Last night everyone in the kingdom

Last night everyone in the kingdom was asked to light a candle in celebration of the Kings birthday. Almost everyone in our soi joined in and the excitement among the kids as the time got closer was great to see. Many houses had flags, coloured lights and decorations up At the auspicious minute we all lit our candles and people turned up the volume on their car radios etc and everyone sang the San sirn phra baramii.The kids faces lit up by their candles was a joy to see The soi was full of yellow candles placed on the gates of the houses and in the trees Two old people in wheel chairs and obviously not long for this earth had been wheeled out for the occasion one of them in tears during the singing. It was a great few minutes.

Let no one doubt the depth of the love that the common people in the population have for this man.

Sandy

Thanks, Sandy. If you don't mind, I would like to add some excerpts from the King's speech, from The Nation:

HM the King spoke of balance in the art of government during his landmark birthday speech on Thursday.

[Commenting on the Kwai Noy dam construction project] . . . Some people raised concerns that the dam might cause earthquakes. I then told them we needed to study the land. Our planet is not sturdy, because it has cracks everywhere, cracks in the soil, in the rocks, even in politics. I too am afraid that the dam might exacerbate the existing cracks and lead to an earthquake that will trouble all of us. But I think the worst trouble is the crack within each and every one of us. A crack can happen even in one man alone. A cracked bone can be mended with epoxy glue, but cracks among people are problematic. We have to find a way to mend them.

The entire front row of seats is occupied by leading figures. They too have many cracks. Though they sit close together, they are not united. I should have mentioned this towards the end, to urge mending and unity. But I have just started, so don't assume the ending. In fact I could stop now, because I have said a lot, [but ]I have more to say.

. . . I had the opportunity to discuss other projects without having to make many trips. By extending the heart, development can be carried out everywhere. A moment ago the prime minister mentioned things yet to be done. He also talked about press questions on ideological threats in Thailand. These questions were asked more than 20 years ago, and many interviews were given. I remember well because I was interviewed in my office, where there was a large map on the wall. I showed the places I had visited. The question was then posed whether I was fighting terrorism. I replied: "What terrorism?" Terrorist activities were everywhere, including towns. I travelled in order to inspect the country: I am not fighting terrorism. To quote the prime minister, I aim to fight poverty and solve the people's grievances. If we can eradicate poverty, then terrorism will dissipate.

In fighting poverty, it is necessary to develop professional skills and livelihoods. This is not about the planting of crops alone: it is about the overall improvement in livelihood and education. Without a good education, a man is not fit to work. Education should meet the standard at all levels. At a high level, we have scientists. Thais can never attain high-level education if they don't have sound education in kindergarten and primary schools. And people with weak basic education are prone to ignorance and do irresponsible things like make bombs. Assembling a bomb is not as difficult as was once thought. A recent bombing in the Middle East did not involve an atomic bomb as feared: fertiliser was used as the explosive. Thailand has had one brush with an attempt to use a fertiliser bomb.

. . . A fertiliser bomb was used to blow up a building in Baghdad, not a nuclear bomb. No higher education is needed to make a fertiliser bomb: it is not high technology. Thailand was lucky to uncover the bombing attempt. I could scarcely believe that the same fertiliser that is used in growing rice and vegetables can be an explosive, [until] when terrorism was prevalent in Buri Ram a soldier, now retired with the rank of colonel or lieutenant-colonel, showed me how a fertiliser bomb was made. He showed a videotape of a powerful explosion and proposed to use fertiliser bombs in lieu of sophisticated weapons. He was a soldier, not a scientist, but he could turn fertiliser into an explosive. As the military did not have a large stock of armaments, the soldiers on the battlefield had to make do with whatever was available to them in order to fight the enemy.

I am talking about the potential of an educated man with eccentric ideas. That soldier was a graduate of Chulachomklao Royal Military Academy, which taught its graduates many things, though possibly not a course in bomb-making. Eccentric ideas, if developed at an early age, can lead to great achievements. Recently some students attended the Academic Olympics, not the racing, sporting event, and won gold medals, the first academic ones we have had. My sister HRH Princess Galayani Vadhana is keenly interested in education. Many students are not well educated because they lack good basic education. The foundations of higher education must be laid from kindergarten to primary and secondary school. Systematic thinking should be developed by encouraging curiosity.

