Um…” James starts awkwardly, glanci

Um…” James starts awkwardly, glancing around the empty room. He’s please that Michael wasn’t with someone else, although he knows that defeats the point of what he’s about to say. Michael sits on the end of the mattress, looking up at him with no expectations written on his face. “Look, I had no idea that you… I mean, I know you know, but I’m…”

He trails off as he notices the discreet bulge in Michael’s jeans. His cheeks go a little red, thinking about what Michael might have been doing when he knocked. What and who he might have been thinking about.

Michael notices James staring and holds back a laugh. “Yeah, you interrupted me,” he admits, and the tension is broken. James laughs, because he has the worst timing ever, and then Michael laughs too because he’s embarrassed. James pats him on the shoulder, shaking his head. “Sorry buddy.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อึม... " James เริ่มเก้ ๆ ทิวทัศน์รอบ ๆ ห้องว่างเปล่า เขามีกรุณาว่า Michael ไม่กับคนอื่น แต่เขารู้ดีที่มีชัยเหนือจุดของสิ่งที่เขามีเกี่ยวกับว่า Michael ตั้งอยู่ในส่วนของที่นอน มองที่เขา ด้วยความคาดหวังไม่เขียนบนใบหน้าของเขา "ดู ผมมีความคิดที่คุณ... ผมหมายถึง ฉันรู้ว่า คุณทราบ แต่ฉัน "

เขาเส้นทางออกเป็นเขาสังเกตพบว่า กระพุ้งรอบคอบในกางเกงยีนส์ของ Michael แก้มของเขาแดงเล็กน้อย คิดเกี่ยวกับ Michael อาจมีการทำอะไรเมื่อเขาโบว์ลิ่งไป อะไรและที่เขาอาจมีการคิดเกี่ยวกับการ

Michael สังเกตพบว่า James ที่จ้องมอง และเก็บกลับหัวเราะ "ใช่ คุณขัดจังหวะฉัน เขายอมรับ และความตึงเครียดที่ถูกตัดขาด หัวเราะที James เพราะเขามีเลวร้ายที่สุดช่วงเวลาเคย แล้ว Michael หัวเราะทีมากเกินไป เพราะเขาจะอาย James pats เขาบนไหล่ สั่นศีรษะของเขา "ขออภัยเพื่อน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อืม ... "เจมส์เริ่มต้นอย่างเชื่องช้า glancing รอบห้องที่ว่างเปล่า เขาเป็นคนโปรดว่าไมเคิลไม่ได้อยู่กับคนอื่นแม้ว่าเขาจะรู้ว่าจะเอาชนะจุดของสิ่งที่เขาจะพูด ไมเคิลนั่งอยู่บนส่วนท้ายของที่นอนที่เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความคาดหวังที่ไม่เป็นลายลักษณ์อักษรบนใบหน้าของเขา "ดูผมมีความคิดที่ว่าคุณ ... ฉันหมายความว่าฉันรู้ว่าคุณรู้ดีว่าไม่มี แต่ฉัน ... " เขาเส้นทางออกในขณะที่เขาสังเกตเห็นกระพุ้งรอบคอบในกางเกงยีนส์ของไมเคิล แก้มของเขาไปสีแดงเล็ก ๆ ที่คิดเกี่ยวกับสิ่งที่ไมเคิลจะได้รับการทำเมื่อเขาล้มลง อะไรและคนที่เขาอาจจะได้รับความคิดเกี่ยวกับไมเคิลสังเกตเห็นเจมส์จ้องมองและถือกลับหัวเราะ "ใช่คุณขัดจังหวะฉัน" เขายอมรับและความตึงเครียดเสีย เจมส์หัวเราะเพราะเขามีช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดที่เคยและจากนั้นไมเคิลหัวเราะเกินไปเพราะเขาอาย เจมส์ตบเขาบนไหล่เขย่าหัวของเขา "ขอโทษเพื่อน."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อืม . . . . . . . " เจมส์เริ่มเก้ๆกังๆ glancing รอบห้องว่างเปล่า เขาขอร้องว่าไมเคิลไม่ได้อยู่กับคนอื่น แม้ว่าเขาจะรู้ว่า เห็นได้ชัดจากสิ่งที่เขากำลังจะพูด ไมเคิลอยู่ปลายที่นอน มองไปที่เขาไม่มีความคาดหวังที่เขียนอยู่บนหน้าของเขา " ฟังนะ ผมไม่รู้ว่าคุณ . . . . . . . ผมหมายถึง ผมรู้ว่าคุณรู้ แต่ฉัน . . . . . . . . "

เส้นทางที่เขาประกาศเขาตุงรอบคอบในกางเกงยีนส์ของไมเคิล แก้มของเขาไปเล็กน้อยสีแดง คิดว่าไมเคิลอาจจะทำเมื่อเขาเคาะ และอะไรที่เขาจะต้องคิดถึง

ไมเคิลประกาศเจมส์จ้องมองและถือกลับมาหัวเราะ " ใช่ คุณมาขัดจังหวะผม " เขายอมรับ และแรงเสีย เจมส์หัวเราะ เพราะเขามีเวลาที่เลวร้ายที่สุดที่เคยแล้วไมเคิลหัวเราะ เพราะเขาอาย เจมส์เขา pats บนไหล่สั่นศีรษะของเขา " โทษทีเพื่อน " .