While the term “sustainability” and

While the term “sustainability” and the values it implies have gone mainstream, global atmospheric concentrations of carbon dioxide yet continue to rise, as do per-capita consumptions rates in developed and developing counties. “Consumer cultures” in places like the U.S. apparently die hard. Meanwhile, a warming planet dissolves ecosystems and life-sustaining natural cycles and resources like sugar cubes in a pressurized teapot.
Dr. Paul Ehrlich of Stanford University and colleagues both at the University and representing the Nature Conservancy in Seattle, Washington, imparted wise words and inconvenient truths alike on the state of our planet in a recent Nature article published in a June 2012 issue dedicated to the Rio Earth summit and “second chances” for Earth. Citing the words of U.N. Secretary General Ban Ki-Moon, the article started out thus: “… We believed in consumption with consequences. Those days are gone… Over time, that model is a recipe for national disaster. It is a global suicide pact.”
Agricultural soils are being destroyed in a tenth of the time that it took to form them. Water in aquifers is being pumped out much faster that it is being recharged. The animals, plants and other organisms that run our life support systems for us are being destroyed at unprecedented rates, in what is essentially the sixth large extinction in 65 million years.
I interviewed Dr. Ehrlich for this article on the paradox of sustainability.
“You can’t negotiate with the environment,” Ehrlich said. “A standard footprint analysis shows that if you want to be sustainable with the kind of civilization we have now – that is with seven billion people, about a billion of them hungry and about another two billion living more or less in misery – you have to have one and a half Earths.”
According to Ehrlich, humans are not living on the interest from Earth’s natural capital, but rather on the capital itself. We can’t change the physics of climate and the laws of nature, he points out, but we can change our social and economic systems.
“Climate change may very well not be the worst of the problems we are facing,” Ehrlich said. “There is no significant dispute in the scientific community that the climate is changing, that humanity is playing a very large role in that change, and that it threatens to destroy our civilization. But on the other hand, the toxic chemicals that we are distributing from pole to pole may turn out to be a worse problem, as could be the epidemiological environment, which grows worse and worse as our population grows and we get more and more immune compromised. And the resource wars that we are already involved in could easily escalate.”
Ehrlich and his colleagues at Stanford University and beyond have offered up their own vision of a sustainable future and how to get there. They propose an interwoven web of goals including population rescaling, social equity across gender, and buffering against global shock waves through resilience and natural capital planning. According to Ehrlich, the currently limited reach of sustainability is just as much a problem of governance as it is a problem of environmental and technological constraints.
“The destruction of agricultural, water, and ecosystem resources – these things are well known in the scientific community,” Ehrlich said. “But if you followed the debates among the seven dwarfs running for the Republican nomination for President, no single serious problem here was even mentioned in those debates. That is why we need dramatic social change. The scientific community knows what sorts of things we ought to be doing to solve these problems, but we aren’t doing any of them.