Most heavy metal could be solubiliz

Most heavy metal could be solubilized and leaching efficiency was almost constant in the pulp density range from 1% to 3% (97.8 ± 0.4% for copper, 98 ± 0.1% for zinc, 72.6 ± 1.2% for lead and 91.6 ± 0.7% for chromium, respectively). With further increase in pulp density, leaching efficiency dropped gradually. When pulp density was 10%, leaching efficiency was still efficient (80.2 ± 0.1% for copper, 87.8 ± 1.4% for zinc, 60 ± 2% for lead and 80.9 ± 2.3% for chromium) and was much higher than that treated by H2SO4 (33.5% for copper, 51.7% for zinc, 50.41% for lead and 25.7% for chromium). When pulp density was higher than 15%, final pH could hardly decrease to lower than 3.0 and only trace heavy metal could be solubilized. No great variation in nitrogen and phosphorus content was detected after bioleaching.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โลหะหนักส่วนใหญ่อาจจะ solubilized และละลายประสิทธิภาพถูกเกือบคงที่ในช่วงความหนาแน่นเยื่อตั้งแต่ 1% ถึง 3% (97.8 ± 0.4% สำหรับทองแดง 98 ± 0.1% สำหรับสังกะสี 72.6 ± 1.2% สำหรับลูกค้าเป้าหมาย และ 91.6 ± 0.7% โครเมียม ตามลำดับ) มีเพิ่มเติมเพิ่มในความหนาแน่นของเยื่อ ละลายประสิทธิภาพที่ลดลงทีละน้อย เมื่ออัดความหนาแน่น 10% ละลายประสิทธิภาพมากยัง (80.2 ± 0.1% สำหรับทองแดง 1.4 87.8 ±%สังกะสี 60 ± 2% สำหรับลูกค้าเป้าหมาย และ 80.9 ± 2.3% โครเมียม) และสูงกว่าที่รับการรักษา โดยกำมะถัน (33.5 สำหรับทองแดง 51.7% สังกะสี 50.41% สำหรับลูกค้าเป้าหมาย และ 25.7% โครเมียม) เมื่ออัดความหนาแน่นสูงกว่า 15% ค่า pH สุดท้ายอาจไม่ลดลงกว่าสามารถ solubilized 3.0 และโลหะหนักติดตามเท่านั้น ไม่เปลี่ยนแปลงมากในเนื้อหาของไนโตรเจนและฟอสฟอรัสพบหลังจาก bioleaching

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โลหะหนักส่วนใหญ่อาจจะละลายและมีประสิทธิภาพชะล้างก็เกือบจะคงที่ในช่วงความหนาแน่นของเยื่อกระดาษจาก 1% ถึง 3% (97.8 ± 0.4% ทองแดง 98 ± 0.1% สังกะสี, 72.6 ± 1.2% สำหรับนำและ 91.6 ± 0.7% สำหรับ โครเมียมตามลำดับ) ด้วยการเพิ่มขึ้นต่อไปในความหนาแน่นของเยื่อกระดาษที่มีประสิทธิภาพชะล้างลดลงค่อยๆ เมื่อความหนาแน่นของเยื่อกระดาษเป็น 10% มีประสิทธิภาพชะล้างก็ยังคงมีประสิทธิภาพ (80.2 ± 0.1% ทองแดง, 87.8 ± 1.4% สังกะสี 60 ± 2% สำหรับนำและ 80.9 ± 2.3% สำหรับโครเมียม) และสูงกว่าที่ได้รับการรักษาโดย H2SO4 (33.5% ทองแดง, 51.7% สำหรับสังกะสี 50.41% สำหรับนำและ 25.7% สำหรับโครเมี่ยม) เมื่อความหนาแน่นของเยื่อกระดาษสูงกว่า 15%, ค่า pH สุดท้ายแทบจะไม่ได้ลดลงต่ำกว่า 3.0 และมีเพียงร่องรอยของโลหะหนักที่อาจจะละลาย ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในไนโตรเจนและฟอสฟอรัสที่ตรวจพบหลังจากคาร์บอนไดออกไซด์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โลหะหนักส่วนใหญ่สามารถสร้างประสิทธิภาพและการชะละลายเกือบจะคงที่ในช่วงความหนาแน่นเยื่อกระดาษจาก 1% เป็น 3% ( 97.8 ± 0.4% สำหรับทองแดง , 98 ± 0.1% สำหรับสังกะสี 72.6 ± 1.2% สำหรับตะกั่วและโครเมียม 91.6 ± 0.7% ตามลำดับ ) กับเพิ่มความหนาแน่นของเยื่อกระดาษชะล้างประสิทธิภาพลดลงเรื่อย ๆ เมื่อความหนาแน่นของเยื่อเท่ากับร้อยละ 10 ของประสิทธิภาพยังคงมีประสิทธิภาพ ( 80.2 ± 01 ) ทองแดง , กิจ± 1.4% สำหรับสังกะสี , 60 ± 2% สำหรับตะกั่วและโครเมียม 80.9 ± 2.3% ) และสูงกว่าที่ใช้กรดซัลฟิวริก ( 33.5 ( ตนเอง ) ทองแดง สังกะสี ตะกั่ว และ 50.41 % ม % โครเมียม ) เมื่อความหนาแน่นเยื่อสูงกว่า 15 เปอร์เซ็นต์พีเอชสุดท้ายแทบจะลดลงจนต่ำกว่า 3.0 และมีเพียงร่องรอยโลหะหนักสามารถสร้าง .ไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ในไนโตรเจนและฟอสฟอรัส ปริมาณที่ตรวจพบหลังจากการชะล้าง .