Phi Ta Khon is a type of masked pro

Phi Ta Khon is a type of masked procession celebrated on the first day of a three-day Buddhist merit-making holiday known in Thai as “Boon Pra Wate”. The annual festival takes place in *May, June or July at a small town of Dan Sai in the northeastern province of Loei.



Participants of the festival dress up like ghosts and monsters wearing huge masks made from carved coconut-tree trunks, topped with a wicker-work sticky-rice steamer. The procession is marked by a lot of music and dancing.



The precise origin of the Phi Ta khon is unclear. However, it can be traced back to a traditional Buddhist folklore. In the Buddha’s next to last life, he was the beloved Prince Vessandorn. The prince was said to go on a long trip for such a long time that his subjects forgot him and even thought that he was already dead. When he suddenly returned, his people were over-joyed. They welcomed him back with a celebration so loud that it even awoke the dead who then joined in all the fun.

From that time onward the faithful came to commemorate the event with ceremonies, celebrations and the donning of ghostly spirit masks. The reasons behind all the events is probably due to the fact that it was held to evoke the annual rains from the heavens by farmers and to bless crops.


On the second day, the villagers dance their way to the temple and fire off the usual bamboo rockets to signal the end of the procession. The festival organisers also hold contests for the best masks, costumes and dancers, and brass plaques are awarded to the winners in each age group. The most popular is the dancing contest.


Then comes the last day of the event, the villagers then gather at the local temple, Wat Ponchai, to listen to the message of the thirteen sermons of the Lord Buddha recited by the local monks.

Then it is time for the revellers to put away their ghostly masks and costumes for another year. From now on, they must again return to the paddy fields to eke out their living through rice farming as their forefathers did.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พีพี Ta คอนเป็นชนิดของการเฉลิมฉลองในวันแรกของสามวันพุทธทำบุญวันหยุดที่รู้จักกันในนาม "บุญพระ Wate" ขบวนหลอกลวง เทศกาลประจำปีเกิดขึ้นใน * พฤษภาคม มิถุนายน หรือกรกฎาคมที่มีขนาดเล็กเมืองของด่านในแบบอีสานจังหวัดของเลย.



เข้าร่วมเทศกาลแต่งเหมือนผีและมอนสเตอร์ที่สวมใส่หน้ากากขนาดใหญ่ทำจากมะพร้าวแกะสลักกางเกง ราดที่นึ่งข้าวเหนียวทำงานหวาย ขบวนไว้มากของเพลงและการเต้นรำ



มาแม่นยำของขอนแก่นพีตาไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม มันสามารถติดตามกลับไปกับวัฒนธรรมพื้นบ้านชาวพุทธแบบดั้งเดิม ในของพระพุทธเจ้าถัดจากสุดท้ายชีวิต กำลัง Vessandorn เจ้าชายรัก เจ้าชายก็บอกไปเที่ยวยาวดังกล่าวเป็นเวลานานว่า เรื่องของเขาลืมเขา และใครคิดว่า เขาตายแล้ว เมื่อเขาก็กลับ คนของเขาได้เกิน joyed พวกเขาต้อนรับเขากลับมาพร้อมกับจัดงานฉลองเสียงดังนั้นว่า มันจะปลุกคนตายที่เข้าร่วมในทั้งหมดสนุกแล้ว

ต่อจากนั้นซื่อสัตย์มาเพื่อระลึกถึงเหตุการณ์กับพิธี การเฉลิมฉลองและการสวมใส่ชุดของ ghostly สปิริตมาสก์ เป็นเหตุผลอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมดอาจจะเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่ามันถูกจัด ให้เราฝนประจำปีมอบให้จากสวรรค์โดยเกษตรกร และอวยพรพืช


ในวันที่สอง ชาวบ้านเต้นรำทางของพวกเขาวัด และไฟปิดจรวดไม้ไผ่ปกติโบกท้ายขบวน ผู้จัดงานเทศกาลยังแข่งขันในรูปแบบดีที่สุด เครื่องแต่งกาย และนักเต้น ค้างไว้ plaques ทองเหลืองเป็นรางวัลสำหรับผู้ชนะในแต่ละกลุ่มอายุ นิยมมากที่สุดได้การเต้นประกวด


