went really blue, are you okay?”
“I-it must be the lighting.”

“There aren’t any blue lights here… anyways, I’m going home now.”
“You’re going already?”

“Yeah. Because my oppa gets worried if it gets too late.”
“Should I take you home?”

Choi Ji Hoon spoke as if he considered that a novel idea he’d thought of himself.

‘No matter what, I have to leave this place.’

An instinctive struggle to survive!

Lee Hye Yeon got her bag and stood up.

“You don’t have to do that. From here, it’s only five stops on the bus. I don’t even have to transfer.”

“I’ll see you home on a taxi.”

“Save your money. Why would you waste money on something you don’t need? You would go back on taxi after dropping me off, right?”

Choi Ji Hoon couldn’t lie and say that wasn’t true.

Even if he tried to ride the bus, he’d never done so in his life, so he didn’t even know what the fare was.

In his preschool, elementary school, and middle school years, a chauffeur had dropped him off in a limousine.

In high school, he’d ridden his motorcycle. Although it was a dangerous ride with a high chance of an accident, his bodyguards and an escort of police cars were behind him.

The most frugal means of transportation he’d used was a taxi.

His imported cars at home were taking a long break in the garage.

Somehow, he’d become the inheriting son of a business franchise CEO. He couldn’t tell her the truth because he was afraid that she might become prejudiced or hostile towards him.

Although he didn’t dislike the time he spent comfortably on these modest dates, he’d never felt a painful regret like this before.

“I’m going first. Go home safely.”
“H-Hye Yeon.”

Just when Choi Ji Hoon stood awkwardly to take her home anyways, he saw Jung Il Hoon wagging his finger and stopped.

He was even saying something. The blatant words his lips conveyed were clear.

‘If you run, you’ll die.’

* * *

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณสามารถจับมอนสเตอร์ที่คุณมีล่าสัตว์หรือค้าหลายร้อยครั้งก่อนมากง่ายกว่าชนิดของมอนสเตอร์ที่มีการต่อสู้ครั้งแรก ถูกตรรกะแบบนี้อย่างไรก็ตาม วัชพืชหรือ SwordNoobs ไม่ได้ว่ากระบวนการ"ทั้งหมดที่คุณได้ต้องทำเป็นเคาะมันลง"Speck ของเห็นใจในคนโบว์ลิ่งลงมอนสเตอร์อย่างโง่เลย* * *"เขาต้องได้ความสำเร็จในการล่าสัตว์""ไปกันเหอะ และดู"หลังจากได้ผ่านประมาณ 20 วินาที Selsia รับร่างกายของเธอขึ้น ต่อเธอ สมาชิกพรรคอื่น ๆ เดินที่มีวัชพืชพวกเขารู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างเช่นความกลัวความจริงที่ว่า พวกเขากำลังรู้สึก intimidated เนื่องจากดาวแคระเพียงนี้คือ laughable แต่มันเป็นความจริงถ้าเป็นบุคคลที่ไม่รู้จัก พวกเขาจะไม่มีแม้แต่กว่าเข้าหาเขาเมื่อพวกเขามี neared เขา วัชพืชตัดแผลทั่วร่างกายของเขา เขาใช้เทคนิคการยึดผ้าพันแผลในมือทั้งสอง และคดเคี้ยวรอบเขาลำตัว แขน ขา คอ และด้านหลัง เขา rubbed สมุนไพรบนต้น และลึกในสมาธิตาปิดทักษะการเป็นครูของ Bandagingทักษะที่นำต้นทุนนักรบมีอำนาจแม้แต่ถ้าจะยกไปกลาง — วัชพืชมีมาสเตอร์มันผ่านคนของเขาต่อสู้กันสุขภาพของเขาและ Mana มีการบูรณะอย่างต่อเนื่องถึงแม้ว่าพวกเขามีเวลาวัชพืช เมื่อเห็นว่าเขาเป็นอย่างมากดังนั้นได้รับบาดเจ็บ Selsia ไม่กล้ารบกวนเขา"ที่เราต้องการ... ดูเหมือนเขาได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้กับแมงมุมราชินีเกี่ยวกับเทพยดาจริง ๆ ด้วย""เราไม่สามารถจะเก็บเขาสาเหตุที่เราไม่มี Cleric..."เกิดขึ้นเมื่อพวก fretting ซมหลังจากที่เขาได้รับการกู้คืนเพียง 8% ของสุขภาพของเขา วัชพืชเปิดตาของเขาพวกเขาแคบ และ sidelong, slitted ตา ตาของวัชพืชไม่เดิมเช่นนี้ ตาปกติปรากฏสว่าง และให้ปิดรูปชัดเจน ตอนนี้ ตามีการเปลี่ยนแปลงเนื่องจากศิลปะการแกะสลักชีวิตในสายตาแคบ และ slitted bleary ได้"ฉันไม่มีเวลาเล่นดังนี้ ผมต้องการกู้คืนค่าใช้จ่ายของฉัน! "หลังจากการหายใจยาว ลึก เขาเหลื่อมกันเป็นเขาเดินให้ที่แมงมุมราชินีเกี่ยวกับเทพยดามาชุมนุมกันข้อเท้าของเขาต้องได้เสียในหนารบ เป็นมันถูกลากบนพื้นดิน ถ้า ไม่สำหรับความเพียรพยายามของเขาและความยืดหยุ่น มีการบาดเจ็บที่จะมีแล้วแสดงต่อสู้ เคลื่อนย้ายได้ เป็นไปไม่ได้"บางสิ่งบางอย่างเช่นข้อเท้าหักจะคงทบทวนตัวเอง ด้วยเวลา"วัชพืช plowed บนเขาใช้ดาบของเขาเช่นเท้าเนื่องจากเขามีประสบการณ์หักข้อเท้าหรือข้อมือกว่าร้อยครั้ง เขารู้สถานะของร่างกายของเขาดีกว่าใคร ดังนั้น เขากำลังการต่อสู้* * *Choi Ji Hoon มีวันกับน้องสาวน้อย Lee Hyun, Lee Hye ยอนเขาคงเครื่องใช้ไฟฟ้าของเธอ และได้กลายเป็น เพื่อนกับเธอ ตามที่เขาสอนเธอสิ่งที่เธอไม่รู้ถนนรอยัล ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ได้ในสองเงื่อนไข ได้ ความสัมพันธ์ดีในขณะที่ดื่มนมสตรอเบอร์รี่ Lee Hye ยอนถาม "Oppa ควรฉันแสดงความสามารถส่วนบุคคลของฉัน""พรสวรรค์ส่วนบุคคลหรือไม่""ใช่ ต้องการแสดงของฉันเลียนแบบที่ผลิต เช่น comedians มักจะทำอะไรกัน"Choi Ji Hoon ไม่สามารถควบคุมความคาดหวังของเขามาก"คุณจริง ๆ จะทำให้ฉัน""ใช่ ก่อน ฉันจะแสดงเสียงคนเดินจากไกลผ่านเทียม"พูด Lee Hye ยอนหลังเล็กน้อยเลียริมฝีปากของเธอสีพลัม"Clop Clop "“…”"ต่อไปคือเสียงรถเริ่มต้น Vrooom "“…”"นี่คือเสียงเครื่องบินขึ้น Swooosshh "คลิกรูปภาพนำ riiing โทร บูมบูมบูมเสียงกลองการเล่น เสียงเห่าของสุนัขร้องไห้ meow ของร้องแมวChoi Ji Hoon หัวเราะตัวเองกับน้ำตาการเลียนแบบที่ผลิตไม่เหมือนกันเลย แต่เห็นสาวจากลักษณะดังกล่าวผู้บริสุทธิ์ และอ่อนเยาว์ที่จริงจังทำปิดปากถูกเว่อร์'เด็กคนนี้ เธอมีเสน่ห์'ถึงแม้ว่าเขาได้พบสาวมากมาย รู้สึกถูกดูดในเช่นเมื่อเขากับ Lee Hye ยอนขึ้นเป็นครั้งแรก ดูเหมือนเขาจะมี regrets ไม่แม้ว่าพวกเขาอาศัยอยู่ชีวิตของพวกเขาทั้งหมดเข้าด้วยกัน'ฉันจะได้มีความสุขทุกเช้าเมื่อฉันเปิดตา