I am not a graceful person. I am no

I am not a graceful person. I am not a Sunday morning or a Friday sunset. I am a Tuesday 2 a.m., gunshots muffled by a few city blocks, I am a broken window during February. My bones crack on a nightly basis. I fall from elegance with a dull thud, and I apologize for my awkward sadness. I sometimes believe that I don’t belong around people, that I belong to all the leap days that didn’t happen. The way light and darkness mix under my skin has become a storm. You don’t see the lightning, but you hear the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมไม่เป็นคนสง่างาม ฉันไม่เซ็ทวันศุกร์หรือเช้าวันอาทิตย์ ผมวันอังคารที่เวลา 2 ประท้วง muffled โดยบล็อกเมืองกี่ ฉันหน้าต่างแตกช่วงเดือนกุมภาพันธ์ กระดูกของฉันแตกตามคืน ตกจากความสง่างามด้วยปึ่กน่าเบื่อ และขอโทษในความโศกเศร้าของฉันตกใจ บางครั้งผมเชื่อว่า ผมไม่อยู่ใกล้คน ว่า เป็นวันอธิกสุรทินทั้งหมดที่ไม่ได้เกิดขึ้น วิธีผสมแสงและความมืดภายใต้ผิวของฉันได้กลายเป็น พายุ คุณไม่เห็นฟ้าผ่า แต่คุณได้ยินเสียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมไม่ได้เป็นคนที่สง่างาม ฉันไม่ได้เป็นเช้าวันอาทิตย์หรือพระอาทิตย์ตกศุกร์ ผมวันอังคาร 02:00, ปืนลำคอโดยไม่กี่ช่วงตึกผมหน้าต่างแตกในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ กระดูกของฉันแตกทุกคืน ฉันตกจากความสง่างามกับ thud หมองคล้ำและผมต้องขออภัยในความโศกเศร้าที่น่าอึดอัดใจของฉัน บางครั้งผมเชื่อว่าผมไม่ได้เป็นคนที่อยู่รอบ ๆ ที่ฉันอยู่ทุกวันก้าวกระโดดที่ไม่ได้เกิดขึ้น ไฟทางและการผสมผสานความมืดภายใต้ผิวของฉันได้กลายเป็นพายุ คุณไม่เห็นฟ้าผ่า แต่คุณได้ยิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมไม่ได้เป็นคนที่สง่างาม ผมไม่ได้เป็นเช้าวันอาทิตย์ หรือ วันศุกร์ตอนเย็น ผมวันอังคาร 2 น. เสียงปืนคอ โดยเมืองบล็อกกี่ชั้นหน้าต่างแตกในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ กระดูกที่แตกหักของฉันในแต่ละคืน ฉันตกจากสง่างามดังตุ๊บๆ และผมต้องขอโทษสำหรับความเปิ่นของฉัน บางครั้งฉันก็คิดว่าฉันไม่คู่ควรกับคนรอบข้าง นั่นเป็นของฉันทั้งหมดกระโดดวันที่ไม่ได้เกิดขึ้นทางแสงและความมืดผสมภายใต้ผิวของฉันกลายเป็นพายุ คุณไม่เห็น แต่ได้ยินเสียงฟ้าผ่า