Every day seems to be normal day. A

Every day seems to be normal day. A day doesn’t become special and unique, rather it is made a memorable day to be written in our book of memoirs. We know that days or little moments show their faces as they are written in our fate, but fate is written by us. I myself made one of my typical days into unforgettable and meomorable one.
 
After a great struggle in ordinary days, I myself made an extraordinary day. After living my life in the abyss of hardwork, I found myself standing on the illuminous path of success. My special day, my result day, when I was to hear the announcement of my fruitful hardwork. I sat on the chair, numbness prevailing in my body. Every second seemed to be a trice of eternity. The irksome patience could not be adopted by anyone. My reminiscence told me that my previous year had passed in studying from dawn to dusk. I was confident. I had taken all the benefits from my pedagogues and my result would definitely bring me a good news. I had taken the march on other students by studying with more hardwork. I had never closed the stable door after the horse has bolted and did everything in its correct time and order. All these notions were making me confident. I had never been dishonest or mendacious to my studies. I had given time to all my subjects equitably. I was introspective at that moment and was continuously thinking about myself and my past.
 
We cannot go to past to make a good start, but with the help of present, we can make an awesome ending.
 
Infinitesimal moments were making me impatient. How long will it take to declare the result, I thought. Impatience is an innate of every human. We can’t turn tail from it. For us, it’s all our aunt. One would think that impatience is stupidity and patience is something which must be adopted, but it’s all cynisism, because it’s human’s nature. Patience is good, but is going in the direction opposite to that one on which human has set his feet.
 
