Carol was there to meet me at the s

Carol was there to meet me at the station. I don’t know why but I always expect her to be younger than she really is – a teenager in trendy clothes and lots of makeup. I suppose it’s because I haven’t seen all that much of her since she grew up, since she left home and her mother and I went our separate ways. You get a certain picture fixed in your mind, don’t you? Her clothes were pretty drab this time by her old standards, especially considering it was summer and this was the seaside. A kind of lightweight business suit, I suppose you would call it, beige colour, elegant tailored look to the skirt, a bit of heel to the shoes – very respectable but not right for Carol. Not for my little Carol. And her expression – misery covered-up with a false smile.
She gave me a long hug but she didn’t actually say anything at first. I was the one who spoke. “You look great, Carol. Absolutely the young executive.”
“I don’t feel great, Dad. But I’m glad you’re here.”
We never said very much when we were together. Her mother was the exact opposite, small-talk all the time like a running tap, but we didn’t need it. When people are comfortable with one another they don’t. We walked to her car, another Fiesta, a silver one this time. I remembered she used to have one that was dark blue before, and a different body shape. Nice new-car smell inside. I could tell that the problem wasn’t money, I didn’t need to ask her about that.
“Would you like to have lunch before we go to the hotel?” A hotel. Not a B&B. We wouldn’t have done it like that when we were a family. Not back then. What year would it have been?
“Good idea.”
“I know somewhere you’ll like.”
She drove to a narrow road just outside the town leading down towards the sea across a bit of grassy scrubland. It ended at a small café near the cliff top where the coastal walk with the benches and picnic tables began. There were a few people out with their dogs and some older slow-moving couples, but not many. It was a bit too far from the centre for the holiday crowd. More the retirement-home and sheltered-accommodation belt. I didn’t remember this part of the town, but then why should I?
We had the outdoor tables to ourselves because it was a bit breezy. They were on a pleasant decked patio, with a view of the pebbly beach and the sea. I wondered what Carol would order. Fish and chips it would have been in the old days, no question. “Fish and chips twice,” I heard her say when the waitress came, and I nodded and smiled. People don’t change all that much. Not really. Not inside.
“Funny that you should want to meet up here. Do you remember when we came here on holiday? I think you were about ten or eleven.”
“I’m not likely to forget that holiday, am I?”
“No, I suppose not. How is your mother these days?”
“Much the same.”
“Her new marriage is working out then?”
“Well, it’s not exactly new any more, is it? Yes, they’re okay I think. I’ve just been to see her actually.”
“You went to your mother first?”
“Well, it’s what wives are supposed to do, isn’t it? Run back to Mummy.”
“So you and Richard…”
“Yes. It’s over between me and Richard.”
“After only… three years.”
“Not even that. Two years and ten months.”
“And you’re sure that it’s really over?”
She nodded. The waitress came back with cutlery and the tea things on a tray and started arranging them on the table. Carol waited until she had gone.
“Absolutely sure. I couldn’t be more sure.”
I waited. I knew that she wanted to tell me about it and that she would in her own time.
“Everybody thought he was so sweet and charming, didn’t they? Wouldn’t say boo to a goose. Well he wasn’t like that. That was the public face. Richard was two different people. You only ever saw the nice one.” As she spoke she unbuttoned her jacket and hung it carefully on the back of the empty seat beside her. Then she rolled up the sleeve of her white blouse.
“My god! You’re not telling me Richard did that?”
“That’s the only one I can let you see in public. Richard was good at leaving no visible marks.”
I felt my heart racing. I could barely breathe. “This is insane. Richard did that to you?” She rolled her sleeve down again and retrieved her jacket. I wanted to take her in my arms but we were sitting on opposite sides of the table. I took her hand instead. “How long, sweetheart? How long has it been going on?”
“The first time was… oh, what does it matter? Too long. I can’t believe that I let it happen. That I believed him when he said how sorry he was, how much he loved me, how he was going to change. How he needed just one more chance. I feel like I’ve been living in a cliché. You never think it can happen to you, do you?”
My head was swimming. “The police, Carol. You’ve got to go to the police. I’ll go with you. You can’t let him get away with this…”
“No, Dad. That’s not what I want. That’s not why I’m here.” She started to pour the tea and I noticed that her hand was shaking. “There is a reason why I wanted to meet here. In this town.”
Thoughts raced through my head. What on earth could she mean? What was she talking about?
“Because this was where we had our final row? Where we finally broke up?”
“Something like that. Do you still take one sugar?” I nodded and she put the sugar in and pushed the cup across to me. “I had a long talk with Mum. Probably the most serious talk I’ve ever had with her. She talked about that holiday, and that night in the bed-and-breakfast. About the row you two had. I heard it of course but I was in a different room. I couldn’t see you. And all I really heard was shouting. And then crying. And then I heard her screaming at you to go.”
There was a long pause.
“Do you think we learn how to relate to one another from our parents? Like… following a model?”
It seemed a very abstract question after what she had just told me. I think I stammered when I replied. “I… suppose so…”
“Because that’s what Mum thinks. She thinks her relationship with you was the model I followed when it came to relating to men. To having a husband of my own. Do you think that might be true?”
“I don’t know what you’re talking about.” The waitress re-appeared. This time there were two plates on her tray. We waited in silence while she put one in front of each of us and started back towards the entrance. “What exactly did your mother say about me?” I didn’t want it to sound angry but I think it did. It came out in a sort of breathy growl.
She didn’t reply straight away. She started to cut up a piece of fish and load it on to her fork with a chip below it. She dipped the assembly into the tartare sauce. “I think you know what she said.” She raised the fork to her mouth and started to eat.
“That’s outrageous.” I seemed to have lost control of my voice. I was almost whimpering now, in a gruff undertone.
“That was pretty well how I reacted too when she told me. I didn’t want to hear it. I walked out. Then I started thinking about it. The two of you often threw things around when you had rows. Broke plates, that kind of thing. But some of the sounds that night were more like… flesh hitting flesh. And afterwards, when you had gone and I went into Mum’s room, she was putting on makeup. Quite heavy foundation makeup. That was an odd thing to be doing immediately after a big row, don’t you think?”