I started my studies at an early age in Thailand. At three and four years of age I attended a kindergarten and entered primary school at five. Because I had to accompany His Majesty [King Rama VIII], I attended schools abroad after kindergarten to the completion of high school at 17. I studied the assigned curriculum which encouraged thinking. It is not so in Thailand, where, it is said, teachers force students to learn. Hence the government policy of new thinking, whereby the students are supposed to teach the teachers.

This is impossible. Children are new to the world. How can they teach the teachers? Some teachers do not know how to teach. Some ministers don't know either. Proper teaching can equip students to teach teachers, however: teachers must allow students to ask questions. The question "Ah! What is this?" is how a student teaches the teachers. Teachers are often angry and punish the students because they view the question as questioning their knowledge. Education reform means the encouragement of questioning. One should not misconstrue questioning as casting doubt on teachers, on directors-general, on permanent secretaries, on ministers - excuse me: I of course mean vice ministers - then on deputy ministers and on ministers. Children are entitled to ask questions, and they have the right to be listened to. They ask because they don't know and want to learn. Some have eccentric ideas, and they deserve to be listened to. I speak from my own childhood experience. My foreign teachers answered when I asked: "What is this?" I was encouraged to continue asking and to learn.

. . . I have been following government education policy since before the prime minister was born . . . He wants students to teach teachers to the extent that teachers will not have to do any teaching. This is not possible and will not lead to progress. There are still many good teachers who can guide students. Such a good teacher is the prime minister himself. I notice that although the prime minister aims to implement a system whereby students teach teachers, when he taught a class he refused to be questioned by the students, so his efforts were in vain. I am sorry to say I saw the prime minister resorting old-fashioned teaching. I know the prime minister does not like the old style. He likes modern things such as IT. Don't be disheartened. With the advent of IT, some people tried to praise me as an IT King. I was embarrassed that I didn't know what IT meant and ended up pretending to. I started using a computer. In the beginning I did not intend to use it for research. I think I am catching on o the use of foreign words, like the prime minister.

IT is certainly for research, but I used the computer for writing musical scores. And the machine I am using is already 16 years old . . . I am preparing myself for the latest computer model. I think I shall have to start studying how to use a modern computer. But my teachers are all retired. Thailand has no other teachers left to teach me but teacher Thaksin. The prime minister will have to come and do it. Then I may take to my lessons so easily as to have to keep asking questions until Prime Minister Thaksin realises that he is the teacher and obliged to listen to the student. This is the method acceptable in the modern world. The prime minister is obliged to be taught. Everyone has the right to teach Thaksin. And this is not about the "integrated approach". I still don't know what that term means.

When the prime minister went to a meeting on terrorism in Bali, a deputy prime minister came to brief me about CEO-style provincial governors. I lost track after he kept repeating the terms "integrated approach" and "CEO". I simply didn't know what he was talking about.

So I thought he was a teacher as well. After I questioned him, he said I was the "super-CEO" and asked me to teach the CEOs. I told him I didn't think I fitted the bill and would not presume to teach CEOs because they were all-powerful.

Not long afterwards, I met a CEO governor in Hua Hin. I was about to return to Bangkok to attend the Apec events. The CEO told me that it was impossible for my motorcade to travel through the floods. The water was too deep and would float my cars. It so happened that the CEO had just arrived in office two weeks previously. He had the power to give orders but the problem was he had to first know what would solve the flooding.

