Garlic Garlic (Allium sativum) and

Garlic
Garlic (Allium sativum) and onion (Allium cepa) are two species widely used for flavoring foods and in folk medicine. Onion, though not strictly an herb, is pre¬sented for comparison as it is used in flavoring food, albeit in large amounts. Both these species of Allium are rich in sulfur-containing compounds that are products of the transformation of S-alk(en)yl-l-cysteine sulfoxides (ACSOs) by the enzyme alliinase and subsequent reac¬tions. The ACSOs detected in intact onion are S-1-prope¬nyl-l-cysteine sulfoxide (1-PeCSO), S-methyl-l-cysteine sulfoxide (MCSO), and S-propyl-l-cysteine sulfoxide. S-2-Propenyl-l-cysteine sulfoxide (2-PeCSO) is the pre¬dominant ACSO in garlic, with smaller amounts of MCSO, 1-PeCSO and S-Ethyl-l-cysteine sulfoxide [32]. In intact Allium tissues, ACSOs are located in the cyto¬sol, where they are protected from lysis by alliinase stored in vacuoles. Enzyme and substrates react rap¬idly upon disruption of the tissue, and the sulfoxides are converted into thiosulfinates, such as allicin [33]. These thiosulfinates and their derivatives were found experimentally to have a wide variety of potential thera¬peutic effects [32,34,35], including antioxidant and anti-inflammatory activities. Onion and garlic are rich also in phenolic compounds (Table 9.1), and onions are among the most important dietary sources of flavonoids. The main flavonoids in onions are quercetin, kaempferol, myricetin, cyanidin, peonidin, and taxifolin and their derivatives [36]. The main phenolic compounds of garlic are phenolic acids, in particular, caffeic, vanillic, p-hydroxybenzoic, and p-coumaric acids [37]. More¬over, garlic and onion are able to uptake and accumu¬late selenium from the soil readily, and use it for the biosynthesis of selenocysteine, an amino acid required for the synthesis of seleno-proteins, including the anti¬oxidant enzymes glutathione peroxidase, thioredoxin reductase and iodothyronine deiodinases. Many stud¬ies have reported the role of Allium species in the pre¬vention and treatment of several human pathologies, including diabetes [38–41], metabolic syndrome [42], and cardiovascular disease [35,43]. An in vitro anti-glycant activity has been found both in garlic and onion [44]. Moreover, both garlic and onion have been shown to have hypoglycemic effects in different ani¬mal models and in limited human trials [13,40,45,46]. However, recently, a meta-analysis of their anti-diabetic effect in experimental diabetic rats has shown that onion extracts and single components of both species (S-allyl¬cysteine sulfoxide, S-methylcysteine sulfoxide, and dial¬lyl trisulfide) have significant positive effects on blood glucose concentration and body weight, while garlic has no significant anti-diabetic effects [39].

