มันเคยมีช่วงเวลาที่เราย้อนถามตัวเอง

มันเคยมีช่วงเวลาที่เราย้อนถามตัวเองนะ

เราให้สิ่งดี ๆ ตั้งมากมาย ทำกระทั่งในสิ่งที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อนเสียด้วยซ้ำ

แต่ทำไม เขาถึงไม่เลือกเรากันนะ?

คิดไปคิดมา

คำกล่าวที่ว่า "ความรัก ไม่ใช่ผลตอบแทนของความดี" คงจะจริง

เพราะตรรกะในชีวิตจริงใช้กับความรักไม่ได้

เพราะความรักไม่ใช่คณิตศาสตร์ที่สามารถบวกลบคูณหารได้ตัวเลขที่แน่นอน

หลายครั้งหลายครา ความรักถึงได้ออกมาในรูปแบบที่ตรงกันข้ามกับที่มันควรจะเป็น...

แม้แต่ในแบบที่คาดไม่ถึง



คำถามต่อไปคือ "แล้วทำไมเขาถึงต้องทำดีกับเราด้วยล่ะ?"

พอมานั่งคิดดูดี ๆ แล้ว ก็เห็นคำตอบที่มันชัดเจนอยู่แล้ว เพียงแค่เรามองข้ามมันมาตลอดเท่านั้นเอง


เพราะคิดเข้าข้างตัวเองไง


จริง ๆ มันก็แน่นอนอยู่แล้ว ถ้าใครสักคนมาทำดีด้วย คอยดูแลเอาใจใส่ ให้สิ่งที่ดีมากมาย เป็นใครจะไม่ชอบบ้างล่ะ

และถ้ามีคนมาทำดีกับเราขนาดนั้น เราก็ต้องดีกับเขากลับ ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนเลย



แต่ถามว่า เราจำเป็นสำหรับเขาไหมล่ะ?



เข้าใจความแตกต่างระหว่าง "need" กับ "want" ไหม?

Need = จำเป็น

Want = ต้องการ

ก็ตรงไปตรงมานะ ไม่ว่าใครก็ต้องการสิ่งที่ดี แต่ถามว่าจำเป็นหรือไม่ ก็คงจะไม่จำเป็น

เพราะก่อนหน้าที่เขาจะเจอเรา เขาก็อยู่ได้

เลิกคิดไปเองว่า การมีเราอยู่แล้วทำให้ชีวิตของเขาดีขึ้นสักที

มันอาจจะดีขึ้นจริงหรือไม่ก็ตาม แต่ที่แน่ ๆ จำไว้เลยว่า ต่อให้ไม่มีเรา เขาก็ไม่ได้ลำบากอะไร

เราไม่ได้จำเป็นอะไรเลยสำหรับชีวิตเขา

เขาต่างหากที่จำเป็นสำหรับเรา เพราะเขาเป็นคนสำคัญของเราไง

เลิกหลอกตัวเอง เลิกหาข้ออ้างเพื่อให้ได้อยู่กับเขา และมองตัวเองใหม่

อะไรที่ได้มาง่าย ก็จะไม่เห็นคุณค่า

สิ่งที่ดีมากมายที่เราทำให้เขา พอนานวันเข้ามันกลายเป็นความเคยชิน

มันจะกลายเป็นเพียงเรื่องธรรมดาที่เราทำดีกับเขา

ในสายตาของเขา มันจะไม่ใช่เรื่องพิเศษอีกต่อไป

ถามจริงเถอะ เราทำไปเพื่ออะไร?

เราทำดีกับเขาด้วยใจที่ปรารถนาดี

แต่ลึก ๆ แล้ว เราทำเพื่อหล่อเลี้ยงความมั่นใจของตัวเราว่ายังสำคัญสำหรับเขาใช่ไหมล่ะ?

