When you're a child, anything and e

When you're a child, anything and everything is possible. The challenge, so often, is hanging on to that as we grow up. And as a four-year-old, I had the opportunity to sail for the first time.
0:26
I will never forget the excitement as we closed the coast. I will never forget the feeling of adventure as I climbed on board the boat and stared into her tiny cabin for the first time. But the most amazing feeling was the feeling of freedom, the feeling that I felt when we hoisted her sails. As a four-year-old child, it was the greatest sense of freedom that I could ever imagine. I made my mind up there and then that one day, somehow, I was going to sail around the world.
0:59
So I did what I could in my life to get closer to that dream. Age 10, it was saving my school dinner money change. Every single day for eight years, I had mashed potato and baked beans, which cost 4p each, and gravy was free. Every day I would pile up the change on the top of my money box, and when that pile reached a pound, I would drop it in and cross off one of the 100 squares I'd drawn on a piece of paper. Finally, I bought a tiny dinghy. I spent hours sitting on it in the garden dreaming of my goal. I read every book I could on sailing, and then eventually, having been told by my school I wasn't clever enough to be a vet, left school age 17 to begin my apprenticeship in sailing.
1:43
So imagine how it felt just four years later to be sitting in a boardroom in front of someone who I knew could make that dream come true. I felt like my life depended on that moment, and incredibly, he said yes. And I could barely contain my excitement as I sat in that first design meeting designing a boat on which I was going to sail solo nonstop around the world. From that first meeting to the finish line of the race, it was everything I'd ever imagined. Just like in my dreams, there were amazing parts and tough parts. We missed an iceberg by 20 feet. Nine times, I climbed to the top of her 90-foot mast. We were blown on our side in the Southern Ocean. But the sunsets, the wildlife, and the remoteness were absolutely breathtaking. After three months at sea, age just 24, I finished in second position. I'd loved it, so much so that within six months I decided to go around the world again, but this time not in a race: to try to be the fastest person ever to sail solo nonstop around the world. Now for this, I needed a different craft: bigger, wider, faster, more powerful. Just to give that boat some scale, I could climb inside her mast all the way to the top. Seventy-five foot long, 60 foot wide. I affectionately called her Moby. She was a multihull. When we built her, no one had ever made it solo nonstop around the world in one, though many had tried, but whilst we built her, a Frenchman took a boat 25 percent bigger than her and not only did he make it, but he took the record from 93 days right down to 72. The bar was now much, much higher.
3:31
And these boats were exciting to sail. This was a training sail off the French coast. This I know well because I was one of the five crew members on board. Five seconds is all it took from everything being fine to our world going black as the windows were thrust underwater, and that five seconds goes quickly. Just see how far below those guys the sea is. Imagine that alone in the Southern Ocean plunged into icy water, thousands of miles away from land.
4:02
It was Christmas Day. I was forging into the Southern Ocean underneath Australia. The conditions were horrendous. I was approaching a part in the ocean which was 2,000 miles away from the nearest town. The nearest land was Antarctica, and the nearest people would be those manning the European Space Station above me. (Laughter) You really are in the middle of nowhere. If you need help, and you're still alive, it takes four days for a ship to get to you and then four days for that ship to get you back to port. No helicopter can reach you out there, and no plane can land. We are forging ahead of a huge storm. Within it, there was 80 knots of wind, which was far too much wind for the boat and I to cope with. The waves were already 40 to 50 feet high, and the spray from the breaking crests was blown horizontally like snow in a blizzard. If we didn't sail fast enough, we'd be engulfed by that storm, and either capsized or smashed to pieces. We were quite literally hanging on for our lives and doing so on a knife edge.
5:10
The speed I so desperately needed brought with it danger. We all know what it's like driving a car 20 miles an hour, 30, 40. It's not too stressful. We can concentrate. We can turn on the radio. Take that 50, 60, 70, accelerate through to 80, 90, 100 miles an hour. Now you have white knuckles and you're gripping the steering wheel. Now take that car off road at night and remove the windscreen wipers, the windscreen, the headlights and the brakes. That's what it's like in the Southern Ocean. (Laughter) (Applause) You could imagine it would be quite difficult to sleep in that situation, even as a passenger. But you're not a passenger. You're alone on a boat you can barely stand up in, and you have to make every single decision on board. I was absolutely exhausted, physically and mentally. Eight sail changes in 12 hours. The mainsail weighed three times my body weight, and after each change, I would collapse on the floor soaked with sweat with this freezing Southern Ocean air burning the back of my throat.
6:12
But out there, those lowest of the lows are so often contrasted with the highest of the highs. A few days later, we came out of the back of the low. Against all odds, we'd been able to drive ahead of the record within that depression. The sky cleared, the rain stopped, and our heartbeat, the monstrous seas around us were transformed into the most beautiful moonlit mountains.
6:39
It's hard to explain, but you enter a different mode when you head out there. Your boat is your entire world, and what you take with you when you leave is all you have. If I said to you all now, "Go off into Vancouver and find everything you will need for your survival for the next three months," that's quite a task. That's food, fuel, clothes, even toilet roll and toothpaste. That's what we do, and when we leave we manage it down to the last drop of diesel and the last packet of food. No experience in my life could have given me a better understanding of the definition of the word "finite." What we have out there is all we have. There is no more.
7:18
And never in my life had I ever translated that definition of finite that I'd felt on board to anything outside of sailing until I stepped off the boat at the finish line having broken that record.
7:29
(Applause)
7:35
Suddenly I connected the dots. Our global economy is no different. It's entirely dependent on finite materials we only have once in the history of humanity. And it was a bit like seeing something you weren't expecting under a stone and having two choices: I either put that stone to one side and learn more about it, or I put that stone back and I carry on with my dream job of sailing around the world.
8:01
I chose the first. I put it to one side and I began a new journey of learning, speaking to chief executives, experts, scientists, economists to try to understand just how our global economy works. And my curiosity took me to some extraordinary places.