ได้ยินเสียงนก chirping และสามารถเห็นดอกไม้บัวบานเต็ม'ตัวเลขของคนที่ถูกแช่อยู่ในจินตนาการของเขาทั้งหมดก็ไปว่า เขากังวลว่า เขาจะเป็นปกติ oppa นี่ริมยอน Lee HyeChoi Ji Hoon ลวก ๆ ถามว่า มันไม่ได้ใหญ่ คืออะไรของคุณชายเหมาะ"ถ้าเธอไม่สามารถตอบได้อย่างถูกต้อง เขาได้เตรียมที่จะขอให้เธอคิดว่าเธอของเขาLee Hye ยอนตอบโดยไม่ลังเล"ความสูง 187 (6'1 ") และน้ำหนัก 78 กิโลกรัม (172 ปอนด์), มันจะดีถ้าเขาแต่งกายเหมาะสมกับเขาด้วย เท้าของเขาจะ บางเล็กน้อย บางร่างกายและกล้ามเนื้อได้ สำหรับงานอดิเรก สอนทำอาหาร และทำความสะอาด รายได้ต่อปีประมาณ 200 ล้านวอน ($190k), นักธุรกิจทางการเงิน จะมีอายุประมาณยี่สิบแปดอย่างไร"“…”"ฉันล้อเล่น ชอบคนมีครอบครัว ทุกอย่างเป็นปกติตราบใดที่เขาเป็นที่ชื่นชอบของฉัน ถ้าจำเป็น ฉันสามารถทำงาน และเลี้ยงครอบครัว ""ครอบครัวคน""ใช่ คนที่จะเท่านั้นฉัน และรักฉันด้วย"Choi Ji Hoon ถูกพูดในแง่ของสิทธิ เขาได้มากกว่าใคร เขามีความมั่นใจในรูปลักษณ์ของเขาเป็นอย่างดี และมีคาริสม่าเพื่อเสน่ห์หญิงใด ๆอย่างไรก็ตาม บรรดาชนิดของเงื่อนไขจัดไม่มีความหมายสำหรับ Lee Hye ยอน' นอกเหนือจากสิ่งที่ ฉันเคยตั้งแต่เกิด... ฉันจริง ๆ คนสามหาว.'นี้ได้กลายเป็นโอกาสสำหรับ Choi Ji Hoon ผันตัวเองเพียงแล้ว เขาพบหน้าคุ้นเคยกว่าไหล่ยอน Lee Hye จากเวลาเขาได้รู้จัก ใช้ และได้พบกับ Lee Hye ยอน นี้เป็นบุคคลหลักที่เขากลัวถึงแม้ในความฝันของเขามันเป็นครั้งแรกระหว่าง SwordNoobs, Jung Il HoonJung Il Hoon ที่จะมาเมืองซื้อปัจจุบันให้สัง Eun ชะอำ ได้จับเขาคา“Oppa, what’re you thinking about?”“Huh? Mmyeah.”“Your face went really blue, are you okay?”“I-it must be the lighting.”“There aren’t any blue lights here… anyways, I’m going home now.”“You’re going already?”“Yeah. Because my oppa gets worried if it gets too late.”“Should I take you home?”Choi Ji Hoon spoke as if he considered that a novel idea he’d thought of himself.‘No matter what, I have to leave this place.’An instinctive struggle to survive!Lee Hye Yeon got her bag and stood up.“You don’t have to do that. From here, it’s only five stops on the bus. I don’t even have to transfer.”“I’ll see you home on a taxi.”“Save your money. Why would you waste money on something you don’t need? You would go back on taxi after dropping me off, right?”Choi Ji Hoon couldn’t lie and say that wasn’t true.Even if he tried to ride the bus, he’d never done so in his life, so he didn’t even know what the fare was.In his preschool, elementary school, and middle school years, a chauffeur had dropped him off in a limousine.In high school, he’d ridden his motorcycle. Although it was a dangerous ride with a high chance of an accident, his bodyguards and an escort of police cars were behind him.The most frugal means of transportation he’d used was a taxi.His imported cars at home were taking a long break in the garage.Somehow, he’d become the inheriting son of a business franchise CEO. He couldn’t tell her the truth because he was afraid that she might become prejudiced or hostile towards him.Although he didn’t dislike the time he spent comfortably on these modest dates, he’d never felt a painful regret like this before.“I’m going first. Go home safely.”“H-Hye Yeon.”Just when Choi Ji Hoon stood awkwardly to take her home anyways, he saw Jung Il Hoon wagging his finger and stopped.He was even saying something. The blatant words his lips conveyed were clear.‘If you run, you’ll die.’* * *