Well, after a wait of many long moments, the time came when I was standing on stage, grining from ear to ear. God had given me my reward and my destiny!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุกวันน่าจะ วันปกติ ไม่เป็นวันพิเศษ และไม่เหมือนใคร แต่ มันมีวันที่น่าจดจำถูกเขียนในหนังสือจดหมายเหตุของเรา เรารู้ว่า วันหรือช่วงเวลาเล็ก ๆ แสดงหน้า ตามที่เขียนในชะตากรรมของเรา แต่ชะตากรรมเขียน โดยเรา ผมเองทำให้หนึ่งวันของฉันโดยทั่วไปเป็นน่าจดจำและ meomorable หนึ่ง หลังจากการต่อสู้ที่ดีในวันธรรมดา ตัวผมกลายเป็นวันพิเศษ หลังจากอาศัยชีวิตอยู่ในก้นบึ้งของ hardwork พบตัวเองยืนอยู่บนเส้นทาง illuminous ความสำเร็จ ฉันพิเศษวัน ฉันผล เมื่อผมฟังประกาศของฉัน hardwork ประสบการ ผมนั่งบนเก้าอี้ มึนงงขึ้นในร่างกายของฉัน ทุกวินาทีดูเหมือนจะ trice นิรันดร์ ความอดทน irksome ไม่สามารถนำมาใช้ โดยทุกคน ความทรงจำของฉันบอกฉันว่า ปีก่อนหน้านี้ฉันได้ผ่านศึกษาจากเช้าถึงค่ำมืด ผมมั่นใจ ฉันได้รับผลประโยชน์ทั้งหมดจาก pedagogues ของฉัน และของฉันผลจะแนะนำฉันข่าวดี ฉันได้นำเดินขบวนสู่นักเรียนอื่น ๆ โดยศึกษากับ hardwork เพิ่มเติม ฉันไม่เคยได้ปิดประตูมั่นคงหลังจากม้ามี bolted และไม่สะดวกในเวลาที่ถูกต้องและลำดับของ ความเข้าใจเหล่านี้ทั้งหมดได้ทำให้ฉันมั่นใจ ผมไม่เคยไม่ซื่อสัตย์สุจริต หรือ mendacious ไปเรียน ฉันได้ให้เวลากับเรื่องของฉัน equitably ถูก introspective ในขณะนั้น และมีความคิดเกี่ยวกับตัวเองและฉันอย่างต่อเนื่อง เราไม่สามารถไปถึงที่ผ่านมาต้องเริ่มต้นดี แต่ ด้วยความช่วยเหลือของปัจจุบัน เราสามารถทำให้การสิ้นสุดน่ากลัวได้ ช่วงเวลา infinitesimal ได้ทำให้ฉันรัก ประกาศผลใช้เวลานาน ฉันคิดว่า ความอดทนเป็นการโดยธรรมชาติของมนุษย์ทุก เราไม่สามารถเปิดหางจาก สำหรับเรา เป็นป้าของเรา หนึ่งจะคิดว่า ความอดทนเป็นความโง่ และความอดทนเป็นสิ่งที่ต้องนำมาใช้ แต่ cynisism ทั้งหมด เพราะมันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ ความอดทนดี แต่เป็นไปในทิศทางตรงข้ามกับที่หนึ่งในบุคคลที่ตั้งเท้าของเขา ดี หลังจากรอคอยช่วงเวลาที่ยาวนานมาก เวลามาเมื่อยืนบนเวที grining จากหูถึงหู พระเจ้ามีให้ฉันฉันสะสมและชะตากรรมของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกวันน่าจะเป็นวันปกติ วันที่ไม่ได้กลายเป็นพิเศษและไม่ซ้ำกันค่อนข้างจะทำวันที่น่าจดจำที่จะเขียนในหนังสือบันทึกความทรงจำของเรา เรารู้ว่าวันหรือช่วงเวลาเล็ก ๆ น้อย ๆ แสดงให้เห็นใบหน้าของพวกเขาขณะที่พวกเขาเขียนไว้ในชะตากรรมของเรา แต่ชะตากรรมที่เขียนโดยเรา ตัวผมเองทำหนึ่งในวันปกติของฉันเป็นคนหนึ่งที่น่าจดจำและ meomorable. หลังจากการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ในวันธรรมดาตัวผมเองทำให้วันพิเศษ หลังจากใช้ชีวิตอยู่ในชีวิตของฉันในก้นบึ้งของ hardwork ผมพบว่าตัวเองยืนอยู่บนเส้นทางของความสำเร็จลู วันพิเศษของฉันวันผลของฉันเมื่อฉันก็จะได้ยินเสียงประกาศของ hardwork มีผลของฉัน ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้, อาการชาที่เกิดขึ้นในร่างกายของฉัน ดูเหมือนทุกคนที่สองจะเป็นระยะเวลาที่สั้นของนิรันดร์ ความอดทนน่าเบื่อไม่สามารถนำมาใช้โดยทุกคน ความทรงจำของฉันบอกฉันว่าในปีก่อนหน้าของฉันได้ผ่านในการศึกษาตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ผมมั่นใจ ฉันได้รับประโยชน์ทั้งหมดจาก pedagogues ของฉันและผลของฉันแน่นอนจะนำมาให้ฉันข่าวดี ฉันได้รับในเดือนมีนาคมนักเรียนคนอื่น ๆ โดยเรียนกับ hardwork เพิ่มเติม ผมไม่เคยปิดประตูคอกม้าหลังจากที่ได้ยึดติดและทำทุกอย่างในเวลาที่ถูกต้องและการสั่งซื้อ ความคิดทั้งหมดเหล่านี้ได้ทำให้ผมมีความมั่นใจ ผมไม่เคยทุจริตหรือโกหกเพื่อการศึกษาของฉัน ผมได้ให้เวลากับทุกวิชาของฉันอย่างเท่าเทียมกัน ผมก็ครุ่นคิดในขณะนั้นและได้รับการอย่างต่อเนื่องคิดเกี่ยวกับตัวเองและที่ผ่านมาของฉัน. เราไม่สามารถไปที่ผ่านมาเพื่อให้เริ่มต้นที่ดี แต่ด้วยความช่วยเหลือของปัจจุบันเราสามารถทำให้ตอนจบที่น่ากลัว. ช่วงเวลาเล็กถูกทำให้ผมหมดความอดทน นานแค่ไหนก็จะใช้เวลาในการประกาศผลที่ฉันคิดว่า ความอดทนเป็นธรรมชาติของมนุษย์ทุกคน เราไม่สามารถเปิดหางจากมัน สำหรับเรามันคือทั้งหมดที่ป้าของเรา หนึ่งจะคิดว่าเป็นความโง่เขลาของความอดทนและความอดทนเป็นสิ่งที่จะต้องนำมาใช้ แต่ก็ cynisism ทั้งหมดเพราะมันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ ความอดทนเป็นสิ่งที่ดี แต่เป็นไปในทิศทางตรงข้ามกับที่หนึ่งที่มนุษย์ได้มีการกำหนดเท้าของเขา. ดีหลังจากที่รอคอยในช่วงเวลานานหลายเวลานั้นมาถึงตอนที่ผมกำลังยืนอยู่บนเวที grining จากหูถึงหู พระเจ้าทรงให้ฉันได้รับรางวัลและโชคชะตาของฉันของฉัน!
 

