Nucleic acids are polymolecules tha

Nucleic acids are polymolecules that include DNA
(Deoxyribonucleic acid) and RNA (ribonucleic acid), which are found
in abundance in all living things and essential for all known forms of
life. Nucleic acids were first discovered in 1869 by Friedrich Miescher,
who later also proposed that nucleic acids could be involved in
heredity.
DNA exist as a pair of molecules that are held tightly together, called
the double helix structure, which was discovered in 1950s by James
Watson and Francis Crick [1], who won the Nobel Prize in Physiology
or Medicine 1962 for their discoveries concerning the molecular
structure of nucleic acids. Each strand of DNA in the double helix can
serve as a pattern for duplicating the sequence of bases, which is
critical when cells divide and allows each new cell to have an exact
copy of the DNA present in the old cell, or the genetic information
transfer in living material. Most DNA is located in the cell nucleus but
a small amount of DNA can also be found in the mitochondria.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรดนิวคลีอิกมี polymolecules ที่มีดีเอ็นเอ(ส่วนประกอบของกรด) และ RNA (ribonucleic กรด), ซึ่งพบว่ามากมายในสิ่งมีชีวิตและจำเป็นสำหรับทุกรูปแบบที่เป็นที่รู้จักของทั้งหมดชีวิต กรดนิวคลีอิกถูกค้นพบครั้งแรกในปี 1869 โดย Friedrich Miescherที่ต่อมายังได้เสนอว่า อาจเกี่ยวข้องกับกรดนิวคลีอิกในพันธุกรรมดีเอ็นเอที่มีอยู่เป็นคู่ของโมเลกุลที่ขึ้นแน่นร่วมกัน เรียกว่าโครงสร้างเกลียวคู่ ซึ่งถูกค้นพบในปี 1950 โดยเจมส์วัตสันและฟรานซิสคริก [1], ผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือยา 1962 สำหรับการค้นพบของพวกเขาเกี่ยวกับการที่โมเลกุลโครงสร้างของกรดนิวคลีอิก แต่ละสาระของดีเอ็นเอในเกลียวคู่สามารถเป็นรูปแบบสำหรับลำดับของฐาน ซึ่งเป็นการทำซ้ำสำคัญเมื่อแบ่งเซลล์ และช่วยให้เซลล์แต่ละเซลล์ใหม่เพื่อให้เป็นที่แน่นอนสำเนาของดีเอ็นเอในเซลล์เก่า หรือข้อมูลทางพันธุกรรมโอนในวัสดุ ดีเอ็นเอส่วนใหญ่จะอยู่ในนิวเคลียสของเซลล์ แต่เล็กน้อยของดีเอ็นเอยังสามารถพบได้ใน mitochondria

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรดนิวคลีอิกมี polymolecules ที่มีดีเอ็นเอ
(กรดดีเอ็นเอ) และ RNA (กรด ribonucleic) ซึ่งจะพบ
ในความอุดมสมบูรณ์ในทุกสิ่งมีชีวิตและสิ่งจำเป็นสำหรับรูปแบบที่รู้จักกันทั้งหมดของ
ชีวิต กรดนิวคลีอิกถูกค้นพบครั้งแรกขึ้นในปี 1869 โดยฟรีดริช Miescher,
ซึ่งต่อมาได้ยังเสนอว่ากรดนิวคลีอิกสามารถมีส่วนร่วมใน
การถ่ายทอดทางพันธุกรรม.
ดีเอ็นเออยู่เป็นคู่ของโมเลกุลที่ยึดไว้แน่นด้วยกันเรียกว่า
โครงสร้างเกลียวคู่ซึ่งถูกค้นพบในปี 1950 โดยเจมส์
วัตสันและฟรานซิสคริก [1] ผู้ชนะรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยา
หรือการแพทย์ 1962 สำหรับการค้นพบโมเลกุล
โครงสร้างของกรดนิวคลีอิก สาระของดีเอ็นเอเกลียวคู่แต่ละคนสามารถ
ทำหน้าที่เป็นรูปแบบสำหรับการทำซ้ำลำดับของฐานซึ่งเป็น
สิ่งสำคัญเมื่อแบ่งเซลล์และช่วยให้เซลล์ใหม่ในแต่ละที่จะมีแน่นอน
สำเนาดีเอ็นเอปัจจุบันในมือถือเก่าหรือข้อมูลทางพันธุกรรม
การถ่ายโอน ในวัสดุที่อยู่อาศัย ดีเอ็นเอส่วนใหญ่ตั้งอยู่ในนิวเคลียสของเซลล์ แต่
จำนวนเล็ก ๆ ของดีเอ็นเอยังสามารถพบได้ในที่ mitochondria

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรดนิวคลีอิกเป็น polymolecules ที่มีดีเอ็นเอ( พลัมบ์ ) และ RNA ( สาธารณรัฐสังคมนิยมประชาธิปไตยศรีลังกา ) ซึ่งพบว่าในความอุดมสมบูรณ์ในสิ่งมีชีวิตทั้งหมดและจำเป็นสำหรับทุกคนที่รู้จัก รูปแบบของชีวิต กรดนิวคลีอิกถูกค้นพบครั้งแรกใน 1839 โดยฟรีดริช มีเชอร์ ,ซึ่งต่อมายังได้เสนอว่า น่าจะเกี่ยวข้องกับกรดนิวคลีอิกการถ่ายทอดทางพันธุกรรมดีเอ็นเออยู่เป็นคู่ของโมเลกุลที่จับตัวกันแน่น เรียกว่าโครงสร้างเกลียวคู่ซึ่งถูกค้นพบในคริสต์ทศวรรษ 1930 โดยเจมส์วัตสัน และฟรานซิส คริก [ 1 ] ผู้ได้รับรางวัลโนเบลในสรีรวิทยาหรือการแพทย์สำหรับการค้นพบของพวกเขาเกี่ยวกับโมเลกุล 1962โครงสร้างของกรดนิวคลีอิก แต่ละเส้นดีเอ็นเอเกลียวคู่สามารถในเป็นรูปแบบสำหรับโรเนียวลำดับฐาน ซึ่งเป็นที่สำคัญเมื่อแบ่งเซลล์ และช่วยให้เซลล์แต่ละเซลล์ใหม่ได้แน่นอนคัดลอกดีเอ็นเอที่อยู่ในเซลล์เก่า หรือข้อมูลทางพันธุกรรมการโอนอยู่ในวัสดุ ดีเอ็นเอส่วนใหญ่อยู่ในเซลล์ นิวเคลียส แต่จำนวนเล็ก ๆของดีเอ็นเอที่สามารถพบได้ใน mitochondria .