8:17
This photo was taken in the burner of a coal-fired power station. I was fascinated by coal, fundamental to our global energy needs, but also very close to my family. My great-grandfather was a coal miner, and he spent 50 years of his life underground. This is a photo of him, and when you see that photo, you see someone from another era. No one wears trousers with a waistband quite that high in this day and age. (Laughter) But yet, that's me with my great-grandfather, and by the way, they are not his real ears. (Laughter)
8:52
We were close. I remember sitting on his knee listening to his mining stories. He talked of the camaraderie underground, and the fact that the miners used to save the crusts of their sandwiches to give to the ponies they worked with underground. It was like it was yesterday. And on my journey of learning, I went to the World Coal Association website, and there in the middle of the homepage, it said, "We have about 118 years of coal left." And I thought to myself, well, that's well outside my lifetime, and a much greater figure than the predictions for oil. But I did the math, and I realized that my great-grandfather had been born exactly 118 years before that year, and I sat on his knee until I was 11 years old, and I realized it's nothing in time, nor in history. And it made me make a decision I never thought I would make: to leave the sport of solo sailing behind me and focus on the greatest challenge I'd ever come across: the future of our global economy.
9:48
And I quickly realized it wasn't just about energy. It was also materials. In 2008, I picked up a scientific study looking at how many years we have of valuable materials to extract from the ground: copper, 61; tin, zinc, 40; silver, 29. These figures couldn't be exact, but we knew those materials were finite. We only have them once. And yet, our speed that we've used these materials has increased rapidly, exponentially. With more people in the world with more stuff, we've effectively seen 100 years of price declines in those basic commodities erased in just 10 years. And this affects all of us. It's brought huge volatility in prices, so much so that in 2011, your average European car manufacturer saw a raw material price increase of 500 million Euros, wiping away half their operating profits through something they have absolutely no control over.
10:44
And the more I learned, the more I started to change my own life. I started traveling less, doing less, using less. It felt like actually doing less was what we had to do. But it sat uneasy with me. It didn't feel right. It

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อคุณลูก และเป็นไปได้ ความท้าทาย บ่อย เป็นแขวนในที่เราเติบโต และเป็นแบบ 4 ปี มีโอกาสแล่นเป็นครั้งแรก0:26ฉันไม่เคยจะลืมที่นี่เป็นเราปิดชายฝั่ง ฉันจะไม่ลืมความรู้สึกของการผจญภัยผมปีนขึ้นบนเรือ และเริ่มเข้าไปในกระท่อมเล็ก ๆ ของเธอครั้งแรก แต่ความรู้สึกที่ดีที่สุด ของเสรีภาพ ความรู้สึกที่รู้สึกเมื่อเรา hoisted เซลส์ของเธอ เป็นเด็กอายุ 4 ปี มันเป็นความอิสระที่ฉันไม่เคยคิดมากที่สุด ผมได้ใจค่ามีแล้วว่า วันหนึ่ง อย่างใด ฉันกำลังแล่นเรือรอบโลก0:59ดังนั้น ฉันไม่ได้อะไรที่ฉันสามารถในชีวิตให้ได้ใกล้ชิดกับความฝัน อายุ 10 มันกำลังบันทึกการเปลี่ยนแปลงเงินเย็นโรงเรียนของฉัน ทุก ๆ วันสำหรับแปดปี ฉันทำมันฝรั่ง และถั่ว ซึ่งค่าใช้จ่าย 4p อบ และน้ำซอสราดหน้าได้ฟรี ทุกวันฉันจะกองไว้การเปลี่ยนแปลงบนกล่องเงินของฉัน และเมื่อกองที่ปอนด์ ฉันวางมันใน และข้ามปิดสี่เหลี่ยม 100 ที่ฉันได้วาดบนกระดาษอย่างใดอย่างหนึ่ง ในที่สุด ฉันซื้อพายขนาดเล็ก ผมใช้เวลาชั่วโมงการนั่งในสวนฝันของเป้าหมายของฉัน อ่านหนังสือทุกเล่มสามารถบนเรือ แล้ว ในที่สุด มีรับแจ้งจากโรงเรียนของฉันไม่ค่อยฉลาดพอที่จะมีเรื่องน่ารู้ จากโรงเรียนอายุ 17 เริ่มต้นการฝึกงานในเรือของฉัน1:43ดังนั้น คิดว่ามันรู้สึกเพียง 4 ปีหลังที่จะนั่งอยู่ในห้องประชุมหน้าคนที่ผมรู้ว่าสามารถทำให้ฝันนั้นเป็นจริงได้ ผมรู้สึกเหมือนชีวิตของฉันขึ้นอยู่กับช่วงเวลานั้น และอย่างเหลือเชื่อ เขากล่าวว่า ใช่ และผมแทบไม่ประกอบด้วยความตื่นเต้นของฉันขณะที่ฉันนั่งอยู่ในที่ประชุมออกแบบแรกที่ออกเรือที่ฉันกำลังแล่นโซ nonstop