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่คำว่า "ความยั่งยืน" และค่านั้นหมายถึง ได้ไปจอแจ โลกบรรยากาศความเข้มข้นของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ยังยังคงเพิ่มขึ้น ทำต่อเศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึงราคาปริมาณการใช้ในประเทศพัฒนา และกำลังพัฒนา "ผู้บริโภควัฒนธรรม" ในสถานที่เช่นสหรัฐอเมริกาเห็นได้ชัดว่าตายยาก ในขณะเดียวกัน โลกร้อนละลายระบบนิเวศ และวงจรธรรมชาติที่ประคับประคองชีวิตและทรัพยากรเช่นน้ำตาลลูกบาศก์ในกาน้ำชาทางหนีดร. Paul Ehrlich มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดและผู้ร่วมงานทั้ง ที่มหาวิทยาลัยและแสดง Conservancy ธรรมชาติในซีแอตเทิล วอชิงตัน imparted คำปัญญาและสัจธรรมเหมือนสภาพของดาวเคราะห์ของเราในบทธรรมชาติเผยแพร่ในฉบับ 2555 มิถุนายนเฉพาะการประชุมสุดยอดโลกริโอและ "โอกาสที่สอง" สำหรับดินไม่สะดวก อ้างถึงคำพูดของ U.N. เลขานุการทั่วไปบ้านกี่มูน บทความเริ่มออกดัง: "... เราเชื่อในการบริโภคกับผลกระทบ วันเหล่านั้นจะหายไป... ช่วงเวลา รูปแบบที่เป็นสูตรสำหรับภัยพิบัติแห่งชาติ มันเป็นสนธิสัญญาฆ่าตัวตายโลก"ดินเนื้อปูนเกษตรจะถูกทำลายในสิบของเวลาที่ใช้ไปนั้น น้ำใน aquifers จะถูกสูบออกมากเร็วว่า มันจะเป็น recharged สัตว์ พืช และสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่เรียกใช้ระบบสนับสนุนชีวิตของเราเราจะถูกทำลายในประวัติการณ์ราคา ในหลักการหกใหญ่ดับใน 65 ล้านปีผมสัมภาษณ์ดร. Ehrlich สำหรับบทความนี้ในแบบ paradox อย่างยั่งยืน"คุณไม่สามารถเชื่อมต่อกับสิ่งแวดล้อม Ehrlich กล่าว "การวิเคราะห์มาตรฐานแสดงถ้าคุณต้องการให้ยั่งยืน ด้วยชนิดของอารยธรรมที่เรามีตอนนี้ – ที่เป็นเจ็ดพันล้านคน เกี่ยวกับพันล้านของพวกเขาหิว และอีกสองพันล้านมากน้อยอยู่ในความทุกข์ยาก – คุณมีหนึ่งครึ่งอักษรของโลก"ตาม Ehrlich มนุษย์จะไม่พักอาศัยดอกเบี้ยจากทุนทางธรรมชาติของโลก แต่ค่อนข้าง ในเมืองหลวงเอง เราไม่สามารถเปลี่ยนสาขาฟิสิกส์ของสภาพภูมิอากาศและกฎของธรรมชาติ เขาชี้ให้เห็น แต่เราสามารถเปลี่ยนแปลงระบบสังคม และเศรษฐกิจของเราEhrlich กล่าวว่า "การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศดีไม่ร้ายของเรากำลังเผชิญกับปัญหา "ไม่มีข้อโต้แย้งที่สำคัญในชุมชนวิทยาศาสตร์ที่สภาพภูมิอากาศมีการเปลี่ยนแปลง ที่มนุษยชาติกำลังเล่นบทบาทมากในการเปลี่ยนแปลง และ ที่มันข่มขู่ทำลายอารยธรรมของเรา แต่ในทางกลับกัน สารเคมีที่เป็นพิษที่เรากำลังกระจายจากขั้วขั้วอาจเปิดออกเป็นปัญหาเลวร้ายยิ่ง เป็นอาจเป็นสิ่งแวดล้อมความ ซึ่งเติบโตแย่ลงและแย่ลงขยายประชากรของเรา และเราได้รับเพิ่มเติม และทำลายภูมิคุ้มกันเพิ่มมากขึ้น และสงครามทรัพยากรที่เรามีอยู่แล้วในสามารถเลื่อนระดับได้อย่างง่ายดาย"Ehrlich และเพื่อนร่วมงานของเขา ที่ มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด และนอกเหนือจากได้นำเสนอวิสัยทัศน์ของตนเองอย่างยั่งยืนในอนาคตและการเดินขึ้น พวกเขาเสนอเว็บการกรองของเป้าหมายรวมทั้งประชากร rescaling สังคมหุ้นข้ามเพศ และบัฟเฟอร์กับคลื่นช็อกโลกผ่านความยืดหยุ่นและการวางแผนทุนธรรมชาติ ตาม Ehrlich ชจำกัดปัจจุบันอย่างยั่งยืนเป็นเพียงมากปัญหาการปกครองมันเป็นปัญหาของข้อจำกัดด้านสิ่งแวดล้อม และเทคโนโลยี"ทำลายเกษตร น้ำ และทรัพยากรระบบนิเวศสิ่งเหล่านี้จะรู้จักกันดีในชุมชนวิทยาศาสตร์, " Ehrlich กล่าว "แต่ถ้าคุณตามดำเนินในหมู่คนแคระทั้งเจ็ดที่เรียกใช้สำหรับสรรหาพลสำหรับประธาน ไม่เดียวผิดนี่ยังได้กล่าวถึงในการเจรจาดังกล่าว นั่นคือเหตุผลที่เราต้องการเปลี่ยนแปลงทางสังคม ชุมชนวิทยาศาสตร์รู้ว่าเรียงลำดับของสิ่งที่เราควรจะทำเพื่อแก้ปัญหาเหล่านี้ แต่เราไม่ได้ทำของพวกเขา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่คำว่า " ยั่งยืน " และค่านิยมจึงได้ไปร่วม ซึ่งบรรยากาศความเข้มข้นของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่ยังเพิ่มสูงขึ้น เช่น อัตราการบริโภคต่อหัวในการพัฒนา และการพัฒนาประเทศ " วัฒนธรรม " ของผู้บริโภคในสถานที่เช่นสหรัฐอเมริกา เห็นได้ชัดว่าตายยาก ในขณะเดียวกันโลกร้อนขึ้นละลายระบบนิเวศและชีวิตธรรมชาติและทรัพยากรอย่างยั่งยืนและน้ำตาลก้อนในหม้อความดัน
ดร. พอล แอร์ลิชของมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด และเพื่อนร่วมงานทั้งในมหาวิทยาลัยและเป็นตัวแทนอนุรักษ์ธรรมชาติในซีแอตเทิล , วอชิงตันเพิ่มคำปรีชาญาณและความจริงไม่สะดวกเหมือนกันในสถานะของดาวเคราะห์ของเราในบทความธรรมชาติล่าสุดตีพิมพ์ในมิถุนายน 2012 ปัญหาทุ่มเทเพื่อการประชุมสุดยอดริโอโลกและ " โอกาสที่สองของโลก อ้างถึงคำพูดของเลขาธิการสหประชาชาติ บัน คี มุน บทความ เริ่มออก จึง : " . . . . . . . เราเชื่อในการใช้กับผล วันเหล่านั้นจะหายไป . . . . . . . ตลอดเวลาแบบที่เป็นสูตรสำหรับภัยพิบัติแห่งชาติ มันเป็นข้อตกลงการฆ่าตัวตายทั่วโลก . "
เกษตรดินถูกทำลายในสิบของเวลาที่มันเอารูปเหล่านั้น น้ำในชั้นหินอุ้มน้ำถูกสูบออกได้เร็วขึ้นมากที่จะมีการชาร์จ . สัตว์ , พืชและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆที่ใช้ระบบสนับสนุนชีวิตของเรา เราถูกทำลายในอัตราที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในสิ่งที่เป็นหลักที่หกใหญ่การสูญพันธุ์ใน 65 ล้านปี .