เพราะเราสบายใจไงที่ได้ดูแลเขา คิดว่าเขาขาดเราไม่ได้

โธ่ อย่าสำคัญตนผิด

ไม่ใช่อย่างนั้นเลย

ของดีที่ให้ฟรี ๆ เป็นใครจะไม่เอา



คนสำคัญน่ะ ต่อให้ไม่ต้องทำอะไรเลย ก็จะเป็นคนสำคัญ

แต่คนไม่สำคัญ ต่อให้พลีกายถวายเศียรให้ ก็ยังเป็นได้แค่คนไม่สำคัญต่อไปอยู่ดี



หันมาทำอะไรเพื่อตัวเราเองบ้างเถอะ

เราแค่ยึดติดกับเขามากจนเกินไปจนเชื่อมั่นว่าไม่มีเขาเราอยู่ไม่ได้

จริง ๆ แล้วเราอยู่ได้ แต่อาจจะอยู่ได้ดีกว่าตอนที่มีเขาด้วยซ้ำไป

ลองถอยออกมาหนึ่งก้าว ถ้ายังรู้สึกก็ถอยออกมาอีกหนึ่งก้าว

ค่อย ๆ ถอยออกมาวันละก้าว

แล้ววันหนึ่ง เราจะได้กลับมายืนอยู่ในพื้นที่ที่เหมาะสมกับเราได้ในที่สุด

เก็บสิ่งที่ดีเอาไว้มอบให้คนที่เห็นเราเป็น needs ของเขาดีกว่าค่ะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเคยมีช่วงเวลาที่เราย้อนถามตัวเองนะเราให้สิ่งดีๆ ตั้งมากมายทำกระทั่งในสิ่งที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อนเสียด้วยซ้ำแต่ทำไมเขาถึงไม่เลือกเรากันนะคิดไปคิดมาคำกล่าวที่ว่า "ความรักไม่ใช่ผลตอบแทนของความดี" คงจะจริงเพราะตรรกะในชีวิตจริงใช้กับความรักไม่ได้เพราะความรักไม่ใช่คณิตศาสตร์ที่สามารถบวกลบคูณหารได้ตัวเลขที่แน่นอนหลายครั้งหลายคราความรักถึงได้ออกมาในรูปแบบที่ตรงกันข้ามกับที่มันควรจะเป็น...แม้แต่ในแบบที่คาดไม่ถึง คำถามต่อไปคือ "แล้วทำไมเขาถึงต้องทำดีกับเราด้วยล่ะ"พอมานั่งคิดดูดีๆ แล้วก็เห็นคำตอบที่มันชัดเจนอยู่แล้วเพียงแค่เรามองข้ามมันมาตลอดเท่านั้นเอง เพราะคิดเข้าข้างตัวเองไง จริงๆ มันก็แน่นอนอยู่แล้วถ้าใครสักคนมาทำดีด้วยคอยดูแลเอาใจใส่ให้สิ่งที่ดีมากมายเป็นใครจะไม่ชอบบ้างล่ะและถ้ามีคนมาทำดีกับเราขนาดนั้นเราก็ต้องดีกับเขากลับไม่ได้มีอะไรซับซ้อนเลย แต่ถามว่าเราจำเป็นสำหรับเขาไหมล่ะ เข้าใจความแตกต่างระหว่าง "ต้องการ" ดื่มด่ำ "ต้อง" ไหมต้อง =จำเป็นต้อง =ต้องการก็ตรงไปตรงมานะไม่ว่าใครก็ต้องการสิ่งที่ดีแต่ถามว่าจำเป็นหรือไม่ก็คงจะไม่จำเป็นเพราะก่อนหน้าที่เขาจะเจอเราเขาก็อยู่ได้เลิกคิดไปเองว่าการมีเราอยู่แล้วทำให้ชีวิตของเขาดีขึ้นสักทีมันอาจจะดีขึ้นจริงหรือไม่ก็ตามแต่ที่แน่ๆ จำไว้เลยว่าต่อให้ไม่มีเราเขาก็ไม่ได้ลำบากอะไร เราไม่ได้จำเป็นอะไรเลยสำหรับชีวิตเขาเขาต่างหากที่จำเป็นสำหรับเราเพราะเขาเป็นคนสำคัญของเราไงเลิกหลอกตัวเองเลิกหาข้ออ้างเพื่อให้ได้อยู่กับเขาและมองตัวเองใหม่อะไรที่ได้มาง่ายก็จะไม่เห็นคุณค่าสิ่งที่ดีมากมายที่เราทำให้เขาพอนานวันเข้ามันกลายเป็นความเคยชิน มันจะกลายเป็นเพียงเรื่องธรรมดาที่เราทำดีกับเขาในสายตาของเขามันจะไม่ใช่เรื่องพิเศษอีกต่อไปถามจริงเถอะเราทำไปเพื่ออะไรเราทำดีกับเขาด้วยใจที่ปรารถนาดีแต่ลึกๆ แล้วเราทำเพื่อหล่อเลี้ยงความมั่นใจของตัวเราว่ายังสำคัญสำหรับเขาใช่ไหมล่ะเพราะเราสบายใจไงที่ได้ดูแลเขาคิดว่าเขาขาดเราไม่ได้โธ่อย่าสำคัญตนผิดไม่ใช่อย่างนั้นเลยของดีที่ให้ฟรีๆ เป็นใครจะไม่เอา คนสำคัญน่ะต่อให้ไม่ต้องทำอะไรเลยก็จะเป็นคนสำคัญแต่คนไม่สำคัญต่อให้พลีกายถวายเศียรให้ก็ยังเป็นได้แค่คนไม่สำคัญต่อไปอยู่ดี หันมาทำอะไรเพื่อตัวเราเองบ้างเถอะเราแค่ยึดติดกับเขามากจนเกินไปจนเชื่อมั่นว่าไม่มีเขาเราอยู่ไม่ได้จริง ๆ แล้วเราอยู่ได้ แต่อาจจะอยู่ได้ดีกว่าตอนที่มีเขาด้วยซ้ำไปลองถอยออกมาหนึ่งก้าว ถ้ายังรู้สึกก็ถอยออกมาอีกหนึ่งก้าวค่อย ๆ ถอยออกมาวันละก้าว แล้ววันหนึ่ง เราจะได้กลับมายืนอยู่ในพื้นที่ที่เหมาะสมกับเราได้ในที่สุดเก็บสิ่งที่ดีเอาไว้มอบให้คนที่เห็นเราเป็น needs ของเขาดีกว่าค่ะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเคยมีช่วงเวลาที่เราย้อนถามตัวเองนะ

เราให้สิ่งดีจะตั้งมากมายทำกระทั่งในสิ่งที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อนเสียด้วยซ้ำ

แต่ทำไมเขาถึงไม่เลือกเรากันนะ ?



คิดไปคิดมาคำกล่าวที่ว่า " ความรักไม่ใช่ผลตอบแทนของความดี " คงจะจริง





เพราะตรรกะในชีวิตจริงใช้กับความรักไม่ได้เพราะความรักไม่ใช่คณิตศาสตร์ที่สามารถบวกลบคูณหารได้ตัวเลขที่แน่นอนหลายครั้งหลายคราความรักถึงได้ออกมาในรูปแบบที่ตรงกันข้ามกับที่มันควรจะเป็นแม้แต่ในแบบที่คาดไม่ถึง . . . . . . .





คำถามต่อไปคือ " แล้วทำไมเขาถึงต้องทำดีกับเราด้วยล่ะ ? "