The day I left for college, Father

The day I left for college, Father sent me to the train station. Carrying my luggage, we sat through a whole three hour bus ride before arriving in the provincial capital. The bus was half an hour later than what was scheduled. By the time I hastily rushed to the platform, there were only fifteen minutes left before the train left. Father was not fond of farewells, he especially didn’t like last minute farewells. After he put all of my luggage away, he got off the train with great speed.

“Don’t think too much about saving money, on the first of next month, I will send money to you.”

I contained my tears and nodded.

“Remember to open a bank account and deposit the money you have. Don’t lose it as soon as you get there.”

“Oh.”

“Study well.”

“Mmm.”

“Xiao Qiu, we are going from a poor place to a big city. We might be poor, but we don’t lack ambition. Remember Daddy’s words, a person must behave appropriately, and furthermore, must have integrity.”

Growing up, Father had probably repeated the integrity speech several hundred times. It was as if he was living in the Ming dynasty. In actuality, Father taught at the middle school in the small town we lived in. He himself was a university graduate from the city. The year they were being assigned jobs, he voluntarily went to the countryside, and then got married to my mother. Thus, he stayed in the countryside permanently. Now he looks old beyond his age. His beard had already greyed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พ่อวันผมไปวิทยาลัย ส่งฉันไปสถานีรถไฟ สัมภาระของฉัน เรานั่งผ่านรถบัสทั้งหมดสามชั่วโมงนั่งก่อนเดินทางเข้าเมืองหลวงของจังหวัดนี้ รถบัสก็ครึ่งชั่วโมงน้อยกว่าสิ่งที่ถูกกำหนดเวลา โดยเวลาที่ฉันรีบวิ่งไปยังแพลตฟอร์ม มีเพียงสิบห้านาทีก่อนรถไฟซ้ายซ้าย พ่อไม่รักจบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ชอบจบแล้ว หลังจากที่เขาใส่กระเป๋าของฉันไป เขาได้ปิดรถไฟความเร็วสูง"อย่าคิดมากเกินไปเกี่ยวกับประหยัดเงิน ในครั้งแรกของเดือนถัดไป จะส่งเงินให้คุณ"ฉันอยู่ของฉันน้ำตา และเลยต้อง"อย่าลืมเปิดบัญชีธนาคาร และฝากเงินที่คุณมี ไม่หายมันทันทีที่คุณได้รับมี"อ้อ""เรียนดี""Mmm""เซียวคู เราจะไปจากยากจนเมืองใหญ่ เราอาจจะไม่ดี แต่เราไม่ขาดความทะเยอทะยาน จำคำของพ่อ คนต้องทำงานอย่างเหมาะสม และนอกจากนี้ ต้องมีความสมบูรณ์ "เติบโต พ่อก็อาจจะซ้ำคำพูดความซื่อสัตย์หลายร้อยครั้ง มันก็ว่า เขาได้อาศัยอยู่ในราชวงศ์หมิง หฤทัย พ่อสอนที่มัธยมในเมืองเล็ก ๆ ที่เราอาศัยอยู่ใน เขาเองก็จบการศึกษามหาวิทยาลัยในเมือง ปีที่พวกเขาถูกกำหนดงาน เขาสมัครใจไปชนบท และจากนั้น ได้แต่งงานกับแม่ของฉัน ดังนั้น เขาอยู่ในชนบทอย่างถาวร ตอนนี้ เขาดูเก่าเกินอายุของเขา แล้วมี greyed เครา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันที่ฉันเหลือสำหรับวิทยาลัยพ่อส่งฉันไปสถานีรถไฟ กระเป๋าถือของฉันเรานั่งนั่งรถบัสสามชั่วโมงทั้งก่อนที่จะมาถึงในเมืองหลวงของจังหวัด รถบัสครึ่งชั่วโมงต่อมากว่าสิ่งที่ถูกกำหนดไว้ ตามเวลาที่ฉันรีบวิ่งไปที่เวทีมีเพียงสิบห้านาทีที่เหลือก่อนที่รถไฟด้านซ้าย พ่อไม่ชอบร่ำลาเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ชอบร่ำลาในนาทีสุดท้าย หลังจากที่เขาใส่ทั้งหมดของกระเป๋าเดินทางของฉันออกไปเขาได้ออกจากรถไฟที่มีความเร็วที่ดีเยี่ยม.