ทั่วโลก จากที่ประชุมครั้งแรกไปยังเส้นชัยของการแข่งขัน มันเป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยคิด เหมือนในความฝันของฉัน แหล่งอะไหล่และชิ้นส่วนที่ยากขึ้น เราพลาดภูเขาน้ำแข็ง โดย 20 ฟุต ครั้งที่ 9 ฉันปีนขึ้นไปด้านบนของเสา 90 เท้าของเธอ เราได้เป่าด้านในทะเลภาคใต้ของเรา แต่บรรยากาศ การสัตว์ป่า และ remoteness ที่มีคอมเพล็กซ์ หลังจากสามเดือนซี อายุเพียง 24 ฉันเสร็จในสองตำแหน่ง ฉันมีรักมัน มากเพื่อให้ภายใน 6 เดือน ผมตัดสินใจไปทั่วโลกอีกครั้ง แต่ขณะนี้ไม่อยู่ในการแข่งขัน: พยายามที่จะเป็นคนที่เร็วที่สุดเคยแล่นโซ nonstop ทั่วโลก ขณะนี้ ฉันต้องการฝีมือต่าง ๆ: ใหญ่ กว้าง รวดเร็ว มีประสิทธิภาพมากขึ้น เพียงเพื่อให้เรือที่ขนาดบาง ฉันสามารถปีนในเสาของเธอไปทางด้านบน เจ็ด 5 เท้ายาว เท้ากว้าง 60 ฉันเรียกว่าเธอ Moby เสน่หา เธอเป็น multihull เมื่อเราสร้าง เธอไม่เคยมีมันโซโล nonstop ทั่วโลกในหนึ่ง แม้ว่าหลายคนได้พยายาม แต่เราสร้าง เธอที่ Frenchman เอาเรือขนาดใหญ่กว่า 25 เปอร์เซ็นต์ และไม่ ได้เขาทำ แต่เขาได้จาก 93 วันรอบ 72 แถบนี้ถูกมาก สูง3:31และเรือเหล่านี้มีความน่าตื่นเต้นที่จะแล่นเรือ นี้เป็นเซลฝึกนอกชายฝั่งฝรั่งเศส นี้ทราบดี เพราะผมเป็นหนึ่งในสมาชิกลูกเรือห้าบนเรือ ความเป็นทั้งหมดใช้ทำการดีเพื่อโลกของเราจะดำเป็นหน้าต่างมีกระตุกใต้น้ำ และวินาทีที่ 5 ไปอย่างรวดเร็ว เพียงดูด้านล่างคนเหล่านั้นเป็นเท่าใด คิดว่า คนเดียวในทะเลภาคใต้ลดลงลงไปในน้ำน้ำแข็ง พันไมล์จากแผ่นดิน4:02มันเป็นวันคริสต์มาส ฉันถูกปลอมในภาคใต้ภายใต้ออสเตรเลีย เงื่อนไขน่ากลัว ฉันเป็นกำลังส่วนหนึ่งในมหาสมุทรซึ่ง 2000 ไมล์จากเมืองที่ใกล้ที่สุด แผ่นดินที่ใกล้ที่สุดคือ ทวีปแอนตาร์กติกา และคนจะเป็นธุระสถานีอวกาศยุโรปเหนือฉัน (หัวเราะ) คุณจริง ๆ มีจิง ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือ และคุณยังมีชีวิตอยู่ ใช้เวลาสี่วันสำหรับการจัดส่งไปให้คุณแล้ว 4 วันที่จัดส่งจะได้รับคุณกลับไปยังพอร์ต เฮลิคอปเตอร์ไม่สามารถเข้าถึงคุณออกมี และสามารถจอดเครื่องบินไม่ เราจะตีก่อนพายุใหญ่ ภายในนั้น มี 80 knots ของลม ซึ่งถูกลมมากเกินไปสำหรับเรือและเพื่อรับมือกับ แล้วถูกคลื่นสูง 40-50 ฟุต และสเปรย์จาก crests แบ่งที่เป่าตามแนวนอนเช่นหิมะในหิมะเป็น ถ้าเราไม่ได้แล่นเรือเร็วพอ เราจะได้สูง ๆ โดยที่พายุ และ capsized หรือซึ่งได้ถูกทุบไปชิ้น แขวนอยู่อย่างแท้จริงในชีวิตของเราและทำบนขอบมีดได้5:10ความเร็วผมจึงหมดความจำเป็นนำมันอันตราย เรารู้มันคืออะไรเช่นการขับรถที่ไมล์ 20 อันชั่วโมง 30, 40 ไม่เครียดเกินไป เราสามารถรวบรวม เราสามารถเปิดวิทยุ ใช้ที่ 50, 60, 70 เร่งผ่านไป 80, 90, 100 ไมล์ที่ชั่วโมงการ ตอนนี้ คุณมีขาขาว และคุณกำลังจับยึดพวงมาลัย ตอนนี้ใช้รถยนต์ที่ปิดถนนในเวลากลางคืน และเอาปัดน้ำฝนกระจกหน้า กระจกหน้ารถ เจิด และใช้เบรค ที่เป็นมันคืออะไรเช่นในมหาสมุทรใต้ (หัวเราะ) (ปรบมือ) คุณสามารถจินตนาการมันจะหลับใน เป็นผู้โดยสารค่อนข้างยาก แต่คุณไม่ได้เป็นผู้โดยสาร คุณอยู่คนเดียวบนเรือคุณแทบไม่สามารถยืนขึ้นใน และคุณได้ทำการตัดสินใจทุกเดียวบนเรือ ผมเหนื่อยจริง ๆ และจิตใจ 8 ใบเปลี่ยนแปลงใน 12 ชั่วโมง Mainsail ที่หนักสามครั้งฉันน้ำหนัก และหลังจากการเปลี่ยนแปลง ฉันจะยุบชั้นที่เปี่ยมล้นไปด้วยกับเหงื่อ ด้วยอากาศมหาสมุทรทางใต้นี้ตรึงเขียนด้านหลังของคอ6:12ออก มี แต่ที่ต่ำสุดของแนวนี้บ่อยจะต่างกับสูงสุดของหน้านี้ ไม่กี่วันต่อมา เรามาจากด้านหลังต่ำ กับราคาทั้งหมด เราได้ขับก่อนระเบียนภายในโรคซึมเศร้านั้น ไม่ เลือกท้องฟ้า ฝนหยุด และเต้นของเรา ทะเลไบค์รอบตัวเราได้เปลี่ยนเป็นภูเขาสวยล้ำ6:39มันยากที่จะอธิบาย แต่คุณป้อนโหมดที่แตกต่างกันเมื่อคุณใหญ่ออกมี เรือของทั้งโลก และที่คุณใช้กับคุณเมื่อคุณออกจากทั้งหมดที่คุณมี ถ้าผมพูดกับคุณตอนนี้ "ไปปิดที่แวนคูเวอร์ และค้นหาทุกสิ่งทุกอย่างคุณจะอยู่รอดในเดือนสาม" ซึ่งเป็นงานค่อนข้าง นั่นคืออาหาร เชื้อเพลิง เสื้อผ้า แม้น้ำม้วน และยาสีฟัน นั่นคือสิ่งที่เราทำ และเมื่อเราปล่อยให้ เราจัดการมันลงไปฝากสุดท้ายของดีเซลและแพ็คเก็ตสุดท้ายของอาหาร ไม่มีประสบการณ์ในชีวิตของฉันไม่ให้ฉันความเข้าใจของคำจำกัดความของคำว่า "จำกัด" สิ่งที่เรามีค่ะคือทั้งหมดที่เรามี เพิ่มเติมไม่ได้7:18และในชีวิตไม่เคย มีฉันเคยแปลกำหนดที่แน่นอนว่า ผมจะรู้สึกบนเรืออะไรนอกแล่นจนกว่าฉันก้าวออกจากเรือที่เส้นชัยมีเสีย7:29(ปรบมือ)7:35ทันใดนั้นฉันเชื่อมต่อจุด เศรษฐกิจโลกจะไม่แตกต่าง ทั้งหมดขึ้นอยู่กับวัสดุจำกัดเรามีเพียงครั้งเดียวในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติได้ และมันเป็นบิตเช่นเห็นสิ่งที่คุณไม่ได้คาดหวังว่าภายใต้หิน และมีสองตัวเลือก: ผมจะใส่หินที่ด้านใดด้านหนึ่ง และเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับมัน หรือฉันกลับหินนั้น และฉันดำเนินการในงานของฉันฝันของเรือทั่วโลก8:01ผมเลือกครั้งแรก ผมใส่ไว้ข้างใดข้างหนึ่ง และเริ่มเดินทางใหม่ของการเรียนรู้ พูดกับหัวหน้าผู้บริหาร ผู้เชี่ยวชาญ นักวิทยาศาสตร์ นักเศรษฐศาสตร์พยายามที่จะเข้าใจเพียงว่าเศรษฐกิจของเราทำงาน และข้าพเจ้าเอาฉันบางสถานที่พิเศษ8:17This photo was taken in the burner of a coal-fired power station. I was fascinated by coal, fundamental to our global energy needs, but also very close to my family. My great-grandfather was a coal miner, and he spent 50 years of his life underground. This is a photo of him, and when you see that photo, you see someone from another era. No one wears trousers with a waistband quite that high in this day and age. (Laughter) But yet, that's me with my great-grandfather, and by the way, they are not his real ears. (Laughter)8:52We were close. I remember sitting on his knee listening to his mining stories. He talked of the camaraderie underground, and the fact that the miners used to save the crusts of their sandwiches to give to the ponies they worked with underground. It was like it was yesterday. And on my journey of learning, I went to the World Coal Association website, and there in the middle of the homepage, it said, "We have about 118 years of coal left." And I thought to myself, well, that's well outside my lifetime, and a much greater figure than the predictions for oil. But I did the math, and I realized that my great-grandfather had been born exactly 118 years before that year, and I sat on his knee until I was 11 years old, and I realized it's nothing in time, nor in history. And it made me make a decision I never thought I would make: to leave the sport of solo sailing behind me and focus on the greatest challenge I'd ever come across: the future of our global economy.9:48และฉันได้อย่างรวดเร็วจริงมันไม่ได้เพียงเกี่ยวกับพลังงาน นอกจากนี้ยังมีวัสดุ ใน 2008 ฉันเลือกศึกษาวิทยาศาสตร์ดูกี่ปีเรามีวัสดุที่มีคุณค่าสกัดจากพื้นดิน: ทองแดง 61 ดีบุก สังกะสี 40 เงิน 29 ตัวเลขเหล่านี้ไม่ได้แน่นอน แต่เรารู้ว่า วัสดุเหล่านั้นถูกจำกัด เราจะไปครั้ง และความเร็วของเราว่า เราได้ใช้วัสดุเหล่านี้ได้เพิ่มขึ้นยัง รวดเร็ว สร้าง กับคนอื่นในโลกมีสิ่งที่มากขึ้น เราได้อย่างมีประสิทธิภาพเห็นลดอัตราราคาสินค้าโภคภัณฑ์พื้นฐานเหล่านั้นที่ลบ 10 ปี 100 ปี และนี้มีผลต่อเรา มันได้นำความผันผวนมากในราคา มากนั้นใน 2011 ค่าเฉลี่ยเห็นผู้ผลิตรถยนต์ยุโรปราคาวัตถุดิบเพิ่ม 500 ล้านยูโร เช็ดไปครึ่งของกำไรปฏิบัติผ่านสิ่งที่พวกเขาได้อย่างไม่ควบคุม10:44และยิ่งฉันเรียนรู้ ยิ่งฉันเริ่มที่จะเปลี่ยนชีวิตของฉันเอง ผมเริ่มเดินทางน้อยกว่า ทำน้อย ใช้น้อย มันรู้สึกเหมือนทำจริง น้อยมีอะไรเราต้องทำก็ แต่มันนั่งไม่สบายใจกับฉัน มันไม่ได้ถนัดใจ มัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อคุณเป็นเด็กอะไรและทุกอย่างเป็นไปได้ ความท้าทายจึงมักจะถูกแขวนอยู่บนที่ที่เราเติบโตขึ้น และเป็นสี่ปีผมได้มีโอกาสที่จะแล่นเรือเป็นครั้งแรก. the
00:26
ฉันจะไม่ลืมความตื่นเต้นในขณะที่เราปิดชายฝั่ง ฉันจะไม่ลืมความรู้สึกของการผจญภัยที่ผมปีนขึ้นไปบนเรือเรือและจ้องมองเข้าไปในห้องโดยสารขนาดเล็กของเธอเป็นครั้งแรก แต่ความรู้สึกที่น่าตื่นตาตื่นใจมากที่สุดคือความรู้สึกของเสรีภาพความรู้สึกที่ฉันรู้สึกว่าเมื่อเรายกใบเรือของเธอ เป็นเด็กสี่ปีมันเป็นความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเสรีภาพที่ฉันเคยได้คิด ฉันทำขึ้นในใจของฉันมีแล้วว่าวันหนึ่งอย่างใดผมจะแล่นเรือทั่วโลก.
00:59
ดังนั้นผมจึงทำในสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ในชีวิตของฉันที่จะได้ใกล้ชิดกับความฝันว่า อายุ 10 มันก็บันทึกการเปลี่ยนแปลงเงินอาหารค่ำโรงเรียนของฉัน ทุกวันเป็นเวลาแปดปีที่ผ่านมาฉันได้มันฝรั่งบดและถั่วอบซึ่งค่าใช้จ่ายแต่ละ 4p และน้ำเกรวี่เป็นอิสระ ทุกวันฉันจะหมักหมมการเปลี่ยนแปลงด้านบนของกล่องเงินของฉันและเมื่อถึงที่กองปอนด์ผมจะวางไว้ในและข้ามปิดหนึ่งใน 100 สี่เหลี่ยมผมวาดบนแผ่นกระดาษ สุดท้ายผมซื้อเรือบดเล็ก ๆ ผมใช้เวลานั่งอยู่บนมันในสวนฝันของเป้าหมายของฉัน ฉันอ่านหนังสือที่ฉันสามารถทำได้ในการแล่นเรือใบทุกคนและแล้วในที่สุดได้รับการบอกเล่าจากโรงเรียนของฉันฉันไม่ฉลาดพอที่จะเป็นสัตว์แพทย์อายุ 17 ออกจากโรงเรียนเพื่อเริ่มต้นการฝึกงานของฉันในการแล่นเรือใบ.
