There is no consensus about what ty

There is no consensus about what type of evaluative appraisal
satisfaction is. While some authors conceive satisfaction as a purely
cognitive evaluation (Canter & Rees, 1982; Mandler, 1984; Oseland,
1990) others have held that it is affect (Weidmann & Anderson,
1985). However, some others (Francescato et al., 1989; Russell &
Snodgrass, 1987) do not think that evaluations such as satisfaction
can be neatly separated into cognition or affect. Consequently,
satisfaction studies have been approached from two main perspectives.
Those which conceptualize satisfaction as a measure of
the degree to which the environment facilitates or inhibits the goal
of the user, called the purposive approach (Canter & Rees, 1982;
Oseland, 1990) and those which conceive of satisfaction as a measure
of the gap between consumers actual and aspired needs called
the aspiration-gap approach (Galster, 1987). The implication of the
purposive approach is that researchers emphasize goals or associated
activities in relation to the attributes of the physical environment.
The purposive approach, which is rooted in a cognitive view,
is useful because it enables researchers to understand the degree to
which different facets and roles of users contribute to their satisfaction.
However people are not only goal oriented but they have
affective relations with the environment too. In addition, evaluations
or appraisals of the environment (or any psychological object)
usually involve comparisons: comparisons between what the
respondents have and what they would like to have or have
previously experienced. This is the premise on which the aspiration-gap
approach is based and the more common conceptual
frameworks of residential satisfaction (Galster, 1987; Weidmann &
Anderson, 1985) have conceived satisfaction from this perspective

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีมติเกี่ยวกับชนิดของการประเมินการประเมินไม่เป็นความพึงพอใจคือ ในขณะที่บางคนเขียนตั้งครรภ์ความพึงพอใจเป็นอย่างหมดจดการประเมินความรู้ความเข้าใจ (Canter และรีส 1982; Mandler 1984; Oseland, 1990) คนอื่น ๆ ได้จัดขึ้นว่ามันส่งผลกระทบต่อ (Weidmann & Anderson, 1985) แต่บางคนอื่น ๆ (Francescato et al, 1989;. รัสเซลและสนอดกรา, 1987) ไม่คิดว่าการประเมินผลเช่นความพึงพอใจสามารถแยกออกจากกันอย่างเรียบร้อยในความรู้ความเข้าใจหรือส่งผลกระทบต่อ ดังนั้นการศึกษาความพึงพอใจที่ได้รับการทาบทามจากสองมุมมองหลัก. ผู้ซึ่งคิดความพึงพอใจเป็นตัวชี้วัดของระดับที่สภาพแวดล้อมที่อำนวยความสะดวกหรือยับยั้งเป้าหมายของผู้ใช้ที่เรียกว่าวิธีการแบบเฉพาะเจาะจง(Canter และรีส 1982; Oseland, 1990) และผู้ที่ตั้งครรภ์ของความพึงพอใจเป็นมาตรการของช่องว่างระหว่างผู้บริโภคและสร้างแรงบันดาลใจที่เกิดขึ้นจริงกับความต้องการที่เรียกว่าวิธีการสำลักช่องว่าง(Galster, 1987) ความหมายของวิธีการเจาะจงคือการที่นักวิจัยเน้นเป้าหมายหรือเกี่ยวข้องกิจกรรมในความสัมพันธ์กับลักษณะของสภาพแวดล้อมทางกายภาพ. วิธีการเจาะจงซึ่งเป็นรากฐานในมุมมององค์ความรู้เป็นประโยชน์เพราะจะช่วยให้นักวิจัยที่จะเข้าใจระดับที่แง่มุมที่แตกต่างกันและบทบาทของผู้ใช้นำไปสู่ความพึงพอใจของพวกเขา. แต่เป้าหมายที่ผู้คนไม่เพียง แต่มุ่งเน้น แต่พวกเขามีความสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อมอารมณ์มากเกินไป นอกจากนี้การประเมินผลหรือการประเมินสิ่งแวดล้อม (หรือวัตถุทางจิตวิทยาใด ๆ ) มักจะเกี่ยวข้องกับการเปรียบเทียบ: เปรียบเทียบระหว่างสิ่งที่ผู้ตอบแบบสอบถามมีและสิ่งที่พวกเขาต้องการที่จะมีหรือเคยมีประสบการณ์มาก่อนหน้านี้ นี่คือสถานที่ที่ทะเยอทะยานช่องว่างที่วิธีการที่เป็นไปตามความคิดและร่วมกันมากขึ้นกรอบของความพึงพอใจที่อยู่อาศัย(Galster 1987; Weidmann & Anderson, 1985) ได้รู้สึกพึงพอใจจากมุมมองนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีฉันทามติเกี่ยวกับชนิดของความพึงพอใจการประเมิน
1 เป็น ในขณะที่บางคนเขียนได้รับความพึงพอใจเป็นอย่างหมดจด
การประเมินผล ( วิ่ง& Rees , 1982 ; แมนด์เลอร์ , 1984 ; oseland
, 1990 ) คนอื่นได้ว่ามันมีผลต่อ ( ไวด์แมนน์&แอนเดอร์สัน
1985 ) อย่างไรก็ตาม บางคนอื่น ๆ ( francescato et al . , 1989 ; รัสเซล&
สนอดกราสส์ , 1987 ) ไม่คิดว่าการประเมินความพึงพอใจ
เช่นสามารถแบ่งการบรรจงหรือส่งผลกระทบต่อ โดย
ความพึงพอใจศึกษาได้รับการทาบทามจากสองมุมมองหลัก ผู้ที่คิด

ความพึงพอใจเป็นตัวชี้วัดระดับที่สภาพแวดล้อมที่สะดวกหรือยับยั้งเป้าหมาย
ของผู้ใช้ เรียกว่าวิธีการแบบเฉพาะเจาะจง ( วิ่ง& Rees , 1982 ;
oseland 1990 ) และผู้ที่บังเกิดความพึงพอใจเป็นตัว
ในช่องว่างระหว่างผู้บริโภคที่เกิดขึ้นจริงและใฝ่ฝันต้องการเรียกว่า
ปณิธานช่องว่างวิธีการ ( Galster , 1987 ) ความหมายของวิธีการที่นักวิจัยและ

เน้นเป้าหมายหรือกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับคุณลักษณะของสภาพแวดล้อมทางกายภาพ .
วิธีการแบบเจาะจง ซึ่งเป็นรากฐานในมุมมองทางด้าน
มีประโยชน์เพราะช่วยให้นักวิจัยที่จะเข้าใจระดับ

ซึ่งแง่มุมที่แตกต่างกันและบทบาทของผู้ใช้มีส่วนร่วม เพื่อความพึงพอใจของพวกเขา ไม่เพียง แต่คน

แต่พวกเขามีเป้าหมายที่มุ่งเน้นด้านความสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อมด้วย นอกจากนี้ การประเมิน
หรือการประเมินผลของสิ่งแวดล้อม ( หรือวัตถุใด ๆที่มักจะเกี่ยวข้องกับการเปรียบเทียบจิต )

: การเปรียบเทียบระหว่างสิ่งที่ผู้ตอบแบบสอบถามได้ และสิ่งที่พวกเขาต้องการที่จะมี หรือมี