The first time I heard the word ‘cl

The first time I heard the word ‘clean’ in relation to food was way back in the mid 1990s. I attended a conference about supermarket trends, and learned that grocery chains were starting to “clean up” store brand ingredient lists by removing unrecognizable terms. Back then, this move was considered controversial, because it involved doing away with added nutrients, listed by their technical, non-household names (like pantothenic acid, a B vitamin), as well as eliminating preservatives, which meant short shelf lives (e.g. would consumers really want bread that gets hard or moldy within a few days?).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรกที่ผมได้ยินคำว่า 'สะอาด' ในความสัมพันธ์กับอาหารทางกลับในกลางปี​​ 1990 ฉันเข้าร่วมการประชุมเกี่ยวกับแนวโน้มซูเปอร์มาร์เก็ตและได้เรียนรู้ว่าร้านขายของชำโซ่ได้เริ่มต้นที่จะ "ทำความสะอาด" จัดเก็บรายการส่วนผสมแบรนด์โดยการเอาคำที่ไม่รู้จัก กลับมาแล้วการย้ายครั้งนี้ได้รับการพิจารณาความขัดแย้งเพราะมันเกี่ยวข้องกับการทำไปด้วยสารอาหารเสริมที่ระบุไว้โดยทางเทคนิคไม่ใช่ชื่อที่ใช้ในครัวเรือนของพวกเขา (เช่นกรด pantothenic, วิตามินบีก) เช่นเดียวกับการกำจัดสารกันบูดซึ่งหมายความว่าชีวิตการเก็บรักษาสั้น (เช่น ผู้บริโภคจะต้องการขนมปังที่ได้รับยากหรือราภายในไม่กี่วัน?)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งแรกที่ได้ยินคำว่า ' สะอาด ' กับอาหารทางกลับในช่วงกลางยุค เข้าร่วมประชุมเกี่ยวกับแนวโน้ม ซุปเปอร์มาร์เก็ต และเรียนรู้ว่าร้านขายของชำโซ่เริ่มจะ " ล้าง " เก็บรายชื่อส่วนผสมแบรนด์ โดยเอาเงื่อนไขที่ถูกลืม จากนั้น ย้ายนี้ถือว่าขัดแย้ง เพราะมันเกี่ยวข้องกับการทําไปด้วยสารอาหารเพิ่มโดยแสดงของพวกเขาทางด้านเทคนิคชื่อครัวเรือนปลอด ( เช่น Pantothenic Acid ( วิตามิน ) , เช่นเดียวกับการเจือ ซึ่งหมายถึง ชีวิตชั้นสั้น ( เช่นจะผู้บริโภคต้องการขนมปังที่ได้รับยาก หรือขึ้นราภายในไม่กี่วัน ? ) .