ผมสัมภาษณ์ ดร. ลิช สำหรับบทความนี้เกี่ยวกับความขัดแย้งของความยั่งยืน .
" คุณไม่สามารถเจรจากับสิ่งแวดล้อม " ลิช กล่าว " การวิเคราะห์รอยมาตรฐาน พบว่า ถ้าคุณต้องการที่จะเป็นอย่างยั่งยืน ด้วยชนิดของอารยธรรมตอนนี้เรามี–ที่มีเจ็ดพันล้านคนประมาณพันล้านของพวกเขาหิว และอีก 2 พันล้านอาศัยอยู่มากหรือน้อยในความทุกข์ยาก และคุณต้องมีอย่างใดอย่างหนึ่งและครึ่งโลก "
ตามแน่นอน มนุษย์ไม่ได้อยู่ในความสนใจจากทุนธรรมชาติของโลก แต่ในเมืองหลวงนั่นเอง เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงฟิสิกส์ของบรรยากาศ และกฎของธรรมชาติ เขาจุดออก แต่เราสามารถเปลี่ยนระบบสังคมและเศรษฐกิจของเรา .
" การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศอาจจะดีมากไม่ เลวร้ายที่สุดของปัญหาที่เราเผชิญ " ลิช กล่าว " ไม่พบข้อพิพาทในชุมชนวิทยาศาสตร์ที่สภาพอากาศมีการเปลี่ยนแปลง ที่มนุษยชาติจะมีบทบาทใหญ่มากในที่การเปลี่ยนแปลง และมันกำลังจะทำลายอารยธรรมของเรา แต่ในมืออื่น ๆสารเคมีที่เป็นพิษที่เราจะกระจายจากเสาถึงเสา อาจจะกลายเป็นปัญหารุนแรง เช่นอาจจะเป็นสิ่งแวดล้อมระบาดวิทยาซึ่งเติบโตแย่ลงและแย่ลงเป็นประชากรของเราเติบโต และเราได้รับมากขึ้นและภูมิคุ้มกันอ่อนแอลง และทรัพยากรที่เกี่ยวข้องในสงครามเราสามารถเพิ่ม "
.ลิช และเพื่อนร่วมงานของเขาที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดและเกินได้เสนอขึ้นวิสัยทัศน์ของตัวเองของอนาคตที่ยั่งยืนและวิธีการที่จะได้มี พวกเขาเสนอผสมผสานกัน เว็บเป้าหมายรวมทั้ง rescaling ประชากร สังคม ความเสมอภาคระหว่างเพศ และบัฟเฟอร์กับคลื่นช็อกโลกผ่านความยืดหยุ่นและการวางแผนทุนธรรมชาติ ตามไปแน่นอนปัจจุบัน จำกัด ถึงความยั่งยืนก็มากปัญหาธรรมาภิบาลเป็นปัญหาข้อจำกัดด้านสิ่งแวดล้อมและเทคโนโลยี .
" ทำลายการเกษตร น้ำ และทรัพยากร ระบบนิเวศ และสิ่งเหล่านี้จะรู้จักกันดีในชุมชนวิทยาศาสตร์ " ลิช กล่าว" แต่ถ้าคุณได้ติดตามการอภิปรายของคนแคระทั้งเจ็ดวิ่งเพื่อเสนอประธานพรรคเดียวไม่มีปัญหาที่นี่ถูกกล่าวถึงในการอภิปรายนั้น นั่นคือเหตุผลที่เราต้องการอย่างมากการเปลี่ยนแปลงทางสังคม ชุมชนวิทยาศาสตร์รู้สิ่งที่ประเภทของสิ่งที่เราควรจะทำ เพื่อแก้ปัญหาเหล่านี้ แต่เราไม่ทำใด ๆของพวกเขา "
.