Total protection can only secure an

Total protection can only secure and preserve a certain number of habitats of rare species in any locality.
Therefore silvicultural management is essentially required to maintain large-scale biodiversity in multifunctional production forests (Parviainen, 1998). This includes a large part of the forested areas outside the actually protected area. In most European countries this means at least 80–90% of the forested area. In some western and southern European countries (e.g. Ireland and Portugal) favourable site conditions enable efficient wood production in intensive
tree plantations. But in the countries of the boreal and cool temperate zones of Central and Northern Europe, sustainable forestry involves naturalistic silvicultural management
over large areas. The chosen concept of silviculture also determines the amount of those forested areas which remain completely outside commercial forestry and which are crucial refuges to ensure the survival of living vulnerable or rare organisms. The time-tested and verified hypothesis is that the closer to nature forestry activities are in multifunctional production forests, the less need there will be for total forest protection. The question is, how to balance the ratio between totally protected areas and managed forests.
Endangered species are seen as indicators of change in the forest ecosystem. Changes in the number of endangered species act as alarm signals when forest quality declines and its species spectrum impoverished due to unsuitable silvicultural practices. A similar indicator of forest status is the increase in environmental strain. Both the number of endangered species and the environmental strain have to be continuously monitored, and critical limits should be explored and defined wherever possible.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ป้องกันทั้งหมดสามารถเท่านั้นปลอดภัย และรักษาจำนวนพันธุ์หายากในท้องถิ่นที่อยู่อาศัยดังนั้น การจัดการ silvicultural เป็นหลักต้องรักษาขนาดใหญ่ความหลากหลายทางชีวภาพในป่าผลิตมัลติฟังก์ชั่ (Parviainen, 1998) ซึ่งรวมถึงส่วนใหญ่ของพื้นที่ป่าไม้นอกเขตพื้นที่คุ้มครองจริง ในประเทศยุโรปมากที่สุด ซึ่งหมายความว่า อย่างน้อย 80-90% ของพื้นที่ป่า เงื่อนไขดีไซต์บางตะวันตก และภาคใต้ประเทศในยุโรป (เช่นไอร์แลนด์และโปรตุเกส) ที่เปิดใช้งานผลิตไม้รวมในมากสวนต้นไม้ แต่ในประเทศโซนหนาว boreal และเย็นของกลางและยุโรปเหนือ ป่าไม้ยั่งยืนเกี่ยวข้องกับการจัดการ silvicultural สรรค์บนพื้นที่ขนาดใหญ่ แนวคิดท่าน silviculture ยังกำหนดจำนวนพื้นที่ป่าดังกล่าวซึ่งมีป่าไม้เชิงพาณิชย์ภายนอกอย่างสมบูรณ์ และสำคัญมาเพื่อการอยู่รอดของชีวิตเสี่ยง หรือหายาก สมมติฐานผ่านการทดสอบและตรวจสอบได้เป็นที่ใกล้ชิดกับธรรมชาติป่าไม้กิจกรรมอยู่ในป่าผลิตมัลติฟังก์ชั่ น้อยจำเป็นต้องมีสำหรับป้องกันป่ารวม คำถามคือ วิธีการสมดุลอัตราส่วนระหว่างพื้นที่ทั้งหมดได้รับการป้องกันและจัดการป่าสัตว์ใกล้สูญพันธุ์จะได้เห็นเป็นตัวบ่งชี้ของการเปลี่ยนแปลงในระบบนิเวศป่า การเปลี่ยนแปลงในจำนวนพันธุ์ทำหน้าที่เป็นสัญญาณแจ้งเตือนเมื่อป่าคุณภาพลดลงและสเปกตรัมของพันธุ์ยากเนื่องจาก silvicultural ปฏิบัติไม่เหมาะสม ตัวบ่งชี้ที่คล้ายกันของสถานะป่าเป็นการเพิ่มขึ้นในสิ่งแวดล้อมความเครียด จำนวนของพันธุ์และสายพันธุ์สิ่งแวดล้อมต้องได้รับการดูแล และข้อจำกัดที่สำคัญควรได้รับการสำรวจ และตกลงคุยกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การป้องกันรวมเพียงสามารถรักษาความปลอดภัยและการรักษาความเป็นหมายเลขหนึ่งของแหล่งที่อยู่อาศัยของชนิดพันธุ์ที่หายากในท้องที่ใด.
ดังนั้นการจัดการวนวัฒน์จะต้องเป็นหลักในการรักษาความหลากหลายทางชีวภาพขนาดใหญ่ในป่าการผลิตมัลติฟังก์ชั่ (Parviainen, 1998) ซึ่งรวมถึงส่วนใหญ่ของพื้นที่ป่าที่อยู่นอกพื้นที่คุ้มครองจริง ประเทศในยุโรปส่วนใหญ่นี้หมายความว่าอย่างน้อย 80-90% ของพื้นที่ป่า ในภาคตะวันตกและภาคใต้บางประเทศในยุโรป (เช่นไอร์แลนด์และโปรตุเกส) ลักษณะของสถานที่ที่ดีช่วยให้การผลิต Fi ประสิทธิภาพในไม้ EF เข้มข้น
สวนต้นไม้ แต่ในประเทศของเหนือและเขตหนาวเย็นของภาคกลางและภาคเหนือของยุโรปที่เกี่ยวข้องกับป่าไม้อย่างยั่งยืนการจัดการวนวัฒน์ธรรมชาติ
มากกว่าพื้นที่ขนาดใหญ่ แนวคิดที่ที่ป่าไม้นอกจากนี้ยังกำหนดปริมาณของพื้นที่ป่าเหล่านั้นซึ่งยังคงอยู่นอกสมบูรณ์ป่าไม้ในเชิงพาณิชย์และผู้ลี้ภัยซึ่งเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้แน่ใจว่าการอยู่รอดของสิ่งมีชีวิตที่มีช่องโหว่หรือหายาก สมมติฐานเวลาการทดสอบและ Veri Fi เอ็ดเป็นที่ใกล้ชิดกับธรรมชาติกิจกรรมป่าไม้อยู่ในป่าการผลิตมัลติฟังก์ชั่ความจำเป็นก็จะน้อยลงสำหรับการป้องกันป่าไม้รวม คำถามคือวิธีการสมดุลอัตราส่วนระหว่างพื้นที่คุ้มครองโดยสิ้นเชิงและป่าที่มีการจัดการ.
ใกล้สูญพันธุ์จะเห็นเป็นตัวชี้วัดของการเปลี่ยนแปลงในระบบนิเวศป่าไม้ การเปลี่ยนแปลงในจำนวนของสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ทำหน้าที่เป็นสัญญาณเตือนเมื่อการลดลงของคุณภาพป่าไม้และพันธุ์สเปกตรัมยากจนเนื่องจากการปฏิบัติที่ไม่เหมาะสมวนวัฒน์ ตัวบ่งชี้สถานะของป่าที่คล้ายกันคือการเพิ่มขึ้นของความเครียดสิ่งแวดล้อม ทั้งจำนวนของสายพันธุ์ที่ใกล้สูญพันธุ์และสายพันธุ์สิ่งแวดล้อมจะต้องมีการตรวจสอบอย่างต่อเนื่องและข้อ จำกัด ที่สำคัญควรจะมีการสำรวจและกำหนดไว้เป็นไปได้