AbstractA field experiment was cond

Abstract
A field experiment was conducted at Agrinio, West Greece, to compare the impacts of organic vs. conventional farming practices on yield, N nutrition and greenhouse gas emissions in common bean (Phaseolus vulgaris cv. ‘contender’). In both farming systems, irrigation water containing 0.5 or 10 mM NaCl was used. The conventionally treated plots were fertilized with an inorganic fertilizer, whereas the organically treated plots received organic compost. Conventional farming resulted in significantly higher fresh weight of green bean pods than organic farming (5.50 kg m−2vs. 3.67 kg m−2, respectively). However, the cropping system had no impact on dry pod biomass, because the dry matter content of the organically produced bean pods was higher than that of pods originating from conventional farming (9.88% vs. 7.20%, respectively). The presence of 10 mM NaCl in the irrigation water restricted significantly the total plant biomass and fresh pod yield (−22.8%), without any interaction with the farming system. The decrease in fresh pod yield by organic farming was due to a shortage in soil mineral N (NO3− and NH4+) at the early growth stage, which reduced the tissue N levels. Organic farming increased significantly the number or root nodules at the stage of early pod filling in comparison with conventional farming. However, at both systems the total soil N increased appreciably at this developmental stage, although no N was supplied to the crop, thereby pointing to intensive symbiotic N2-fixation by bean. Organic farming resulted in significantly lower N2O emissions than conventional farming in terms of the overall Global Warming Potential of the treatments (363 kg ha−1vs. 455 kg ha−1, respectively). However, the N2O emission intensities did not differ significantly between organic and conventional systems, highlighting the importance of maximizing yield within organic systems in order to reduce their environmental impact.

Keywords
Climate change; Nitrogen; Nitrous oxide; Organic agriculture; Phaseolus vulgaris; Salt stress

