The six major biophysical environme

The six major biophysical environments listed above may be a good starting place to
conceptualize the structure of the genetic system of Thailand’s native rice. Adaptation barriers,
especially lethal ones, could indicate separation of genepools. An obvious example would be
the limited chance of survival in low lying areas of the Central Plains for rice from other
environments without flood tolerance and/or “floating ability”, ability to keep up with rising
flood water by stem elongation. Rice from the Central Plain sets seed poorly, producing
largely empty grain, when grown in the North, and similarly when rice from the lowlands is
grown in the highlands. Unlike natural species, crop plants not only have to survive a move
into a new environment but must also be reasonably productive. Generally upland varieties
will survive and produce seed under wetland conditions, and vice versa. However, varieties
that are equally productive under dryland and wetland conditions are rare, Sew Maechan and
Kae Noi are two known exceptions. Photosensitivity prevents most local populations from
being grown in the dry season. Although many would flower in the longer days of April and
May, most of them produce only a few panicles and are not sufficiently productive as dry
season crop. Ecological, management, technological and other considerations may provide
the basis for further differentiation of populations. Populations may also be very different if
they had been separated for a very long time. Truly indigenous populations of lowland rainfed
rice from the neighbourhood of the two prehistoric sites of earliest records of rice, the Spirit
Cave in the North (Gorman, 1969) and Non Nok Tha in the Northeast (Solheim, 1972) might
be expected to be very different. A group of glutinous rice from the Northeast has been found
with grain shape that was clearly distinct from non-glutinous rice and glutinous rice from
other parts of the country (Figure 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สภาพแวดล้อม 6 biophysical สำคัญที่แสดงรายการข้างต้นอาจจะเริ่มต้นทำโครงสร้างของระบบพันธุกรรมข้าวพื้นเมืองของประเทศไทย อุปสรรคการปรับตัวคนตายโดยเฉพาะ สามารถระบุแยก genepools ตัวอย่างเช่นที่เห็นได้ชัดจำกัดโอกาสการอยู่รอดในภาคกลางสำหรับข้าวจากพื้นที่นอนต่ำสภาพแวดล้อมโดยไม่ยอมรับน้ำท่วมหรือ "สามารถลอย" ความสามารถในการติดตามขึ้นน้ำท่วม โดยยืดก้าน ข้าวจากราบภาคกลางตั้งเมล็ดไม่ดี การผลิตล้างเมล็ดข้าว