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่คุณสามารถจับมอนสเตอร์ที่คุณได้ล่าหลายร้อยครั้งก่อนที่จะได้ง่ายกว่าชนิดของมอนสเตอร์ที่กำลังต่อสู้เป็นครั้งแรกเป็นชนิดของตรรกะนี้! อย่างไรก็ตามวัชพืชหรือ SwordNoobs ไม่จำเป็นต้องเป็นกระบวนการที่. "ทั้งหมด ที่คุณต้องทำคือการเคาะมันลง. " ไม่ได้มีจุดของความเห็นอกเห็นใจในบรรดาผู้ที่โง่ล้มลงมอนสเตอร์. * * * * * * * * * * * * "เขาคงจะประสบความสำเร็จในการล่าสัตว์." "เราไปดู." หลังจากที่ ประมาณ 20 วินาทีได้ผ่าน Selsia หยิบร่างของเธอขึ้น ต่อไปนี้เธอสมาชิกพรรคคนอื่น ๆ เดินไปที่เป็นวัชพืช. พวกเขารู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างเช่นกลัว. ความจริงที่ว่าพวกเขากำลังรู้สึกกลัวเพราะคนแคระเพียงนี้คือบ้องแบ๊ว แต่มันก็เป็นความจริง. ถ้ามันเป็นคนที่พวกเขาไม่ทราบ พวกเขาจะไม่กล้าแม้แต่จะเข้าใกล้เขา. เมื่อพวกเขาได้ใกล้เขาวัชพืชถูกห่อผ้าพันแผลรอบร่างกายของเขา เขาได้รับการใช้เทคนิคในการถือครองผ้าพันแผลในมือทั้งสองข้างและคดเคี้ยวไปรอบลำตัวแขนขาคอและหลัง เขาลูบสมุนไพรในหนาและลึกลงไปในการทำสมาธิหลับตา. การเรียนรู้ทักษะของแผล! ทักษะที่นำนักรบมีอำนาจแม้นับถือถ้าพวกเขายกมันขึ้นไประดับกลาง - วัชพืชได้เข้าใจมันผ่านการต่อสู้ของเขาแรงงาน. สุขภาพและมานะของเขาถูก การบูรณะอย่างต่อเนื่อง. ถึงแม้ว่าพวกเขาต้องการเดินเข้ามาใกล้วัชพืชเมื่อเห็นวิธีการที่เขาได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก, Selsia ไม่สามารถกล้ารบกวนเขา. "สิ่งที่เราควรจะทำอย่างไร ... มันดูเหมือนว่าเขาได้รับบาดเจ็บจากการสู้รบจริงๆกับ Elfin ราชินีแมงมุม." " เราไม่สามารถแม้แต่จะปฏิบัติต่อเขาทำให้เราไม่ได้มีพระ ... " มันเกิดขึ้นเมื่อพวกเขาทำอะไรไม่ถูก fretting. หลังจากที่เขาต้องการกู้คืนเพียง 8% ของสุขภาพของเขาวัชพืชเปิดตาของเขา. พวกเขาแคบและเอียงตา slitted . สายตาของวัชพืชเดิมไม่ได้เช่นนี้ ดวงตาของเขาตามปกติปรากฏสดใสและให้ออกจากภาพที่ชัดเจน ตอนนี้ตาของเขามีการเปลี่ยนแปลงเพราะศิลปะของการเปลี่ยนแปลงประติมากรรม. ชีวิตในสายตาแคบและ slitted ก็มัว. "ผมไม่ได้มีเวลาในการเล่นรอบเช่นนี้ ฉันต้องกู้คืนค่าใช้จ่ายของฉัน! " หลังจากที่ยาวหายใจลึก ๆ เขาถูกย้ายในขณะที่เขาเดินไปทางที่ Elfin ราชินีแมงมุมโผล่ออกมา. ข้อเท้าของเขาคงจะเสียในความหนาของการต่อสู้ขณะที่มันกำลังลาก พื้นดิน. ถ้าไม่ได้สำหรับความเพียรของเขาและความยืดหยุ่นและทนทานมันเป็นอาการบาดเจ็บที่จะมีการแสดงผลแล้วการต่อสู้แม้การเคลื่อนย้ายเป็นไปไม่ได้. "บางอย่างเช่นข้อเท้าหักอาจจะใส่กลับเข้าไปที่ตัวเองมีเวลา." วัชพืชไถในขณะที่เขาใช้ดาบของเขาเช่นอ้อยนับตั้งแต่ที่เขาเคยมีประสบการณ์หรือข้อเท้าหักข้อมือมาเป็นร้อย ๆ ครั้งที่เขารู้ว่ารัฐของร่างกายของเขาดีกว่าใคร