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระเทียมกระเทียม (Allium sativum) และหัวหอม (Allium cepa) เป็นสองสายพันธุ์ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับอาหารและเครื่องปรุงในการแพทย์พื้นบ้าน
หัวหอม แต่ไม่เคร่งครัดสมุนไพรเป็นpre¬sentedสำหรับการเปรียบเทียบตามที่มีการใช้ในอาหารรสแม้ว่าในปริมาณมาก ทั้งสองชนิดนี้ของ Allium ที่อุดมไปด้วยกำมะถันที่มีสารที่เป็นผลิตภัณฑ์ของการเปลี่ยนแปลงของ S-alk นี้ (en) YL-l-cysteine ​​sulfoxides (ACSOs) โดย alliinase เอนไซม์และreac¬tionsที่ตามมา ACSOs ตรวจพบในหัวหอมเหมือนเดิมมี S-1-prope¬nyl-l-cysteine ​​sulfoxide (1 PeCSO), S-methyl-l-cysteine ​​sulfoxide (MCSO) และ S-โพรพิ-l-cysteine ​​sulfoxide S-2-Propenyl-l-cysteine ​​sulfoxide (2 PeCSO) เป็นpre¬dominant ACSO ในกระเทียมมีขนาดเล็กจำนวนมาก MCSO, 1 PeCSO และ S-Ethyl-l-cysteine ​​sulfoxide [32] ในเนื้อเยื่อ Allium เหมือนเดิม ACSOs อยู่ในcyto¬solที่พวกเขาได้รับการคุ้มครองจากการสลายโดย alliinase เก็บไว้ในแวคิวโอล เอนไซม์และพื้นผิวตอบสนองrap¬idlyเมื่อการหยุดชะงักของเนื้อเยื่อและ sulfoxides แปลงค่าเป็น thiosulfinates เช่นอัลลิซิ [33] เหล่านี้ thiosulfinates และอนุพันธ์ของพวกเขาถูกพบในการทดลองมีความหลากหลายของผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นthera¬peutic [32,34,35] รวมทั้งสารต้านอนุมูลอิสระและกิจกรรมต้านการอักเสบ หัวหอมและกระเทียมที่อุดมไปด้วยยังอยู่ในสารประกอบฟีนอ (ตารางที่ 9.1) และหัวหอมเป็นหนึ่งในแหล่งอาหารที่สำคัญที่สุดของ flavonoids flavonoids หลักในหัวหอมมีสาร quercetin, เฟอรอล, myricetin, cyanidin, peonidin และ taxifolin และอนุพันธ์ของพวกเขา [36] สารประกอบฟีนอลที่สำคัญของกระเทียมที่มีกรดฟีนอลโดยเฉพาะอย่างยิ่ง caffeic, vanillic, p-hydroxybenzoic และกรดพี coumaric [37] More¬over, กระเทียมและหัวหอมสามารถที่จะดูดซึมและซีลีเนียมจากaccumu¬lateดินได้อย่างง่ายดายและใช้สำหรับการสังเคราะห์ของ selenocysteine ​​ซึ่งเป็นกรดอะมิโนที่จำเป็นสำหรับการสังเคราะห์โปรตีน seleno รวมทั้งanti¬oxidant peroxidase เอนไซม์กลูตาไธโอน , reductase Thioredoxin และ iodothyronine deiodinases stud¬iesหลายคนได้รายงานบทบาทของสปีชีส์ Allium ในpre¬ventionและการรักษาโรคของมนุษย์หลายแห่งรวมถึงโรคเบาหวาน [38-41] ภาวะ metabolic syndrome [42], และโรคหลอดเลือดหัวใจ [35,43] ในหลอดทดลองกิจกรรมการต้าน glycant ได้พบทั้งในกระเทียมและหัวหอม [44] นอกจากนี้ทั้งกระเทียมและหัวหอมได้รับการแสดงที่จะมีผลลดระดับน้ำตาลในรูปแบบที่แตกต่างกันและani¬mal จำกัด ในการทดลองในมนุษย์ [13,40,45,46] อย่างไรก็ตามเมื่อเร็ว ๆ นี้ meta-analysis ผลป้องกันโรคเบาหวานในหนูเบาหวานการทดลองแสดงให้เห็นว่าสารสกัดจากหัวหอมและชิ้นส่วนเดียวของทั้งสองชนิด (S-allyl¬cysteine ​​sulfoxide S-methylcysteine ​​sulfoxide และdial¬lyl trisulfide) มีนัยสำคัญ ผลในเชิงบวกกับความเข้มข้นของน้ำตาลในเลือดและน้ำหนักของร่างกายในขณะที่กระเทียมมีผลป้องกันโรคเบาหวานอย่างมีนัยสำคัญ [39]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กระเทียมกระเทียม
