them more of a sense of control and

them more of a sense of control and reassurance for the
future (Spilka et al. 1985, Fryback & Reinert 1999, Moser
et al. 2001).
The significance of ‘spiritual pain’ is increasingly of interest
in the field of palliative care. Spiritual pain derives from the
deep anxiety associated with the prospect of elimination of
one’s personal existence: it is the ‘loss of meaning and
purpose in life’ caused by the loss of self-integration.
Despite the increased attention being focussed on spirituality
and health, research reveals that physicians are often
reluctant to explore spiritual issues with their patients (King
& Bushwick 1994). Particularly in the field of palliative care,
there is a need to respond not only to physical suffering
(including pain), mental suffering (such as anxiety and
depression) and social problems (for example, economic
and family), but also to questions of the meaning and values
given to human existence and the spirituality associated with
such meanings (Fitchett et al. 1996). The spiritual dimension
of dying moves us beyond pain management to focus on
holistic healing (Bryson 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขาเพิ่มเติมของควบคุมและมาตราฐานสำหรับการอนาคต (Spilka et al. 1985, Fryback & Reinert 1999 โมเซอร์et al. 2001)ความสำคัญของ 'ความเจ็บปวดทางจิตวิญญาณ' เป็นดอกเบี้ยมากขึ้นในฟิลด์การดูแลประคับประคอง ความเจ็บปวดทางจิตวิญญาณที่มาจากการความวิตกกังวลลึกที่เกี่ยวข้องกับโอกาสของการกำจัดอยู่ส่วนตัว: เป็นการ ' เสียความหมาย และวัตถุประสงค์ในชีวิต ' เกิดจากการสูญเสียของตนเองแม้ มีความสนใจเพิ่มขึ้นจะเน้นที่จิตวิญญาณและ สุขภาพ วิจัยพบว่าแพทย์มักอยากสำรวจปัญหาทางจิตวิญญาณ ด้วยผู้ป่วย (คิงและ Bushwick 1994) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านการบรรเทามีความต้องการตอบสนองไม่เท่าทุกข์ทางกายภาพ(รวมถึงความเจ็บปวด), ความทุกข์ทรมานทางจิตใจ (เช่นความวิตกกังวล และภาวะซึมเศร้า) และปัญหาสังคม (ตัวอย่างเช่น เศรษฐกิจและครอบครัว), แต่ยัง เป็นคำถามของความหมายและค่ากำหนดให้มนุษย์ดำรงอยู่และจิตวิญญาณที่เชื่อมโยงกับ(Fitchett et al. 1996) เช่นความหมาย มิติทางจิตวิญญาณของตายย้ายเราเกินปวดไปโฟกัสบนแบบองค์รวมการรักษา (ท่อง 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขามากขึ้นความรู้สึกของการควบคุมและความมั่นใจสำหรับ
อนาคต (Spilka et al. 1985 Fryback & Reinert ปี 1999 Moser
et al. 2001).
ความสำคัญของ 'ความเจ็บปวดจิตวิญญาณ' เพิ่มมากขึ้นเป็นที่สนใจ
ในด้านการดูแลแบบประคับประคอง ความเจ็บปวดทางจิตวิญญาณที่มาจาก
ความวิตกกังวลลึกที่เกี่ยวข้องกับโอกาสของการกำจัดของ
การดำรงอยู่ของบุคคลหนึ่งของมันคือ 'การสูญเสียของความหมายและ
. จุดมุ่งหมายในชีวิต' ที่เกิดจากการสูญเสียของการรวมตัวเอง
แม้จะมีความสนใจเพิ่มขึ้นถูกเน้นในจิตวิญญาณ
และสุขภาพ การวิจัยพบว่าแพทย์มักจะ
ลังเลที่จะสำรวจปัญหาทางจิตวิญญาณของพวกเขากับผู้ป่วย (กษัตริย์
และบัสวิค 1994) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านการดูแลแบบประคับประคองที่
มีความจำเป็นที่จะตอบสนองไม่เพียง แต่จะทุกข์ทรมานทางกายภาพ
(รวมถึงความเจ็บปวด) ทุกข์ใจ (เช่นความวิตกกังวลและ
ภาวะซึมเศร้า) และปัญหาทางสังคม (เช่นเศรษฐกิจ
และครอบครัว) แต่ยังรวมถึงคำถามของ ความหมายและคุณค่า
ที่ได้รับการดำรงอยู่ของมนุษย์และจิตวิญญาณที่เกี่ยวข้องกับ
ความหมายดังกล่าว (Fitchett et al. 1996) มิติทางจิตวิญญาณ
ของเราที่กำลังจะตายย้ายที่อยู่นอกเหนือการจัดการความเจ็บปวดที่จะมุ่งเน้น
การรักษาแบบองค์รวม (ไบร์ 2004)