"อย่าคิดว่ามากเกินไปเกี่ยวกับการประหยัดเงินในวันแรกของเดือนถัดไปผมจะส่งเงินไปให้คุณ."

ฉันมีน้ำตาของฉันและพยักหน้า .

"จำไว้ว่าให้เปิดบัญชีธนาคารและเงินฝากเงินที่คุณมี อย่าสูญเสียมันเร็วที่สุดเท่าที่คุณจะได้รับมี. "

" โอ้. "

" การศึกษาดี. "

" อืมมม. "

" เสี่ยว Qiu เราจะไปจากสถานที่น่าสงสารเมืองใหญ่ เราอาจจะไม่ดี แต่เราไม่ได้ขาดความทะเยอทะยาน จำคำพูดของพ่อคนต้องปฏิบัติตนอย่างเหมาะสมและนอกจากนี้จะต้องมีความสมบูรณ์. "

เติบโตขึ้นมาบิดาได้อาจจะซ้ำคำพูดสมบูรณ์หลายร้อยครั้ง มันเป็นเหมือนกับว่าเขาอาศัยอยู่ในราชวงศ์หมิง ในความเป็นจริงคุณพ่อสอนที่โรงเรียนมัธยมในเมืองเล็ก ๆ ที่เราอาศัยอยู่ใน. เขาเองก็จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเมือง ปีที่พวกเขาถูกมอบหมายงานเขาสมัครใจไปชนบทและจากนั้นได้แต่งงานกับแม่ของฉัน ดังนั้นเขาอยู่ในชนบทอย่างถาวร ตอนนี้เขามีลักษณะเก่าเกินอายุของเขา หนวดเคราสีเทาของเขาได้แล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันที่ฉันไปโรงเรียน พ่อส่งฉันไปที่สถานีรถไฟ แบกกระเป๋าฉัน เรานั่งผ่านทั้งสามชั่วโมง นั่งรถไป ก่อนที่จะมาถึงในเมืองหลวงจังหวัด รถเป็นครึ่งชั่วโมง กว่าที่กำหนด โดยเวลาที่ฉันรีบวิ่ง ไปยังแพลตฟอร์ม มีเหลือเพียงสิบห้านาทีก่อนที่รถไฟจะวิ่งซ้าย พ่อไม่ได้รักอำลา เขายิ่งไม่ชอบ นาทีสุดท้าย การจากลา หลังจากที่เขาเอากระเป๋าฉันไป เขาได้ออกจากรถไฟที่มีความเร็วที่ดีเยี่ยม" ไม่คิดว่ามากเกินไปเกี่ยวกับการออมเงิน ในวันแรกของเดือนถัดไป ผมจะส่งเงินมาให้คุณ "ฉันมีตาของฉันและพยักหน้า" อย่าลืมไปเปิดบัญชีธนาคาร และการฝากเงินที่คุณมี จะไม่สูญเสียมัน ทันทีที่คุณได้รับมี ." โอ้ "" เรียนเก่ง " ." อืม . . . "" เสี่ยวชิว ไปจากที่ยากจนในเมืองใหญ่ เราอาจจะไม่ดี แต่เราไม่ขาดความทะเยอทะยาน จำที่พ่อพูด คนต้องประพฤติตนอย่างเหมาะสม และนอกจากนี้ต้องมีความสมบูรณ์ "โตขึ้น คุณพ่อก็อาจจะซ้ำที่สมบูรณ์คำพูดหลายร้อยเท่า มันเป็นถ้าเขาอยู่ในราชวงศ์หมิง ในความเป็นจริงแล้ว พ่อเคยสอนที่โรงเรียนมัธยมในเมืองเล็ก ๆที่เราเคยอยู่ เขาจบการศึกษาที่มหาวิทยาลัยจากเมือง ปี พวกเขาถูกมอบหมายงานให้เขาสมัครใจไปต่างจังหวัด แล้วได้แต่งงานกับแม่ ดังนั้น , เขาอยู่ในชนบทอย่างถาวร ตอนนี้เขาดูแก่เกินอายุของเขา เคราของเขาก็สีเทา .