“That was a trick! Don’t you see? To make you think I’d hit her. To make you hate me. Isn’t it obvious?”
“She never tried to make me hate you. She always defended you. Said there were faults on both sides, that I must never stop loving you just because she had. That kind of thing. Then when I went to see her a couple of days ago, her story changed.” She was preparing another forkful as she spoke. “For a whole day I thought she was lying.”
I couldn’t take any more. I stood up, my entire body shaking, and walked away, up the narrow track to the road. I managed to find a taxi as I walked back in towards the town.
A gentler man than me has never walked this earth. I could no more hit a woman than I could saw off my own leg. I might have shouted and I might have broken a few dishes – we both did, that time when it was all going wrong – but there isn’t a single violent impulse in my whole body. And now that evil woman has poisoned Carol’s mind against me. Why did she ever go near her mother, why didn’t she come to me first? She was always a Daddy’s girl. She was always closer to me. And now that bitch of a woman has destroyed everything. Taken away the one good relationship in my entire life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แครอลมีการฉันที่สถานี ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่ฉันเสมอคาดว่าเธอจะอายุน้อยกว่าเธอจริง ๆ – วัยรุ่นอินเทรนด์เสื้อผ้าและแต่งหน้ามากมาย สมมติว่า มันเป็น เพราะเรามองไม่เห็นที่มากของเธอเนื่องจากเธอเติบโตขึ้น ตั้งแต่เธอทิ้งบ้านและแม่ของเธอ และฉันก็วิธีของเราต่างหาก คุณได้รับรูปภาพบางอย่างถาวรในจิตใจของคุณ คุณไม่ เสื้อผ้าของเธอมีหญิงโสเภณีสวยมาตรฐานเก่าของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพิจารณาก็ร้อน และนี้เป็นริมทะเลเวลานี้ ประเภทของธุรกิจที่มีน้ำหนักเบาเหมาะกับ ฉันคิดว่า คุณจะเรียกมัน สีเบจ กระโปรง บิตของส้นรองเท้าให้รองเท้า – หรูหราลักษณะเฉพาะอย่างมาก แต่ไม่เหมาะกับแครอล ไม่สำหรับแครอลที่น้อยของฉัน และเธอ – ความทุกข์ยากครอบคลุมขึ้นดีไม่ เธอให้ผมฮักนาน แต่เธอไม่ได้จริง ๆ พูดอะไรในตอนแรก ผมเป็นผู้หนึ่งที่พูด "คุณดูดี แครอล อย่างหนุ่มผู้บริหาร" "ฉันไม่รู้สึกดี พ่อ แต่ฉันดีใจที่คุณที่นี่" เราไม่กล่าวมากเมื่อเรามีกัน แม่ของเธอถูกตรงข้ามแน่นอน พูดคุยเล็กน้อยตลอดเวลาเช่นแตะทำ แต่เราก็ไม่ต้อง เมื่อคนจะสบายกัน พวกเขาไม่ เราเดินไปรถยนต์ เฟียสต้าอื่น เงินหนึ่งซึ่งเวลานั้น จดจำเธอใช้ได้ที่มีสีน้ำเงินเข้มก่อน และรูปร่างแตกต่างกัน กลิ่นรถใหม่สะอาดภายใน สามารถบอกว่า ปัญหาไม่ได้เงิน ไม่ต้องถามเธอว่า "คุณอยากมีอาหารกลางวันก่อนเราไปโรงแรมหรือไม่" โรงแรม ไม่บีแอนด์บี เราจะไม่ได้ทำมันเช่นนั้นเมื่อเรามีครอบครัว ไม่กลับแล้ว ปีใดจะมีหรือไม่ "คิดดี" "ฉันรู้ว่าบางแห่งจะต้อง" เธอขับรถไปถนนแคบอยู่นอกเมืองที่นำลงสู่ทะเลผ่านบิตของหญ้า scrubland มันสิ้นสุดที่ร้านกาแฟเล็ก ๆ ใกล้ด้านบนของหน้าผาที่เริ่มเดินชายฝั่งม้านั่งและปิคนิค มีบางคนหากับสุนัขของพวกเขา และคู่เคลื่อนที่ได้ช้าบางเก่า แต่ไม่มาก มันเป็นบิตไกลจากฝูงชนโรงศูนย์ ขึ้น บ้านเกษียณอายุ และสถานที่ พัก-เข็มขัด ผมไม่ได้จำได้ว่า นี้เป็นส่วนหนึ่งของเมือง แต่แล้วทำไมฉันควร เรามีตารางกลางแจ้งตนเองเพราะมันบางเบามาก พวกบนลาน decked ดี วิวหาด pebbly และทะเล สงสัยว่า อะไรที่แครอลจะสั่ง ฟิชแอนด์ชิพจะได้รับในวันเก่า คำถามไม่ "ฟิชแอนด์ชิพสอง ฉันได้ยินเธอพูดเมื่อพนักงานมา