“Lin Ran, I will take your life whe

“Lin Ran, I will take your life when we meet next time!” Chu Feng turned his head around and left those words behind with an aged voice before walking on air and quickly heading towards the distant horizon.

The current Lin Ran was already at a loss on the ground. He blankly stared at the night sky which contained bright stars as well as the body that was going further and further away. On his aged face was shock, and only after a good while did he slowly come to his senses as he said quietly, “He..He really can fly!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"Lin Ran ฉันจะใช้ชีวิตของคุณเมื่อพบกันครั้งต่อไป" ชูฮหันหัวของเขาไปรอบ ๆ และทิ้งคำเหล่านั้น ด้วยเสียงมีอายุ ก่อนการเดินบนอากาศอย่างรวดเร็วมุ่งหน้าไปทางขอบฟ้าไกลปัจจุบันลิน Ran ได้แล้วที่ร่วงบนพื้นดิน Blankly เขาจ้องมองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ประกอบด้วยดาวที่สว่างเป็นร่างกายที่จะเพิ่มเติม และห่าง หน้าอายุเป็นช็อต และเฉพาะหลังดีไม่ช้ามาถึงความรู้สึกของเขาเขากล่าวอย่างเงียบ ๆ "เขา... เขาจริง ๆ สามารถบิน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"หลินวิ่งผมจะใช้ชีวิตของคุณเมื่อเราพบครั้งต่อไป!" จือฮหันหัวของเขาไปรอบ ๆ และทิ้งคำพูดเหล่านั้นที่อยู่เบื้องหลังด้วยเสียงวัยก่อนที่จะเดินบนอากาศได้อย่างรวดเร็วและมุ่งหน้าไปทางขอบฟ้าไกล. ปัจจุบันหลินวิ่งได้แล้วที่ การสูญเสียที่อยู่บนพื้นดิน เขา blankly จ้องที่ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มีดาวสว่างเช่นเดียวกับร่างกายที่เกิดขึ้นอีกและห่างไกล อายุบนใบหน้าของเขาเป็นช็อตและมีเพียงหลังจากที่ในขณะที่ดีเขาไม่ช้ามาถึงความรู้สึกของเขาในขณะที่เขาพูดเบา ๆ "He..He มันสามารถบินได้!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" หลินวิ่ง ผมจะใช้เวลาของชีวิตเมื่อเราเจอกันคราวหน้า " ชู ฟงหันศีรษะของเขาไปรอบ ๆและทิ้งคำพูดไว้กับอายุเสียงก่อนที่จะเดินบนอากาศ และรีบมุ่งหน้าไปที่ขอบฟ้าไกลหลินปัจจุบันรันแล้วที่ร่วงบนพื้น เขาอย่างว่างเปล่าจ้องมองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มีดาวสดใสเช่นเดียวกับร่างกายที่กำลังห่างออกไป เมื่อเขาอายุใบหน้าตกใจและหลังจากที่ในขณะที่ดีเขาค่อยๆได้สติ เขาบอกว่าเงียบ ๆ " เขา . . . . . . . บินได้จริงๆ ! "