01:43
ดังนั้นคิดว่ามันให้ความรู้สึกเพียง สี่ปีต่อมาที่จะนั่งอยู่ในห้องประชุมในด้านหน้าของคนที่ผมรู้ว่าจะทำให้ความฝันที่เป็นจริงขึ้นมา ฉันรู้สึกเหมือนชีวิตของฉันขึ้นอยู่กับช่วงเวลาที่ไม่น่าเชื่อและเขากล่าวว่าใช่ และผมแทบจะไม่สามารถมีความตื่นเต้นของฉันเป็นฉันนั่งอยู่ในที่ประชุมครั้งแรกที่การออกแบบการออกแบบเรือที่ผมกำลังจะแล่นเรือเดี่ยวดุ๊กดิ๊กทั่วโลก จากการประชุมครั้งแรกที่ไปถึงเส้นชัยของการแข่งขันก็คือทุกอย่างที่ฉันต้องการเคยคิด เช่นเดียวกับในความฝันของฉันมีส่วนที่น่าตื่นตาตื่นใจและชิ้นส่วนที่ยากลำบาก เราพลาดภูเขาน้ำแข็ง 20 ฟุต เก้าครั้งผมปีนขึ้นไปด้านบนของเสา 90 ฟุตของเธอ เราถูกลมพัดปลิวในด้านของเราในมหาสมุทรใต้ แต่ดวงอาทิตย์ตก, สัตว์ป่าและห่างไกลได้อย่างน่าทึ่ง หลังจากสามเดือนในทะเลอายุเพียงแค่ 24 ผมเสร็จในตำแหน่งที่สอง ฉันรักมันมากเพื่อให้ภายในหกเดือนผมจึงตัดสินใจที่จะไปรอบโลกอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ได้อยู่ในการแข่งขัน: การพยายามที่จะเป็นคนที่เร็วที่สุดที่เคยแล่นเรือเดี่ยวดุ๊กดิ๊กทั่วโลก ตอนนี้ผมจำเป็นต้องมีฝีมือที่แตกต่างกันขนาดใหญ่ที่กว้างขึ้นเร็วขึ้นมีประสิทธิภาพมากขึ้น เพียงเพื่อให้เรือขนาดที่บางอย่างผมสามารถไต่เสาภายในของเธอไปตลอดทางจนถึงด้านบน เจ็ดสิบห้าฟุตยาว 60 ฟุตกว้าง ฉันเรียกว่าเสน่หา Moby เธอ เธอเป็น multihull เมื่อเราสร้างของเธอไม่มีใครเคยทำมันเดี่ยวดุ๊กดิ๊กทั่วโลกในหนึ่งแม้หลายคนได้พยายาม แต่ขณะที่เราสร้างขึ้นเธอฝรั่งเศสเอาร้อยละ 25 เรือขนาดใหญ่กว่าของเธอและไม่เพียง แต่เขาทำให้มัน แต่เขา เอาบันทึกจาก 93 วันขวาลงไปที่ 72 บาร์ตอนนี้มากสูงมาก.
03:31
และเรือเหล่านี้เป็นที่น่าตื่นเต้นที่จะแล่นเรือ นี่คือการฝึกอบรมแล่นเรือออกจากชายฝั่งฝรั่งเศส ผมรู้ดีเพราะผมเป็นหนึ่งในห้าของลูกเรือบนเรือ ห้าวินาทีทั้งหมดก็เอามาจากทุกสิ่งที่ถูกปรับให้โลกของเราจะเป็นหน้าต่างสีดำที่ถูกผลักดันใต้น้ำและว่าห้าวินาทีไปอย่างรวดเร็ว เพียงแค่ดูว่าต่ำกว่าคนเหล่านั้นเป็นทะเล ลองจินตนาการว่าอยู่คนเดียวในมหาสมุทรใต้กระโจนลงไปในน้ำน้ำแข็งพันห่างออกไปจากแผ่นดิน.
04:02
มันเป็นวันคริสต์มาส ผมได้รับการปลอมลงในมหาสมุทรใต้ออสเตรเลียใต้ เงื่อนไขเป็นที่น่ากลัว ผมก็ใกล้เข้ามามีส่วนร่วมในมหาสมุทรซึ่งเป็น 2,000 ห่างออกไปจากเมืองที่ใกล้ที่สุด ที่ดินที่อยู่ใกล้ที่สุดคือทวีปแอนตาร์กติกาและผู้คนที่อยู่ใกล้ที่สุดจะเป็นผู้ประจำสถานีอวกาศยุโรปเหนือเรา (หัวเราะ) จริงๆคุณอยู่ในกลางไม่มีที่ไหนเลย ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือและคุณยังมีชีวิตอยู่ก็จะใช้เวลาสี่วันสำหรับเรือที่จะได้รับคุณแล้วสี่วันสำหรับเรือที่จะได้รับคุณกลับไปยังท่าเรือ เฮลิคอปเตอร์ไม่สามารถติดต่อคุณออกมีและเครื่องบินไม่สามารถลงจอด เรามีการปลอมข้างหน้าของพายุขนาดใหญ่ ภายในมี 80 นอตลมซึ่งก็ยังห่างไกลลมมากเกินไปสำหรับเรือและฉันจะรับมือกับ คลื่นอยู่แล้ว 40-50 ฟุตสูงและสเปรย์จากยอดทำลายถูกพัดในแนวนอนเช่นหิมะพายุหิมะ ถ้าเราไม่ได้แล่นเรือเร็วพอที่เราต้องการจะปกคลุมไปด้วยพายุและอาจล่มหรือถูกทุบเป็นชิ้น ๆ เรากำลังค่อนข้างอักษรที่แขวนอยู่บนสำหรับชีวิตของเราและทำเช่นนี้บนขอบด.