และฉันพยักหน้า และยิ้ม คนไม่เปลี่ยนแปลงที่มาก ไม่เท่าไร ไม่อยู่ภายใน "ตลกที่คุณควรต้องการที่นี่ จำเมื่อเรามาที่นี่ในวันหยุดหรือไม่ ผมคิดว่า คุณมีประมาณสิบหรือ 43 " "ฉันไม่อาจลืมวันหยุดนั้น ฉัน" "ไม่ ฉันคิดว่า ไม่ ว่าแม่วันนี้" "มากเหมือนกัน" "เธอแต่งงานใหม่จะทำงานออกแล้ว" "ดี ก็ใหม่ไม่ตรงอีก มัน ใช่ พวกเขาจะยอมให้คิด เพิ่งไปดูเธอจริง" "คุณไปแม่ก่อน" ความดี มันคืออะไรภรรยาควรจะทำ ไม่ได้ รันกลับมัมมี่" "ดังนั้นคุณและริชาร์ด..." "ใช่ ได้มากกว่าระหว่างฉันและริชาร์ด" "หลังเท่านั้น...สามปี" "ไม่ก็ สองปี และสิบเดือน" "และคุณแน่ใจว่า มันเป็นจริง ๆ กว่า" เธอพยักหน้า ให้น้องกลับมาพร้อมมีดและชาในกระบะ และเริ่มจัดให้ในตาราง แครอลรอจนเธอหายไปไหน "แน่จริง ๆ ฉันไม่ได้มากขึ้น" ฉันรอ ฉันรู้ว่า เธออยากบอกฉันเกี่ยวกับมัน และที่เธอต้องการเวลาของตนเอง "ทุกคนคิดว่า เขาให้หวานและมีเสน่ห์ พวกเขาไม่ ไม่พูด boo กับห่าน ดีไม่ได้เป็นเช่นนั้น ที่หน้าสาธารณะได้ ริชาร์ดได้สองคน คุณเท่านั้นเคยเห็นได้ดีขึ้น" ขณะที่เธอพูด เธอ unbuttoned เสื้อของเธอ และหยุดอย่างระมัดระวังบนด้านหลังของนั่งที่ว่างข้าง ๆ เธอ แล้ว เธอสะสมค่าแขนของเสื้อสีขาวของเธอ "พระเจ้า คุณกำลังไม่บอกฉันริชาร์ดไม่ว่า" "ที่เป็นหนึ่งเดียวที่สามารถให้คุณเห็นในที่สาธารณะ ริชาร์ดไม่ดีออกจากเครื่องไม่สามารถมองเห็น" ฉันรู้สึกแข่งหัวใจของฉัน ฉันอาจแทบไม่หายใจ "นี้เป็นบ้า ริชาร์ดไม่ว่าคุณหรือไม่" เธอยกแขนของเธอลงอีกครั้ง และดึงเสื้อของเธอ ฉันต้องการเธอในอ้อมแขนของฉัน แต่เรานั่งด้านตรงข้ามของตาราง ฉันเอามือของเธอแทน "นานแค่ไหน รักหรือไม่ นานมีก็เกิดขึ้น" "เป็นครั้งแรก...โอ้ อะไรเป็นเรื่องสำคัญ ยาวเกินไป ผมไม่เชื่อว่า ให้มันเกิดขึ้น ว่า ฉันเชื่อเขาเมื่อเขากล่าวว่า อย่างไรขออภัยเขา เท่าใดรักฉัน วิธีเขาไปเปลี่ยน ว่าเขาต้องการโอกาสอย่างเดียว ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้มาอยู่เป็น cliché ไม่เคยคิดว่า มันสามารถเกิดขึ้นกับคุณ คุณ" หัวของฉันคือว่ายน้ำ "ตำรวจ แครอล คุณได้ไปตำรวจ ฉันจะไปกับคุณ คุณไม่สามารถให้เขาได้รับนี้..." "ไม่มี พ่อ นั่นคือไม่ว่าฉันต้องการ ก็ไม่ทำไมฉันอยู่ที่นี่" เธอเริ่มหลั่งน้ำชา และผมสังเกตเห็นว่า มือของเธอสั่น "มีเหตุผลทำไมฉันต้องการที่นี่ ในเมืองนี้" คิด raced ผ่านหัวของฉัน บนโลกสามารถเธอหมายถึงอะไร เธอพูดถึงอะไร "เนื่องจากคำที่เราได้แถวสุดท้ายของเรา ที่เราสุดเทอม" "สิ่งที่ชอบที่ ทำคุณทำน้ำตาลหนึ่ง" ฉันพยักหน้า และเธอใส่น้ำตาลในถ้วยในการผลักดันผม "ผมพูดยาว มีสี่มุม อาจพูดรุนแรงส่วนใหญ่ฉันเคย มีเธอ เธอคุยว่าฮอลิเดย์ และคืนในการเทสต์ เกี่ยวกับแถว สองก็ ผมได้ยินมันแน่นอน แต่ผมอยู่ในห้องพักแตกต่างกัน ไม่สามารถเห็นคุณ และทั้งหมดผมจริง ๆ ได้ยินถูก shouting แล้ว ร้องไห้ แล้ว ผมได้ยินเธอกรีดร้องที่คุณไป" หยุดยาวได้ "คุณคิดว่า เราเรียนรู้วิธีการเชื่อมโยงกันจากพ่อแม่ของเราหรือไม่ ชอบ...ตามแบบหรือไม่" เหมือนคำถามแบบนามธรรมมากหลังจากที่เธอได้เพียงแค่บอกฉัน คิดว่า stammered เมื่อผมตอบ " I. .. สมมตินั้น... " "เพราะว่าเป็นสี่มุมคิด เธอคิดว่า ความสัมพันธ์ของเธอกับคุณถูกแบบตามไปเกี่ยวข้องกับคน มีสามีเป็นของตัวเอง คุณคิดว่า อาจจะมีจริงหรือไม่" "ทราบว่าคุณกำลังพูดถึงกัน" ปรากฏให้น้องใหม่ ขณะนี้มีสองแผ่นในถาดของเธอ เรารอในความเงียบในขณะที่เธอใส่หนึ่งหน้าของเรา และเริ่มต้นกลับไปยังทางเข้า "อะไรว่าไม่แม่พูดเกี่ยวกับฉัน" ไม่ต้องการให้เสียงโกรธ แต่ผมคิดว่า มันไม่ได้ มันออกมาในการจัดเรียงของ breathy growl เธอไม่ได้ตอบทันที เธอเริ่มตัดค่าตัวของปลา และโหลดไปส้อมของเธอกับชิพด้านล่างนี้ เธอสอดแอสเซมบลีลงในซอส tartare "ผมคิดว่า คุณรู้ว่าสิ่งที่เธอกล่าวว่า" เธอยกติดปากของเธอ และเริ่มที่จะกิน "ที่เป็นแขก" ฉันดูเหมือนจะมีสูญเสียงของฉัน ฉันถูกเกือบ whimpering ตอนนี้ ในสวัสดีลักษณะ "ที่ถูกสวยด้วยวิธีฉันปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นเกินไปเมื่อเธอบอกฉัน ฉันไม่อยากได้ยินมัน ฉันเดินออกมา จากนั้น ผมเริ่มคิดเกี่ยวกับมัน คุณสองมักจะโยนสิ่งรอบ ๆ เมื่อคุณมีแถว ยากจนแผ่น ชนิดของสิ่งที่ แต่บางเสียงว่า คืนได้มากขึ้น...