ดังนั้นเขาจะต่อสู้ต่อไป. * * * * * * * * * * * * Choi Ji Hoon ก็มีวันที่มีลีน้องสาวคนเล็กของฮยอน, ลีฮเยยอน. เขาคงเครื่องใช้ไฟฟ้าของเธอและได้กลายเป็นเพื่อนกับเธอในขณะที่เขาสอนให้เธอสิ่งที่เธอ didn ' ทราบในรอยัลโร แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อยู่ในข้อตกลงที่ทั้งคู่ยังมีความสัมพันธ์ของพวกเขาอย่างใกล้ชิด. ในขณะที่ดื่มนมสตรอเบอร์รี่, ลีฮเยยอนถามว่า "พี่คะฉันควรจะแสดงความสามารถส่วนบุคคลของฉัน" "ความสามารถส่วนบุคคล?" "ใช่ ฉันต้องการที่จะแสดงให้คุณเลียนแบบของฉันชอบสิ่งที่ตลกมักจะ. " ชอยจีฮุนไม่สามารถควบคุมความคาดหวังของเขามาก. "คุณจริงๆจะทำมันสำหรับฉันหรือไม่" "ใช่ ครั้งแรกที่ฉันจะแสดงเสียงของคนที่เดินจากที่ไกลออกไปผ่านการเลียนแบบ. " ลีฮเยยอนพูดหลังจากเล็กน้อยเลียริมฝีปากสีพลัมของเธอ. "Clop Clop. " "... " "ถัดไปเป็นเสียงของรถเริ่มต้นขึ้น Vrooom! " "... " "นี่คือเสียงของเครื่องบินที่จะปิด Swooosshh! " คลิกภาพที่ถูกถ่าย, riiing ของโทรศัพท์เสียงบูมบูมบูมกลองที่กำลังเล่นเสียงเห่าของสุนัขร้องไห้, แมวของ! แมวร้องไห้Choi Ji Hoon หัวเราะตัวเอง น้ำตา. เลียนแบบไม่ได้ในที่ที่คล้ายกันทั้งหมด แต่เห็นสาวในลักษณะที่ไร้เดียงสาและอ่อนเยาว์อย่างจริงจังเช่นการทำกฏหมายเป็นที่น่ารื่นรมย์. 'เด็กคนนี้เธอมีเสน่ห์. แม้ว่าเขาจะได้พบกับความอุดมสมบูรณ์ของสาว ๆ , ความรู้สึกของการถูกดูด เหมือนเมื่อตอนที่เขากับลีฮเยยอนเป็นครั้งแรก มันดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีคำว่าเสียใจแม้ว่าพวกเขาอาศัยอยู่ทั้งชีวิตของพวกเขาร่วมกัน. "ฉันจะมีความสุขทุกเช้าเมื่อฉันเปิดตาของฉันได้ยินเสียงร้องเจี๊ยก ๆ ของนกและสามารถมองเห็นดอกไม้บานอย่างเต็มที่. ร่างของชายคนหนึ่งที่ถูกแช่อย่างสมบูรณ์ในจินตนาการของเขามันเป็นไปยังจุดที่เขาเป็นห่วงว่าเขาก็อาจจะมีพี่ที่นี่โดยปกติด้านลีฮเยยอนของ. Choi Ji Hoon ถามลวกเช่นถ้ามันไม่ได้เป็นใหญ่ จัดการ "สิ่งที่คนในอุดมคติของคุณ?" ถ้าเธอไม่สามารถตอบได้อย่างถูกต้องเขาก็เตรียมที่จะขอให้เธอสิ่งที่เธอคิดของเขา. Lee Hye Yeon ตอบโดยไม่ลังเล. "เกี่ยวกับความสูง 187 (6'1") และน้ำหนัก 78 กิโลกรัม (£ 172), มันจะดีถ้าเครื่องแต่งกายของเขาเหมาะกับเขาดี ข้อเท้าของเขาจะต้องมีบางร่างกายบางเล็กน้อยและกล้ามเนื้อ สำหรับงานอดิเรกทำอาหารและทำความสะอาด รายได้ต่อปีรอบ₩ 200,000,000 ($ 190K) ธุรกิจการเงิน จะอายุประมาณยี่สิบแปดทำอย่างไร" "... " "ฉันล้อเล่น ผมชอบคนในครอบครัว ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นดีตราบเท่าที่เขาเป็นที่ชื่นชอบของฉัน ถ้าจำเป็นต้องเป็นผมสามารถทำงานและเลี้ยงครอบครัว. " "คนในครอบครัว" "ใช่ คนคนเดียวที่จะมองมาที่ฉันและรักฉัน. " ชอยจีฮุนก็พูด. ในแง่ของการมีสิทธิ์ที่เขามีมากกว่าใคร เขามีความเชื่อมั่นในการปรากฏตัวของเขาเป็นอย่างดีและมีความสามารถพิเศษเสน่ห์สาว ๆ . แต่ชนิดของเงื่อนไขที่จัดขึ้นสำหรับความหมาย Lee Hye Yeon ไม่มี. 