Historical Declines and LikelyCause

Historical Declines and Likely
Causes in Southeast Asia
During the first half of the twentieth
century, two species of
Gyps
vulture
(
G. bengalensis
and
G. tenuirostris
)
were well distributed and often specifically
noted as abundant in Southeast
Asia ( including adjacent Yunnan
Province, China). By the end of
that century, both species were extinct
across almost the entire area. A
small area of northeastern and northern
Cambodia holds relict populations
of both species, with some extension
into adjacent parts of Laos
and Vietnam. Elsewhere in these
countries, and in Malaysia, Thailand,
and Yunnan, the few recent records
probably indicate wandering birds.
The situation in Myanmar remains
unclear, but a major decline has also
occurred there, at least locally. Table 1
illustrates changes in populations of
G. bengalensis
over this period.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปฏิเสธอดีต และแนวโน้มสาเหตุในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในช่วงครึ่งแรกของยี่สิบที่ศตวรรษ พันธุ์สองGypsอีแร้ง(G. bengalensisและG. tenuirostris)ได้กระจายกัน และบ่อยครั้งโดยเฉพาะกล่าวว่า เป็นมากในตะวันออกเฉียงใต้เอเชีย (รวมถึงมณฑลยูนนานอยู่ติดกันจังหวัด จีน) ในตอนท้ายของศตวรรษที่ ทั้งสองชนิดได้สูญพันธุ์บนเกือบพื้นที่ทั้งหมด Aพื้นที่เล็ก ๆ ของอีสาน และภาคเหนือกัมพูชามีประชากร relictทั้งสองชนิด มีบางนามสกุลเป็นส่วนที่ติดกับลาวและเวียดนาม อื่น ๆ ในเหล่านี้ประเทศ และ ในประเทศ มาเลเซีย ประเทศไทยและยู นนาน ระเบียนล่าน้อยอาจจะบ่งชี้นกพเนจรสถานการณ์ในพม่ายังคงชัดเจน แต่ลดลงสำคัญยังมีเกิดมี น้อยภายใน ตารางที่ 1แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงประชากรของG. bengalensisช่วงระยะเวลานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลดลงและมีแนวโน้มที่ประวัติศาสตร์
สาเหตุในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ในช่วงครึ่งแรกของปีที่ยี่สิบ
ศตวรรษที่สองสายพันธุ์ของ
Gyps
อีแร้ง
(
G. bengalensis
และ
กรัม tenuirostris
)
มีการกระจายอย่างดีและมักจะมาโดยเฉพาะ
ตามที่ระบุไว้มากมายในตะวันออกเฉียงใต้
เอเชีย (รวมทั้งที่อยู่ติดกันยูนนาน
ประเทศจีน ) ในตอนท้ายของ
ศตวรรษที่ทั้งสองชนิดได้สูญพันธุ์ไป
ทั่วเกือบทั่วทั้งบริเวณ
พื้นที่เล็ก ๆ ของภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคเหนือของ
กัมพูชาถือประชากรแม่ม่าย
ของทั้งสองสายพันธุ์ที่มีนามสกุลบางส่วน
เป็นส่วนที่อยู่ติดกันของประเทศลาว
และเวียดนาม เหล่านี้ที่อื่น ๆ ใน
ประเทศและในประเทศมาเลเซีย, ไทย,
และยูนนานระเบียนที่ผ่านมาไม่กี่
อาจบ่งชี้นกหลง.
สถานการณ์ในพม่ายังคง
ไม่มีความชัดเจน แต่การลดลงที่สำคัญยังได้
เกิดขึ้นที่นั่นอย่างน้อยในประเทศ ตารางที่ 1
แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในประชากร
กรัม bengalensis
ในช่วงนี้