the Qiongzhou Strait (Fig. 2) sugge

the Qiongzhou Strait (Fig. 2) suggests that, historically, the Strait
did not act as an important barrier to gene flow. In fact, Hainan
and Guangdong had been connected and disconnected several
times since the Qiongzhou Strait first appeared some 2.5 million
years ago, with the last separation occurring some 10,000 years
ago (Chen and Fan, 1988; Zhao et al., 1999). It is therefore not surprising
that lizards such as L. reevesii could exchange genes between
populations when Guangdong and Hainan contacted.
Phylogenetically, populations in Region 2 (the remaining part of
Hainan) and Region 4 (Vietnam) are most closely related (Figs. 2
and 3). Region 2 is closest to Region 4, although the two regions
are isolated by the Gulf of Tonkin (Fig. 1). This suggests the Gulf
of Tonkin was not an important barrier to gene flow. This result
can be explained by Pleistocene sea-level changes. According to
the Pleistocene Sea Level Maps (Voris, 2000, updated at http://
www.fieldmuseum.org), at times of maximum glaciation, the sea
level was lower and the ‘‘Gulf” of Tonkin was not covered by water
(Fig. 1). So the dispersal of these lizards and their range would not
have been constrained by water body. Haplotypes from Vietnam
(H86 and H87) were deeply embedded in the haplotype network
(Fig. 2) and phylogenetic tree (Fig. 3) and so it was clear that they
were relatively ‘‘old” haplotypes. This result supports the conclusion
that Leiolepis originated in Southeast Asia (Macey et al.,
2000). It is puzzling however that the genetic diversity was low despite
the populations been ‘old’. One plausible explanation was
that populations had gone through a recent bottleneck.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่องแคบ Qiongzhou (รูปที่. 2)
แสดงให้เห็นว่าในอดีตช่องแคบไม่ได้ทำหน้าที่เป็นอุปสรรคสำคัญต่อการไหลของยีน ในความเป็นจริงไหหนานและมณฑลกวางตุ้งได้รับการเชื่อมต่อและตัดการเชื่อมต่อหลายครั้งตั้งแต่Qiongzhou ช่องแคบปรากฏตัวครั้งแรกบาง 2.5 ล้านปีที่ผ่านมามีการแยกที่เกิดขึ้นที่ผ่านมา10,000 ปีที่ผ่านมา(Chen และพัดลม, 1988. Zhao et al, 1999) ดังนั้นจึงเป็นเรื่องไม่น่าแปลกใจว่าจิ้งจกเช่น reevesii ลิตรสามารถแลกเปลี่ยนยีนระหว่างประชากรเมื่อมณฑลกวางตุ้งและไหหลำติดต่อ. phylogenetically ประชากรในภาค 2 (ส่วนที่เหลืออยู่ของไหหลำ) และภาค 4 (เวียดนาม) ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด (มะเดื่อ. 2 และ 3) ภาค 2 จะใกล้เคียงกับภาค 4 