ในการศึกษาวิจัยครั้งนี้มีจุดประสงค์

ในการศึกษาวิจัยครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อทดสอบอัตราการตกตะกอนของน้ำโคลน และทำการวิเคราะห์ผลเมื่อทำการใส่ตัวเร่งเข้าไปในน้ำโคลนได้แก่ สารส้ม, ปูนขาว และโซดาไฟ โดยทำการทดลองหาปริมาณที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดที่อุณหภูมิต่างๆ และค่าความเป็นกรด-ด่างของน้ำโคลนก่อนที่จะบำบัดปล่อยสู่คืนธรรมชาติ น้ำโคลนที่ใช้เป็นน้ำโคลนแบบที่ใช้น้ำเป็นหลักทำการวัดค่าความหนาแน่นและค่าความเป็นกรด-ด่างของน้ำโคลนเมื่อผสมตัวเร่งต่างๆ ผลที่ได้จากการทดลองพบว่าน้ำโคลนสูตรมาตรฐาน 100 ลบ.ซม.ที่ผสมกับ สารส้ม โซดาไฟ และปูนขาว พบว่าโซดาไฟมีความสามารถในการทำให้น้ำโคลนเกิดการตกตะกอนได้ดีที่สุดเมื่อใส่ร้อยละ 70 โดยน้ำหนัก ที่อุณหภูมิ 33-35°C สามารถทำให้มีปริมาณน้ำที่เกิดการตกตะกอนเฉลี่ยอยู่ที่ 62.5 ml มีตะกอนคงเหลือ 72.5 ml โดยใช้เวลาในการตกตะกอนทั้งหมด 1 วันที่มีค่าความเป็นกรด-ด่างอยู่ระหว่าง 8.10 (pH ของน้ำที่ตกตะกอน) 7.80 (pH ของเนื้อตกตะกอน) รองลงมาจะเป็นสารส้มที่ร้อยละ 10 โดยน้ำหนัก ที่อุณหภูมิ 33-35°C สามารถทำให้มีปริมาณที่น้ำเกิดการตกตะกอนเฉลี่ยอยู่ที่ 17 ml มีตะกอนคงเหลือ 62.5 ml ค่าความเป็นกรด-ด่างอยู่ระหว่าง 4.27 (pH ของน้ำที่ตกตะกอน) 4.27 (pH ของเนื้อตกตะกอน)ซึ่งตะกอนที่เหลือมีขนาดบางกว่าการใส่โซดาไฟ แต่การใช้สารส้มจะมีปัจจัยหลักมาเกี่ยวคือ อุณหภูมิ สารส้มจะออกฤทธิ์ได้ดีที่อุณหภูมิสูง และปริมาณที่เหมาะสมในการเติมลงไปในน้ำโคลนก็จะขึ้นอยู่กับอุณหภูมิเป็นหลัก ซึ่งต่างจากโซดาไฟที่ใช้ความร้อนจากปฏิกิริยาคายความร้อน และสารส้มใช้เวลาในการตกตะกอนทั้งหมด 4 วันซึ่งช้ากว่าโซดาไฟอยู่ถึงสี่เท่าและมีประสิทธิภาพน้อยกว่าถึงสามเท่าโดยประมาณ ส่วนน้ำโคลนที่ผสมปูนขาวจะไม่เกิดการทำให้เกิดการตกตะกอน ซึ่งปูนขาวเหมาะสำหรับการปรับค่าความเป็นกรด-ด่าง มากกว่าการเป็นตัวเร่งในการตกตะกอนเพราะมีความเสถียรมากกว่าโซดาไฟ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษาวิจัยครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อทดสอบอัตราการตกตะกอนของน้ำโคลนและทำการวิเคราะห์ผลเมื่อทำการใส่ตัวเร่งเข้าไปในน้ำโคลนได้แก่สารส้ม ปูนขาวและโซดาไฟโดยทำการทดลองหาปริมาณที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดที่อุณหภูมิต่าง ๆ และค่าความเป็นกรด-ด่างของน้ำโคลนก่อนที่จะบำบัดปล่อยสู่คืนธรรมชาติน้ำโคลนที่ใช้เป็นน้ำโคลนแบบที่ใช้น้ำเป็นหลักทำการวัดค่าความหนาแน่นและค่าความเป็นกรดด่างของน้ำโคลนเมื่อผสมตัวเร่งต่าง ๆ ผลที่ได้จากการทดลองพบว่าน้ำโคลนสูตรมาตรฐาน 100 ลบ.ซม.ที่ผสมกับสารส้มโซดาไฟและปูนขาวพบว่าโซดาไฟมีความสามารถในการทำให้น้ำโคลนเกิดการตกตะกอนได้ดีที่สุดเมื่อใส่ร้อยละ 70 โดยน้ำหนักที่อุณหภูมิ 33-35° C สามารถทำให้มีปริมาณน้ำที่เกิดการตกตะกอนเฉลี่ยอยู่ที่ 62.5 ml มีตะกอนคงเหลือ 72.5 ml โดยใช้เวลาในการตกตะกอนทั้งหมด 1 วันที่มีค่าความเป็นกรด-ด่างอยู่ระหว่าง 8.10 (pH ของน้ำที่ตกตะกอน) 7.80 (pH ของเนื้อตกตะกอน) รองลงมาจะเป็นสารส้มที่ร้อยละ 10 โดยน้ำหนักที่อุณหภูมิ 33-35° C สามารถทำให้มีปริมาณที่น้ำเกิดการตกตะกอนเฉลี่ยอยู่ที่ขนาด 17 ml มีตะกอนคงเหลือ 62.5 ml ค่าความเป็นกรด-ด่างอยู่ระหว่าง 