'นอกเหนือจากสิ่งที่ผมเคยมีมาตั้งแต่เกิด ... ฉันจริงๆไร้ค่า คน. นี้ได้กลายเป็นโอกาสสำหรับ Choi Ji Hoon ที่จะเปิดตัวเองไปรอบ ๆ . เพียงแค่นั้นเขาได้พบกับใบหน้าที่คุ้นเคยข้ามไหล่ของลีฮเยยอนของ จากเวลาที่เขาจะรู้จักการใช้จ่ายและได้พบกับลีฮเยยอนนี้เป็นคนหลักเขากลัวที่จะได้พบกันในความฝันของเขามันเป็นครั้งแรกในหมู่ SwordNoobs, Jung Il Hoon. Jung Il Hoon ที่ต้องการ มาถึงเมืองที่จะซื้อเป็นของขวัญให้กับชะอำอึนฮีจับเขาได้คาหนังคาเขา. "พี่ what're คุณคิดเกี่ยวกับ?" "หือ? Mmyeah. " "ใบหน้าของคุณไปสีฟ้าจริงๆที่คุณโอเค?" "ผมมันจะต้องเป็นแสง." "ไม่มีแสงไฟสีฟ้าที่นี่ ... นะ, ฉันจะกลับบ้านขณะนี้." "คุณจะ มาแล้ว " "ใช่ เพราะพี่ของฉันได้รับกังวลหากได้รับสายเกินไป. " "ฉันควรจะพาคุณกลับบ้าน?" ชอยจีฮุนพูดราวกับว่าเขาคิดว่าเป็นความคิดที่นวนิยายเรื่องนี้เขาจะคิดว่าตัวเอง. 'ไม่ว่าสิ่งที่ผมต้องออกจากสถานที่แห่งนี้ . สัญชาตญาณการต่อสู้เพื่อความอยู่รอด! Lee Hye Yeon มีกระเป๋าของเธอและลุกขึ้นยืน. "คุณไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้น จากที่นี่มันเป็นเพียงห้าหยุดบนรถบัส ผมไม่ได้มีการโอน. " "ฉันจะเห็นคุณบ้านในรถแท็กซี่." "ประหยัดเงินของคุณ ทำไมคุณจะเสียเงินในสิ่งที่คุณไม่ต้องการ? คุณจะไปกลับมาอยู่บนรถแท็กซี่หลังจากที่ลดลงฉันออกใช่มั้ย? " ชอยจีฮุนไม่สามารถโกหกและบอกว่าไม่เป็นความจริง. แม้ว่าเขาพยายามที่จะนั่งรถบัสที่เขาไม่เคยทำอย่างนั้นในชีวิตของเขาเพื่อให้เขา ไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เป็นค่าโดยสาร. ในเด็กก่อนวัยเรียนของโรงเรียนประถมและโรงเรียนมัธยมปี, คนขับรถได้ลดลงเขาออกในรถลีมูซีน. ในโรงเรียนมัธยมที่เขาขี่รถมอเตอร์ไซค์ของเขา แม้ว่ามันจะเป็นอันตรายกับการนั่งโอกาสสูงของการเกิดอุบัติเหตุ, บอดี้การ์ดของเขาและคุ้มกันรถตำรวจอยู่ข้างหลังเขา. วิธีที่ประหยัดที่สุดของการขนส่งที่เขาจะนำมาใช้เป็นรถแท็กซี่. นำเข้ารถยนต์ของเขาที่บ้านกำลังหยุดยาว ในโรงรถ. อย่างใดเขาจะกลายเป็นบุตรชายคนที่สืบทอดของแฟรนไชส์ซีอีโอธุรกิจ เขาไม่สามารถบอกความจริงกับเธอเพราะเขากลัวว่าเธออาจจะกลายเป็นอคติหรือไม่เป็นมิตรต่อเขา. แม้ว่าเขาจะไม่ชอบเวลาที่เขาใช้ความสะดวกสบายในวันที่เจียมเนื้อเจียมตัวเหล่านี้เขาไม่เคยรู้สึกเสียใจเจ็บปวดเช่นนี้มาก่อน"ฉันจะเป็นครั้งแรก ไปที่บ้านได้อย่างปลอดภัย. " "H-Hye Yeon." เพียงเมื่อ Choi Ji Hoon ยืนอยู่อย่างเชื่องช้าที่จะพาเธอกลับบ้านนะเขาเห็น Jung Il Hoon กระดิกนิ้วมือของเขาและหยุด. เขาได้รับแม้กระทั่งพูดอะไรบางอย่าง คำพูดที่เห็นได้ชัดริมฝีปากของเขาถ่ายทอดได้ชัดเจน. 'ถ้าคุณทำงานคุณจะตาย. * * * * * * * * *