แม้ว่าทั้งสองภูมิภาคจะแยกจากอ่าวตังเกี๋ย(รูปที่ 1). นี้แสดงให้เห็นอ่าวตังเกี๋ยไม่ได้เป็นอุปสรรคสำคัญต่อการไหลของยีน ผลที่ได้นี้สามารถอธิบายได้ด้วย Pleistocene การเปลี่ยนแปลงระดับน้ำทะเล ตามที่Pleistocene ระดับน้ำทะเลแผนที่ (Voris 2000 อัพเดทได้ที่ http: // www.fieldmuseum.org) ในช่วงเวลาของความเย็นสูงสุดทะเลระดับต่ำและ'' กัลฟ์ "ตังเกี๋ยไม่ได้ถูกปกคลุมด้วยน้ำ( รูปที่ 1). ดังนั้นการแพร่กระจายของกิ้งก่าเหล่านี้และช่วงของพวกเขาจะไม่ได้รับการ จำกัด โดยร่างกายของน้ำ haplotypes จากเวียดนาม(H86 และ H87) ถูกฝังลึกอยู่ในเครือข่ายของ haplotype (รูปที่. 2) และต้นไม้สายวิวัฒนาการ (รูปที่. 3) และดังนั้นจึงเป็นที่ชัดเจนว่าพวกเขาค่อนข้าง'' เก่า "haplotypes ผลที่ได้นี้สนับสนุนข้อสรุปว่า Leiolepis เกิดขึ้นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (Macey et al., 2000) มันเป็นเรื่องที่ทำให้งง แต่ที่ความหลากหลายทางพันธุกรรมในระดับต่ำแม้จะมีประชากรรับ'เก่า' หนึ่งคำอธิบายที่เป็นไปได้คือการที่ประชากรได้ผ่านคอขวดที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ qiongzhou ช่องแคบ ( รูปที่ 2 ) แสดงให้เห็นว่าในอดีตช่องแคบ
ไม่ได้เป็นอุปสรรคสำคัญของการไหล ในความเป็นจริง , ไหหลำ
และมณฑลกวางตุ้งได้รับการเชื่อมต่อและตัดการเชื่อมต่อหลาย
ครั้ง ตั้งแต่ qiongzhou ช่องแคบแรกมี 2.5 ล้าน
ปีก่อน กับเมื่อแยกที่เกิดขึ้นบาง 10 , 000 ปี
มาแล้ว ( เฉินและพัดลม , 1988 ; Zhao et al . , 1999 ) จึงไม่น่าแปลกใจ
ที่กิ้งก่า เช่น ล. reevesii สามารถแลกเปลี่ยนยีนระหว่างประชากร เมื่อกวางตุ้งและไหหลำติดต่อ
.
phylogenetically ประชากรในเขต 2 ( ส่วนที่เหลือ
ไหหลำ ) และเขต 4 ( เวียดนาม ) ส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด ( Figs 2
3 ) ภาค 2 ก็ใกล้เขต 4 แม้ว่าทั้งสองภูมิภาค
จะแยกออกจากอ่าวตังเกี๋ย ( รูปที่ 1 ) นี้แสดงให้เห็นอ่าว
อ่าวตังเกี๋ยก็ไม่ใช่อุปสรรคสำคัญของการไหล ผลดังกล่าวสามารถอธิบายได้โดยการเปลี่ยนแปลง
ไพลสโตซีนระดับน้ำทะเล . ตาม
ไพลสโตซีนระดับน้ำทะเลแผนที่ ( วอริส , 2000 , การปรับปรุงที่ http : / /
www.fieldmuseum . org ) , เวลาของ glaciation สูงสุด , ระดับน้ําทะเล
ลดลงและ ' 'gulf " ของตังเกี๋ย ได้ปกคลุมด้วยน้ำ
( รูปที่ 1 ) ดังนั้น การแพร่กระจายของจิ้งจกเหล่านี้และช่วงของพวกเขาจะไม่
มีการ จำกัด ตามแหล่งน้ำ ผลจากเวียดนาม
( h86 และ h87 ) ถูกฝังลึกอยู่ในพบเครือข่าย
( รูปที่ 2 ) และ phylogenetic ต้นไม้ ( รูปที่ 3 ) และดังนั้นจึงเป็นที่ชัดเจนว่าพวกเขา
ได้ค่อนข้าง ' 'old " แฮป . ผลที่ได้นี้สนับสนุนข้อสรุป
ที่วงศ์ย่อยแย้ที่มาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( Macey et al . ,
2 ) มันก็งง แต่ที่ความหลากหลายทางพันธุกรรมต่ำ แม้จะ
ประชากรที่เป็น ' เก่า ' หนึ่งจะเป็นคำอธิบาย
ที่ประชากรได้ผ่านคอขวดล่าสุด