His subordinates also thought of themselves as CEOs. Chaos ensued as orders were given by everyone. The CEO was a quick learner, fortunately, ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คืนสุดท้ายทุกคนในราชอาณาจักรที่ต้องแสงเทียนในงานฉลองวันเกิดของพระมหากษัตริย์ เกือบทุกคนในซอยของเราเข้าร่วมใน และความตื่นเต้นในหมู่เด็กเป็นเวลาที่ได้ใกล้ชิดก็จะเห็น หลายบ้านมีธง ไฟสีและตกแต่งขึ้นที่นาทีฤกษ์เราใต้แสงเทียนและคนเปิดเสียงของวิทยุรถยนต์ฯลฯ ของเรา และคนร้องซาน sirn พระ baramiiเด็กหน้าสว่างขึ้น โดยเทียนของพวกเขามีความสุขในซอยเต็มไปด้วยเทียนสีเหลืองไว้บนประตูบ้าน และในต้นไม้ สองร่วม ในเก้าอี้ล้อ และแน่นอนไม่นานโลกนี้ก็ถูกล้อออกสำหรับโอกาสของคุณในระหว่างการร้องเพลงน้ำตา ก็ดีไม่กี่นาทีให้ไม่มีใครสงสัยความลึกของความรักที่คนทั่วไปในประชากรที่มีสำหรับคนนี้แซนดี้ขอบคุณ แซนดี้ ถ้าคุณไม่ทราบ อยากเพิ่มนำบางอย่างจากคำพูดของพระมหากษัตริย์ จากประชาชาติ:HM กษัตริย์พูดของศิลปะของรัฐบาลระหว่างคำพูดของเขาวันเกิดมาร์คในวันพฤหัสบดี[แสดงความคิดเห็นในโครงการก่อสร้างเขื่อนแคว Noy] ... บางคนยกความกังวลว่า เขื่อนอาจทำให้เกิดแผ่นดินไหว ฉันแล้วบอกว่า พวกเราต้องศึกษาแผ่นดิน โลกของเราไม่แข็งแรง เนื่องจากมีรอยแตกทุก รอยแตกในดิน หิน แม้ในทางการเมืองในการ เกินไปฉันกลัวว่า เขื่อนอาจทำให้รอยแตกที่มีอยู่รุนแรง และนำไปสู่การเกิดแผ่นดินไหวที่จะปัญหาทั้งหมดของเรา แต่ผมคิดว่า ปัญหาที่เลวร้ายที่สุดคือ รอยแตกภายในของเราแต่ละคน รอยแตกอาจเกิดขึ้นในคนหนึ่งคนเดียว สามารถ mended กระดูกรอยร้าว ด้วยกาวอีพ๊อกซี่ แต่รอยคนจะมีปัญหา เราต้องหาทางแก้ได้แถวหน้าทั้งหมดของที่นั่งไม่ว่าง โดยนำตัวเลข เกินไปพวกเขาได้อิ่ม แม้ว่าพวกเขานั่งชิดกัน พวกเขาจะไม่สห ฉันควรได้กล่าวถึงนี้ในตอนท้าย mending กระตุ้นและความสามัคคี แต่ผมเพิ่งเริ่ม ดังนั้น ไม่ถือว่าสิ้นสุด ในความเป็นจริงฉันไม่หยุดตอนนี้ เพราะผมพูดมาก, [แต่] มีเพิ่มเติมว่า. . . ผมมีโอกาสที่จะหารือเกี่ยวกับโครงการอื่น ๆ โดยไม่ต้องทำมากมายทั้ง ขยายห้อง สามารถดำเนินการพัฒนาออกทุก เมื่อครู่นี้นายกรัฐมนตรีกล่าวถึงสิ่งที่ยังทำได้ เขายังพูดคุยเกี่ยวกับคำถามกดบนอุดมการณ์คุกคามในประเทศไทย คำถามเหล่านี้ถูกถามมากว่า 20 ปีที่ผ่านมา และสัมภาษณ์หลายที่ได้รับ จำได้ เพราะผมถูกสัมภาษณ์ในสำนักงานของฉัน ซึ่งมีแผนที่ขนาดใหญ่บนผนัง ฉันพบว่าสถานที่ได้ไปเยี่ยม คำถามคือแล้วอึ้งว่าฉันถูกต่อสู้การก่อการร้าย ผมตอบ: "ว่าการก่อการร้าย" กิจกรรมก่อการร้ายได้ทุกแห่ง รวมทั้งหมด ฉันเดินทางเพื่อตรวจสอบประเทศ: ฉันกำลังต่อสู้กับการก่อการร้าย เพื่อเสนอนายกรัฐมนตรี ฉันมุ่งมั่นในการต่อสู้ความยากจน และแก้ข้อร้องทุกข์ของประชาชน ถ้าเราสามารถขจัดความยากจน การก่อการร้ายจะการกระจายไปในการต่อสู้กับความยากจน จำเป็นต้องพัฒนาทักษะอาชีพและวิถีชีวิต ไม่เกี่ยวกับการปลูกพืชเพียงอย่างเดียว: เกี่ยวกับการปรับปรุงในการดำรงชีวิตและการศึกษาโดยรวม โดยไม่มีการศึกษาดี คนมีไม่พอดีทำงาน การศึกษาควรตอบสนองมาตรฐานทุกระดับ ระดับสูง เรามีนักวิทยาศาสตร์ คนไทยไม่สามารถบรรลุศึกษาระดับสูงได้ถ้าพวกเขาไม่มีโรงเรียนอนุบาลและโรงเรียนประถมศึกษาเสียง และคน