เนื้อตีเนื้อ และหลังจากนั้น เมื่อคุณหายไปไหน และฉันก็เป็นของสี่มุมห้อง เธอถูกวางลงบนแต่งหน้า แต่งหน้าพื้นฐานค่อนข้างหนัก ที่เป็นสิ่งแปลกจะทำทันทีหลังจากแถวบิ๊ก คุณไม่คิดหรือไม่" "ที่เป็นเคล็ดลับ คุณไม่เห็นหรือไม่ จะทำให้คุณคิดว่า จะตีเธอ จะทำให้คุณเกลียดฉัน ไม่ได้ชัดเจนหรือไม่" "เธอไม่เคยพยายามทำให้ฉันเกลียดคุณ เธอมักจะปกป้องคุณ ว่า มีบกพร่องทั้งสองด้าน ที่ฉันเคยต้องหยุดรักคุณเพียง เพราะเธอ สิ่งชนิดนั้น จากนั้น เมื่อผมไปเห็นเธอกี่วันที่ผ่านมา เรื่องราวของเธอแล้ว" เธอกำลังเตรียม forkful อื่นที่เธอพูด "สำหรับวันที่ทั้งหมด ฉันคิดว่า เธอกำลังนอน" ฉันไม่สามารถใช้เวลาเพิ่มเติมใด ๆ ฉันยืนขึ้น ร่างกายของฉันทั้งหมดสั่น ทางเดิน ค่าติดตามถนนแคบ ผมจัดการหาแท็กซี่ฉันเดินกลับไปยังเมือง คนที่เบากว่าผมไม่เคยเดินดินนี้ ฉันไม่สามารถตีผู้หญิงมากกว่าอาจเห็นปิดขาของตัวเอง ฉันอาจตะโกน และฉันอาจเสียกี่จาน – เราทั้งสองไม่ ได้ เวลาที่เมื่อมันทั้งหมดกำลังถูกต้อง – แต่ไม่มีกระแสรุนแรงเดียวในร่างกายของฉันทั้งหมด และตอนนี้ หญิงที่ชั่วร้ายมียาพิษของแครอลจิตใจกับฉัน ทำไมไม่เคยไปใกล้แม่ของเธอ ทำไมไม่ได้เธอมาให้ฉันก่อน เธอเสมอพ่อของสาว เธอมักจะใกล้ชิดกับฉัน และตอนนี้ ที่บ้าของผู้หญิงได้ทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง นำความสัมพันธ์ที่ดีหนึ่งในชีวิตไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แครอลอยู่ที่นั่นเพื่อพบฉันที่สถานี ผมไม่ทราบว่าทำไม แต่ฉันมักจะคาดหวังให้เธอเป็นที่อายุน้อยกว่าเธอจริงๆ - วัยรุ่นในเสื้อผ้าอินเทรนด์และจำนวนมากของการแต่งหน้า ฉันคิดว่ามันเป็นเพราะผมยังไม่ได้เห็นสิ่งที่มากของเธอตั้งแต่เธอเติบโตขึ้นมาเพราะเธอออกจากบ้านและแม่ของเธอและฉันเดินแยกของเรา คุณจะได้รับการแก้ไขภาพบางอย่างในใจของคุณคุณไม่? เสื้อผ้าของเธอเป็นสีน้ำตาลอมเหลืองสวยในครั้งนี้ตามมาตรฐานเก่าของเธอโดยเฉพาะการพิจารณาว่ามันเป็นช่วงฤดูร้อนและนี่คือริมทะเล ชนิดของที่มีน้ำหนักเบาเหมาะกับธุรกิจผมคิดว่าคุณจะเรียกมันว่าสีเบจ, รูปลักษณ์ที่สง่างามเพื่อเหมาะกระโปรง, บิตของส้นรองเท้า - เกียรติมาก แต่ไม่เหมาะสำหรับแครอล ไม่ได้สำหรับตัวน้อยของผมแครอล และการแสดงออกของเธอ -. ความทุกข์ยากขึ้นปกคลุมด้วยรอยยิ้มเท็จ
เธอให้ฉันกอดนาน แต่เธอไม่ได้จริงพูดอะไรในตอนแรก ผมเป็นคนหนึ่งที่พูด "คุณดูดี, แครอล แน่นอนผู้บริหารหนุ่มสาว. "
"ผมไม่ได้รู้สึกดีมากพ่อ แต่ฉันดีใจที่คุณอยู่ที่นี่. "
เราไม่เคยบอกว่าเป็นอย่างมากเมื่อเราอยู่ด้วยกัน แม่ของเธอเป็นที่แน่นอนตรงข้ามเล็กพูดคุยตลอดเวลาเช่นการทำงานประปา แต่เราไม่จำเป็นต้องใช้มัน เมื่อคนมีความสะดวกสบายกับอีกคนหนึ่งที่พวกเขาทำไม่ได้ เราเดินไปที่รถของเธอเฟียสต้าอีกหนึ่งเงินในครั้งนี้ ผมจำได้ว่าเธอเคยมีคนหนึ่งที่เป็นสีน้ำเงินเข้มก่อนและรูปร่างที่แตกต่างกัน กลิ่นที่ดีรถใหม่ภายใน ผมบอกได้เลยว่าปัญหาไม่ได้เงินผมไม่จำเป็นต้องถามเธอเกี่ยวกับที่.
"คุณต้องการที่จะได้รับประทานอาหารกลางวันก่อนที่เราจะไปที่โรงแรม" โรงแรม ไม่ B & B เราจะไม่ได้ทำเช่นนั้นเมื่อเราเป็นครอบครัว ไม่ได้กลับมาแล้ว สิ่งที่ปีก็จะได้รับ?
"ความคิดที่ดี."
"ฉันรู้ว่าที่ใดที่หนึ่งคุณจะชอบ."
