Vitamin E content in the indigenous

Vitamin E content in the indigenous vegetables ranged from
0.02 to 4.35 mg/100 g (Table 3). Mon-pu (Glochidion perakense;
4.35 mg/100 g), Indian lettuce (Lactuca indica; 3.53 mg/100 g),
young cashew leaves (Anacardium occidentale; 1.57 mg/100 g),
and Spanish joint fir (Gnetum gnemon; 1.33 mg/100 g) were the
richest sources of this vitamin. Vitamin E in paco fern (Diplazium
esculentum), turmeric (Curcuma longa), and young cashew leaves
(Anacardium occidentale) from this study were lower than those
reported in Malaysia by Ching and Mohamed (2001). Commonly consumed vegetables such as spinach (Spinacia oleracea; 1.96
mg/100 g), broccoli (Brassica oleracea; 1.44 mg/100 g), and cauliflower
(Brassica oleracea; 0.08 mg/100 g) also contain relatively
low concentrations of vitamin E (Chun, Lee, Ye, Exler, &
Eitenmiller, 2006). Vegetables and fruits are not good sources of
vitamin E as their content/serving is well below the Thai dietary recommendation
for adults (15 mg/day, Ministry of Public Health,
2003). However, it is noted that a single edible portion of Indian
lettuce or mon-pu could provide approximately 25% of Thai DRI.
Vitamin C or L-ascorbic acid is a water soluble vitamin that is an
essential nutrient with especially strong antioxidant properties.
Numerous publications have demonstrated that vitamin C may
reduce the risk of chronic diseases, including coronary heart disease
and cancer. The vitamin acts as an antioxidant to prevent free
radicals from damaging tissues and to inhibit LDL oxidation that
can lead to atherosclerosis (Osganian et al., 2003). Because humans
are incapable of synthesising vitamin C due to the absence of Lgluconolactone
oxidase this vitamin must be obtained from the
diet. Vitamin C content in the present study ranged between 1.21
and 178.34 mgAA/100 g (Table 3) with cashew apple pulp (ripe)
and Spanish joint fir having the highest quantities and the lowest
content in turmeric. Our result for vitamin C content in cashew
apple was in agreement with a previous publication (Rufino
et al., 2010). Puwastein et al. (1999) reported that vegetables
including horseradish tree (Moringa oleifera; 239 mgAA/100 g),
green chili pepper (Capsicum annuum; 175 mgAA/100 g), coriander
(Coriandrum sativum; 127 mgAA/100 g), and kale (Brassica oleracea;
117 mgAA/100 g) had equivalent or higher amounts of vitamin C
than that in indigenous vegetables in this study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนื้อหาของวิตามินในผักพื้นเมืองที่มา0.02-4.35 มิลลิกรัม/100 กรัม (ตาราง 3) จันทร์-pu (Glochidion perakense4.35 mg/100 g), ผักกาดหอมอินเดีย (Lactuca indica, 3.53 มิลลิกรัม/100 กรัม),ใบอ่อนมะม่วงหิมพานต์ (Anacardium occidentale; 1.57 มิลลิกรัม/100 กรัม),และสเปนร่วมเฟอร์ (Gnetum gnemon; 1.33 มิลลิกรัม/100 กรัม)แหล่งที่รวยที่สุดของวิตามินนี้ วิตามินอีในปาเฟิร์น (Diplaziumesculentum), ใบมะม่วงหิมพานต์ขมิ้น (ขมิ้นชัน), และหนุ่มสาว(Anacardium occidentale) จากการศึกษาไม่ต่ำกว่ารายงานในมาเลเซียชิงและ Mohamed (2001) โดยทั่วไปใช้ผักเช่นผักโขม (ตื่นสาย Spinacia; 1.96มิลลิกรัม/100 กรัม), บรอกโคลี (ตื่นสายผัก 1.44 มิลลิกรัม/100 กรัม), และกะหล่ำดอก(ตื่นสายผัก 0.08 ตามลำดับ mg/100 g) นอกจากนี้ยัง ประกอบด้วยค่อนข้างต่ำความเข้มข้นของวิตามินอี (Chun, Lee เย Exler, &Eitenmiller, 2006) ผักและผลไม้ไม่เป็นแหล่งดีของวิตามินอีเป็นของเนื้อหา/การให้บริการนี้ด้วยการแนะนำอาหารไทยสำหรับผู้ใหญ่ (15 มิลลิกรัม กระทรวงสาธารณสุข2003) อย่างไร ตาม บันทึกที่กินส่วนหนึ่งของอินเดียผักกาดหอมหรือปู่จันทร์สามารถให้ประมาณ 25% ของ DRI ไทยกรดแอสคอร์บิค L หรือวิตามินซีเป็นวิตามินละลายน้ำที่มีสารอาหารที่จำเป็น มีคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระที่แข็งแกร่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งพิมพ์ต่าง ๆ ได้แสดงว่าวิตามินซีอาจลดความเสี่ยงของโรคเรื้อรัง โรครวมทั้งและโรคมะเร็ง วิตามินทำหน้าที่เป็นสารต้านอนุมูลอิสระที่ให้ฟรีอนุมูลทำลายเนื้อเยื่อ และยับยั้งการเกิดออกซิเดชันของ LDL ที่สามารถทำให้หลอดเลือด (Osganian และ al., 2003) เนื่องจากมนุษย์เป็นหมัน synthesising วิตามินซีเนื่องจากการขาดงานของ Lgluconolactoneoxidase วิตามินนี้ต้องได้รับจากการอาหาร วิตามินซีเนื้อหาในการศึกษาปัจจุบันอยู่ในช่วงระหว่าง 1.21178.34 mgAA/100 g (ตาราง 3) แอปเปิ้ลมะม่วงหิมพานต์สับปะรด (สุก) และและสเปนร่วมเฟอร์มีปริมาณสูงสุดและต่ำสุดเนื้อหาในขมิ้น ผลของวิตามินซีเนื้อหาในมะม่วงหิมพานต์แอปเปิ้ลคือยังคงตีพิมพ์ก่อนหน้านี้ (Rufinoร้อยเอ็ด al., 2010) Puwastein et al. (1999) รายงานว่า ผักรวมถึงต้นไม้ horseradish (มะรุม oleifera; 239 mgAA/100 g),ผักชี พริกไทยพริกเขียว (annuum พริกหวาน 175 mgAA/100 g)(Coriandrum sativum; 127 mgAA/100 g), และคะน้า (ตื่นสายผัก117 mgAA/100 g) มีราคาเทียบเท่า หรือสูงกว่าจำนวนของวิตามินซีผักพื้นเมืองในการศึกษานี้ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปริมาณวิตามินอีในผักพื้นเมืองตั้งแต่
0.02 ถึง 4.35 มิลลิกรัม / 100 กรัม (ตารางที่ 3) จันทร์-PU (Glochidion perakense;
4.35 มิลลิกรัม / 100 กรัม) ผักกาดหอมอินเดีย (Lactuca indica; 3.53 mg / 100 g)
ใบมะม่วงหิมพานต์หนุ่ม (Anacardium: Western; 1.57 mg / 100 g)
และเฟอร์ร่วมสเปน (Gnetum gnemon; 1.33 มก. / 100 กรัม) เป็น
แหล่งที่ร่ำรวยที่สุดของวิตามินนี้ วิตามินอีใน Paco เฟิร์น (Diplazium
esculentum) ขมิ้น (Curcuma longa) และใบมะม่วงหิมพานต์หนุ่ม
(Anacardium: Western) จากการศึกษานี้มีค่าต่ำกว่า
รายงานในประเทศมาเลเซียโดยชิงและโมฮาเหม็ (2001) ผักที่นิยมบริโภคเช่นผักขม (Spinacia oleracea; 1.96
มิลลิกรัม / 100 กรัม), ผักชนิดหนึ่ง (Brassica oleracea; 1.44 มิลลิกรัม / 100 กรัม) และกะหล่ำ
(Brassica oleracea; 0.08 มิลลิกรัม / 100 กรัม) นอกจากนี้ยังมีความ
เข้มข้นต่ำของวิตามินอี ( จุนลีเย Exler และ
Eitenmiller 2006) ผักและผลไม้ไม่ได้แหล่งที่ดีของ
วิตามินอีเป็นเนื้อหาของพวกเขา / ให้บริการเป็นอย่างดีด้านล่างอาหารแนะนำไทย
สำหรับผู้ใหญ่ (15 มิลลิกรัม / วัน, กระทรวงสาธารณสุข,
2003) อย่างไรก็ตามเป็นที่สังเกตว่าส่วนที่กินเดียวของอินเดีย
หรือผักกาดหอมจันทร์-PU สามารถให้ประมาณ 25% ของไทย DRI.
วิตามินซีหรือ L-ascorbic acid เป็นวิตามินที่ละลายในน้ำที่มี
สารอาหารที่จำเป็นที่มีคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระที่แข็งแกร่งโดยเฉพาะอย่างยิ่ง.