มีการศึกษาพื้นฐานอ่อนมีแนวโน้มที่ไม่รู้ และหลายสิ่งชอบทำระเบิด ประกอบระเบิดไม่ยากเป็นครั้งเดียวที่คิด การทิ้งระเบิดล่าสุดในตะวันออกกลางไม่เกี่ยวข้องกับระเบิดปรมาณูเป็นกลัว: ใช้ fertiliser เป็นการระเบิด ประเทศไทยได้มีแปรง มีความพยายามที่จะใช้ระเบิด fertiliser. . . ระเบิด fertiliser ที่ใช้ระเบิดอาคารในกรุงแบกแดด ไม่ระเบิดนิวเคลียร์ อุดมศึกษาไม่จำเป็นต้องระเบิด fertiliser: มันไม่ใช่เทคโนโลยีชั้นสูง ประเทศไทยยังโชคดีที่ค้นพบความพยายาม bombing ผมแทบไม่เชื่อว่า fertiliser เดียวกันกับที่ใช้ในการปลูกข้าวและผักสามารถเป็นระเบิด , [จนกระทั่ง] เมื่อการก่อการร้ายมีในบุรีรัมย์ ทหาร ตอนนี้ ปลดเกษียณกับยศพันเอกหรือพันโท แสดงให้ฉันเห็นวิธีทำระเบิด fertiliser เขาแสดงให้เห็นว่าวิดีโอเทปมีประสิทธิภาพในการกระจาย และนำเสนอการใช้ระเบิด fertiliser ไปว่าใช้แทนอาวุธทันสมัย กำลังทหาร ไม่นักวิทยาศาสตร์ แต่เขาอาจเปลี่ยน fertiliser เป็นการระเบิด เป็นทหารไม่มีหุ้นขนาดใหญ่ของโรง ทหารในสนามรบก็ต้องทำอะไรมีไว้เพื่อต่อสู้กับศัตรูฉันพูดคุยเกี่ยวกับศักยภาพของมนุษย์การศึกษามีความคิดหลุดโลก ทหารที่จบการศึกษาของพระจุลจอมเกล้า การสอนของบัณฑิตสิ่ง แม้ว่าอาจไม่มีหลักสูตรในการทำระเบิด ได้ ความคิดนอกรีต ถ้าพัฒนาอายุต้น สามารถนำไปสู่ความสำเร็จมาก เมื่อเร็ว ๆ นี้นักเรียนบางคนเข้าร่วมประชุมวิชาการโอลิมปิก ไม่แข่ง เหตุการณ์ การออกกำลังกาย และได้รับรางวัลเหรียญทอง แรกทางวิชาการเรามี ฉันพี่น้องเจ้าหญิง Galayani วัฒนา keenly สนใจศึกษาอยู่ นักเรียนหลายคนไม่ศึกษาด้วยเนื่องจากพวกเขาขาดการศึกษาพื้นฐานที่ดี ต้องวางรากฐานของการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมและอนุบาลหลัก ควรพัฒนาระบบคิดโดยส่งเสริมความอยากรู้ผมเริ่มเรียนตั้งแต่เด็กในประเทศไทย ที่สาม และสี่ ปี ผมเข้าร่วมเป็นโรงเรียนอนุบาล และป้อนโรงเรียนที่ห้า เนื่องจากผมให้กับพระบาทของพระองค์ [พระราม VIII], ฉันเข้าร่วมโรงเรียนต่างประเทศหลังจากอนุบาลของโรงเรียนมัธยมที่ 17 เรียนหลักสูตรกำหนดซึ่งสนับสนุนให้คิด ดังนั้นที่ในประเทศไทย ที่ กล่าว ครูบังคับนักเรียนให้เรียนรู้ไม่ได้ ดังนั้นนโยบายรัฐบาลใหม่คิด โดยนักเรียนควรจะสอนครูนี้เป็นไปไม่ได้ เด็กใหม่กับโลกได้ วิธีใดพวกเขาจึงสามารถสอนครู บางครูไม่รู้วิธีสอน ไม่ทราบว่าตำแหน่งรัฐมนตรีอย่างใดอย่างหนึ่ง เรียนการสอนที่เหมาะสมสามารถจัดให้นักเรียนสอนครู อย่างไรก็ตาม: ครูต้องให้นักเรียนถามคำถามได้ คำถาม "Ah "นี้คืออะไรเป็นอย่างไรนักเรียนสอนครู ครูมักโกรธ และลงโทษนักเรียนเนื่องจากพวกเขาดูคำถามเป็นความรู้กัน ปฏิรูปการศึกษาหมายถึง การสนับสนุนกัน หนึ่งไม่ควร misconstrue สงสัยเป็นหล่อสงสัยในครู ในกรรมการทั่วไป ในเรื่องถาวร บนรัฐมนตรี - ขอโทษ: ฉัน ของหลักสูตรหมายถึงรอง รัฐมนตรี - แล้วรองรัฐมนตรี และรัฐมนตรีนั้น เด็กมีสิทธิถามคำถาม และพวกเขามีสิทธิที่จะได้ฟัง พวกเขาถาม เพราะพวกเขาไม่รู้ และต้องการเรียนรู้ บางคนมีความคิดหลุดโลก และพวกเขาสมควรจะฟัง ผมพูดจากประสบการณ์วัยเด็กของตัวเอง ครูของฉันสอนตอบเมื่อถาม: "นี่คืออะไร" ผมสนับสนุนการถาม และ การเรียนรู้. . . ผมได้รับต่อนโยบายการศึกษารัฐบาลตั้งแต่ก่อนเกิดนายกรัฐมนตรี... อยากเรียนการสอนที่ครูจะไม่ต้องทำการสอนครู