แล้ว มาวันสุดท้ายของเหตุการณ์ ชาวบ้านรวบรวมที่วัด วัด Ponchai แล้วฟังข้อความของธรรมสิบสามลักษณะของพระอัลพระท้องถิ่น

แล้ว มันเป็นเวลาสำหรับ revellers การมาสก์น่ากลัวของพวกเขาและเครื่องแต่งกายในปีอื่น จากนี้ พวกเขาอีกครั้งต้องกลับไปทุ่งนาเพื่อผดุงไว้ชีวิตของพวกเขาผ่านนา ตามบรรพบุรุษของพวกเขาไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผีตาโขนคือหน้ากากขบวนแห่เฉลิมฉลองในวันแรกของวันหยุดสามวันชาวพุทธทำบุญหรือที่รู้จักกันในไทยเป็น " บุญพระ เวท " เทศกาลประจำปีจะเกิดขึ้นใน * เดือนพฤษภาคม มิถุนายน หรือ กรกฎาคม ที่เมืองเล็กๆ ด่านซ้าย จังหวัดเลย .



ผู้เข้าร่วมงานแต่งกายคล้ายผีและปีศาจใส่หน้ากากขนาดใหญ่ ทำจากต้นมะพร้าวลำต้นแกะสลัก ,ราดด้วยหวาย งานข้าวเหนียวนึ่ง . ขบวนมีการทำเครื่องหมายโดยมากของเพลงและการเต้นรำ .



แม่นยํา ที่มาของผีตาโขน ไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม มันสามารถสืบย้อนกลับไปถึงพระพุทธศาสนาแบบดั้งเดิม ในสมัยพุทธกาล ชีวิตหน้าสุดท้าย เขาเป็น vessandorn เจ้าชายที่รักเจ้าชายก็กล่าวไปในการเดินทางนานนานที่คนของเขาลืมเขา และยังคิดว่าเขาตายแล้ว เมื่อจู่ๆ เขาก็กลับมา คนของเขาอยู่พอใจเลย พวกเขาต้อนรับเขากลับมาพร้อมกับฉลองเสียงดังจนปลุกผู้ที่ตายไปแล้วให้มาเข้าร่วมสนุก

ตั้งแต่เวลานั้นเป็นต้นไปซื่อมาเพื่อระลึกถึงเหตุการณ์กับสนธิงานเฉลิมฉลองและการสวมหน้ากากผีเหมือนผี เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังของเหตุการณ์ทั้งหมด อาจจะเนื่องจากความจริงที่ว่ามันถูกจัดขึ้นเพื่อระลึกถึงฝนรายปีจากสวรรค์ โดยเกษตรกรและอวยพระพรพืช


วันที่สอง ชาวบ้านเต้นรำทางของพวกเขาเพื่อวัดและยิงออกไป จรวดไม้ไผ่ปกติสัญญาณของการสิ้นสุดขบวนที่เทศกาลจัดงานยังถือการแข่งขันเพื่อที่ดีที่สุดเครื่องแต่งกายและหน้ากาก , นักเต้นและโล่ทองเหลืองเป็นรางวัลแก่ผู้ชนะในแต่ละกลุ่มอายุ ที่เป็นที่นิยมมากที่สุดคือ การประกวดเต้น


จากนั้นก็มาถึงวันสุดท้ายของงาน ชาวบ้านก็มารวมตัวกันที่วัดในพื้นที่ วัดพรชัย เพื่อฟังข้อความของสิบสาม คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า โดยพระภิกษุวัดนั้น

แล้วมันเป็นเวลาสำหรับ revelers ใส่ถอดหน้ากากปีศาจและเครื่องแต่งกายสำหรับปีอื่น จากนี้ไปพวกเขาต้องกลับไปอีกครั้งนาข้าวเพื่อชดเชยให้ชีวิตของพวกเขาผ่านการทำนาข้าวเป็นบรรพบุรุษของพวกเขา