ClassificationIn 1753, Linnaeus pla

Classification
In 1753, Linnaeus placed the tomato in the genus Solanum (alongside the potato) as Solanum lycopersicum. In 1768, Philip Miller moved it to its own genus, naming it Lycopersicon esculentum.[1][19] This name came into wide use, but was in breach of the plant naming rules.[1] Although the name Lycopersicon lycopersicum may be found, it is not used because it violates the International Code of Nomenclature[20] barring the use of tautonyms in botanical nomenclature.

Genetic evidence has now shown that Linnaeus was correct to put the tomato in the genus Solanum, making Solanum lycopersicum the correct name.[3][21] Both names, however, will probably be found in the literature for some time. Two of the major reasons some still consider the genera separate are the leaf structure (tomato leaves are markedly different from any other Solanum), and the biochemistry (many of the alkaloids common to other Solanum species are conspicuously absent in the tomato). Hybrids of tomato and diploid potato can be created in the lab by somatic fusion, and are partially fertile,[22] providing evidence of the close relationship between these species.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การจัดประเภท1753 ลินเนียสวางมะเขือเทศในสกุล Solanum (ควบคู่กับมันฝรั่ง) เป็น Solanum lycopersicum ใน 1768 ฟิลิปมิลเลอร์ถูกย้ายไปสกุลของตนเอง ชื่อ Lycopersicon esculentum [1] ชื่อนี้มามากมาย แต่ก็ละเมิดกฎการตั้งชื่อพืช [1] แม้ว่าอาจพบการ lycopersicum Lycopersicon ชื่อ ไม่ใช้ เพราะเป็นละเมิดนานาชาติรหัสของศัพท์เฉพาะ [20] ภาระการใช้ tautonyms ในการตั้งชื่อพฤกษศาสตร์หลักฐานทางพันธุกรรมได้ตอนนี้แสดงว่า ลินเนียสถูกใส่มะเขือเทศในสกุล Solanum ทำ Solanum lycopersicum ชื่อถูกต้อง [3] [21] ทั้งสองชื่อ อย่างไรก็ตาม จะอาจจะพบในวรรณคดีบางครั้ง สองสาเหตุสำคัญบางยังคงพิจารณาสกุลการแยกมีโครงสร้างใบ (ใบมะเขือเทศจะแตกต่างอย่างเด่นชัดจาก Solanum ใด ๆ อื่น ๆ), และชีวเคมี (อัลคาลอยทั่วไปสายพันธุ์ Solanum อื่น ๆ จะผงาดในมะเขือเทศ) ลูกผสมมะเขือเทศและมันฝรั่งฮอโมไซกัสสามารถถูกสร้างในห้องแล็บ โดยหลอมรวมร่างกาย และมีบางส่วนที่อุดมสมบูรณ์, [22] ให้หลักฐานของความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างสายพันธุ์เหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การจัดหมวดหมู่
ใน 1753 Linnaeus วางมะเขือเทศในประเภทมะเขือ (ใกล้มันฝรั่ง) เช่นมะเขือ lycopersicum ใน 1768 ฟิลิปมิลเลอร์ย้ายไปยังสกุลของตัวเองตั้งชื่อมัน Lycopersicon esculentum. [1] [19] ชื่อนี้เข้ามาใช้กว้าง แต่เป็นในการละเมิดกฎการตั้งชื่อพืช. [1] แม้ว่า lycopersicum ชื่อ Lycopersicon อาจจะพบว่ามันไม่ได้ใช้เพราะละเมิดรหัสสากลศัพท์ [20] การจํากัดการใช้ tautonyms ในศัพท์พฤกษศาสตร์.

หลักฐานทางพันธุกรรมได้แสดงให้เห็นว่าตอนนี้ Linnaeus ถูกต้องที่จะนำมะเขือเทศในประเภทมะเขือ ทำให้ Solanum lycopersicum ชื่อที่ถูกต้อง. [3] [21] ทั้งสองชื่อ แต่อาจจะพบในวรรณกรรมสำหรับบางเวลา สองในเหตุผลสำคัญบางส่วนยังคงพิจารณาจำพวกเฉพาะกิจการมีโครงสร้างใบ (ใบมะเขือเทศมีความโดดเด่นแตกต่างจากมะเขืออื่น ๆ ) และชีวเคมี (หลายลคาลอยด์ที่พบสายพันธุ์มะเขืออื่น ๆ จะผงาดในมะเขือเทศ) ลูกผสมของมะเขือเทศและมันฝรั่งซ้ำสามารถสร้างขึ้นในห้องปฏิบัติการโดยฟิวชั่นร่างกายและมีความอุดมสมบูรณ์บางส่วน [22] ให้หลักฐานของความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างสายพันธุ์เหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจำแนกใน 1144 ลินเนียสวางมะเขือเทศ , ในสกุลโซลานัม ( พร้อมกับมันฝรั่ง ) ไม่สามารถจะยอมรับได้ lycopersicum . ใน 1768 , ฟิลิป มิลเลอร์ย้ายไปสกุลของตัวเอง ชื่อ lycopersicon มะเขือเทศ [ 1 ] [ 19 ] ชื่อนี้มาใช้ที่กว้าง แต่เป็นช่องโหว่ของกฎการตั้งชื่อพันธุ์ไม้ [ 1 ] แม้ว่าชื่อ lycopersicon lycopersicum อาจจะพบว่ามันไม่ใช้ เพราะมันเป็นละเมิดของระบบการตั้งชื่อ [ รหัส 20 ] ถ้าใช้ tautonyms ในระบบการตั้งชื่อทางพฤกษศาสตร์นานาชาติหลักฐานทางพันธุกรรมได้แสดงให้เห็นว่า ลินเนียสได้ถูกต้อง วางมะเขือเทศในสกุลโซลานัม ทำให้ไม่สามารถจะยอมรับได้ lycopersicum ชื่อถูกต้อง [ 3 ] [ 21 ] ชื่อทั้งสอง อย่างไรก็ตาม อาจจะพบในวรรณกรรมสำหรับบางเวลา สองในหลักบางเหตุผลยังคงพิจารณาสกุลแยกเป็นโครงสร้างใบ ( ใบมะเขือเทศอย่างเห็นได้ชัดแตกต่างจากอื่น ๆไม่สามารถจะยอมรับได้ ) และชีวเคมี ( หลายของอัลคาลอยด์ทั่วไปชนิดอื่น ๆไม่สามารถจะยอมรับได้หายตัวไปในมะเขือเทศ ) ลูกผสมมะเขือเทศและมันฝรั่ง สามารถสร้างรังในแล็บโดยทางกาย ฟิวชั่น และอุดมสมบูรณ์บางส่วน [ 22 ] ให้หลักฐานของความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างสายพันธุ์เหล่านี้