ส่วนใหญ่เมื่อปลูกในภาคเหนือ และในทำนองเดียวกัน เมื่อข้าวจากเขตคือปลูกในที่ราบสูง ซึ่งแตกต่างจากสายพันธุ์ธรรมชาติ พืชไม่เพียงแต่มีการย้ายในสภาพแวดล้อมใหม่ แต่ยังต้องมีประสิทธิภาพพอสมควร โดยทั่วไปวัสดุพันธุ์จะเอาตัวรอด และผลิตเมล็ดพันธุ์ภาย ใต้สภาพพื้นที่ชุ่มน้ำ ใน ทางกลับกัน อย่างไรก็ตาม พันธุ์ที่มีประสิทธิภาพเท่าเทียมกันภายใต้ dryland และสภาพพื้นที่ชุ่มน้ำหายาก เย็บ Maechan และเถ้าแก่น้อยมีข้อยกเว้นที่ทราบ 2 ตอบสนองต่อแสงป้องกันไม่ให้คนส่วนใหญ่จากการปลูกในฤดูแล้ง แม้ว่าหลายจะดอกไม้ในวันนานเดือนเมษายน และพฤษภาคม ส่วนใหญ่ผลิตเพียงไม่กี่ช่อดอก และไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอที่เป็นแห้งฤดูกาลเพาะปลูก ระบบนิเวศ การจัดการ เทคโนโลยีและข้อควรพิจารณาอื่น ๆ อาจมีการข้อมูลพื้นฐานสำหรับการเพิ่มเติมความแตกต่างของประชากร ประชากรอาจจะแตกต่างกันมากถ้าพวกเขาได้ถูกแยกออกเป็นเวลานาน ประชากรพื้นเมืองอย่างแท้จริงของพฤติกรรม rainfedข้าวจากละแวกสองเว็บไซต์ยุคก่อนประวัติศาสตร์ของระเบียนแรกสุดของข้าว จิตวิญญาณถ้ำในภาคเหนือ (Gorman, 1969) และอาจไม่ใช่ Nok Tha อีสาน (Solheim, 1972)คาดหวังที่จะแตกต่างกันมาก พบกลุ่มของข้าวจากภาคอีสานรูปทรงเมล็ดข้าวที่แตกต่างอย่างชัดเจนจากข้าวและข้าวเหนียวจากส่วนอื่น ๆ ของประเทศ (รูป 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หกสภาพแวดล้อมทางชีวภาพที่สำคัญดังกล่าวข้างต้นอาจจะเป็นสถานที่เริ่มต้นที่ดีในการ
สร้างกรอบความคิดโครงสร้างของระบบทางพันธุกรรมของข้าวพื้นเมืองของไทย อุปสรรคในการปรับตัว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ตายอาจบ่งชี้ว่าการแยกของ genepools ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดก็จะเป็น
โอกาสที่ จำกัด ของการอยู่รอดในพื้นที่ลุ่มต่ำของภาคกลางข้าวจากคนอื่น ๆ
สภาพแวดล้อมโดยไม่ต้องอดทนน้ำท่วมและ / หรือ "ความสามารถลอย" ความสามารถเพื่อให้ทันกับการเพิ่มขึ้นของ
น้ำน้ำท่วมโดยการยืดตัวของลำต้น ข้าวจากภาคกลางชุดเมล็ดพันธุ์คุณภาพการผลิต
ข้าวส่วนใหญ่ที่ว่างเปล่าเมื่อปลูกในภาคเหนือและในทำนองเดียวกันเมื่อข้าวจากที่ราบลุ่มที่มีการ
ปลูกในพื้นที่สูง ซึ่งแตกต่างจากสายพันธุ์ธรรมชาติพืชไม่เพียง แต่ต้องอยู่รอดได้ย้าย
เข้ามาในสภาพแวดล้อมใหม่ แต่ยังต้องมีประสิทธิผลพอสมควร โดยทั่วไปพันธุ์ดอน
จะอยู่รอดและการผลิตเมล็ดพันธุ์ภายใต้เงื่อนไขที่พื้นที่ชุ่มน้ำและในทางกลับกัน แต่สายพันธุ์
ที่มีประสิทธิผลอย่างเท่าเทียมกันภายใต้ dryland และพื้นที่ชุ่มน้ำเงื่อนไขเป็นของหายากซิวแม่จันและ
Kae Noi สองรู้จักกันในข้อยกเว้น แสงป้องกันไม่ให้ประชากรในท้องถิ่นมากที่สุดจากการ
ถูกปลูกในฤดูแล้ง แม้ว่าหลายคนจะดอกไม้ในวันนานของเดือนเมษายนและ
พฤษภาคมที่สุดของพวกเขาผลิตเพียงไม่กี่ช่อดอกและไม่ได้มีประสิทธิผลพอแห้ง
พืชฤดู ระบบนิเวศการจัดการเทคโนโลยีและอื่น ๆ การพิจารณาอาจให้