เธอขับรถไปตามถนนแคบ ๆ นอกเมืองชั้นนำลงสู่ทะเลทั่วบิตของหญ้าป่าละเมาะ มันจบลงที่ร้านกาแฟเล็ก ๆ ที่อยู่ด้านบนหน้าผาที่เดินชายฝั่งทะเลที่มีม้านั่งและโต๊ะปิกนิกเริ่ม มีไม่กี่คนที่ออกมาพร้อมกับสุนัขของพวกเขาและบางคนที่มีอายุมากกว่าคู่เคลื่อนไหวช้าอยู่ แต่ไม่มาก มันเป็นบิตไกลจากศูนย์ฝูงชนวันหยุด เพิ่มเติมเกษียณอายุบ้านและเข็มขัดที่กำบัง-ที่พัก ผมจำไม่ได้ว่าส่วนหนึ่งของเมืองนี้ แต่แล้วทำไมฉันควร?
เรามีตารางกลางแจ้งกับตัวเองเพราะมันเป็นบิตสดชื่น พวกเขาอยู่บนลานประดับที่น่าพอใจกับมุมมองของชายหาดกรวดและทะเล ฉันสงสัยว่าสิ่งที่แครอลจะสั่ง ปลาและมันฝรั่งทอดก็จะได้รับในวันเก่า, คำถาม "ปลาและชิปสองครั้ง" ผมได้ยินเธอบอกว่าเมื่อพนักงานเสิร์ฟมาและผมพยักหน้าและยิ้ม คนไม่ได้เปลี่ยนทั้งหมดที่มาก ไม่ได้จริงๆ ไม่ได้อยู่ใน.
"ตลกที่คุณควรต้องการที่จะพบได้ที่นี่ คุณจำตอนที่เรามาที่นี่ในวันหยุด? ฉันคิดว่าคุณอยู่ประมาณสิบหรือสิบเอ็ด. "
"ผมไม่ได้มีแนวโน้มที่จะลืมวันหยุดที่ฉัน?"
"ไม่ฉันไม่คิดว่า เป็นวิธีการที่คุณแม่ของคุณวันนี้? "
"มากเหมือนกัน."
"การแต่งงานใหม่ของเธอจะทำงานออกแล้ว?"
"อืมก็ไม่ได้ว่าใหม่ ๆ มากขึ้นมันคืออะไร? ใช่พวกเขากำลังถูกผมคิดว่า ฉันได้รับเพียงแค่เห็นเธอจริง. "
"คุณไปคุณแม่ก่อน?"
"ดีมันเป็นสิ่งที่ภรรยาควรจะทำไม่ได้หรือไม่ กลับไปเรียกแม่. "
"ดังนั้นคุณริชาร์ด ... "
"ใช่ มันมากกว่าระหว่างผมกับริชาร์ด. "
"หลังจากนั้นเพียงสามปี ... ."
"ไม่ได้แม้กระทั่งว่า สองปีและสิบเดือน. "
"และคุณแน่ใจว่ามันจริงๆมากกว่า?"
เธอพยักหน้า น้องสาวกลับมาพร้อมกับมีดและสิ่งที่ชาบนถาดและเริ่มจัดเรียงไว้บนโต๊ะ แครอลรอจนกระทั่งเธอได้หายไป.
"Absolutely แน่ใจว่า ฉันไม่สามารถตรวจสอบให้แน่ใจมากขึ้น. "
ฉันรอ ฉันรู้ว่าเธออยากจะบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้และบอกว่าเธอจะอยู่ในช่วงเวลาของเธอเอง.
"ทุกคนคิดว่าเขาเป็นหวานและมีเสน่ห์ไม่ได้พวกเขา? ไม่ได้จะบอกว่าจะหุยฮาห่าน ดีที่เขาไม่ได้เป็นเช่นนั้น นั่นคือใบหน้าที่สาธารณะ ริชาร์ดเป็นคนสองคนที่แตกต่างกัน คุณเคยเห็นอย่างใดอย่างหนึ่งที่ดี. "ในขณะที่เธอพูดเธอ unbuttoned แจ็คเก็ตและแขวนอย่างระมัดระวังที่ด้านหลังของที่นั่งที่ว่างเปล่าข้างของเธอ จากนั้นเธอก็ม้วนแขนเสื้อสีขาวของเธอ.
"ของพระเจ้า! คุณไม่ได้บอกฉันริชาร์ดไม่ว่า? "
"นั่นคือหนึ่งเดียวที่ฉันสามารถช่วยให้คุณเห็นในที่สาธารณะ ริชาร์ดเป็นสิ่งที่ดีที่ไม่ทิ้งรอยที่มองเห็น. "
ผมรู้สึกว่าการแข่งรถหัวใจของฉัน ฉันแทบจะไม่สามารถหายใจ "นี่คือความบ้า ริชาร์ดไม่ว่ากับคุณ? "เธอรีดแขนของเธอลงอีกครั้งและดึงเสื้อของเธอ ผมอยากจะพาเธอในอ้อมแขนของฉัน แต่ที่เรากำลังนั่งอยู่บนด้านตรงข้ามของตาราง ฉันเอามือของเธอแทน "นานแค่ไหนที่รัก? นานแค่ไหนที่ได้รับมันเกิดขึ้น? "
"เป็นครั้งแรก ... โอ้สิ่งที่มันไม่สำคัญ? นานเกินไป ฉันไม่สามารถเชื่อว่าฉันปล่อยให้มันเกิดขึ้น ที่ผมเชื่อว่าเขาเมื่อเขากล่าวว่าขอโทษเขาเป็นเท่าใดเขารักฉันว่าเขากำลังจะเปลี่ยน วิธีการที่เขาจำเป็นเพียงหนึ่งโอกาสที่มากขึ้น ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้รับการใช้ชีวิตอยู่ในความคิดโบราณ ที่คุณไม่เคยคิดว่ามันสามารถเกิดขึ้นกับคุณคุณ? "
หัวของฉันว่ายน้ำ "ตำรวจ, แครอล คุณได้มีการไปให้ตำรวจ ฉันจะไปกับคุณ คุณไม่สามารถปล่อยให้เขาได้รับไปด้วยนี้ ... "
"ไม่มีพ่อ นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ฉันอยู่ที่นี่. "เธอเริ่มที่จะเทน้ำชาและผมสังเกตเห็นว่ามือของเธอก็สั่น "มีเหตุผลที่ฉันอยากจะพบที่นี่คือ ที่อยู่ในเมืองนี้. "
ความคิดวิ่งผ่านหัวของฉัน อะไรในโลกที่เธอจะหมายความว่าอย่างไร อะไรคือสิ่งที่เธอพูดถึง?