( เลี่ยม sativum ) และหัวหอม ( หอมหัวใหญ่ ) สองชนิดที่ใช้กันอย่างแพร่หลายเพื่อชูรสอาหาร และการแพทย์พื้นบ้าน หอม แต่ไม่เคร่งครัด สมุนไพร คือก่อน¬ sented เปรียบเทียบมันเป็นที่ใช้ในการปรุงแต่งกลิ่นอาหาร แต่ในปริมาณมากทั้งสองเหล่านี้ชนิดของเลียมที่อุดมไปด้วย sulfur-containing สารประกอบที่เป็นผลิตภัณฑ์ของการเปลี่ยนแปลงของ s-alk ( en ) yl-l-cysteine ซัลโฟไซด์ ( acsos ) โดยเอนไซม์ เนส และต่อมาให้การ¬ tions . การ acsos ตรวจพบในหัวหอมยังคงเป็น s-1-prope ¬ nyl-l-cysteine ซัลฟอกไซด์ ( 1-pecso ) s-methyl-l-cysteine ซัลฟอกไซด์ ( mcso ) และ s-propyl-l-cysteine ซัลฟอกไซด์ .s-2-propenyl-l-cysteine ซัลฟอกไซด์ ( 2-pecso ) ก่อน¬เด่น acso ในกระเทียมมีปริมาณน้อยของ mcso 1-pecso , และ s-ethyl-l-cysteine ซัลฟอกไซด์ [ 32 ] ในเนื้อเยื่อเลี่ยมเหมือนเดิม acsos ตั้งอยู่ใน cyto ¬โซลที่พวกเขาจะได้รับการคุ้มครองจากการสลายโดยเนส เก็บไว้ในแวคิวโอล เอนไซม์และพื้นผิวตอบสนอง แร็พ¬อย่างเกียจคร้านเมื่อหยุดชะงักของเนื้อเยื่อและซัลโฟไซด์จะถูกแปลงเป็นไธโอซัลไฟเนท เช่น อัลลิซิน [ 33 ] ไธโอซัลไฟเนทเหล่านี้และสารอนุพันธ์ที่พบนี้มีความหลากหลายของศักยภาพเถระ¬ peutic ผล [ 32,34,35 ] รวมถึงกิจกรรมการต้านการอักเสบ หัวหอมและกระเทียมจะมั่งมีในสารประกอบฟีนอล ( ตารางที่ 9.1 )และหัวหอมอยู่ท่ามกลางแหล่งอาหารที่สำคัญที่สุดของฟลาโวนอยด์ . สารฟลาโวนอยด์หลักในหัวหอมมีเคอร์แคมเฟอรอลไมริซีทินไซยานิดิน , , , , พีโอนิดินและทาซิโฟลินและอนุพันธ์ [ 36 ] และสารประกอบฟีนอลหลักของกระเทียมเป็นฟีโนลิก กรด โดยเฉพาะ vanillic Caffeic p-hydroxybenzoic , , , และ p-coumaric กรด [ 37 ] เพิ่มเติม¬เหนือกระเทียมและหัวหอมสามารถการ accumu ¬สายซีลีเนียมจากดินพร้อม และใช้สำหรับการสังเคราะห์ซีลีโนซิสตีอีน เป็นกรดอะมิโนที่จำเป็นสำหรับการสังเคราะห์ของโปรตีน seleno รวมทั้งต่อต้านอนุมูลอิสระ¬เอนไซม์กลูตาไธโอนเปอร์ออกซิเดส และเอนไซม์ thioredoxin , iodothyronine deiodinases .หลายแกน¬ IES รายงานบทบาทของเลี่ยมชนิดก่อน¬ vention และการรักษาของโรคของมนุษย์หลายประการรวมถึงโรคเบาหวาน [ 38 - 41 ] , [ 42 ] และเมตาบอลิก ซินโดรม , โรคหัวใจและหลอดเลือด [ 35,43 ] ในการต่อต้าน glycant กิจกรรมได้รับการพบในกระเทียมและหัวหอม [ 44 ] นอกจากนี้ทั้ง กระเทียม หัวหอม และมีการแสดงผลในระดับที่แตกต่างกันและมี¬มัล รุ่น จำกัด มนุษย์ทดลอง [ 13,40,45,46 ] อย่างไรก็ตาม เมื่อเร็วๆ นี้ การวิเคราะห์ของพวกเขาในหนูเบาหวานเบาหวานต่อต้านผลการทดลองได้แสดงให้เห็นว่า สารสกัดจากหัวหอมและส่วนประกอบเดียวของทั้งสองชนิด ( s-allyl ¬ซีสเตอีนซัลฟอกไซด์ s-methylcysteine ซัลฟอกไซด์ , ,และกด¬ lyl trisulfide ) จะมีผลในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับความเข้มข้นของกลูโคสในเลือดและน้ำหนักของร่างกาย ในขณะที่กระเทียมไม่มีอิทธิพลต่อต้านเบาหวาน
[ 39 ]