เรื่องลูกกระจงน้อยกับจระเข้ นานมาแล

เรื่องลูกกระจงน้อยกับจระเข้

นานมาแล้ว มีจระเข้ร้ายตัวหนึ่งอาศัยอยู่กับฝูงที่แม่น้ำกว้างใหญ่ เจ้าจระเข้ร้ายคอยจ้องจับกินลูกกระจงน้อยตัวหนึ่งมานานแล้วแต่ก็จับไม่ได้สักที เพราะเจ้าลูกกระจงตัวนี้ฉลาดเฉลียวอย่าบอกใคร

วันหนึ่ง ลูกกระจงอยากข้ามแม่น้ำไปหากินหญ้าและผลไม้อีกฝั่งแม่น้ำ แต่ไม่รู้ว่าจะผ่านเจ้าจระเข้ร้ายไปได้อย่างไร เจ้าลูกกระจงพยายามครุ่นคิดอย่างหนักจนคิดแผนดี ๆ ขึ้นได้

เจ้าลูกกระจงจึงเดินไปที่แม่น้ำแล้วตะโกนเรียกจระเข้ร้ายเสียงดังลั่น เจ้าจระเข้ก็รีบโผล่พรวดขึ้นมาทันที "เจ้าลูกกระจง เจ้าเรียกข้างั้นเหรอ ไม่กลัวข้าลากเจ้าไปกินรึไง" ลูกกระจงน้อยแสร้งทำเป็นกลัวตัวสั่น และบอกด้วยเสียงอันสั่นเครือว่า ได้รับคำสั่งจากพระราชา ให้มานับจำนวนจระเข้ในแม่น้ำใหญ่ เพื่อเชิญไปงานเลี้ยงค่ำนี้

"บอกให้เพื่อน ๆ ของเจ้าลอยตัวขึ้นมาเรียงกันเป็นแถวยาวไปจนถึงฝั่งโน้นสิ ข้าจะได้นับจำนวนง่าย ๆ แล้วท่านก็อย่าคิดกินข้าล่ะ ไม่งั้นพวกท่านอดไปงานเลี้ยงแน่" เจ้าจระเข้ร้ายหลงเชื่ออุบายของลูกกระจง จึงรีบดำน้ำลงไปบอกพวกพ้อง ชั่วพริบตาฝูงจระเข้ก็ขึ้นมาเรียงตัวเป็นแถวทอดยาวไปถึงอีกฝั่งหนึ่ง

เจ้าลูกกระจงกระโดดไปบนหัวของจระเข้ร้ายและเพื่อน ๆ จระเข้ของมันทีละตัว ๆ พร้อมกับตะโกนนับจำนวนเสียงดัง จนกระทั่งข้ามขึ้นอีกฝั่งได้สำเร็จ เมื่อทุกอย่างสำเร็จตามแผน เจ้าลูกกระจงก็หันมาหัวเราะยั่วเย้าจระเข้ร้าย "ขอบใจนะ ลุงจระเข้ ที่ช่วยเป็นธุระทำสะพานให้ข้าข้ามแม่น้ำได้สบาย ๆ แถมยังไม่ต้องถูกกินอีกด้วย"

จระเข้ร้ายรู้ตัวว่าถูกหลอกก็หน้าเสีย เพื่อน ๆ จระเข้ต่างรุมต่อว่ามัน ด้วยความโกรธแค้น และพากันตำหนิที่เจ้าจระเข้ร้ายทำให้พวกมันต้องเสียหน้า จากวันนั้นจระเข้ร้ายก็ถูกเพื่อน ๆ เฉยเมยกับมันไปพักใหญ่ทีเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องลูกกระจงน้อยกับจระเข้

วันหนึ่ง ลูกกระจงอยากข้ามแม่น้ำไปหากินหญ้าและผลไม้อีกฝั่งแม่น้ำ แต่ไม่รู้ว่าจะผ่านเจ้าจระเข้ร้ายไปได้อย่างไร เจ้าลูกกระจงพยายามครุ่นคิดอย่างหนักจนคิดแผนดี ๆ ขึ้นได้