จำนวนมาก สิ่งพิมพ์ได้แสดงให้เห็นว่าวิตามินซีอาจ
ช่วยลดความเสี่ยงของโรคเรื้อรังรวมทั้งโรคหลอดเลือดหัวใจ
และโรคมะเร็ง วิตามินทำหน้าที่เป็นสารต้านอนุมูลอิสระเพื่อป้องกันไม่ให้ฟรี
อนุมูลจากเนื้อเยื่อเสียหายและการยับยั้งการเกิดออกซิเดชันของ LDL ที่
สามารถนำไปสู่หลอดเลือด (Osganian et al., 2003) เพราะมนุษย์
มีความสามารถใน synthesising วิตามินซีเนื่องจากขาด Lgluconolactone
oxidase วิตามินนี้ต้องได้รับจาก
อาหาร วิตามินซีเนื้อหาในการศึกษาในปัจจุบันอยู่ระหว่าง 1.21
และ 178.34 mgAA / 100 กรัม (ตารางที่ 3) กับเยื่อมะม่วงหิมพานต์ (สุก)
และเฟอร์ร่วมกันสเปนมีปริมาณสูงสุดและต่ำสุด
ในเนื้อหาขมิ้น ผลของเราสำหรับปริมาณวิตามินซีในมะม่วงหิมพานต์
แอปเปิ้ลอยู่ในข้อตกลงที่มีการประกาศก่อนหน้านี้ (Rufino
et al., 2010) Puwastein และคณะ (1999) รายงานว่าผัก
รวมทั้งมะรุมต้นไม้ (มะรุม; 239 mgAA / 100 กรัม),
พริกเขียว (พริกหวาน; 175 mgAA / 100 g) ผักชี
(Coriandrum sativum; 127 mgAA / 100 กรัม) และผักคะน้า (Brassica oleracea;
117 mgAA / 100 กรัม) มีปริมาณที่เทียบเท่าหรือสูงกว่าวิตามินซี
ไปกว่านั้นในผักพื้นเมืองในการศึกษาครั้งนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิตามิน อี เนื้อหาในผักพื้นบ้านระหว่าง
0.02 4.35 มก. / 100 ก. ( ตารางที่ 3 ) มอญปู ( glochidion perakense ;
4.35 มิลลิกรัม / 100 กรัม ) , อินเดีย ( ประสิทธิภาพผักกาดหอม 3 ; 3.53 mg / 100 g )
หนุ่ม ( anacardium ใบมะม่วงหิมพานต์มะม่วงหิมพานต์ ; 1.57 มิลลิกรัม / 100 กรัม ) ,
และสเปนร่วมเฟอร์ ( ฟิงโกลฟิน ; 1.33 มิลลิกรัม / 100 กรัม ) 1
แหล่งที่เยี่ยมที่สุดของวิตามิน นี้ วิตามินอีใน Paco เฟิร์น ( diplazium
มะเขือเทศ )ขมิ้นชัน และใบ
( anacardium หนุ่มเม็ดมะม่วงหิมพานต์ ) จากการศึกษาอย่างมีนัยสำคัญ
รายงานในมาเลเซียโดยชิง และ Mohamed ( 2001 ) นิยมบริโภคผัก เช่น ผักโขม ( spinacia oleracea ; 1.96
มิลลิกรัม / 100 กรัม ) คะน้า ( Brassica oleracea ; 1.44 mg / 100 g ,
) และดอกกะหล่ำ ( Brassica oleracea ; 0.08 มิลลิกรัม / 100 กรัม ) ประกอบด้วยค่อนข้าง
ความเข้มข้นต่ำของวิตามินอี ( ชอน ลี จง exler &
eitenmiller , 2006 ) ผักและผลไม้เป็นแหล่งที่ดีของวิตามินอีเป็นเนื้อหา
/ ที่ให้บริการเป็นอย่างดีด้านล่างด้านคำแนะนำ
สำหรับผู้ใหญ่ ( 15 มก. / วัน , กระทรวงสาธารณสุข ,
2003 ) อย่างไรก็ตาม มีข้อสังเกตว่า เดียวกินส่วนของชาวอินเดีย
ผักกาดหอมหรือมอญปูสามารถให้ประมาณ 25% ของไทย
เครื่อง . . .L-Ascorbic Acid เป็นวิตามินซีหรือวิตามินที่ละลายน้ำ เป็นสารอาหารจำเป็นที่มีคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระที่แข็งแกร่ง

โดยเฉพาะ สิ่งพิมพ์จำนวนมากพบว่าวิตามินซีอาจ
ลดความเสี่ยงของโรคเรื้อรัง รวมทั้ง
โรคหลอดเลือดหัวใจและมะเร็ง วิตามินทำหน้าที่เป็นสารต้านอนุมูลอิสระป้องกันอนุมูลอิสระจากการทําลายเนื้อเยื่อและยับยั้ง

LDL ออกซิเดชันที่สามารถนำไปสู่ภาวะหลอดเลือดแดงแข็ง ( osganian et al . , 2003 ) เพราะมนุษย์ไม่สามารถสังเคราะห์วิตามินซี

เนื่องจากขาด lgluconolactone ของวิตามินนี้จะต้องได้รับจาก
อาหาร วิตามินซีในการศึกษาและอยู่ระหว่าง 1.21
178.34 mgaa / 100 กรัม ( ตารางที่ 3 ) กับมะม่วงหิมพานต์ จาว ( สุก )
และสเปนร่วมเฟอร์มีปริมาณสูงสุดและต่ำสุด
เนื้อหาในขมิ้นชัน ผลให้วิตามินซีในมะม่วงหิมพานต์
แอปเปิ้ลคือในข้อตกลงกับสิ่งพิมพ์ก่อนหน้านี้ ( rufino
et al . , 2010 ) puwastein et al . ( 1999 ) รายงานว่าผัก
รวมถึงเบน ( มะรุม ; 239 mgaa / 100 g )
พริกสีเขียวพริก annuum ; 175 mgaa / 100 กรัม ) , ผักชี
( ชีลา ; 127 mgaa / 100 กรัม ) และคะน้า ( Brassica oleracea ;
117 mgaa / 100 กรัม ) มีปริมาณเทียบเท่าหรือสูงกว่าวิตามิน C
กว่าในผักพื้นบ้านในการศึกษานี้