SchizophreniaEpidemiologyThe ground

Schizophrenia
Epidemiology
The groundbreaking epidemiological study that
firmly established the link between violence and
schizophrenia determined one-year prevalence of
violent behavior in schizophrenia as 8.4%, compared
with 2.1% in persons without any disorder (Swanson et
al. 1990). The study has also clearly indicated that the
risk of violence is further increased by comorbid
substance use disorders. These landmark findings were
further elaborated in a book chapter (Swanson 1994).
Swanson’s study was conducted in the United
States. Many subsequent epidemiological studies done
in various countries have confirmed and expanded
Swanson’s original findings (Volavka 2002).
A meta-analysis of 20 studies compared risks of
violence in 18,423 patients diagnosed with schizophrenia
and other psychoses with general population.
There was a modest but statistically significant increase
of risk of violence in schizophrenia with an odds ratio
(OR) of 2.1 (95% confidence interval [CI] 1.7–2.7)
without comorbidity, and an OR of 8.9 (95% CI 5.4–
14.7) with comorbidity with substance abuse. Risk
estimate of violence in individuals with substance abuse
(but without psychosis) showed an OR of 7.4 (95%
CI=4.3-1) (Fazel et al. 2009).
A study analyzed data from the National Epidemiologic
Survey on Alcohol and Related Conditions
(NESARC), a two-wave project (N = 34,653: Wave 1:
2001-2003; Wave 2: 2004-2005). Indicators of mental
disorder in the year prior to Wave 1 were used to
examine violence between Waves 1 and 2 (Elbogen &
Johnson 2009). Surprisingly, severe mental illness did
not independently predict future violent behavior.
Comorbid substance use disorder was one of the
independent predictors.
However, we argued that the Elbogen analyses could
be improved and consequently we re-analyzed the same
NESARC data (Van Dorn et al. 2012). We found that
individuals with severe mental illness, irrespective of
substance abuse status, were significantly more likely to
be violent than those with no mental or substance use
disorders. Those with comorbid mental and substance
use disorders had the highest risk of violence. Historical
and current conditions were also associated with
violence, including childhood abuse and neglect,
household antisocial behavior, binge drinking and
stressful life events (Van Dorn et al. 2012).
Thus, substance abuse is a very important risk factor
for violence in schizophrenia. However, the weight of
evidence suggests that features of schizophrenia such as
psychotic symptoms and comorbid personality disorders
are also likely to be independent risk factors for violence
in individuals with schizophrenia (Volavka &
Swanson 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคจิตเภท
ระบาดวิทยา
การศึกษาทางระบาดวิทยาที่ก้าวล้ำที่
มั่นคงความเชื่อมโยงระหว่างความรุนแรงและ
ความชุกโรคจิตเภทกำหนดหนึ่งปีของ
พฤติกรรมความรุนแรงในผู้ป่วยโรคจิตเภทเป็น 8.4% เทียบ
กับ 2.1% ในบุคคลที่ไม่มีความผิดปกติใด ๆ (สเวนสัน et
al. 1990) การศึกษายังชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนว่า
ความเสี่ยงของการใช้ความรุนแรงจะเพิ่มขึ้นต่อไปโดย comorbid
ผิดปกติของการใช้สารเสพติด การค้นพบเหล่านี้สถานที่สำคัญได้รับการ
ชี้แจงเพิ่มเติมในบทที่หนังสือ (สเวนสัน 1994).
การศึกษาของสเวนสันได้ดำเนินการในประเทศ
สหรัฐอเมริกา หลายการศึกษาทางระบาดวิทยาที่ตามมาทำ
ในประเทศต่างๆได้รับการยืนยันและขยาย
ผลการวิจัยเดิมสเวนสัน (Volavka 2002).
meta-analysis 20 การศึกษาเปรียบเทียบความเสี่ยงของการ
ใช้ความรุนแรงในผู้ป่วย 18,423 วินิจฉัยว่ามีอาการจิตเภท
และจิตอื่น ๆ ที่มีประชากรทั่วไป.
มีเจียมเนื้อเจียมตัว แต่ทางสถิติ การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
ของความเสี่ยงของความรุนแรงในผู้ป่วยโรคจิตเภทที่มีอัตราส่วนราคาต่อรอง
(OR) 2.1 (95% ช่วงความเชื่อมั่น [CI] 1.7-2.7)
โดยไม่ต้อง comorbidity และหรือ 8.9 (95% CI 5.4-
14.7) ที่มีโรคร่วมกับสารเสพติด . ความเสี่ยง
ประมาณการของการใช้ความรุนแรงในบุคคลที่มีสารเสพติด
(แต่ไม่โรคจิต) พบหรือ 7.4 (95%
CI = 4.3-1) (Fazel et al. 2009).
การศึกษาวิเคราะห์ข้อมูลจากแห่งชาติระบาดวิทยา
สำรวจเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และเงื่อนไขที่เกี่ยวข้อง
(NESARC) โครงการสองคลื่น (ยังไม่มี = 34653: คลื่นลูกที่ 1:
2001-2003; คลื่นที่ 2: 2004-2005) ตัวชี้วัดของจิต
ผิดปกติในปีก่อนที่จะมีคลื่น 1 ถูกนำมาใช้ในการ
ตรวจสอบการใช้ความรุนแรงระหว่างคลื่นที่ 1 และ 2 (Elbogen และ
จอห์นสัน 2009) น่าแปลกที่ความเจ็บป่วยทางจิตที่รุนแรงไม่
ได้เป็นอิสระทำนายพฤติกรรมความรุนแรงในอนาคต.
ความผิดปกติของการใช้สารเสพ Comorbid เป็นหนึ่งในผู้
พยากรณ์อิสระ.
อย่างไรก็ตามเราถกเถียงกันอยู่ว่า Elbogen วิเคราะห์อาจ
จะดีขึ้นและทำให้เรากลับมาวิเคราะห์เดียวกัน
ข้อมูล NESARC (แวนดอร์ตอัล . 2012) เราพบว่า
บุคคลที่มีความเจ็บป่วยทางจิตอย่างรุนแรงโดยไม่คำนึงถึง
สถานะสารเสพติดอย่างมีนัยสำคัญมีแนวโน้มที่จะ
มีความรุนแรงกว่าผู้ที่มีการใช้งานไม่มีจิตหรือสารที่
มีความผิดปกติ ผู้ที่มีจิตใจและ comorbid สาร
ความผิดปกติของการใช้งานที่มีความเสี่ยงสูงสุดของความรุนแรง ประวัติศาสตร์
และสภาพปัจจุบันที่เกี่ยวข้องกับ
การใช้ความรุนแรงรวมทั้งการละเมิดในวัยเด็กและการละเลย
พฤติกรรมต่อต้านสังคมครัวเรือนดื่มเหล้าเมามายและ
เหตุการณ์ในชีวิตที่เครียด (แวนดอร์ et al. 2012).
ดังนั้นสารเสพติดเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญมาก
สำหรับความรุนแรงในผู้ป่วยโรคจิตเภท แต่น้ำหนักของ
หลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าคุณสมบัติของจิตเภทเช่น
อาการโรคจิตและความผิดปกติบุคลิกภาพ comorbid
นอกจากนี้ยังมีแนวโน้มที่จะเป็นปัจจัยเสี่ยงที่เป็นอิสระสำหรับความรุนแรง
ในบุคคลที่มีอาการจิตเภท (Volavka และ
สเวนสัน 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จิตเภท