พื้นฐานสำหรับความแตกต่างต่อไปของประชากร ประชากรนอกจากนี้ยังอาจจะแตกต่างกันมากถ้า
พวกเขาได้รับการแยกออกมาเป็นเวลานานมาก แท้จริงประชากรพื้นเมืองของน้ำฝนที่ลุ่ม
ข้าวจากพื้นที่ใกล้เคียงของทั้งสองเว็บไซต์ยุคก่อนประวัติศาสตร์ของระเบียนที่เก่าแก่ที่สุดของข้าววิญญาณ
ถ้ำในภาคเหนือ (กอร์แมน, 1969) และ Non เลิงนกทาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (เฮล์ม, 1972) อาจ
จะคาดว่าจะมีมาก ต่าง กลุ่มของข้าวเหนียวจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือได้รับพบว่า
มีรูปร่างเมล็ดข้าวที่เห็นได้ชัดว่าแตกต่างจากข้าวเจ้าและข้าวเหนียวจาก
ส่วนอื่น ๆ ของประเทศ (รูปที่ 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

6 สาขาวิทยาศาสตร์กายภาพชีวภาพ สภาพแวดล้อมที่กล่าวข้างต้นอาจเป็นสถานที่เริ่มต้นที่ดีสำหรับวางโครงสร้างของระบบทางพันธุกรรมของข้าวพื้นเมืองไทย อุปสรรคในการปรับตัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งร้ายแรง ที่อาจบ่งชี้ว่า การแยก genepools . ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดจะเป็นจำกัดโอกาสของการอยู่รอดในที่ต่ำและพื้นที่ภาคกลาง สำหรับข้าวจากอื่น ๆสภาพแวดล้อมที่ปราศจากความอดทน น้ำท่วมและ / หรือ " ความสามารถ " ที่ลอยได้ ความสามารถเพื่อให้ทันกับจัตวาน้ำท่วมน้ำจากลำต้นยืดตัว . ข้าวจากภาคกลางชุดการผลิตเมล็ดพันธุ์ที่ไม่ดีส่วนใหญ่ไม่มีเมล็ด เมื่อปลูกในภาคเหนือ และในทำนองเดียวกัน เมื่อข้าวจากสกอตแลนด์ตอนใต้คือที่ปลูกในที่ดอน ซึ่งแตกต่างจากสายพันธุ์ธรรมชาติ , พืชพืชที่ไม่เพียง แต่จะอยู่รอดได้ย้ายในสภาพแวดล้อมใหม่ แต่ยังต้องเหมาะสมมีประสิทธิภาพ โดยทั่วไปไร่พันธุ์จะอยู่รอดและผลิตเมล็ดพันธุ์ภายใต้สภาพพื้นที่ชุ่มน้ำและในทางกลับกัน อย่างไรก็ตาม พันธุ์ที่มีประสิทธิผลอย่างเท่าเทียมกันภายใต้ dryland และเงื่อนไขระบบจะหายาก , ซิวแม่จัน และแกน้อยสองรู้จักกันยกเว้น photosensitivity ป้องกันประชากรท้องถิ่นมากที่สุดการปลูกในฤดูแล้ง แม้ว่าหลายคนจะดอกไม้ในวันยาวของเดือนเมษายนพฤษภาคม , ส่วนใหญ่ผลิตเพียงไม่กี่ต้น และจะไม่เพียงพอในการผลิต เช่น แห้งฤดูปลูก นิเวศวิทยา , การจัดการ , การพิจารณาเทคโนโลยีและอื่น ๆ อาจให้พื้นฐานสำหรับการต่อไปของประชากร ประชากรอาจจะแตกต่างกันมาก ถ้าพวกเขาถูกแยกออกจากกันเป็นเวลานานมาก ประชากรพื้นเมืองในเขตเกษตรน้ำฝน อย่างแท้จริงข้าวจากพื้นที่ใกล้เคียงของทั้งสองเว็บไซต์ประวัติศาสตร์บันทึกแรกสุดของข้าว , วิญญาณถ้ำในภาคเหนือ ( กอร์แมน , 1969 ) และโนนนกทา ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ( เฮล์ม , 1972 ) อาจถูกคาดว่าจะแตกต่างกันมาก กลุ่มของข้าวเหนียวจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ได้พบด้วยรูปร่างที่ชัดเจนไม่แตกต่างจากเม็ดข้าวเหนียวข้าวเจ้าและข้าวเหนียวจากส่วนอื่น ๆของประเทศ ( รูปที่ 2 )