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อA field experiment was conducted at Agrinio, West Greece, to compare the impacts of organic vs. conventional farming practices on yield, N nutrition and greenhouse gas emissions in common bean (Phaseolus vulgaris cv. ‘contender’). In both farming systems, irrigation water containing 0.5 or 10 mM NaCl was used. The conventionally treated plots were fertilized with an inorganic fertilizer, whereas the organically treated plots received organic compost. Conventional farming resulted in significantly higher fresh weight of green bean pods than organic farming (5.50 kg m−2vs. 3.67 kg m−2, respectively). However, the cropping system had no impact on dry pod biomass, because the dry matter content of the organically produced bean pods was higher than that of pods originating from conventional farming (9.88% vs. 7.20%, respectively). The presence of 10 mM NaCl in the irrigation water restricted significantly the total plant biomass and fresh pod yield (−22.8%), without any interaction with the farming system. The decrease in fresh pod yield by organic farming was due to a shortage in soil mineral N (NO3− and NH4+) at the early growth stage, which reduced the tissue N levels. Organic farming increased significantly the number or root nodules at the stage of early pod filling in comparison with conventional farming. However, at both systems the total soil N increased appreciably at this developmental stage, although no N was supplied to the crop, thereby pointing to intensive symbiotic N2-fixation by bean. Organic farming resulted in significantly lower N2O emissions than conventional farming in terms of the overall Global Warming Potential of the treatments (363 kg ha−1vs. 455 kg ha−1, respectively). However, the N2O emission intensities did not differ significantly between organic and conventional systems, highlighting the importance of maximizing yield within organic systems in order to reduce their environmental impact.คำสำคัญเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ไนโตรเจน ไนตรัสออกไซด์ เกษตรอินทรีย์ เขียว vulgaris ความเครียดเกลือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
ทดลองได้ดำเนินการที่บุรีรัมย์, เวสต์กรีซเพื่อเปรียบเทียบผลกระทบของอินทรีย์กับการเลี้ยงแบบเดิมที่มีต่อผลผลิตและคุณค่าทางโภชนาการและไม่มีการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในถั่วแขก (Phaseolus vulgaris พันธุ์. 'คู่แข่ง') ทั้งในระบบการทำฟาร์ม, น้ำชลประทานที่มี 0.5 หรือ 10 มมโซเดียมคลอไรด์ถูกนำมาใช้ แปลงได้รับการรักษาตามอัตภาพได้รับการปฏิสนธิกับปุ๋ยอนินทรีในขณะที่แปลงได้รับการรักษาที่ได้รับอินทรีย์ปุ๋ยหมักอินทรีย์ การเกษตรแบบเดิมส่งผลให้น้ำหนักที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของฝักสดถั่วเขียวกว่าเกษตรอินทรีย์ (5.50 กก. M-2vs. 3.67 กก. M-2 ตามลำดับ) อย่างไรก็ตามระบบการปลูกพืชไม่มีผลกระทบต่อชีวมวลฝักแห้งเพราะเนื้อหาเรื่องแห้งของผลิตอินทรีย์ถั่วฝักสูงกว่าฝักมีต้นกำเนิดมาจากการทำการเกษตรแบบเดิม (9.88% เทียบกับ 7.20% ตามลำดับ) การปรากฏตัวของ 10 มมโซเดียมคลอไรด์ในน้ำชลประทาน จำกัด อย่างมีนัยสำคัญชีวมวลของพืชทั้งหมดและผลผลิตฝักสด (-22.8%) โดยไม่ต้องมีปฏิสัมพันธ์กับระบบการเลี้ยงใด ๆ การลดลงของผลผลิตฝักสดโดยเกษตรอินทรีย์เป็นเพราะปัญหาการขาดแคลนในแร่ดิน N (NO3- และ NH4 +) ในขั้นตอนการเจริญเติบโตของต้นซึ่งช่วยลดเนื้อเยื่อระดับ N ไม่ เกษตรอินทรีย์เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญตัวเลขหรือก้อนรากในขั้นตอนของการบรรจุฝักต้นในการเปรียบเทียบกับการทำการเกษตรแบบเดิม อย่างไรก็ตามในทั้งสองระบบไม่มีดินรวมเพิ่มขึ้นประเมินในขั้นตอนการพัฒนานี้แม้ว่าจะไม่มีไม่มีถูกจ่ายให้กับการเพาะปลูกจึงชี้ไปที่เข้มข้นทางชีวภาพ N2-ตรึงโดยถั่ว เกษตรอินทรีย์ส่งผลอย่างมีนัยสำคัญในการลดการปล่อยก๊าซ N2O กว่าการเลี้ยงแบบเดิมในแง่ของการที่มีศักยภาพภาวะโลกร้อนโดยรวมของการรักษา (363 กิโลกรัมต่อเฮกตาร์-1VS. 455 กิโลกรัมต่อเฮกตาร์-1 ตามลำดับ) อย่างไรก็ตามความเข้มการปล่อย N2O ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างระบบอินทรีย์และไฮไลท์สำคัญของการเพิ่มผลผลิตในระบบอินทรีย์เพื่อลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของพวกเขา. คำสำคัญสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง ไนโตรเจน; ก๊าซไนตรัสออกไซด์; เกษตรอินทรีย์; Phaseolus vulgaris; ความเครียดเกลือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อ : ทำการทดลองใน Agrinio , เวสต์กรีซ เพื่อเปรียบเทียบผลกระทบของการเลี้ยงแบบอินทรีย์กับการปฏิบัติต่อผลผลิต , คุณค่าทางโภชนาการ และการปล่อยก๊าซเรือนกระจกเหมือนกัน ถั่ว ( phaseolus vulgaris cv . ' คู่แข่ง ' ) ทั้งในระบบเกษตรชลประทานน้ำที่มี 0.5 หรือ 10 mM NaCl ใช้ซึ่งแต่เดิมถือว่าส่วนแปลงผสมกับปุ๋ยอนินทรีย์ และอินทรีย์รักษาแปลงได้รับปุ๋ยหมักอินทรีย์ การทำฟาร์มทั่วไปให้สูงกว่าน้ำหนักสด ถั่วฝักสีเขียวกว่าเกษตรอินทรีย์ ( 5.50 กิโลกรัม m − 2vs . 3.67 กก. m − 2 ตามลำดับ ) อย่างไรก็ตาม ระบบการปลูกพืชไม่มีผลกระทบต่อชีวมวลฝักแห้งเพราะมีวัตถุแห้งที่ผลิตอินทรีย์ถั่วฝักสูงกว่าฝักที่มาจากการเลี้ยงแบบเดิม ( 9.88 % และ 7.20 % ตามลำดับ ) การปรากฏตัวของ NaCl 10 มม. น้ำชลประทาน จำกัด อย่างมาก รวมพืชชีวมวลและผลผลิตฝักสด ( − 22.8 % ) ไม่มีปฏิสัมพันธ์กับการการลดลงของผลผลิตฝักสดโดยการทำเกษตรอินทรีย์ เนื่องจากการขาดแคลนในดินแร่ ( 3 − และ NH4 ) ที่ระยะการเจริญเติบโตในวัยเด็ก ซึ่งทำให้เนื้อเยื่อ n ระดับ เกษตรอินทรีย์เพิ่มขึ้นจํานวนหรือสร้างปมที่ระยะฝักก่อนการกรอกข้อมูลในการเปรียบเทียบกับการเลี้ยงแบบดั้งเดิม อย่างไรก็ตามทั้งระบบดินไนโตรเจนเพิ่มขึ้นได้ในเวทีครั้งนี้ ถึงแม้ว่าไม่มี N ถูกจัดให้พืชจึงชี้ไปที่เข้มข้นชนิด N2 การตรึงด้วยถั่ว เกษตรอินทรีย์ ส่งผลให้ลดการปล่อยก๊าซ N2O กว่าปกติทำนาในแง่ของภาพรวมภาวะโลกร้อนที่มีศักยภาพของการรักษา ( 363 กิโลกรัมฮา− 1vs . 455 กก. ฮา− 1 ตามลำดับ ) อย่างไรก็ตามการใช้ N2O เข้มไม่แตกต่างกันระหว่างระบบอินทรีย์และระบบปกติ , การเน้นความสำคัญของการเพิ่มผลผลิตในระบบอินทรีย์ เพื่อลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของพวกเขา การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

; ไนโตรเจน ; ไนตรัสออกไซด์ การเกษตรอินทรีย์ phaseolus vulgaris ; ความเครียดเกลือ