05:10
ความเร็วที่ฉันต้องการให้หมดมาด้วยอันตราย เราทุกคนรู้ว่าสิ่งที่มันต้องการขับรถ 20 ไมล์ต่อชั่วโมง, 30, 40 มันไม่เครียดเกินไป เราสามารถมีสมาธิ เราสามารถเปิดวิทยุ ใช้เวลาที่ 50, 60, 70, เร่งผ่าน 80, 90, 100 ไมล์ต่อชั่วโมง ตอนนี้คุณมีนิ้วสีขาวและคุณจับพวงมาลัย ตอนนี้ใช้เวลาว่ารถปิดถนนในเวลากลางคืนและเอาที่ปัดน้ำฝนกระจกหน้ารถ, กระจกไฟหน้าและเบรก นั่นคือสิ่งที่มันต้องการในมหาสมุทรใต้ (หัวเราะ) (เสียงปรบมือ) คุณอาจจะคิดว่ามันจะเป็นเรื่องยากมากที่จะนอนหลับอยู่ในสถานการณ์ที่แม้ในขณะที่ผู้โดยสาร แต่คุณไม่ได้ผู้โดยสาร คุณอยู่คนเดียวบนเรือคุณแทบจะไม่สามารถยืนขึ้นในและคุณจะต้องทำทุกการตัดสินใจเดียวในคณะกรรมการ ฉันก็เหนื่อยอย่างแน่นอนทางร่างกายและจิตใจ แปดเปลี่ยนแปลงแล่นเรือใน 12 ชั่วโมง ใบเรือชั่งน้ำหนักสามเท่าของน้ำหนักร่างกายของฉันและหลังการเปลี่ยนแปลงแต่ละฉันจะยุบบนพื้นแช่ด้วยเหงื่อกับเรื่องนี้แช่แข็งมหาสมุทรใต้อากาศเผาไหม้ด้านหลังของคอของฉัน.
6:12
แต่ออกมีผู้ที่ต่ำสุดของต่ำจึง มักจะมีความแตกต่างที่สูงที่สุดของความคิดฟุ้งซ่าน ไม่กี่วันต่อมาเราเดินออกมาจากด้านหลังของต่ำ กับอัตราต่อรองที่เราต้องการได้รับสามารถที่จะขับรถไปข้างหน้าของการบันทึกที่อยู่ในภาวะซึมเศร้าที่ ท้องฟ้าเคลียร์ฝนหยุดและการเต้นของหัวใจของเราทะเลมหึมารอบตัวเราถูกเปลี่ยนเป็นภูเขาที่สวยที่สุดเดือนหงาย.
06:39
มันยากที่จะอธิบาย แต่คุณเข้าสู่โหมดที่แตกต่างกันเมื่อคุณมุ่งหน้าออกมี เรือของคุณคือโลกทั้งโลกของคุณและสิ่งที่คุณใช้เวลากับคุณเมื่อคุณออกเป็นสิ่งที่คุณมี ถ้าผมพูดกับคุณทุกคนตอนนี้ "ไปออกไปแวนคูเวอร์และพบทุกสิ่งที่คุณจะต้องเพื่อความอยู่รอดของคุณสำหรับสามเดือนข้างหน้า" ที่ค่อนข้างงาน นั่นคืออาหารเชื้อเพลิง, เสื้อผ้า, แม้กระทั่งห้องน้ำม้วนและยาสีฟัน นั่นคือสิ่งที่เราทำและเมื่อเราปล่อยให้เราจัดการมันลงไปหยดสุดท้ายของดีเซลและแพ็คเก็ตที่ผ่านมาของอาหาร ประสบการณ์ในชีวิตของฉันไม่สามารถมีให้ฉันเข้าใจในความหมายของคำว่า "แน่นอน." สิ่งที่เรามีออกมีทั้งหมดที่เรามี . มีไม่มากเป็น
07:18
และไม่เคยในชีวิตของฉันที่ฉันเคยได้รับการแปลความหมายของการ จำกัด ที่ฉันรู้สึกว่าในคณะกรรมการเพื่ออะไรนอกเรือใบจนกว่าฉันจะก้าวออกจากเรือที่เส้นชัยที่มีการหักที่บันทึก.
7: 29
(เสียงปรบมือ)
7:35
ทันใดนั้นฉันจะเชื่อมต่อจุด เศรษฐกิจโลกของเราไม่แตกต่างกัน มันทั้งหมดขึ้นอยู่กับวัสดุที่ จำกัด เรามีเพียงครั้งเดียวในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ และมันก็เป็นบิตเช่นเห็นบางสิ่งบางอย่างที่คุณไม่คาดหวังภายใต้หินและมีสองตัวเลือก: ฉันอาจจะนำหินไปข้างหนึ่งและเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือฉันใส่หินที่กลับมาและผมก็ดำเนินการเกี่ยวกับงานความฝันของฉัน การแล่นเรือใบทั่วโลก.
08:01
ผมเลือกแรก ผมจะนำมันไปข้างหนึ่งและฉันเริ่มเดินทางใหม่ของการเรียนรู้การพูดคุยกับหัวหน้าคณะผู้บริหารผู้เชี่ยวชาญนักวิทยาศาสตร์นักเศรษฐศาสตร์ที่จะพยายามที่จะเข้าใจเพียงวิธีการที่เศรษฐกิจทั่วโลกของเราผลงาน และความอยากรู้ของฉันพาฉันไปที่บางสถานที่พิเศษ.
