Mabel remembers how happy and comfo

Mabel remembers how happy and comfortable she felt at the dressmaker’s, as Miss Milan pinned her hem, asked her about the length, and tended her pet canary. This image vanishes quickly, however, as she is catapulted back to the present, “suffering tortures, woken wide awake to reality.” She berates herself for caring what others think of her, but drifts into thoughts about her own “odious, weak, vacillating character.”
Mabel thinks about her unremarkable family and upbringing, her dreams of romance in far-away lands, and the reality of her marriage to a man with “a safe, permanent underlings job.” She thinks about isolated moments in her life—characterized as “delicious” and “divine”—when she feels happy and fulfilled, connected with all of the earth and everything in it, “on the crest of a wave.” She wonders if those moments will come to her less and less often, and determines to pursue personal transformation through “some wonderful, helpful, astonishing book” or an inspirational public speaker. She gets up to leave the party, assuring Mrs. Dalloway that she has enjoyed herself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบลจำได้ว่ามีความสุขและความสะดวกสบายที่เธอรู้สึกว่าช่างตัดเสื้อของมิสมิลานตรึงปิดล้อมของเธอถามเธอเกี่ยวกับความยาวและมีแนวโน้มขมิ้นสัตว์เลี้ยงของเธอ ภาพนี้หายไปอย่างรวดเร็ว แต่ขณะที่เธอกำลังพุ่งกลับมาถึงปัจจุบัน "ความทุกข์ทรมาน, ตื่นตื่นกับความเป็นจริง." เธอ berates ตัวเองในการดูแลสิ่งที่คนอื่นคิดว่าเธอ แต่ลอยเข้ามาในความคิดเกี่ยวกับตัวเธอเอง "น่าเกลียดอ่อนแอ แกว่งตัวอักษร. "
มาเบลคิดเกี่ยวกับครอบครัวธรรมดาและการศึกษาของเธอความฝันของเธอของการผจญภัยในดินแดนที่ห่างไกลออกไปและความเป็นจริงของเธอแต่งงานกับคนที่มี "ความปลอดภัยลูกน้องถาวรงาน." เธอคิดเกี่ยวกับช่วงเวลาที่โดดเดี่ยวในชีวิตของเธอ -characterized ว่า "อร่อย" และ "พระเจ้า" เมื่อเธอรู้สึกมีความสุขและสำเร็จการเชื่อมต่อที่มีทั้งหมดของแผ่นดินและทุกอย่างในนั้น "บนยอดคลื่น." เธอสงสัยว่าช่วงเวลาเหล่านั้นจะมาถึงของเธอน้อยลงและน้อย บ่อยครั้งและกำหนดที่จะไล่ตามการเปลี่ยนแปลงส่วนบุคคลผ่าน "บางอย่างที่ยอดเยี่ยมที่เป็นประโยชน์หนังสือที่น่าอัศจรรย์" หรือพูดในที่สาธารณะสร้างแรงบันดาลใจ เธอลุกขึ้นจะออกจากพรรคเชื่อมั่นนาง Dalloway ว่าเธอมีความสุขกับตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาเบลจำได้ว่ามีความสุขและสบาย เธอ รู้สึก ที่เป็นช่างตัดเสื้อที่พลาด มิลาน ติดกุ๊นของเธอถามเธอเกี่ยวกับความยาว และมีแนวโน้มว่าคานาสัตว์เลี้ยงของเธอ ภาพนี้หายไปอย่างรวดเร็ว แต่พอเธอจะเหวี่ยงกลับมาสู่ปัจจุบัน " ทุกข์ทรมาน , ตื่นตื่นความเป็นจริง . " เธอ berates ตัวเองเพื่อดูแลว่าใครคิดอย่างไรกับเธอ แต่ลอยเข้าไปในความคิดเกี่ยวกับ " น่ารังเกียจของเธอเอง ,