นี้เป็นไปไม่ได้ และจะไม่นำไปสู่ความก้าวหน้า ยังมีครูดีหลายคนสามารถแนะนำนักเรียน ครูดีเป็นนายกรัฐมนตรีเอง ผมสังเกตที่แม้ว่านายกรัฐมนตรีมีวัตถุประสงค์เพื่อใช้งานระบบโดยนักเรียนสอนครู เมื่อเขาสอนคลาเขาปฏิเสธที่จะถูกสอบสวน โดยนักเรียน เพื่อความพยายามของเขาได้สู้ ผมขอว่าเห็นนายกรัฐมนตรีที่พยายามมากทั้งสอน ทราบว่า นายกรัฐมนตรีไม่ชอบแบบเก่า ชอบสิ่งที่ทันสมัยเช่นนั้น ไม่ disheartened ด้วยการมาถึงของมัน บางคนพยายามสรรเสริญฉันเป็นกษัตริย์ได้ ผมอายที่ผมไม่รู้ว่าอะไรที่มันขึ้น และสิ้นสุดหลอก เริ่มต้นใช้คอมพิวเตอร์ ในการเริ่มต้น ผมไม่ได้ตั้งใจเพื่อใช้สำหรับการวิจัย ผมคิดว่า ผมกำลังจับบนโอใช้คำต่างประเทศ เช่นนายกรัฐมนตรีเป็นที่แน่นอนสำหรับการวิจัย แต่ใช้คอมพิวเตอร์สำหรับการเขียนคะแนนดนตรี และเครื่องที่ผมใช้อยู่ 16 ปี... ผมกำลังเตรียมตัวสำหรับคอมพิวเตอร์รุ่นล่าสุด ฉันคิดว่า ฉันจะต้องเริ่มศึกษาวิธีการใช้คอมพิวเตอร์ที่ทันสมัย แต่ครูของฉันทั้งหมดปลดเกษียณ ประเทศไทยมีครูที่สอนฉันซ้ายแต่ครูทักษิณอื่น ๆ ไม่ นายกรัฐมนตรีจะ มาทำ แล้ว ผมอาจไปเรียนของฉันเพื่อได้อย่างง่ายดายเพื่อต้องให้ถามคำถามจนนายกฯ ทักษิณ realises ว่า เขาเป็นครู และ obliged ฟังให้นักเรียน นี้เป็นวิธียอมรับได้ในโลกสมัยใหม่ นายกรัฐมนตรีเป็น obliged เพื่อสอน ทุกคนมีสิทธิที่จะสอนทักษิณ และนี้ไม่เกี่ยวกับ "วิธีบูรณาการ" ยังไม่รู้อะไรที่ระยะหมายถึงการเมื่อนายกรัฐมนตรีไปประชุมเกี่ยวกับการก่อการร้ายในบาหลี มาเป็นนายกรัฐมนตรีรองเพื่อย่อฉันเกี่ยวกับผู้ว่าราชการจังหวัดแบบ CEO ผมหายติดตามหลังจากเขาเก็บซ้ำเงื่อนไข "รวมวิธี" และ "CEO" ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาถูกพูดถึงดังนั้นคิดว่า เขาเป็นครูที่ดี หลังจากที่เขาสอบสวนผม เขากล่าวว่า ฉันมี "ซุปเปอร์ประธานกรรมการบริหาร" และขอให้ฉันสอน CEOs ผมบอกผมไม่ได้คิดว่า ฉันติดตั้งรายการ และจะไม่ตีสอน CEOs เพราะถอดไม่นานหลังจากนั้น ผมได้พบกับผู้ว่าราชการแบบ CEO ในหัวหิน ผมจะกลับไปเข้าร่วมกิจกรรมของเอเปค ประธานกรรมการบริหารบอกฉันว่า มันเป็นไปไม่ได้สำหรับของฉัน motorcade การเดินทางผ่านน้ำท่วม น้ำไม่ลึกเกินไป และจะลอยรถของฉัน ดังนั้นจะเกิดขึ้นที่ซีอีโอเพียงถึงในสองสัปดาห์ก่อนหน้านี้ เขามีอำนาจที่จะสั่งให้ แต่ปัญหาที่เขาต้องรู้ก่อน ว่าจะแก้น้ำท่วมผู้ใต้บังคับบัญชาของเขายังคิดตัวเองเป็น CEOs ความวุ่นวายตามมา ตามใบสั่งได้รับทุกคน ประธานกรรมการบริหารเป็นผู้เรียนที่รวดเร็ว โชคดี, ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกคนเมื่อคืนในราชอาณาจักร ให้จุดเทียนฉลองวันเกิดของกษัตริย์ . เกือบทุกคนในซอยของเราเข้าร่วมในความตื่นเต้นและในหมู่เด็กๆเวลาได้ใกล้มากที่จะเห็น บ้านหลายหลัง มีธงสีแสงและตกแต่งขึ้นในนาทีที่เราจุดเทียนมงคล และคนเปิดขึ้นปริมาณของรถยนต์ วิทยุ ฯลฯ และทุกคนของเราซางซานเซิน พระ baramii .เด็กใบหน้าสว่างขึ้นโดยเทียนของพวกเขาคือความสุขที่จะเห็นซอยเต็มไปด้วยเทียนสีเหลืองวางอยู่บนประตูของบ้านและต้นไม้เก่า 2 คน ในเก้าอี้ล้อและเห็นได้ชัดว่าอีกไม่นานโลกนี้ได้ถูกเข็นออกมาเพื่อโอกาสของพวกเขาในน้ำตาในระหว่างที่ร้องเพลง มันเป็นไม่กี่นาทีดี