"เพราะนี่คือการที่เรามีแถวสุดท้ายของเราหรือไม่ ในกรณีที่ในที่สุดเราก็เลิกกัน? "
"สิ่งที่ต้องการที่ คุณยังคงใช้เวลาหนึ่งน้ำตาล? "ฉันพยักหน้าและเธอใส่น้ำตาลในและผลักดันถ้วยข้ามกับผม "ผมได้คุยยาวกับแม่ น่าจะพูดคุยที่ร้ายแรงที่สุดที่ฉันเคยมีกับเธอ เธอพูดคุยเกี่ยวกับวันหยุดนั้นและในคืนนั้นนอนอยู่บนเตียงและอาหารเช้า เกี่ยวกับแถวที่คุณทั้งสองมี ผมได้ยินมันแน่นอน แต่ผมอยู่ในห้องพักที่แตกต่างกัน ผมมองไม่เห็นคุณ และทั้งหมดที่ผมได้ยินเสียงตะโกน และแล้วร้องไห้ และจากนั้นผมได้ยินเสียงเธอกรีดร้องที่คุณจะไป. "
มีหยุดยาวเป็น.
"คุณคิดว่าเราได้เรียนรู้วิธีการที่เกี่ยวข้องกับอีกคนหนึ่งมาจากพ่อแม่ของเราหรือไม่ เช่นเดียวกับรูปแบบดังต่อไปนี้ ... ? "
มันดูเหมือนเป็นคำถามที่เป็นนามธรรมมากหลังจากสิ่งที่เธอเพิ่งบอกฉัน ฉันคิดว่าฉันตะกุกตะกักเมื่อผมตอบ "ผมคิดว่า ... ดังนั้น ... "
"เพราะนั่นคือสิ่งที่แม่คิดว่า เธอคิดว่าความสัมพันธ์ของเธอกับคุณเป็นแบบผมทำตามเมื่อมันมาถึงที่เกี่ยวข้องกับผู้ชาย ที่จะมีสามีเป็นของตัวเอง คุณคิดว่าอาจจะมีจริงหรือไม่? "
"ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่คุณกำลังพูดถึง." พนักงานเสิร์ฟอีกครั้งปรากฏ เวลานี้มีอยู่สองแผ่นบนถาดของเธอ เรารออยู่ในความเงียบในขณะที่เธอใส่หนึ่งในหน้าของเราแต่ละคนและเริ่มกลับไปทางประตูทางเข้า "สิ่งที่คุณแม่ไม่พูดเกี่ยวกับผมได้ไหม" ผมไม่ได้ต้องการให้เสียงโกรธ แต่ฉันคิดว่ามัน มันออกมาในการจัดเรียงของคำรามลมหายใจ.
เธอไม่ได้ตอบกลับทันที เธอเริ่มที่จะตัดชิ้นส่วนของปลาและโหลดไปยังแยกเธอกับชิปด้านล่าง เธอประกอบจุ่มลงในซอส tartare "ผมคิดว่าคุณรู้ว่าสิ่งที่เธอบอกว่า." เธอยกส้อมไปที่ปากของเธอและเริ่มที่จะกิน.
"นั่นคืออุกอาจ." ฉันดูเหมือนจะมีการสูญเสียการควบคุมเสียงของฉัน ผมก็เกือบจะครางหงิง ๆ ในขณะนี้ในแผ่วห้าว.
"นั่นคือสวยดีว่าฉันมีปฏิกิริยาตอบสนองเกินไปเมื่อเธอบอกฉัน ฉันไม่ต้องการที่จะได้ยินมัน ผมเดินออกมา จากนั้นผมก็เริ่มคิดเกี่ยวกับมัน คุณสองคนมักจะโยนสิ่งรอบ ๆ เมื่อคุณมีแถว แผ่นยากจนชนิดของสิ่งที่ แต่บางส่วนของเสียงในคืนนั้นมีมากขึ้นเช่น ... เนื้อชนเนื้อ และหลังจากนั้นเมื่อคุณได้ไปและฉันเดินเข้าไปในห้องแม่ของเธอถูกวางบนแต่งหน้า แต่งหน้ารากฐานที่ค่อนข้างหนัก นั่นคือสิ่งที่แปลกที่จะทำทันทีหลังจากแถวขนาดใหญ่ไม่ได้คุณคิดว่า? "
"นั่นคือเคล็ดลับ! คุณไม่เห็น? ที่จะทำให้คุณคิดว่าฉันตีเธอ ที่จะทำให้คุณเกลียดฉัน มันไม่ได้เป็นที่เห็นได้ชัด? "
"เธอไม่เคยพยายามที่จะทำให้ฉันเกลียดคุณ เธอมักจะได้รับการปกป้องคุณ กล่าวว่ามีความผิดพลาดทั้งสองด้านว่าฉันจะต้องไม่เคยหยุดรักเธอเพียงเพราะเธอมี ที่ชนิดของสิ่ง จากนั้นเมื่อผมไปเห็นเธอสองสามวันที่ผ่านมาเรื่องราวของเธอเปลี่ยนไป. "เธอกำลังเตรียม forkful อีกขณะที่เธอพูด "สำหรับทั้งวันฉันคิดว่าเธอโกหก."
ฉันไม่สามารถใช้ใด ๆ เพิ่มเติม ผมยืนขึ้นทั้งร่างกายของฉันสั่นและเดินออกไปขึ้นติดตามแคบถนน ฉันจัดการเพื่อหารถแท็กซี่ที่ผมเดินกลับมาอยู่ในเมืองที่มีต่อ.
