The Great Wall of China is a barrie

The Great Wall of China is a barrier fortification in northern China running west-to-east 13,171 miles (21,196 km) from the Jiayuguan Pass (in the west) to the Hushan Mountains in Liaoning Province in the east, ending at the Bohai Gulf. It crosses eleven provinces/municipalities (or ten, according to some authorities) and two autonomous regions (Inner Mongolia and Ningxia). Construction of the wall began in the Qin Dynasty (221-206 BCE) under the First Emperor Shi Huangti and continued over hundreds of years throughout many different dynasties. The Great Wall in the present day is almost completely the work of the Ming Dynasty (1368-1664 CE) who added the distinctive watchtowers and expanded the length and width of the wall. The now-famous national monument fell into decay following the Ming Dynasty, when the Qing Dynasty (1644-1912 CE) took power and expanded the border of China northwards, making the wall obsolete. Restoration and preservation efforts only seriously began in the 1980's CE, and the wall was declared a UNESCO World Heritage Site in 1987 CE.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำแพงเมืองจีนได้ระบบป้อมปราการกำแพงในภาคเหนือของจีนเรียกตะวันตกตะวันออก 13,171 ไมล์ (21,196 กิโลเมตร) จากผ่านท่อง (ในทิศตะวันตก) ภูเขา Hushan Liaoning จังหวัดในภาคตะวันออก สิ้นสุดที่อ่าวโปไห่ ข้ามจังหวัด 11 อำเภอ (หรือสิบ ตามบางหน่วยงาน) และภูมิภาคปกครองตนเองสอง (มองโกเลียและนิงเซีย) ก่อสร้างผนังเริ่มต้นในราชวงศ์ฉิน (221-206 ปีก่อนคริสต์ศักราช) ภายใต้ชิ Huangti แรกของจักรพรรดิ และต่อเนื่องกว่า ร้อยปีทั้งราชวงศ์ต่าง ๆ มากมาย กำแพงในปัจจุบันเกือบทั้งหมดเป็นงานของราชวงศ์หมิง (ค.ศ. 1368-1664 CE) ที่เพิ่ม watchtowers โดดเด่น และขยายความยาวและความกว้างของผนัง อนุสรณ์สถานแห่งชาติมีชื่อเสียงตอนนี้ตกเป็นผุต่อราชวงศ์หมิง เมื่อราชวงศ์ชิง (1644-ซาวน่า CE) อำนาจ และขยายเส้นขอบของจีน northwards ทำผนังที่ล้าสมัย ฟื้นฟูและอนุรักษ์อย่างจริงจังเท่านั้นเริ่มขึ้นในปี 1980 CE และกำแพงถูกประกาศยูเนสโกมรดกโลกในปี 1987 CE

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กำแพงเมืองจีนเป็นป้อมปราการอุปสรรคในการทำงานภาคเหนือของจีนทางทิศตะวันตกไปตะวันออก 13,171 ไมล์ (21,196 กิโลเมตร) จาก Jiayuguan ผ่าน (ทิศตะวันตก) ไปยังเทือกเขา Hushan ในมณฑลเหลียวหนิงอยู่ทางทิศตะวันออกสิ้นสุดที่อ่าว Bohai สิบเอ็ดมันข้ามจังหวัด / เทศบาล (หรือสิบตามที่เจ้าหน้าที่บางส่วน) และสองเขตปกครองตนเอง (มองโกเลียในหนิงเซี่ย) การก่อสร้างผนังเริ่มต้นขึ้นในสมัย​​ราชวงศ์ฉิน (221-206 คริสตศักราช) ภายใต้จักรพรรดิชิ Huangti แรกและต่อเนื่องในช่วงหลายร้อยปีตลอดราชวงศ์ที่แตกต่างกัน กำแพงในปัจจุบันที่เกือบจะสมบูรณ์การทำงานของราชวงศ์หมิง (1368-1664 ซีอี) ที่เพิ่ม watchtowers ที่โดดเด่นและขยายความยาวและความกว้างของผนัง ในขณะนี้ที่มีชื่อเสียงอนุสาวรีย์แห่งชาติลดลงในการสลายต่อไปราชวงศ์หมิงเมื่อราชวงศ์ชิง (1644-1912 ซีอี) เข้ามากุมอำนาจและขยายพรมแดนทางเหนือของประเทศจีนทำให้ผนังล้าสมัย ฟื้นฟูและพยายามรักษาจะเริ่มอย่างจริงจังในปี 1980 ซีอีและผนังได้รับการประกาศให้เป็นมรดกโลกในปี 1987 ซีอี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กำแพงเมืองจีนเป็นกำแพงป้อมปราการในภาคเหนือของจีนทางตะวันตกไปตะวันออก 13171 ไมล์ ( 21196 km ) จากผ่านค้นหา ( ตะวันตก ) เพื่อ HUSHAN ภูเขาในจังหวัด Liaoning ในตะวันออกสิ้นสุดที่อ่าวโป๋ไห่ . มันตัด 11 จังหวัด / เทศบาล ( หรือสิบตามบางหน่วยงาน ) และ 2 เขตปกครองตนเอง ( มองโกเลียใน และเขตปกครองตนเองหนิงเซี่ยหุย )การก่อสร้างกำแพงเริ่มขึ้นในราชวงศ์ฉิน ( 221-206 BCE ) ภายใต้จักรพรรดิแรกซือ huangti และต่อเนื่องกว่าร้อยปี ตลอดราชวงศ์ต่าง ๆ มากมาย กำแพงเมืองจีนในปัจจุบันเกือบสมบูรณ์การทำงานของราชวงศ์หมิง ( 1368-1664 CE ) ใครเป็น watchtowers โดดเด่นและขยาย ความยาวและความกว้างของกำแพงที่มีชื่อเสียงในขณะนี้ อนุสาวรีย์แห่งชาติก้มลงผุต่อราชวงศ์หมิงเมื่อราชวงศ์ชิง ( 1644-1912 CE ) ยึดอำนาจ และขยายพรมแดนของจีนไปทางเหนือ ทำให้ผนังที่ล้าสมัย การฟื้นฟูและความพยายามรักษาเพียงอย่างจริงจังเริ่มขึ้นในช่วงปี 1980 CE , และผนังถูกประกาศให้เป็นมรดกโลกในปี 1987 CE