How I wish I had taken the bus. But

How I wish I had taken the bus. But I was too cool for the bus. I remember how I wheedled the car out of Mom. "Special favor," I pleaded. "All the kids drive." When the 2:50 bell rang, I threw all my books in the locker. I was free until 8:40 tomorrow morning! I ran to the parking lot, excited at the thought of driving a car and being my own boss. Free!

It doesn’t matter how the accident happened. I was goofing off going too fast. Taking crazy chances. But I was enjoying my freedom and having fun. The last thing I remember, I was passing an old lady who seemed to be going awfully slowly. I heard the deafening crash and felt a terrible jolt. Glass and steel flew everywhere. My whole body seemed to be turning inside out. I heard myself scream.

Suddenly it was quiet. A police officer was standing over me. There was a doctor, and my body was mangled. I was saturated with blood. Pieces of jagged glass were sticking out all over. Strange that I couldn’t feel anything.

Hey, don’t pull that sheet over my head! I can’t be dead. I’m only 17. I’ve got a date tonight. I’m supposed to grow up and have a wonderful life. I haven’t even lived yet, I can’t be dead.

Later I was placed in a drawer. My folks had to identify me. Why did they have to see me like this? Why did my mother have to face the most terrible ordeal of her life? Why did Dad suddenly look like an old man? He told the man in charge, "Yes, that is my child."

The funeral was a weird experience. All my relatives and friends walked toward the casket. They passed by, one by one, and looked at me with the saddest eyes. Some of the boys were crying. A few of the girls touched my hand and sobbed as they walked away.

I wish someone could wake me up and get me out of this casket! My mom and dad are so broken up. My grandparents are so racked with grief that they can barely walk. My brothers and sisters stare ahead like zombies, and move like robots. No one can believe that this happened to me.

Please don’t bury me! I have lots of living to do! I want to run and jump again. I want to laugh and sing. Please don’t put me in the ground. I promise if you give me one more chance, I’ll be the most careful driver in the whole world!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันหวังว่าฉันได้นำรถบัส แต่ผมก็เย็นเกินไปสำหรับรถบัส ผมจำได้ว่าผม wheedled รถออกจากแม่ "ของที่ระลึกพิเศษ" ผมอ้อนวอน "เด็กทุกคนไดรฟ์." เมื่อระฆัง 02:50 รังฉันโยนหนังสือของฉันทั้งหมดในล็อกเกอร์ ฉันเป็นอิสระจนถึงเช้า 08:40 วันพรุ่งนี้ ฉันวิ่งไปที่ลานจอดรถตื่นเต้นที่คิดว่าการขับรถและเป็นเจ้านายของตัวเอง ฟรี! มันไม่สำคัญว่าอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น ฉันถูกก่อกวนออกไปอย่างรวดเร็วเกินไป การมีโอกาสบ้า แต่ผมกำลังมีความสุขเสรีภาพและมีความสนุกสนานของฉัน สิ่งสุดท้ายที่ผมจำได้ว่าผมได้ผ่านหญิงชราที่ดูเหมือนจะเป็นไปอย่างช้า ๆ ชะมัด ผมได้ยินความผิดพลาดอึกทึกและรู้สึกเขย่าสาหัส แก้วและเหล็กบินได้ทุกที่ ร่างกายของฉันดูเหมือนจะหันด้านในออก ผมได้ยินเสียงกรีดร้องของตัวเอง. ทันใดนั้นมันเป็นที่เงียบสงบ เจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังยืนอยู่เหนือฉัน มีแพทย์เป็นและร่างกายของฉันถูก mangled ผมก็เปี่ยมไปด้วยเลือด ชิ้นส่วนของกระจกขรุขระถูกยื่นออกมาจากทั่วทุกมุม แปลกที่ผมไม่สามารถรู้สึกอะไร. เฮ้ไม่ดึงแผ่นที่เหนือหัวของฉัน! ฉันไม่สามารถจะตาย ฉันก็แค่ 17 ฉันมีวันคืนนี้ ฉันควรที่จะเติบโตขึ้นและมีชีวิตที่ยอดเยี่ยม ฉันไม่ได้มีชีวิตอยู่แม้ยังฉันไม่สามารถจะตาย. ต่อมาผมถูกวางไว้ในลิ้นชัก คนของฉันมีการระบุฉัน พวกเขาไม่ได้เห็นผมเป็นแบบนี้ทำไม? ทำไมแม่ของฉันต้องเผชิญกับความเจ็บปวดที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอ? พ่อทำไมจู่ ๆ ก็มีลักษณะเหมือนคนเก่าหรือไม่ เขาบอกว่าคนที่อยู่ในค่าใช้จ่าย "ใช่ว่าเป็นลูกของฉัน." ศพเป็นประสบการณ์ที่แปลก ญาติและเพื่อนของฉันเดินไปยังโลงศพ พวกเขาเดินผ่านไปหนึ่งโดยหนึ่งและมองที่ผมด้วยสายตาที่เศร้าที่สุด บางส่วนของเด็กร้องไห้ ไม่กี่ของสาว ๆ ได้สัมผัสมือของฉันและร้องไห้ขณะที่พวกเขาเดินออกไป. ฉันต้องการใครสักคนที่จะปลุกฉันขึ้นและได้รับฉันออกจากโลงศพนี้! พ่อแม่ของฉันจะแตกดังนั้น ปู่ย่าตายายของฉันจะพยายามเพื่อให้มีความโศกเศร้าที่พวกเขาแทบจะไม่สามารถเดิน พี่ชายและน้องสาวของฉันจ้องมองไปข้างหน้าเหมือนซอมบี้และย้ายเช่นหุ่นยนต์ ไม่มีใครสามารถเชื่อว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นกับฉัน. กรุณาอย่าฝังฉัน! ฉันมีชีวิตอยู่จำนวนมากจะทำ! ผมต้องการที่จะทำงานและกระโดดอีกครั้ง ฉันต้องการที่จะหัวเราะและร้องเพลง กรุณาอย่าทำให้ฉันอยู่ในพื้นดิน ผมสัญญาว่าถ้าคุณให้ฉันหนึ่งโอกาสที่มากขึ้นผมจะเป็นคนขับรถอย่างระมัดระวังมากที่สุดในโลกทั้งโลก!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันหวังว่าฉันได้ยึดรถเมล์ แต่ฉันก็เย็นเกินไปสำหรับรถบัส ผมจำได้ว่า ผม wheedled รถของแม่ " กรณีพิเศษ " วิงวอน " เด็กๆขับ " ตอนที่ 2 : 50 ระฆังดังขึ้น ผมโยนหนังสือของฉันทั้งหมดในล็อคเกอร์ ผมเป็นอิสระจนกว่า 8 : 40 เช้าพรุ่งนี้ ! ฉันวิ่งไปที่ลานจอดรถ ตื่นเต้น เมื่อคิดว่าการขับรถและเป็นเจ้านายของตัวเอง ฟรี !