คนที่อ่อนโยนกว่าผมไม่เคยเดินโลกนี้ ฉันจะตีไม่มากผู้หญิงกว่าที่ฉันจะเห็นขาของตัวเอง ผมอาจจะตะโกนและผมอาจจะเสียไม่กี่จาน - เราทั้งสองได้เวลานั้นเมื่อมันถูกทั้งหมดจะผิด - แต่มีไม่ได้เป็นแรงกระตุ้นความรุนแรงเดียวในร่างกายของฉัน และตอนนี้ที่หญิงชั่วร้ายได้วางยาพิษใจแครอลกับฉัน ทำไมเธอไม่เคยไปอยู่ใกล้กับแม่ของเธอว่าทำไมเธอไม่มาหาฉันก่อน? เธอก็มักจะสาวของพ่อ เธอเป็นคนที่มักจะใกล้ชิดกับฉัน และตอนนี้สุนัขของผู้หญิงคนหนึ่งที่ได้ทำลายทุกอย่าง นำตัวไปหนึ่งความสัมพันธ์ที่ดีในชีวิตของฉันทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แครอลมีพบกันที่สถานี ฉันไม่รู้ว่าทำไมแต่ฉันก็คิดว่าเธอจะอ่อนกว่าเธอจริงๆ–วัยรุ่นยอดนิยมเสื้อผ้าและแต่งหน้า . ฉันคิดว่ามันเป็นเพราะผมยังไม่เคยเห็นเลย เพราะเธอเติบโตขึ้น ตั้งแต่เธอออกจากบ้านและแม่ของเธอ และฉันก็แยกจากกัน คุณจะได้รับบางภาพคงในจิตใจของคุณ , คุณไม่ ?เสื้อผ้าสวยสดใสในครั้งนี้ โดยมาตรฐานเก่าของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการพิจารณามันเป็นฤดูร้อนและอยู่ริมทะเล ชนิดของชุดสูทธุรกิจน้ำหนักเบา , ฉันคิดว่าคุณจะเรียกมันว่า สี เบจ หรูหรา เหมาะกับกระโปรงดูบิตของส้นเท้ากับรองเท้าและน่านับถือมาก แต่ไม่เหมาะกับแครอล ไม่ใช่แครอลน้อยของฉัน การแสดงออกทางสีหน้าและความทุกข์ยากและปกคลุมด้วยรอยยิ้มจอมปลอม
เธอให้ฉันกอดนาน แต่เธอยังไม่ได้พูดอะไรในตอนแรก ผมก็เป็นคนหนึ่งที่พูดได้ " คุณดูดี แครอล โดยผู้บริหารหนุ่ม "
" ฉันไม่รู้สึกดีมากเลย พ่อ แต่ผมดีใจที่คุณอยู่ที่นี่ "
เราไม่เคยบอกว่ามากเมื่อเราอยู่ด้วยกัน แม่ของเธอเป็นตรงข้ามแน่นอน คุยตลอดเวลาเหมือนวิ่งแตะ แต่เราไม่ต้องการมันเมื่อผู้คนมีความสะดวกสบายกับคนอื่นก็ไม่ เราเดินไปยังรถของเธอ รถอื่น เงินในครั้งนี้ ฉันจำได้ว่าเธอเคยมีหนึ่งที่เป็นสีน้ำเงินเข้มก่อน และรูปร่างที่แตกต่างกัน ดี กลิ่นรถใหม่ภายใน ผมบอกได้เลยว่า ปัญหาไม่ใช่เรื่องเงิน ฉันไม่ต้องถามเธอเรื่องนั้น
" คุณต้องการที่จะมีอาหารกลางวันก่อนที่เราจะไปที่โรงแรม ? " โรงแรมไม่ใช่ B & B . เราไม่จำเป็นต้องทำเหมือนตอนที่เราเป็นครอบครัว ไม่กลับแล้ว ปี สิ่งที่จะได้รับ ?
" ความคิดที่ดี "
" ผมก็รู้ว่าที่คุณจะชอบ "
เธอขับรถไปยังถนนที่แคบเพียงนอกเมืองนำลงสู่ทะเลผ่านบิตของหญ้า scrubland . มันสิ้นสุดที่คาเฟ่ใกล้ๆหน้าผาที่เดินชายฝั่งทะเลที่มีม้านั่งและตารางปิคนิค เริ่มมีสองสามคน กับสุนัขของพวกเขาและบางส่วนแก่คู่รักที่เคลื่อนไหวช้าแต่ไม่มาก มันเป็นบิตไกลจากศูนย์กลางเพื่อหยุดฝูงชน บ้านเกษียณอายุมากขึ้นและเข็มขัด ซุ้มที่พัก ผมจำไม่ได้ว่าส่วนของเมืองนี้ แต่แล้วทำไมฉัน ?
