I left the Weapon Shop and hurried

I left the Weapon Shop and hurried towards the market.

Demi-humans are truly a strange race, using hunger to compensate for level raising.

Although her condition grew favorably and her self-consciousness also gradually became more resilient.

But still, the food expenses were no joke.

To make a long story short, I bought some food from the vending stalls and returned to find Oyaji teaching Raphtalia how to grip and swing a sword.


“Here you go.”

“Thank you!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากร้านค้าอาวุธ และรีบไปตลาดสีมนุษย์ได้อย่างแท้จริงการแข่งขันแปลก ใช้ความหิวในการชดเชยเพิ่มระดับแม้ว่าเงื่อนไขของเธอเติบโตพ้องต้องกัน และ self-consciousness เธอยังค่อย ๆ กลายเป็นความยืดหยุ่นมากขึ้นแต่ยังคง ค่าใช้จ่ายอาหารก็เล่นไม่เพื่อให้เรื่องยาวสั้น ฉันซื้ออาหารจากร้าน vending และกลับไปหา Oyaji Raphtalia สอนวิธีการจับ และการแกว่งดาบ"นี่ไงล่ะครับ""ขอบคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมออกจากร้านขายอาวุธและรีบต่อตลาด. Demi-มนุษย์อย่างแท้จริงการแข่งขันแปลกใช้ความหิวเพื่อชดเชยการยกระดับ. แม้ว่าสภาพของเธอขยายตัวในเกณฑ์ดีและมีจิตสำนึกในตัวเองของเธอก็ค่อย ๆ กลายเป็นความยืดหยุ่นมากขึ้น. แต่ยังคงค่าใช้จ่ายอาหาร เป็นเรื่องตลกไม่. เพื่อให้เรื่องยาวสั้นผมซื้ออาหารจากแผงลอยที่จำหน่ายและกลับไปหา Oyaji Raphtalia สอนวิธีการจับและแกว่งดาบ. "นี่คุณไป." "ขอบคุณ!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมออกจากร้านขายอาวุธและรีบต่อตลาด

Demi มนุษย์อย่างแท้จริงการแข่งขันที่แปลก ใช้ความหิวชดเชยระดับเพิ่ม

ถึงแม้อาการของเธอเติบโตในเกณฑ์ดีและหญิงของเธอก็ค่อยๆกลายเป็นความยืดหยุ่นมากขึ้น

แต่ค่าอาหาร ไม่ล้อเล่น

เพื่อให้เรื่องยาว สั้น ๆฉันซื้ออาหารจากร้านหยอดเหรียญและกลับไปหาพ่อที่สอน raphtalia วิธีการจับและแกว่งดาบ


" นี่ครับ "

" ขอบคุณค่ะ "