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่คุณสามารถจับมอนสเตอร์ที่ต้องล่าหลายครั้งได้ง่ายกว่าชนิดของมอนสเตอร์ที่คุณทะเลาะกันครั้งแรกคือชนิดของตรรกะ !

แต่วัชพืชหรือ swordnoobs ไม่จำเป็นต้องใช้กระบวนการที่ .

" ทั้งหมดที่คุณต้องทำคือ เคาะมันลง "

ไม่ใช่สเปกของความเห็นอกเห็นใจในผู้โง่เขลาล้มมอนสเตอร์

* * *

" เขาต้องได้ประสบความสำเร็จในการล่า "
" ไปดูกันเถอะ "

หลังจากประมาณ 20 วินาทีผ่านไป selsia อุ้มร่างของเธอขึ้น ต่อไปนี้เธอ สมาชิกพรรคเดินไปที่วัชพืช

รู้สึกเหมือนความกลัว

ความจริงที่ว่าพวกเขารู้สึกกลัวเพราะคนแคระเพียงมันน่าขัน แต่มันคือความจริง . . .

ถ้าเป็นใครสักคนที่เขาไม่รู้จักพวกเขาคงไม่กล้าเข้าใกล้เขา

เมื่อได้อยู่ใกล้เขา วัชพืชตัดผ้าพันแผลรอบร่างของเขา เขาใช้เทคนิคจับผ้าพันแผลในมือทั้งสองข้าง และคดเคี้ยวรอบลำตัว แขน ขา คอ และหลัง เขาลูบสมุนไพรบนหนาและลึกในสมาธิหลับตา

ทักษะการเรียนรู้ของพัน !

ทักษะที่ทำให้แม้แต่เชี่ยวชาญนักรบต้นทุนถ้าพวกเขาเติบโตระดับกลาง - วัชพืชได้เข้าใจมันผ่านแรงงาน การต่อสู้ของเขา

สุขภาพและความมานะของเขาถูก steadily กลับคืน

แม้ว่าพวกเขาจะเข้าหาวัชพืช เมื่อเห็นว่าเขาอย่างหนักบาดเจ็บสาหัส selsia ไม่กล้ารบกวนเขา .

" ทำไงดี . . . . . . . ดูเหมือนว่าเขาจะเจ็บจากการต่อสู้กับแมงมุมราชินีฟิน "

" เราไม่ได้ปฏิบัติกับเขา เพราะเราไม่ได้มีพระ . . . . . . . "

มันเกิดขึ้นเมื่อพวกเขากำลังเครียดอย่างช่วยไม่ได้

หลังจากที่เขาได้เพียงร้อยละ 8 ของสุขภาพของเขา วัชพืช เปิดดวงตาของเขา . . . . . .

มันแคบ และริมทาง slitted , ตา วัชพืชคือตาไม่สร้างสรรค์เช่นนี้ตาของเขาจะปรากฏสดใสและให้ปิดรูปภาพที่ชัดเจน ตอนนี้ ตาของเขาก็เปลี่ยนไป เพราะศิลปะของประติมากรรมแปลง

ชีวิตในที่แคบและ slitted ดวงตาพร่ามัว .

" ผมไม่มีเวลามาล้อเล่นแบบนี้ ฉันจะกู้คืนค่าใช้จ่ายของฉัน ! "

หลังจากการยาว หายใจลึกๆ เขาซวนเซที่เขาเดินไปทางที่แมงมุมราชินีฟินโผล่

ข้อเท้าของเขาต้องแตกสลายในความหนาของการต่อสู้ มันถูกลากไปบนพื้น ถ้าไม่เพราะความเพียรและความยืดหยุ่นมันเจ็บที่จะได้แสดงการต่อสู้ แม้ย้ายหรอก

" บางอย่าง เช่น ข้อเท้าหัก อาจจะใส่กลับเข้าไปเองด้วยเวลา "

วัชพืชไถในขณะที่เขาใช้ดาบของเขาเหมือนอ้อย .

เนื่องจากเขามีประสบการณ์การหักข้อเท้าหรือข้อมือร้อยกว่าครั้ง เขารู้ว่าสภาพร่างกายของเขาดีกว่าใคร ดังนั้น เขาจะต่อสู้ต่อไป

* * *

ชเวจีฮุนกำลังเดทกับน้องสาวของ ลี ฮุน ลี ยอน

เขาซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้า และได้กลายเป็นเพื่อนกับเธอเหมือนที่เขาสอนเธอในสิ่งที่เธอไม่รู้ว่าในหลวงถนนแม้ว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ในคู่ด้าน แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาอย่างใกล้ชิด

ขณะที่ดื่มนมสตรอเบอรี่ ลี ยอน ถามว่า " พี่คะ ฉันควรแสดงความสามารถส่วนบุคคลของฉัน ? " ความสามารถพิเศษส่วนตัว

" "

" ครับ ฉันอยากให้คุณเลียนแบบฉัน เหมือนกับสิ่งที่ตลกมักจะทำ "

ชเวจีฮุนไม่สามารถควบคุมเขามาก ความคาดหวัง

" คุณจะทำแบบนี้จริงๆเหรอ ? "

