Emily’s house, like Emily herself,

Emily’s house, like Emily herself, is a monument, the only remaining emblem of a dying world of Southern aristocracy. The outside of the large, square frame house is lavishly decorated. The cupolas, spires, and scrolled balconies are the hallmarks of a decadent style of architecture that became popular in the 1870s. By the time the story takes place, much has changed. The street and neighborhood, at one time affluent, pristine, and privileged, have lost their standing as the realm of the elite. The house is in some ways an extension of Emily: it bares its “stubborn and coquettish decay” to the town’s residents. It is a testament to the endurance and preservation of tradition but now seems out of place among the cotton wagons, gasoline pumps, and other industrial trappings that surround it—just as the South’s old values are out of place in a changing society.

Emily’s house also represents alienation, mental illness, and death. It is a shrine to the living past, and the sealed upstairs bedroom is her macabre trophy room where she preserves the man she would not allow to leave her. As when the group of men sprinkled lime along the foundation to counteract the stench of rotting flesh, the townspeople skulk along the edges of Emily’s life and property. The house, like its owner, is an object of fascination for them. They project their own lurid fantasies and interpretations onto the crumbling edifice and mysterious figure inside. Emily’s death is a chance for them to gain access to this forbidden realm and confirm their wildest notions and most sensationalistic suppositions about what had occurred on the inside.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บ้านของเอมิลี่, เอมิลี่เหมือนตัวเองเป็นอนุสาวรีย์ที่เป็นสัญลักษณ์เดียวที่เหลืออยู่ของโลกที่กำลังจะตายของขุนนางใต้ ด้านนอกของขนาดใหญ่ที่บ้านกรอบตารางมีการตกแต่งอย่างหรูหรา ทั้งหลายยอดแหลมและระเบียงเลื่อนเป็นเครื่องหมายรับประกันคุณภาพของรูปแบบการเสื่อมของสถาปัตยกรรมที่กลายเป็นที่นิยมในยุค 1870 ตามเวลาที่เรื่องที่เกิดขึ้นมากมีการเปลี่ยนแปลง ถนนและพื้นที่ใกล้เคียงในเวลาร่ำรวยเก่าแก่และได้รับการยกเว้นหนึ่งได้สูญเสียสถานะของพวกเขาเป็นดินแดนของชนชั้น บ้านที่อยู่ในวิธีการบางส่วนขยายของเอมิลี่: มันปราชัยของ "ปากแข็งและตุ้งติ้งสลาย" ที่อาศัยอยู่ในเมือง มันเป็นบทพิสูจน์ถึงความอดทนและรักษาประเพณี แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าออกจากสถานที่ในหมู่เกวียนฝ้ายปั๊มน้ำมันเบนซินและเครื่องประดับอุตสาหกรรมอื่น ๆ ที่ล้อมรอบมันเพียงแค่เป็นค่าเก่าของภาคใต้จะออกจากสถานที่ในสังคมที่มีการเปลี่ยนแปลงบ้านของเอมิลี่ นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นถึงสภาวะความเจ็บป่วยทางจิตและความตาย มันเป็นศาลเจ้าที่ผ่านมาอาศัยอยู่และห้องนอนชั้นบนเป็นห้องที่ปิดสนิทรางวัลของเธอเกี่ยวกับความตายที่เธอรักษาคนที่เธอจะไม่อนุญาตให้มีการปล่อยให้เธอ เมื่อกลุ่มคนโรยปูนขาวพร้อมรากฐานที่จะรับมือกับกลิ่นเหม็นของเน่าเปื่อยเนื้อหนังชาวเมืองหลบตามขอบของชีวิตของเอมิลี่และทรัพย์สิน บ้านเช่นเดียวกับเจ้าของของมันเป็นวัตถุของเสน่ห์สำหรับพวกเขา พวกเขาคาดว่าน่ากลัวจินตนาการของตัวเองและการตีความบนอาคารบี้และบุคคลลึกลับภายใน การตายของเอมิลี่เป็นโอกาสสำหรับพวกเขาที่จะได้รับการเข้าถึงดินแดนต้องห้ามนี้และยืนยันความคิดของพวกเขา wildest และสมมุติฐาน sensationalistic มากที่สุดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในภายใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ้านเอมิลี่ เหมือนเอมิลี่เอง เป็นอนุสาวรีย์ คงเหลือแต่เพียงสัญลักษณ์ของโลกที่กำลังจะตายของภาคใต้ของขุนนาง ด้านนอกของบ้านเป็นกรอบสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ที่ตกแต่งอย่างหรูหรา . มีหลังคาทรงโดมยอดแหลม และเลื่อน , ระเบียงมี hallmarks ของเสื่อม ลักษณะของสถาปัตยกรรมที่ได้รับความนิยมในยุค 1870 . โดยเวลาที่เรื่องราวเกิดขึ้นมาก มีการเปลี่ยนแปลงถนนและชุมชน ณ เวลาหนึ่ง ร่ํารวย , เก่าแก่ , และสิทธิพิเศษได้สูญเสียของพวกเขายืนอยู่เป็นดินแดนของชนชั้นสูง บ้านในบางวิธีเป็นส่วนขยายของเอมิลี่ : ท่า " ปากแข็งและคอลเกตสลาย " ของเมืองที่อาศัยอยู่ เป็นพินัยกรรมเพื่อความทนทาน และรักษาประเพณี แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าออกจากสถานที่ในฝ้ายเกวียนแก๊สโซลีนปั๊มและอุตสาหกรรมอื่น ๆเครื่องประดับที่ล้อมรอบมันแค่เป็นค่าเก่าของภาคใต้ จะออกจากสถานที่ในการเปลี่ยนแปลงของสังคม

เอมิลี่บ้านยังแสดงถึงความแปลกแยกในการเจ็บป่วยทางจิตและความตาย มันคือศาลเจ้าถึงชีวิตในอดีต และห้องนอนชั้นบนปิดผนึกเป็นนางห้องถ้วยรางวัลน่ากลัวที่เธอจะเก็บรักษาผู้ชาย เธอจะไม่ยอมปล่อยเธอเมื่อกลุ่มชายโรยปูนขาวตามมูลนิธิเพื่อลดกลิ่นเนื้อเน่าชาวเมืองผู้หลบหนีไปตามขอบของชีวิตของเอมิลี่และคุณสมบัติ บ้าน เหมือนเจ้าของของมันคือ วัตถุของเสน่ห์ของพวกเขา โครงการจินตนาการของพวกเขาเองพวกเขาน่าตกใจและการแปลความหมายลงบี้วิหารและลึกลับรูปข้างในการตายของเอมิลี่เป็นโอกาสสำหรับพวกเขาในการเข้าถึงนี้ต้องห้ามอาณาจักรและยืนยันความคิดของพวกเขาและ wildest อ้านซึ่งแสดงความรู้สึกมากที่สุดเกี่ยวกับสิ่งที่ได้เกิดขึ้นในภายใน