Closing my eyes, I continue to slee

Closing my eyes, I continue to sleep.

After a while, I dip down lightly, as if someone had sat down beside me. But the nostalgic fragrance calms me; it was the smell of Lin Wan Er and Dong Cheng Yue. The two beauties are probably tired from all the running about and sat beside me to rest for a little while.

“Dong Cheng?” Lin Wan Er’s voice was suppressed, seemingly afraid that she would wake me up.

“Un, what’s wrong, Wan Er?” Dong Cheng Yue replies.

Lin Wan Er smiles and asks, “Umm… what do you think of Li Xiao Yao? My dad arranged for him to be my bodyguard, but I… I don’t know how I should face him. Initially I decided to torture him… But after the welcoming ceremony, I just… I just couldn’t bring up the thoughts to torture him anymore…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปิดตา ฉันยังนอนหลับหลัง ฉันจุ่มลงเบา ๆ คนก็นั่งลงข้างผมว่า แต่กลิ่นความคิดถึง calms ฉัน มันเป็นกลิ่นของหลิน Wan Er และหยูตงเฉิง สวยงามสองคงเหนื่อยจากการทำงานที่เกี่ยวกับ และนั่งข้างผมที่เหลือเดี๋ยว"ตง เฉิง" เสียงหลิน Wan Er ของถูกดูเหมือนกลัวว่า เธอจะตื่นผม หยุดสหประชาชาติ คืออะไรผิด Wan Er " ตง เฉิงหยูตอบกลับEr หวานหลินยิ้ม และ ถาม, "อึม...คุณคิดของหลี่เสี่ยวยาว พ่อจัดให้ บอดีการ์ดของฉัน แต่... ฉันไม่รู้ว่าฉันควรหน้าเขา ตอนแรกฉันตัดสินใจที่จะทรมานเขา... แต่หลังจากภาคที่ผ่านมา ฉันเพียงแค่... นอกจากนี้ฉันเพียงไม่นำค่าความคิดเพื่อทรมานเขาอีกต่อไป..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปิดตาของฉันฉันยังคงนอนหลับ. หลังจากที่ในขณะที่ผมจุ่มลงเบา ๆ เช่นถ้ามีคนนั่งลงข้างๆ แต่กลิ่นหอมสงบคิดถึงฉัน มันเป็นกลิ่นของหลิน Wan Er และดงเฉิงยู สองความงามอาจจะเหนื่อยจากการทำงานเกี่ยวกับการนั่งข้างผมส่วนที่เหลือในขณะที่น้อย. "ดงเฉิง?" เสียงหลิน Wan Er ถูกระงับดูเหมือนจะกลัวว่าเธอจะตื่นฉันขึ้น. "อูสิ่งที่ผิดวาน Er? "ดงเฉิงยูตอบ. หลิน Wan Er รอยยิ้มและถามว่า "อืมม ... สิ่งที่คุณคิดว่าหลี่เสี่ยวยาว? พ่อของฉันจัดให้เขาเป็นบอดี้การ์ดของฉัน แต่ฉัน ... ฉันไม่ทราบว่าฉันควรจะเผชิญหน้ากับเขา ตอนแรกผมตัดสินใจที่จะทรมานเขา ... แต่หลังจากพิธีต้อนรับฉันเพียงแค่ ... ฉันก็ไม่สามารถนำมาขึ้นความคิดที่จะทรมานเขาอีกต่อไป ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปิดดวงตาของฉัน ฉันยังคงนอน

หลังจากที่ในขณะที่ฉันจิ้มลงเบาๆ ราวกับมีใครมานั่งข้างๆฉัน แต่กลิ่นความคิดถึงทำให้ฉันใจเย็น มันคือกลิ่นของลินวาน ER และดงเฉิงเย่ว สองสาวสวยอาจจะเหนื่อยจากการวิ่ง และนั่งลงข้างฉันพักสักหน่อย

" ดงเฉิง " เสียงของลินวานเอ้อคือถูกหยุดยั้งดูเหมือนจะกลัวว่าเธอจะปลุกฉัน

" อุน , เกิดอะไรขึ้น วาน เอ้อ ? " ดงเฉิงเยว่ตอบกลับ

ลินวานเอ้อยิ้มแล้วถามว่า " เอ่อ . . . . . . . คุณคิดยังไงกับหลี่เสี่ยวยาว ? พ่อฉันได้จัดการให้เขาเป็นบอดี้การ์ดของฉัน แต่ฉัน . . . ฉันไม่รู้ว่า ฉันควรไปพบเขา ตอนแรกผมตัดสินใจที่จะทรมานเขา . . . . . . . แต่หลังจากพิธีต้อนรับฉันแค่ . . ฉันแค่ไม่สามารถนำขึ้นความคิดที่จะทรมานเขาได้อีก . . . "