" ครับแรกที่ผมจะแสดงเสียงคนเดินจากไกลผ่านการเลียนแบบ "

ลีเฮยอนพูดหลังจากที่เธอเลียริมฝีปากเล็กน้อย พลัมสี

" เสียงดังกอบๆ . ทำเสียงดังกอบๆ "
" . . . . . . . "

" ต่อไปคือเสียงรถเริ่มขึ้น vrooom ! "
" . . . . . . . "

" นี่เป็นเสียงของเครื่องบินจะออก swooosshh ! "

คลิกที่ภาพถูกถ่าย , riiing ของโทรศัพท์บูม บูม บูม เสียงกลองถูกเล่นเห่าเสียงร้องไห้สุนัข เหมียวเป็นแมวร้องไห้

ชอยจีฮุนหัวเราะตัวเองน้ำตา

การลอกเลียนแบบไม่ได้ทั้งหมดเหมือนกัน แต่เห็นเป็นผู้หญิง เช่น ไร้เดียงสาและอ่อนเยาว์ปรากฏอย่างจริงจังทำแก๊กเป็นที่น่ารื่นรมย์ .

เด็กนี่ เธอมีเสน่ห์ค่ะ

ถึงแม้ว่าเขาได้พบกับความอุดมสมบูรณ์ของหญิงความรู้สึกที่ถูกดูดเข้าไปเหมือนตอนที่เขาอยู่กับ ลี เฮ ยอง เป็นครั้งแรก ดูเหมือนเขาจะไม่เสียใจแม้ว่าพวกเขาอาศัยอยู่ชีวิตของพวกเขาทั้งด้วยกัน

" คงจะมีความสุขในทุกเช้าที่ฉันลืมตา ได้ยินเสียง เสียงของนก และสามารถเห็นดอกไม้บานเต็มที่ค่ะ

รูปของผู้ชายคนหนึ่งที่ถูกแช่อย่างสมบูรณ์ในจินตนาการของเขา !

มันคือจุดที่เขากังวลว่าเขาอาจจะแค่เป็นพี่ปกติมาข้างๆ ลี ยอน ชอย จี ฮุน

ถามอย่างเป็นกันเองราวกับว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร " เป็นผู้ชายในอุดมคติของคุณ "

ถ้าเธอไม่สามารถตอบได้อย่างถูกต้อง เขาเตรียมที่จะถามเธอ ว่าเธอคิดถึงเขา

ลีฮเยยุนตอบโดยไม่ลังเลเลย

" สูงประมาณ 187 ( สูง 6 ฟุต 1 นิ้ว ) และหนัก 78 กิโลกรัม ( 172 ปอนด์ )มันคงจะดีถ้าเขาแต่งตัวเหมาะกับเค้าดี ข้อเท้าของเขาต้องผอม ร่างกายเล็กน้อยบางและกล้ามเนื้อ สำหรับงานอดิเรก ทำอาหาร และทำความสะอาด รายได้ต่อปีประมาณ 200 ล้านวอน ( $ 190k ) นักธุรกิจด้านการเงิน จะมีอายุประมาณยี่สิบแปดปีทำ "

" . . . . . . . "

" ฉันล้อเล่น ฉันชอบผู้ชายที่รักครอบครัว อย่างอื่นก็ได้ตราบใดที่เขาชื่นชอบของฉัน ถ้าจำเป็น ฉันสามารถทำงานเลี้ยงครอบครัว

"" ผู้ชายในครอบครัว "

" ครับ คนที่จะมองฉันและรักฉัน . "

ชอย จี ฮุน พูดไม่ออก

ในแง่ของสิทธิ เขามากกว่าใคร เขามีความมั่นใจในรูปลักษณ์ของเขาเช่นกัน และมีเสน่ห์ดึงดูดผู้หญิงเลย

แต่ชนิดของเงื่อนไขซึ่งไม่มีความหมายสำหรับลี ฮเยยุน

'apart จากสิ่งต่างๆ ที่ผมมีมาตั้งแต่เกิด . . . . . . . ฉันคงไร้ค่า '

คนนี้ได้กลายเป็นโอกาสสำหรับ ชอย จี ฮุน เปิดตัวรอบ ๆ

แล้ว เขาได้พบกับใบหน้าที่คุ้นเคยผ่านไหล่ของลีฮายอน จากเวลาที่เขาเคยรู้จัก ใช้เวลา และได้พบกับ ลี เฮ ยอง นี่เป็นหลักที่เขาหวาดกลัวที่จะพบในความฝันของเขา

เป็นครั้งแรกใน swordnoobs จอง อิลฮุน

จุงอิลฮุน ใครจะเข้าเมืองเพื่อซื้อของขวัญให้กับ ชา อึน ฮี