08:17
ภาพนี้ถูกถ่ายในเตาของโรงไฟฟ้าถ่านหิน ผมรู้สึกทึ่งกับถ่านหินพื้นฐานของความต้องการพลังงานทั่วโลกของเรา แต่ยังมีความใกล้ชิดกับครอบครัวของฉัน ปู่ของฉันเป็นคนงานเหมืองถ่านหินและเขาใช้เวลา 50 ปีในชีวิตของเขาใต้ดิน นี่คือภาพของเขาและเมื่อคุณเห็นภาพที่คุณเห็นใครบางคนจากยุคอื่น ไม่มีใครสวมกางเกงที่มีเข็มขัดที่ค่อนข้างสูงในวันนี้และอายุ (หัวเราะ) แต่ยังว่าฉันกับปู่ของฉันและโดยวิธีการที่พวกเขาไม่ได้หูที่แท้จริงของเขา (หัวเราะ)
08:52
เราได้ใกล้เคียง ผมจำได้ว่านั่งอยู่บนหัวเข่าของเขาฟังเรื่องราวการทำเหมืองแร่ของเขา เขาพูดถึงความสนิทสนมกันใต้ดินและความจริงที่ว่าคนงานเหมืองแร่ที่ใช้ในการบันทึกเปลือกของแซนวิชของพวกเขาให้กับม้าที่พวกเขาทำงานร่วมกับใต้ดิน มันเป็นเหมือนเมื่อวาน และในการเดินทางของฉันของการเรียนรู้ผมไปที่เว็บไซต์ของสมาคมถ่านหินโลกและมีที่อยู่ตรงกลางของหน้าแรกที่จะกล่าวว่า "ขณะนี้มีประมาณ 118 ปีที่ผ่านมาทางด้านซ้ายถ่านหิน." และฉันคิดว่าตัวเองดีที่ดีนอกอายุการใช้งานของฉันและเป็นตัวเลขที่มากขึ้นกว่าการคาดการณ์สำหรับน้ำมัน แต่ฉันไม่คณิตศาสตร์และฉันรู้ว่าปู่ของฉันได้รับการเกิดว่า 118 ปีก่อนที่จะปีและฉันนั่งอยู่บนหัวเข่าของเขาจนผมอายุ 11 ปีและฉันรู้ว่ามันไม่มีอะไรในเวลาหรือในประวัติศาสตร์ และมันก็ทำให้ผมตัดสินใจฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะทำให้: จะออกจากการเล่นกีฬาเรือใบเดี่ยวที่อยู่เบื้องหลังฉันและมุ่งเน้นไปที่ความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ผมเคยเจอ. ในอนาคตของเศรษฐกิจโลกของเรา
09:48
และฉันตระหนักได้อย่างรวดเร็ว มันไม่ใช่แค่เกี่ยวกับพลังงาน มันก็ยังเป็นวัสดุ ในปี 2008 ผมหยิบขึ้นมามองการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ที่ว่าหลายปีที่ผ่านมาเรามีวัสดุที่มีคุณค่าที่จะดึงมาจากพื้นดิน: ทองแดง 61; ดีบุก, สังกะสี, 40; เงิน 29. ตัวเลขเหล่านี้อาจจะไม่แน่นอน แต่เรารู้ว่าวัสดุเหล่านั้นแน่นอน เรามีเพียงพวกเขาเมื่อ และยังความเร็วของเราที่เราเคยใช้วัสดุเหล่านี้ได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วชี้แจง กับผู้คนมากในโลกที่มีสิ่งอื่น ๆ อีกเราได้เห็นอย่างมีประสิทธิภาพ 100 ปีของการลดลงของราคาในตลาดสินค้าโภคภัณฑ์พื้นฐานเหล่านั้นถูกลบในเวลาเพียง 10 ปี และสิ่งนี้ส่งผลกระทบต่อเราทุกคน มันนำความผันผวนอย่างมากในราคาที่ถูกมากเพื่อว่าในปี 2011 ผู้ผลิตรถยนต์ยุโรปเฉลี่ยเห็นการเพิ่มขึ้นของราคาวัตถุดิบ 500 ล้านยูโรเช็ดครึ่งผลกำไรจากการดำเนินงานของพวกเขาผ่านสิ่งที่พวกเขามีการควบคุมอย่างไม่มีมากกว่า.
10:44
และ ผมได้เรียนรู้มากขึ้นมากขึ้นผมเริ่มที่จะเปลี่ยนชีวิตของตัวเอง ฉันเริ่มต้นการเดินทางน้อยทำน้อยใช้น้อย มันรู้สึกเหมือนจริงทำน้อยคือสิ่งที่เราต้องทำ แต่มันนั่งไม่สบายใจกับฉัน มันไม่ได้รู้สึกขวา มัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อตอนที่เธอยังเป็นเด็ก ทุกอย่างเป็นไปได้ ความท้าทาย บ่อยครั้งที่ถูกแขวนบนเพื่อที่เมื่อเราเติบโตขึ้น และเป็นสี่ปีเก่า ฉันมีโอกาสได้ลุ้นครั้งแรก ตรา

ผมจะไม่มีวันลืมกับความตื่นเต้นที่เราปิดชายฝั่ง ผมจะไม่ลืมความรู้สึกของการผจญภัยที่ผมปีนขึ้นไปบนเรือเรือและจ้องมองเข้าไปในกระท่อมเล็กๆ ของเธอเป็นครั้งแรกแต่ความรู้สึกที่น่าตื่นตาตื่นใจมากที่สุดคือความรู้สึกของเสรีภาพ ความรู้สึกที่ผมรู้สึกเมื่อเรายกใบเรือของเธอ เป็นสี่ปีเด็กเก่า มันคือความรู้สึกของเสรีภาพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ฉันได้เคยจินตนาการ ฉันตัดสินใจแล้วว่า มีวันนึง ผมจะแล่นเรือรอบโลก 0:59

ดังนั้นผมจึงทำในสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ในชีวิตที่จะได้ใกล้ชิดกับความฝันนั้น อายุ 10มันเป็นบันทึกที่โรงเรียนเย็นเงินเปลี่ยน ทุกๆวันเป็นเวลา 8 ปี ฉันมีมันฝรั่งบดและถั่วอบ ซึ่งต้นทุน 4P แต่ละ และน้ำเกรวี่ก็ฟรี ทุกๆวันผมจะหมักหมม เปลี่ยนที่ด้านบนของกล่องเงินของฉัน และเมื่อสะสมถึงปอนด์ ผมจะวางมันลงและข้ามปิดหนึ่งใน 100 สี่เหลี่ยมผมจะวาดบนกระดาษ สุดท้าย ผมซื้อเรือบดเล็กผมใช้เวลาหลายชั่วโมงนั่งกับมันในสวนฝันของเป้าหมายของฉัน ฉันอ่านหนังสือทุกเล่มที่สามารถอ่านได้บนเรือ แล้วในที่สุด มีการบอก โดยโรงเรียนของฉันฉันไม่ฉลาดพอที่จะเป็นสัตวแพทย์ ออกจากโรงเรียนอายุ 17 เริ่มฝึกงานในเรือใบ 1:43