มันไม่สำคัญหรอกว่า เกิดอุบัติเหตุ ผมเฟอะฟะออกไปเร็วมาก โอกาสพาบ้า แต่ผมก็มีความสุข และสนุก สิ่งสุดท้ายที่ผมจำได้ ผมเคยผ่านหญิงชราที่ดูเหมือนจะเป็นตัวอย่างช้าๆ ฉันได้ยินเสียงอึกทึก ความผิดพลาด และรู้สึกช็อคน่ากลัว แก้วและเหล็กบินได้ทุกที่ ร่างกายของฉันดูเหมือนจะเปิดภายในออก ผมได้ยินเสียงตัวเองกรีดร้อง

จู่ๆมันก็เงียบ ตำรวจยืนอยู่เหนือชั้น มีหมอ และร่างกายของฉันถูกทำลาย ผมอิ่มตัวกับเลือด ชิ้นส่วนของแก้วที่ถูกยื่นออกมามากกว่า แปลกที่ไม่รู้สึกอะไรเลย

อย่าดึงแผ่นบนหัวของฉัน ! ฉันยังตายไม่ได้ ผมแค่ 17 คืนนี้ฉันมีนัด ฉันควรที่จะเติบโตขึ้นและมีชีวิตที่วิเศษผมยังไม่ได้อยู่เลย ผมยังตายไม่ได้

ต่อมาฉันถูกวางไว้ในลิ้นชัก พ่อแม่ต้องระบุชั้น ทำไมเขาต้องมองฉันแบบนี้ ทำไมแม่ต้องเผชิญกับความทุกข์ทรมานแสนสาหัสที่สุดในชีวิตของเธอ ทำไมพ่อก็เหมือนคนแก่ ? เขาบอกให้เขารับผิดชอบ " ครับ นั่นคือลูกของฉัน "

งานศพเป็นแปลก ประสบการณ์ญาติๆ และเพื่อนๆทุกคน เดินตรงไปยังโลงศพ พวกเขาผ่าน หนึ่งโดยหนึ่ง และมองฉันด้วยสายตาที่เศร้าที่สุด . บางส่วนของเด็กกำลังร้องไห้ บางของหญิงสาวจับมือของฉันและร้องไห้ขณะที่พวกเขาเดิน

ฉันต้องการคนที่สามารถปลุกฉันและพาฉันออกไปจากกล่องนี่ ! พ่อและแม่ของฉันก็แตก ปู่ย่าตายายของผมก็คิดหนักกับความโศกเศร้าที่พวกเขาแทบจะไม่สามารถเดินได้น้องชายและน้องสาวจ้องหน้าเหมือนซอมบี้ และเคลื่อนไหวเหมือนหุ่นยนต์ ไม่มีใครเชื่อว่า นี้เกิดขึ้นกับผม

อย่าฝังฉัน ! ฉันมีจำนวนมากของชีวิต ! ! ! ผมต้องการที่จะวิ่งและกระโดดอีกครั้ง ฉันอยากจะหัวเราะและร้องเพลง โปรดอย่าวางฉันลงบนพื้น ฉันสัญญาถ้าคุณให้โอกาสผมอีกสักครั้ง ผมจะขับระวังมากที่สุดในโลก !