4.27 (ขอค่า pHงน้ำที่ตกตะกอน) 4.27 (pH ของเนื้อตกตะกอน) ซึ่งตะกอนที่เหลือมีขนาดบางกว่าการใส่โซดาไฟแต่การใช้สารส้มจะมีปัจจัยหลักมาเกี่ยวคือและปริมาณที่เหมาะสมในการเติมลงไปในน้ำโคลนก็จะขึ้นอยู่กับอุณหภูมิเป็นหลสารส้มจะออกฤทธิ์ได้ดีที่อุณหภูมิสูงอุณหภูมิักซึ่งต่างจากโซดาไฟที่ใช้ความร้อนจากปฏิกิริยาคายความร้อนและสารส้มใช้เวลาในการตกตะกอนทั้งหมด 4 วันซึ่งช้ากว่าโซดาไฟอยู่ถึงสี่เท่าและมีประสิทธิภาพน้อยกว่าถึงสามเท่าโดยประมาณส่วนน้ำโคลนที่ผสมปูนขาวจะไม่เกิดการทำให้เกิดการตกตะกอนซึ่งปูนขาวเหมาะสำหรับการปรับค่าความเป็นกรดด่างมากกว่าการเป็นตัวเร่งในการตกตะกอนเพราะมีความเสถียรมากกว่าโซดาไฟ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สารส้ม, ปูนขาวและโซดาไฟ 100 ลบ. ซม. ที่ผสมกับสารส้มโซดาไฟและปูนขาว 70 โดยน้ำหนักที่อุณหภูมิ 33-35 องศาเซลเซียส 62.5 มล. มีตะกอนคงเหลือ 72.5 มล. โดยใช้เวลาในการตกตะกอนทั้งหมด 1 8.10 (pH ของน้ำที่ตกตะกอน) 7.80 (pH ของเนื้อตกตะกอน) รองลงมาจะเป็นสารส้มที่ร้อยละ 10 โดยน้ำหนักที่อุณหภูมิ 33-35 องศาเซลเซียส 17 มล. มีตะกอนคงเหลือ 62.5 มล. ค่าความเป็นกรด - ด่างอยู่ระหว่าง 4.27 (pH ของน้ำที่ตกตะกอน) 4.27 (pH อุณหภูมิ 4

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษาวิจัยครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อทดสอบอัตราการตกตะกอนของน้ำโคลนและทำการวิเคราะห์ผลเมื่อทำการใส่ตัวเร่งเข้าไปในน้ำโคลนได้แก่สารส้มปูนขาวและโซดาไฟโดยทำการทดลองหาปริมาณที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดที่อุณหภูมิต่างๆและค่าความเป็นกรด - ด่างของน้ำโคลนก่อ , นที่จะบำบัดปล่อยสู่คืนธรรมชาติน้ำโคลนที่ใช้เป็นน้ำโคลนแบบที่ใช้น้ำเป็นหลักทำการวัดค่าความหนาแน่นและค่าความเป็นกรด - ด่างของน้ำโคลนเมื่อผสมตัวเร่งต่างๆผลที่ได้จากการทดลองพบว่าน้ำโคลนสูตรมาตรฐาน 100 ลบ . ซมที่ผสมกับสารส้มโซดาไฟและปูนขาวพบว่าโซดาไฟมีความสามาร . ถในการทำให้น้ำโคลนเกิดการตกตะกอนได้ดีที่สุดเมื่อใส่ร้อยละ 70 ไม่เกิน 30 ° C โดยน้ำหนักที่อุณหภูมิสามารถทำให้มีปริมาณน้ำที่เกิดการตกตะกอนเฉลี่ยอยู่ที่ 62.5 ml มีตะกอนคงเหลือ 72.5 ml โดยใช้เวลาในการตกตะกอนทั้งหมด 1 วันที่มีค่าความเป็นกรด - ด่างอยู่ระหว่าง 8.10 ( พีเอช ( pH ของเเต็มของน้ำที่ตกตะกอน ) นื้อตกตะกอน ) รองลงมาจะเป็นสารส้มที่ร้อยละ 10 โดยน้ำหนักที่อุณหภูมิไม่เกิน 30 ° C สามารถทำให้มีปริมาณที่น้ำเกิดการตกตะกอนเฉลี่ยอยู่ที่ 17 มล. มีตะกอนคงเหลือ 62.5 ml ค่าความเป็นกรด - ด่างอยู่ระหว่าง 4.27 ( พีเอช ( pH ของเนื้อตกตะกอนของน้ำที่ตกตะกอน ) 4.27 ) ซึ่งตะกอนที่เหลือมีขนาดบางกว่าการใส่โซดาไฟแต ่การใช้สารส้มจะมีปัจจัยหลักมาเกี่ยวคืออุณหภูมิสารส้มจะออกฤทธิ์ได้ดีที่อุณหภูมิสูงและปริมาณที่เหมาะสมในการเติมลงไปในน้ำโคลนก็จะขึ้นอยู่กับอุณหภูมิเป็นหลักซึ่งต่างจากโซดาไฟที่ใช้ความร้อนจากปฏิกิริยาคายความร้อนและสารส้มใช้เวลาในการตกตะกอนทั้งหมด 4 วันซึ ่งช้ากว่าโซดาไฟอยู่ถึงสี่เท่าและมีประสิทธิภาพน้อยกว่าถึงสามเท่าโดยประมาณส่วนน้ำโคลนที่ผสมปูนขาวจะไม่เกิดการทำให้เกิดการตกตะกอนซึ่งปูนขาวเหมาะสำหรับการปรับค่าความเป็นกรด - ด่างมากกว่าการเป็นตัวเร่งในการตกตะกอนเพราะมีความเสถียรมากกว่าโซดาไฟ