จุดเริ่มต้นของรองเท้าส้นสูง
แฟชั่นรองเท้าส้นสูงมีมานานกว่า 400 ปี ซึ่งต้นกำเนิดอยู่ที่ฝรั่งเศส เชื่อกันว่าถูกสร้างขึ้นมาเพื่อแก้ปัญหาให้กับคนขี่ม้าที่มักจะทำเท้าลื่นหลุดจากเหล็กวางเท้า โดยส้นของรองเท้าที่ใช้แก้ปัญหาการลื่นหลุดนี้จะสูงประมาณ 1 นิ้วถึง 1 นิ้วครึ่ง รองเท้าสำหรับขี่ม้านี่เองที่เป็นต้นแบบของรองเท้าส้นสูง ต่อมารองเท้าเริ่มพัฒนาให้สูงขึ้นและบางลงจนไม่สามารถนำมาใช้ประโยชน์ในการขี่ม้าได้อีกแต่กลับใช้เป็นแฟชั่นเฉพาะในราชสำนักของฝรั่งเศสแทน สืบเนื่องมาจากพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ของฝรั่งเศสผู้มีพระวรกายเล็ก พระองค์สั่งช่างหลวงตัดรองเท้าให้มีส้นสูงเป็นกรณีพิเศษสำหรับพระองค์โดยเฉพาะ จากนั้นเหล่าเสนาอำมาตย์รวมถึงนางในราชสำนักก็ต่างพากันใส่รองเท้าส้นสูงตามพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ซึ่งในช่วงปี ค.ศ.1600 รองเท้าส้นสูงของผู้ชายเมืองน้ำหอมนั้นสูงประมาณ 3-4 นิ้วทีเดียว
ต่อมารองเท้าส้นสูงก็เป็นที่นิยมแพร่หลายอย่างรวดเร็ว ทั้งชายและหญิงในราชสำนักของฝรั่งเศส และยังกระจายไปถึงพวกชนชั้นขุนนางในประเทศอื่นๆ อีก จนรองเท้าส้นสูงกลายมาเป็นสัญลักษณ์ของความมั่งคั่ง ดังนั้นทั้งชายและหญิงจึงเริ่มใส่รองเท้าส้นสูงเพื่อแสดงออกถึงความเป็นชนชั้นสูง และเริ่มเสื่อมลงในช่วงปลายศตวรรษที่ 17 ตลอดศตวรรษที่ 18 ทั้งชายและหญิงเลือกที่จะใส่รองเท้าพื้นราบทว่าความนิยมของรองเท้าส้นสูงก็กลับมาฟื้นขึ้นอีกครั้งในปลายศตวรรษที่ 18 เฉพาะในหมู่สาวๆ และกลายมาเป็นแฟชั่นที่ได้รับความนิยมไปทั่วโลก