เจ้าลูกกระจงจึงเดินไปที่แม่น้ำแล้วตะโกนเรียกจระเข้ร้ายเสียงดังลั่น เจ้าจระเข้ก็รีบโผล่พรวดขึ้นมาทันที "เจ้าลูกกระจงเจ้าเรียกข้างั้นเหรอไม่กลัวข้าลากเจ้าไปกินรึไง" ลูกกระจงน้อยแสร้งทำเป็นกลัวตัวสั่นได้รับคำสั่งจากพระราชาให้มานับจำนวนจระเข้ในแม่น้ำใหญ่เพื่อเชิญไปงานเลี้ยงค่ำนี้
"บอกให้เพื่อน ๆ ของเจ้าลอยตัวขึ้นมาเรียงกันเป็นแถวยาวไปจนถึงฝั่งโน้นสิ ข้าจะได้นับจำนวนง่าย ๆ แล้วท่านก็อย่าคิดกินข้าล่ะไม่งั้นพวกท่านอดไปงานเลี้ยงแน่ " เจ้าจระเข้ร้ายหลงเชื่ออุบายของลูกกระจงเจ้าลูกกระจงกระโดดไปบนหัวของจระเข้ร้ายและเพื่อน ๆ จระเข้ของมันทีละตัว ๆ พร้อมกับตะโกนนับจำนวนเสียงดังจนกระทั่งข้ามขึ้นอีกฝั่งได้สำเร็จเมื่อทุกอย่างสำเร็จตามแผน"ขอบใจนะลุงจระเข้ ที่ช่วยเป็นธุระทำสะพานให้ข้าข้ามแม่น้ำได้สบาย ๆ แถมยังไม่ต้องถูกกินอีกด้วย "

จระเข้ร้ายรู้ตัวว่าถูกหลอกก็หน้าเสีย เพื่อน ๆ จระเข้ต่างรุมต่อว่ามันด้วยความโกรธแค้น และพากันตำหนิที่เจ้าจระเข้ร้ายทำให้พวกมันต้องเสียหน้า จากวันนั้นจระเข้ร้ายก็ถูกเพื่อน ๆ เฉยเมยกับมันไปพักใหญ่ทีเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องลูกกระจงน้อยกับจระเข้

นานมาแล้วมีจระเข้ร้ายตัวหนึ่งอาศัยอยู่กับฝูงที่แม่น้ำกว้างใหญ่เจ้าจระเข้ร้ายคอยจ้องจับกินลูกกระจงน้อยตัวหนึ่งมานานแล้วแต่ก็จับไม่ได้สักทีเพราะเจ้าลูกกระจงตัวนี้ฉลาดเฉลียวอย่าบอกใคร

วันหนึ่งลูกกระจงอยากข้ามแม่น้ำไปหากินหญ้าและผลไม้อีกฝั่งแม่น้ำแต่ไม่รู้ว่าจะผ่านเจ้าจระเข้ร้ายไปได้อย่างไรเจ้าลูกกระจงพยายามครุ่นคิดอย่างหนักจนคิดแผนดีๆ ขึ้นได้

เจ้าลูกกระจงจึงเดินไปที่แม่น้ำแล้วตะโกนเรียกจระเข้ร้ายเสียงดังลั่นเจ้าจระเข้ก็รีบโผล่พรวดขึ้นมาทันที "เจ้าลูกกระจงเจ้าเรียกข้างั้นเหรอไม่กลัวข้าลากเจ้าไปกินรึไง" ลูกกระจงน้อยแสร้งทำเป็นกลัวตัวสั่น ได้รับคำสั่งจากพระราชาให้มานับจำนวนจระเข้ในแม่น้ำใหญ่เพื่อเชิญไปงานเลี้ยงค่ำนี้

เจ้าจระเข้ร้ายหลงเชื่ออุบายของลูกกระจง "บอกให้เพื่อนๆ ของเจ้าลอยตัวขึ้นมาเรียงกันเป็นแถวยาวไปจนถึงฝั่งโน้นสิข้าจะได้นับจำนวนง่ายๆ แล้วท่านก็อย่าคิดกินข้าล่ะไม่งั้นพวกท่านอดไปงานเลี้ยงแน่" ชั่วพริบตาฝูงจระเข้ก็ขึ้นมาเรียงตัวเป็นแถวทอดยาวไปถึงอีกฝั่งหนึ่ง

