Ibarra (2015) questions the focus o

Ibarra (2015) questions the focus on being true to self in
authentic leadership. She advocates that authentic leadership
should not be seen as an unwavering sense of self but as an
adaptive self, since effective leaders are constantly seeking to
learn about themselves and identity is an evolving life story.
Existentialists also maintain that the self is not truly authentic in
everyday life (Algera and Lips-Wiersma, 2012). A further primary
concern is the weight placed on the self as opposed to the self
in relation with others. Authentic leadership theory proposes
that one can discover one’s true self by oneself (Berkovich,
2014). This perspective assumes individual agency and that
“organizational life is viewed as the result of individual action”
(Hosking et al., 1995, p. 10). However, discovering oneself is both
an introspective and a social process (Ibarra, 2015). Leadership
occurs in relational dynamics and therefore the true self is
actually the self in relation to others (e.g., Anderson and Chen,
2002). Through this relational viewpoint, self, and other are
not separated but are constantly constructing the meaning and
reality of leadership (Uhl-Bien, 2006). Thus, the expression of
authenticity in authentic leadership is both an individual and a
collective responsibility.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเป็นจริงในตัวเองคำถาม Ibarra (2015)เป็นผู้นำที่แท้จริง เขาสนับสนุนผู้นำที่แท้จริงไม่ควรจะเห็นเป็นความรู้สึกไม่เปลี่ยนใจ ของตนเอง แต่เป็นการตนเองแบบอะแดปทีฟ เนื่องจากผู้นำที่มีประสิทธิภาพอย่างต่อเนื่องกำลังเรียนรู้เกี่ยวกับตนเอง และเรื่องราวชีวิตเกิดขึ้นเป็นประจำExistentialists ยังรักษาให้ ไม่แท้ในตนเองชีวิตประจำวัน (Algera และริมฝีปาก-Wiersma, 2012) หลักต่อไปความกังวลเป็นน้ำหนักที่อยู่ในตนเองตรงข้ามกับตนเองในความสัมพันธ์กับผู้อื่น เสนอทฤษฎีภาวะผู้นำที่แท้จริงนั้นสามารถสัมผัสของจริงด้วยตนเอง โดยตนเอง (Berkovich2014) มุมมองนี้ถือว่าแต่ละหน่วยงานและ"ชีวิตองค์กรคือดูเป็นผลของการกระทำแต่ละ"(Hosking et al., 1995, p. 10) อย่างไรก็ตาม ค้นหาตัวเองเป็นทั้งการ introspective และกระบวนการทางสังคม (Ibarra, 2015) ภาวะผู้นำเกิดขึ้นใน dynamics ที่สัมพันธ์กัน และความจริงที่ตนเองเป็นจริงด้วยตนเองเกี่ยวกับผู้อื่น (เช่น แอนเดอร์สันและเฉิน2002) ผ่านมุมนี้เชิง ตนเอง และอื่น ๆไม่แยกจากกัน แต่ตลอดเวลาจะสร้างความหมาย และความเป็นจริงของผู้นำ (Uhl-เบียน 2006) ดังนั้น ค่าของแท้ในความเป็นผู้นำที่แท้จริงเป็นทั้งบุคคลและความรับผิดชอบรวมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โลเม (2015)
คำถามที่มุ่งเน้นไปที่เป็นจริงกับตัวเองในการเป็นผู้นำที่แท้จริง เธอสนับสนุนว่าเป็นผู้นำที่แท้จริงไม่ควรถูกมองว่าเป็นความรู้สึกที่มั่นของตัวเองแต่เป็นตัวเองปรับตัวเนื่องจากผู้นำที่มีประสิทธิภาพอย่างต่อเนื่องที่กำลังมองหาที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับตัวเองและเอกลักษณ์เป็นเรื่องราวในชีวิตของการพัฒนา. Existentialists ยังยืนยันว่าตัวเองไม่ได้เป็นจริงอย่างแท้จริงในในชีวิตประจำวัน (Algera และริมฝีปาก-Wiersma 2012) หลักต่อความกังวลคือน้ำหนักที่วางอยู่บนตัวเองเมื่อเทียบกับตัวเองในความสัมพันธ์กับคนอื่นๆ ทฤษฎีความเป็นผู้นำของแท้เสนอว่าสามารถค้นพบตัวตนที่แท้จริงของคนด้วยตัวเอง (Berkovich, 2014) มุมมองนี้จะถือว่าหน่วยงานของแต่ละบุคคลและว่า"ชีวิตขององค์กรถูกมองว่าเป็นผลมาจากการกระทำของแต่ละบุคคล" (ฮอส et al., 1995, น. 10) แต่การค้นพบตัวเองเป็นทั้งครุ่นคิดและกระบวนการทางสังคม (โลเม, 2015) เป็นผู้นำที่เกิดขึ้นในการเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์และทำให้ตัวตนที่แท้จริงเป็นจริงตัวเองในความสัมพันธ์กับคนอื่นๆ (เช่นเดอร์สันและ Chen, 2002) ผ่านมุมมองของความสัมพันธ์นี้ด้วยตนเองและอื่น ๆ จะไม่ได้แยกออกจากกันแต่มีอย่างต่อเนื่องสร้างความหมายและความเป็นจริงของการเป็นผู้นำ (Uhl-เบียน, 2006) ดังนั้นการแสดงออกของความถูกต้องในการเป็นผู้นำที่แท้จริงเป็นทั้งบุคคลและความรับผิดชอบต่อส่วนรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บาร์รา ( 2015 ) คำถามที่เน้นจริงใจต่อตนเองใน
ภาวะผู้นำที่แท้จริง เขาสนับสนุนที่
ผู้นำที่แท้จริงไม่ควรเห็นเป็นความรู้สึกที่มั่นคงของตนเองแต่เป็น
ตนเองปรับตัว เนื่องจากผู้นำที่มีประสิทธิภาพคือการแสวงหาอย่างต่อเนื่องเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับตัวเองและตัวตน
คือเรื่องราวชีวิต evolving .
existentialists ยังเชื่อมั่นว่าตนเองไม่ได้ที่แท้จริงใน
ชีวิตประจําวัน ( algera และริมฝีปาก wiersma , 2012 ) เพิ่มเติมหลัก
กังวลหนักวางไว้บนตนเองเป็นนอกคอกตนเอง
ในความสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ ทฤษฎีภาวะผู้นำที่แท้จริง นำเสนอ
หนึ่งสามารถค้นพบตัวตนที่แท้จริงของตนเอง ( berkovich
, 2014 ) นี้มุมมองถือว่าบุคคลหน่วยงานและ
" องค์การชีวิตดูผลของแต่ละการกระทำ "
( hosking et al . ,2538 , หน้า 10 ) อย่างไรก็ตาม การค้นพบตนเองทั้ง
เป็นครุ่นคิดและกระบวนการทางสังคม ( บาร์รา 2015 ) ภาวะผู้นำเชิงพลวัตและดังนั้นจึงเกิดขึ้น

จริงๆ แล้วตัวตนที่แท้จริงคือตนเองในความสัมพันธ์กับผู้อื่น ( เช่น แอนเดอร์สัน และ เฉิน
2002 ) ผ่านจุดชมวิวเชิงสัมพันธ์นี้ ตนเอง และอื่น ๆ แยกจากกันไม่ได้ แต่ตลอดเวลา

การสร้างความหมายและความเป็นจริงของความเป็นผู้นำ ( อัลเบียน , 2006 ) ดังนั้น การแสดงออกของความถูกต้องในการเป็นผู้นำที่แท้จริง เป็นทั้ง

บุคคลและความรับผิดชอบร่วมกัน