การศึกษาระบาดวิทยาระบาดวิทยา groundbreaking ที่
มั่นคงเชื่อมโยงระหว่างความรุนแรงและความชุกของโรคจิตเภทกำหนดหนึ่งปี

พฤติกรรมรุนแรงในผู้ป่วยจิตเภทที่ 8.4% เมื่อเทียบกับ 2.1% ในคน

ไม่มีโรค ( Swanson et al . 1990 ) ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่า
ความเสี่ยงของความรุนแรงจะเพิ่มขึ้นด้วย comorbid
ความผิดปกติของการใช้สาร ค้นพบสถานที่เหล่านี้
เพิ่มเติม elaborated ในหนังสือบท ( Swanson 1994 ) .
ของแสศึกษาในสหรัฐอเมริกา
สหรัฐอเมริกา การศึกษาทางระบาดวิทยาที่ตามมามากมายในประเทศต่างๆ ได้รับการยืนยันเรียบร้อย

Swanson และขยายการค้นพบต้นฉบับ ( volavka 2002 ) .
การสังเคราะห์ 20 การศึกษาเปรียบเทียบความเสี่ยงของ
ความรุนแรงใน 18คุณได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคจิตเภท
psychoses และอื่น ๆที่มีประชากรทั่วไป .
มีเจียมเนื้อเจียมตัว แต่อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มความเสี่ยงของความรุนแรงในผู้ป่วยจิตเภท

กับ Odds Ratio ( หรือ ) 2.1 ( 95% ช่วงความเชื่อมั่น [ CI ] 1.7 ( 2.7 )
โดยกฤษณา และหรือ 8.9 ( 95% CI 5.4 -
14.7 ) กับกฤษณาด้วยการใช้สารเสพย์ติด ความเสี่ยง
การใช้ความรุนแรงกับบุคคลใน
สารเสพติด ( แต่ไม่โรคจิต ) แสดงหรือ 7.4 ( 95% CI =
4.3-1 ) ( fazel et al . 2552 ) .
การศึกษาวิเคราะห์ข้อมูลจากการสำรวจระบาดวิทยาระดับชาติและเงื่อนไขที่เกี่ยวข้องกับแอลกอฮอล์

( nesarc ) , โครงการสองคลื่น ( n = 34653 : คลื่น 1 :
2544-2546 ; คลื่น 2 : 2547-2548 ) ตัวบ่งชี้ทางจิต
โรคในปีก่อนคลื่นใช้

1ตรวจสอบความรุนแรงระหว่างคลื่น 1 และ 2 ( elbogen &
จอห์นสัน 2009 ) จู่ ๆ อาการทางจิตได้
ไม่ได้เป็นอิสระที่ทำนายพฤติกรรมรุนแรงในอนาคต
ความผิดปกติสารเสพติด comorbid เป็นหนึ่งในตัวแปรอิสระ
.
แต่เราแย้งว่า elbogen วิเคราะห์อาจ
ดีขึ้นและจากนั้นเราจะวิเคราะห์เหมือนกัน
nesarc ข้อมูล ( รถตู้ ดอร์น et al . 2012 ) เราพบว่า
บุคคลที่มีความเจ็บป่วยทางจิตที่รุนแรงโดยไม่คำนึงถึง
สถานะการใช้สารเสพติด อย่างมีนัยสำคัญมีแนวโน้มจะรุนแรงกว่า

ผู้ที่มีความผิดปกติทางจิตใช้
หรือสาร ผู้ที่มีความผิดปกติทางจิต และใช้สาร
comorbid มีความเสี่ยงสูงสุดของความรุนแรง ประวัติศาสตร์และสภาพปัจจุบัน

ยังเกี่ยวข้องกับความรุนแรง รวมถึงการละเมิดเด็กและการละเลย
พฤติกรรมต่อต้านสังคมในครัวเรือน การดื่มสุราและ
เหตุการณ์ชีวิตเครียด ( รถตู้ ดอร์น et al . 2012 ) .
ดังนั้น การใช้สารเสพติด เป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญสำหรับ
ความรุนแรงในโรคจิตเภท อย่างไรก็ตาม น้ำหนัก
หลักฐานแสดงให้เห็นว่าคุณสมบัติของโรคจิตเภท เช่น อาการทางจิตและความผิดปกติของบุคลิกภาพ comorbid

ยังมีแนวโน้มที่จะเป็นปัจจัยเสี่ยงที่เป็นอิสระสำหรับความรุนแรง
ในบุคคลที่เป็นโรคจิตเภท ( volavka &
Swanson 2010 )