เจ้าลูกกระจงกระโดดไปบนหัวของจระเข้ร้ายและเพื่อนๆ จระเข้ของมันทีละตัวๆ พร้อมกับตะโกนนับจำนวนเสียงดังจนกระทั่งข้ามขึ้นอีกฝั่งได้สำเร็จเมื่อทุกอย่างสำเร็จตามแผน "ขอบใจนะลุงจระเข้ที่ช่วยเป็นธุระทำสะพานให้ข้าข้ามแม่น้ำได้สบายๆ แถมยังไม่ต้องถูกกินอีกด้วย"

จระเข้ร้ายรู้ตัวว่าถูกหลอกก็หน้าเสียเพื่อนๆ จระเข้ต่างรุมต่อว่ามันด้วยความโกรธแค้นและพากันตำหนิที่เจ้าจระเข้ร้ายทำให้พวกมันต้องเสียหน้าจากวันนั้นจระเข้ร้ายก็ถูกเพื่อนๆ เฉยเมยกับมันไปพักใหญ่ทีเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องลูกกระจงน้อยกับจระเข้

นานมาแล้วมีจระเข้ร้ายตัวหนึ่งอาศัยอยู่กับฝูงที่แม่นเจ้าจระเข้ร้ายคอยจ้องจับกินลูกกระจงน้อยตัวเพราะเจ้าลูกกระจงตัวนี้ฉลาดเฉลียวอย่าบอกใควันหนึ่งลูกกระจงอยากข้ามแม่น้ำไปหากินหญ้าและผลไม้อแต่ไม่รู้ว่าจะผ่านเจ้าจระเข้ร้ายไปได้อย่างเจ้าลูกกระจงพยายามครุ่นคิดอย่างหนักจนคิดแผๆ ขึ้นได้

เจ้าลูกกระจงจึงเดินไปที่แม่น้ำแล้วตะโกนเรีเจ้าจระเข้ก็รีบโผล่พรวดขึ้นมาทันที"เจ้าลูกกระจงเจ้าเรียกข้างั้นเหรอไม่กลัวข้าลากเจ้าไปกินรึไง"ลูกกระจงน้อยแสร้งทำเป็นกลัวตัวสั่นได้รับคำสั่งจากพระราชาให้มานับจำนวนจระเข้ในแม่น้ำใหญ่เพื่อเชิญไปงานเลี้ยงค่ำนี้
ตามมาตรฐาน
"บอกให้เพื่อนๆของเจ้าลอยตัวขึ้นมาเรียงกันเป็นแถวยาวไปจนถข้าจะได้นับจำนวนง่ายๆแล้วท่านก็อย่าคิดกินข้าล่ะไม่งั้นพวกท่านอดไปงานเลี้ยงแน่"เจ้าจระเข้ร้ายหลงเชื่ออุบายของลูกกระจงชั่วพริบตาฝูงจระเข้ก็ขึ้นมาเรียงตัวเป็นแถว
เจ้าลูกกระจงกระโดดไปบนหัวของจระเข้ร้ายและเจระเข้ของมันทีละตัวๆๆพร้อมกับตะโกนนับจำนวนเสียงดังจนกระทั่งข้ามขึ้นอีกฝั่งได้สำเร็จเมื่อทุกอย่างสำเร็จตามแผน"ขอบใจนะลุงจระเข้ที่ช่วยเป็นธุระทำสะพานให้ข้าข้ามแม่น้ำได้สๆแถมยังไม่ต้องถูกกินอีกด้วย"

จระเข้ร้ายรู้ตัวว่าถูกหลอกก็หน้าเสียเพื่อนๆจระเข้ต่างรุมต่อว่ามันด้วยความโกรธแค้นและพากันตำหนิที่เจ้าจระเข้ร้ายทำให้พวกมันตจากวันนั้นจระเข้ร้ายก็ถูกเพื่อนเฉยเมยกับมันไปพักใหญ่ทีเดียวๆ