The average soil moisture in the no

The average soil moisture in the nonwater
stressed trees (control and PBZ) remained
high (around 26–31%) throughout the
experimental period, while the average soil
moisture in the trees under water stress treatments
decreased to 14% at the end of water stress and
returned quickly to the original level after
rewatering (Figure 1).
The change in LWP before and at the end
of water stress was a consequence of the change
of soil moisture. The LWP in the water stressed
trees and in the trees receiving the urea application
combined with water stress dropped sharply to
-2.09 and -2.17 MPa, respectively, at the end of
water stress and returned to normal after
rewatering, whereas the LWP in non-water stressed
trees (control and PBZ) remained high at -0.5 MPa
throughout the experiment. Meanwhile, LWP in the trees receiving the PBZ application combined
with water stress was not statistically different
from non-water stressed trees (Figure 2).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความชื้นดินโดยเฉลี่ยในการ nonwaterต้นไม้เครียด (ควบคุมและ PBZ) ยังคงสูง (ประมาณ 26 – 31%) ตลอดการรอบระยะเวลาทดลอง ขณะดินเฉลี่ยความชื้นในต้นภายใต้รักษาความเครียดน้ำลดลง 14% เมื่อสิ้นสุดของความเครียดน้ำ และกลับได้อย่างรวดเร็วเดิมระดับหลังrewatering (รูป 1)การเปลี่ยนแปลงใน LWP ก่อน และ ในตอนท้ายน้ำ ความเครียดส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงของความชื้นของดิน LWP น้ำเน้นต้นไม้ และในต้นไม้รับใช้ยูเรียรวมกับความเครียดของน้ำลดลงอย่างรวดเร็ว-2.09 และ-2.17 แรง ตามลำดับ ในตอนท้ายของน้ำความเครียด และกลับสู่ปกติหลังจากrewatering ขณะ LWP น้ำไม่เน้นต้นไม้ (ควบคุมและ PBZ) ยังคงสูงที่ -0.5 แรงทดลอง ในขณะเดียวกัน การรวมกันของ LWP ในต้นไม้ที่รับใช้ PBZน้ำ ความเครียดไม่แตกต่างกันทางสถิติจากน้ำไม่ใช่เน้นต้นไม้ (2 รูป)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความชื้นดินเฉลี่ยใน nonwater
เน้นต้นไม้ (การควบคุมและการ PBZ)
ยังคงอยู่ในระดับสูง(ประมาณ 26-31%) ตลอดระยะเวลาการทดลองในขณะที่ค่าเฉลี่ยของดินความชื้นในต้นไม้ที่อยู่ภายใต้การรักษาความเครียดน้ำลดลงถึง14% ณ สิ้นความเครียดน้ำ และกลับมาได้อย่างรวดเร็วในระดับเดิมหลังจากrewatering (รูปที่ 1). การเปลี่ยนแปลง LWP ก่อนและในตอนท้ายของการขาดน้ำเป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงของของความชื้นในดิน LWP ในน้ำเน้นต้นไม้และต้นไม้ได้รับใบสมัครยูเรียรวมกับการขาดน้ำจะลดลงอย่างรวดเร็ว-2.09 และ -2.17 MPa ตามลำดับในตอนท้ายของการขาดน้ำและกลับเข้าสู่ภาวะปกติหลังจากrewatering ขณะที่ใน LWP ไม่ใช่ น้ำเน้นต้นไม้(การควบคุมและการ PBZ) ยังคงอยู่ในระดับสูงที่ -0.5 MPa ตลอดการทดลอง ในขณะเดียวกัน LWP ในต้นไม้ได้รับใบสมัคร PBZ รวมกับความเครียดน้ำไม่แตกต่างจากการไม่เน้นน้ำต้นไม้(รูปที่ 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความชื้นในดินโดยเฉลี่ยใน nonwater
เน้นต้นไม้ ( ควบคุมและ pbz ) ยังคง
สูง ( ประมาณ 26 - 31 ) % ตลอด
ระยะเวลาทดลอง ขณะที่ความชื้นดิน
เฉลี่ยในต้นไม้น้ำภายใต้การรักษาความเครียด
ลดลง 14% ในตอนท้ายของความเครียดน้ำและ
กลับอย่างรวดเร็วในระดับเดิม หลังจาก ถั่วเหลืองพันธุ์ ( รูปที่ 1 )
.
เปลี่ยน LWP ก่อนและในตอนท้าย
แล้งน้ำคือผลของการเปลี่ยนแปลง
ของความชื้นในดิน วัน LWP ในน้ำเครียด
ต้นไม้และต้นไม้ได้รับการใช้ปุ๋ยยูเรีย
รวมกับน้ำความเครียดลดลงอย่างรวดเร็ว

-2.09 และ -2.17 MPa ตามลำดับ ณ สิ้นเดือน
น้ำความเครียด และกลับสู่ภาวะปกติหลังจาก
ถั่วเหลืองพันธุ์ ส่วนในน้ำ LWP ไม่เครียด
ต้นไม้ ( ควบคุมและ pbz ) อยู่ในระดับสูงที่ - 0.5 MPa
ตลอดการทดลอง ในขณะเดียวกัน LWP ในต้นไม้ที่ได้รับการผสมกับน้ำ pbz

จากความเครียดไม่แตกต่างกันทางสถิติ ไม่เน้นไม้น้ำ ( รูปที่ 2 )