 

 

 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกวันเหมือนเป็นวันปกติ วันไม่ได้เป็นพิเศษและเป็นเอกลักษณ์ แต่มันทำให้วันที่น่าจดจำที่จะเขียนในหนังสือชีวประวัติเกี่ยวกับ . เรารู้ว่าวันหรือน้อยช่วงเวลาแสดงใบหน้าของพวกเขาเป็นพวกเขาจะถูกเขียนในโชคชะตา แต่โชคชะตาที่ถูกเขียนโดยเรา ผมทำอย่างใดอย่างหนึ่งของฉันโดยทั่วไปวันเข้าใจและ meomorable หนึ่ง รึเปล่า

หลังจากการต่อสู้ที่ดีในธรรมดาวันผมทำวันพิเศษ หลังจากใช้ชีวิตอยู่ในก้นบึ้งของ hardwork , ฉันพบตัวเองยืนอยู่บนเส้นทาง illuminous ของความสำเร็จ วันพิเศษของฉัน วันผลของฉัน เมื่อฉันได้ยินประกาศของ hardwork อวบอิ่มของฉัน ฉันนั่งบนเก้าอี้ ชาแพร่หลายในร่างกายของฉัน ทุกวินาทีที่ดูเหมือนเป็นชั่วขณะหนึ่งที่นิรันดร ความอดทนที่น่าเบื่อ ไม่รับใครความจําของฉันบอกฉันว่าปีก่อนหน้านี้ได้ผ่านการเรียนตั้งแต่เช้าจนพลบค่ำ ฉันยังมั่นใจ ฉันได้รับประโยชน์ทั้งหมดจาก pedagogues และผลของฉันจะทำให้ฉันมีข่าวที่ดี ผมถ่ายมีนาคมโดยเรียนกับนักเรียนคนอื่นหนักมากขึ้น ผมไม่เคยปิดประตูคอก หลังจากม้าถูกปิดและทำทุกอย่างในเวลาที่ถูกต้องและคำสั่งความคิดทั้งหมดเหล่านี้ทำให้ฉันมั่นใจ ผมไม่เคยโกหก หรือโกหกเพื่อการศึกษาของฉัน ผมได้ให้เวลากับวิชาของฉันอย่างเท่าเทียมกัน . ผมครุ่นคิดในขณะนั้นและมีอย่างต่อเนื่องคิดเกี่ยวกับตัวเองและอดีตของฉัน . . . . . .

เราไม่ไปเหรอ ที่ผ่านมา เพื่อให้มีการเริ่มต้นที่ดี แต่ด้วยความช่วยเหลือของในปัจจุบันเราสามารถสร้างตอนจบน่ากลัว รึเปล่า

กณิกนันต์ช่วงเวลากำลังร้อนรนมันจะใช้เวลานานเท่าไหร่ที่จะประกาศผล ผมคิด ความอดทนเป็นโดยธรรมชาติของมนุษย์ทุกคน พวกเราไม่สามารถหันหลังกลับได้ สำหรับเรา มันเป็นป้าของเรา หนึ่งจะคิดว่าความอดทนคือความโง่เขลาและความอดทนเป็นสิ่งที่ต้องนำมาใช้ แต่ทั้งหมดก็ cynisism เพราะมนุษย์คือธรรมชาติ ความอดทนเป็นสิ่งที่ดีแต่เป็นไปในทิศทางที่ตรงข้ามกับที่หนึ่งซึ่งมนุษย์ได้ตั้งเท้าของเขา รึเปล่า

ดี หลังจากรอของช่วงเวลาที่ยาวมาก เวลามาตอนที่ผมยืนอยู่บนเวที grining จากหูเพื่อหู พระเจ้าได้ประทานรางวัลของผม โชคชะตาของฉัน