เราได้โต๊ะกลางแจ้ง เพื่อตัวเราเอง เพราะมันค่อนข้างบางเบา มันอยู่ในสวยงามประดับลานบ้านรีวิวของชายหาดและคลื่นทะเล ฉันสงสัยว่าแครอลจะสั่ง ปลาและชิปจะได้รับในวันเก่า ไม่ต้องถามเลย " ปลาและมันฝรั่งทอดสองครั้ง " ฉันได้ยินเธอพูดเมื่อพนักงานเสิร์ฟมา ฉันพยักหน้าและยิ้ม คนไม่เปลี่ยนมากทั้งหมดที่ ไม่ได้จริงๆ ไม่เข้าไปข้างใน
" ตลกที่คุณควรต้องการที่จะเจอกันที่นี่ คุณจำตอนที่เรามาที่นี่ในวันหยุดฉันคิดว่าคุณมีประมาณสิบหรือสิบเอ็ด "
" ผมไม่อาจลืมว่า วันหยุด ฉัน ? "
" ไม่ ฉันคิดว่าไม่ แม่เธอเป็นยังไงบ้างทุกวันนี้ ? "
" เหมือนกัน "
" เธอใหม่ การแต่งงานมันทำงานแล้ว "
" เอ่อ มันก็ไม่เชิงใหม่อีกแล้วเหรอ ใช่ มันก็โอเคนะ ผมว่า ผมเพิ่งเจอเธอจริง ๆ "
" คุณไปให้แม่ก่อน "
" อืมมันเป็นสิ่งที่ภรรยาควรทำไม่ใช่เหรอ วิ่งกลับมาหาแม่ "
" นายริชาร์ด . . . . . . . "
" ครับ มันอยู่ระหว่างฉันกับริชาร์ด "
" หลังจากสามปีเท่านั้น . . . . . . . . "
" ไม่ใช่แบบนั้น สองปีสิบเดือน "
" และคุณจะแน่ใจว่า มันจริง ๆ เหรอ
" เธอพยักหน้า พนักงานเสิร์ฟกลับมาด้วยช้อนส้อม และชาต่างๆบนถาดและเริ่มจัดเรียงไว้บนโต๊ะแครอล รอจนกระทั่งเธอได้หายไป
" อย่างแน่นอน ฉันไม่แน่ใจมากขึ้น . "
ฉันรอ ฉันรู้ว่าเธอต้องการจะบอกเรื่องที่เธอจะใช้เวลาของเธอเอง
" ทุกคนคิดว่าเขาดูหวานและมีเสน่ห์ ไม่ใช่เหรอ จะไม่พูดอะไรกับห่าน เขาไม่ใช่คนแบบนั้น นั่นคือหน้าสาธารณะ ริชาร์ด เป็นคนละคน คุณเคยเห็นสวยด้วย" อย่างที่เธอพูด เธอปลดกระดุมเสื้อของเธอ และแขวนมันอย่างระมัดระวังบนด้านหลังของที่นั่งว่างข้างๆเธอ นางม้วนแขนเสื้อ เสื้อสีขาวของเธอ
" พระเจ้า ! ! ! ! ! คุณไม่ได้บอกฉันริชาร์ดเหรอ ? "
" นั่นเป็นสิ่งเดียวที่ฉันสามารถให้คุณเห็นในที่สาธารณะ ริชาร์ด เก่งกลับไม่มีร่องรอยที่มองเห็นได้ "
ฉันรู้สึกหัวใจแข่งของฉัน ฉันหายใจแทบไม่ออก " นี่มันบ้าชัดๆริชาร์ด ทำเพื่อคุณ ? " เธอรีดแขนเสื้อของเธอลงอีกครั้งและดึงเสื้อของเธอ ฉันต้องการเธอในอ้อมแขนของฉัน แต่เรานั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ ฉันจับมือเธอแทน " ที่รัก นานแค่ไหน ? มันนานแค่ไหนแล้ว ? "
" ครั้งแรก . . . โอ้ . . . มันเกิดอะไรขึ้น ยาวเกินไป ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันจะปล่อยให้มันเกิดขึ้นที่ฉันเชื่อเขาเมื่อเขากล่าวว่าเขาเสียใจแค่ไหน เขารักฉัน เขากำลังจะเปลี่ยน เขาต้องการแค่โอกาสอีกครั้งเดียว ฉันรู้สึกเหมือนฉันอยู่ในสำนักนายกรัฐมนตรี . คุณไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับคุณ "
หัวสระ " ตำรวจ แครอล คุณต้องไปที่สถานีตำรวจ ผมจะไปกับคุณ คุณจะปล่อยให้เขาไปแบบนี้ . . . . . . . "
" ไม่ค่ะ พ่อนั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ผมมาที่นี่ . . . " เธอเริ่มเทชา และผมสังเกตเห็นว่ามือเธอสั่น " นั่นคือเหตุผลที่ทำไมฉันถึงต้องการพบที่นี่ ในเมืองนี้ "
ความคิดวิ่งผ่านหัวของฉัน ทำไม เธอหมายถึงอะไร เธอพูดเรื่องอะไร
" เพราะนี้คือที่ที่เราได้แถวสุดท้ายของเรา แล้วในที่สุดเราก็ต้องเลิกกัน "
" อะไรประมาณนั้นคุณยังใช้น้ำตาลหนึ่ง ? " ผมพยักหน้า เธอใส่น้ำตาลและผลักถ้วยข้ามกับฉัน " ผมได้พูดคุยกับแม่ อาจจะร้ายแรงที่สุดที่ผมเคยได้พูดคุยกับเธอ เธอพูดเกี่ยวกับวันหยุดและคืนนั้นในเตียงและอาหารเช้า ประมาณแถวที่ 2 มี ฉันได้ยินมันแน่นอน แต่ผมก็อยู่อีกห้องนึง ฉันไม่เห็นเธอ และทั้งหมดที่ฉันได้ยินคือเสียงตะโกนแล้วร้องไห้ แล้วผมก็ได้ยินเสียงเธอกรีดร้องที่คุณไป "
มีหยุดยาว
" คุณคิดว่า เราได้เรียนรู้วิธีที่จะเกี่ยวข้องกับอีกคนหนึ่งจากพ่อแม่ของเรา ชอบ . . . . . . . ต่อไปนี้รูปแบบ ? "
ดูเหมือนคำถามมากนามธรรม หลังจากที่เธอเพิ่งบอกฉัน ผมคิดว่าผมแค่พูดตะกุกตะกักเมื่อฉันตอบ " ฉัน . . . . . . มั้ง . . . . . . . "
" เพราะนั่นเป็นสิ่งที่แม่คิดเธอคิดว่าเธอมีความสัมพันธ์กับคุณเป็นนางแบบที่ผมตามเมื่อมันมาเกี่ยวกับผู้ชาย มีสามีของฉันเอง คุณคิดว่าอาจจะจริง ? "
" ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึง . " พนักงานเสิร์ฟจะปรากฏ คราวนี้มี 2 แผ่นในถาดของเธอ เรารออยู่ในความเงียบขณะที่เธอใส่หนึ่งในด้านหน้าของแต่ละคน และเริ่มกลับสู่ทางเข้า" สิ่งที่แม่พูดกับฉัน " ผมไม่ได้ต้องการให้มันเป็นเสียงโกรธ แต่ฉันว่ามันทำ มันออกมาเป็นเหม็นเสียงคำราม
เธอไม่ได้ตอบกลับทันที เธอเริ่มที่จะตัดชิ้นส่วนของปลาและโหลดบนส้อมของเธอกับชิปที่ด้านล่าง เธอสอดประกอบลงไปในซอส ซอส . " ฉันคิดว่าคุณรู้ว่าสิ่งที่เธอกล่าว " เธอยกส้อมเข้าปากของเธอและเริ่มที่จะกิน