ลองจินตนาการว่ามันรู้สึกเหมือนแค่สี่ปีต่อมาจะนั่งอยู่ในด้านหน้าของคนที่ฉัน . . . รู้ว่าอาจทำให้ความฝันนั้นเป็นจริงฉันรู้สึกเหมือนชีวิตของฉันขึ้นอยู่กับช่วงเวลา และไม่น่าเชื่อ เขาบอกว่าใช่ และฉันแทบจะไม่สามารถมีความตื่นเต้นของฉันเป็นฉันนั่งอยู่ในนั้นก่อนการออกแบบการประชุมการออกแบบเรือที่ผมจะแล่นเรือเดี่ยวแบบทั่วโลก จากการประชุมครั้งแรกเพื่อเส้นชัยของการแข่งขัน มันเป็นทุกอย่างที่ฉันคิด เหมือนในความฝัน มีชิ้นส่วนที่น่าตื่นตาตื่นใจและส่วนที่ยากเราพลาดภูเขาน้ำแข็ง 20 ฟุต เก้าครั้ง ฉันปีนขึ้นไปด้านบนของเท้าของเธอ 90 เสากระโดง เราเป่าเข้าข้างเราในมหาสมุทรตอนใต้ แต่ชมสัตว์ป่าและความเงียบสงบเป็นอย่างน่าทึ่ง หลังจากสามเดือนที่ทะเล อายุแค่ 24 ผมเสร็จสิ้นในตำแหน่งที่สอง ฉันชอบมันมาก ดังนั้นภายในหกเดือน ผมตัดสินใจที่จะไปทั่วโลกอีกครั้งแต่คราวนี้ไม่ได้ในการแข่งขัน : การพยายามที่จะเป็นเร็วที่สุด คนที่เคยแล่นเรือเดี่ยวแบบทั่วโลก ตอนนี้ ฉันต้องการงานฝีมือที่แตกต่างกัน : ใหญ่ขึ้น กว้างขึ้น เร็วขึ้น มีประสิทธิภาพมากขึ้น เพื่อให้เรือที่บางขนาด ผมปีนขึ้นไปบนเสาของเธอทุกทางไปด้านบน เจ็ดสิบห้าฟุต ยาว 60 ฟุตกว้าง ผมชอบเรียกเธอว่าเมกกะไบต์ เธอยังคว้า . เมื่อเราสร้างเธอไม่มีใครเคยทำเดี่ยวมันดุ๊กดิ๊กทั่วโลกในหนึ่ง แม้ว่าหลายคนได้พยายาม แต่ในขณะที่เราสร้างเธอ คนฝรั่งเศส เอาเรือ 25 เปอร์เซ็นต์ที่ใหญ่กว่าและไม่เพียง แต่เขาทำได้ แต่เขาเอาบันทึกจาก 93 วันลงไป 72 บาร์อยู่มาก สูงมาก และเรือเหล่านี้

3 : 31 แล่น . นี้คือการฝึกอบรมแล่นเรือออกจากชายฝั่งฝรั่งเศสนี่ผมรู้จักดี เพราะเป็นหนึ่งในห้าสมาชิกลูกเรือบนกระดาน ห้าวินาที ก็เอาจากทุกอย่างถูกดีเพื่อโลกของเราจะดำเป็นหน้าต่างผลักใต้น้ำ และ 5 วินาทีผ่านไปรวดเร็ว แค่ดูว่าด้านล่าง พวกทะเลคือ คิดว่าอยู่คนเดียวในใต้มหาสมุทรตกอยู่ในน้ำแข็งน้ำหลายพันไมล์ห่างจากที่ดิน 4:02

มันคือวันคริสต์มาสฉันกำลังปลอมเป็นทะเลใต้ใต้ออสเตรเลีย เงื่อนไขอันน่ากลัว ผมก็เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในมหาสมุทรซึ่งเป็น 2000 ไมล์จากเมืองที่อยู่ใกล้ที่สุด ที่ดินที่ใกล้ที่สุดคือทวีปแอนตาร์กติกา และผู้คนที่อยู่ใกล้ที่สุดจะเป็นผู้ที่มาสถานีอวกาศยุโรปเหนือผม ( หัวเราะ ) คุณในกลางไม่มีที่ไหนเลยจริงๆ ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือและคุณยังมีชีวิตอยู่มันใช้เวลา 4 วัน สำหรับเรือที่จะได้รับให้คุณ จากนั้น 4 วัน สำหรับเรือที่จะพาคุณกลับไปที่พอร์ต ไม่มีเฮลิคอปเตอร์ที่สามารถเข้าถึงคุณได้เลย และไม่มีเครื่องบิน สามารถที่ดิน เราปลอมก่อนพายุใหญ่ ภายในมันมี 80 นอต ลม ลม ซึ่งอยู่ไกลเกินไปสำหรับเรือและฉันต้องรับมือกับ คลื่นมีอยู่ 40 ถึง 50 ฟุตสูงและสเปรย์จากแตกยอดแตกในแนวนอนเหมือนหิมะในพายุหิมะ ถ้าเราไม่ได้แล่นเร็วพอ เราก็จะถูกกลืนโดยพายุและอาจล่ม หรือแตกเป็นชิ้น เราค่อนข้างหมายไว้สำหรับชีวิตของเรา และทำดังนั้นในขอบมีด .
5 : 10
ความเร็วผมจึงจำเป็นต้องมาด้วยอันตราย เราทุกคนรู้ว่าสิ่งที่มันเป็นเหมือนการขับรถ 20 ไมล์ต่อชั่วโมง , 30 ,40 . มันไม่เครียดเกินไป เราสามารถมีสมาธิ เราสามารถเปิดวิทยุ เอา 50 , 60 , 70 , เร่งผ่าน 80 , 90 , 100 ไมล์ต่อชั่วโมง ตอนนี้คุณมีสนับมือสีขาวและคุณก็จับพวงมาลัย ตอนนี้ใช้รถปิดถนนตอนกลางคืน และเอากระจกหน้ารถ wipers กระจกไฟหน้า และเบรค นั่นคือสิ่งที่มันเป็นเหมือนอยู่ในมหาสมุทรตอนใต้( หัวเราะ ) ( เสียงปรบมือ ) คุณสามารถจินตนาการมันจะค่อนข้างยากที่จะนอนในสถานการณ์ที่แม้เป็นผู้โดยสาร แต่คุณไม่ใช่ผู้โดยสาร คุณเป็นคนเดียวในเรือ คุณแทบจะไม่สามารถยืน และคุณต้องทำให้ทุกการตัดสินใจบนกระดาน ฉันอย่างเหนื่อยทั้งกายและใจ 8 ) การเปลี่ยนแปลงใน 12 ชั่วโมง ที่เมนเซลหนัก 3 ครั้ง ร่างกายน้ำหนัก