ไม่มีใครสงสัยในความลึกของความรักที่ผู้คนทั่วไปในประชากรชายคนนี้

ทราย

ขอบคุณ แซนดี้ ถ้าคุณไม่รังเกียจ ผมต้องการที่จะเพิ่มข้อความที่ตัดตอนมาบางส่วนจากคำพูดของกษัตริย์จากประเทศ :

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวตรัสความสมดุลในศิลปะของรัฐบาล ช่วงวันเกิดมาร์คกล่าวในวันพฤหัสบดีที่ .

[ ความเห็นเกี่ยวกับโครงการสร้างเขื่อนแควน้อย ] . . . . . . .บางคนกังวลว่าเขื่อนอาจจะทำให้เกิดแผ่นดินไหว ฉันจึงบอกพวกเขาว่า เราต้องศึกษาจากแผ่นดิน โลกของเราจะไม่แข็งแรง เพราะมันมีรอยแตกเต็มไปหมด รอยแตกในดิน ในหิน แม้ในทางการเมือง ผมก็กลัวว่าเขื่อนอาจ exacerbate รอยแตกที่มีอยู่ และนำไปสู่การเกิดแผ่นดินไหวว่า จะทำให้ พวกเราทุกคนแต่ผมคิดว่าปัญหาที่เลวร้ายที่สุดคือรอยร้าวภายในแต่ละคนและทุกหนึ่งของเรา รอยร้าวเกิดขึ้นได้ แม้ในคนเพียงลำพัง กระดูกแตก สามารถซ่อมด้วยกาวอีพ็อกซี่ แต่รอยร้าวระหว่างคนเป็นปัญหา เราต้องหาทางปรับปรุงแก้ไข

ทั้งด้านหน้าแถวของที่นั่งว่าง โดยนำตัวเลข พวกเขาก็มีรอยแตกมากมาย แม้จะนั่งใกล้กัน ไม่สามัคคีกันฉันควรจะบอกไว้ข้างท้าย เพื่อเรียกร้องให้แก้ไข และเอกภาพ แต่ฉันเพิ่งเริ่มต้น จึงไม่ถือว่าสิ้นสุด ในความเป็นจริงผมจะหยุดแล้ว เพราะผมพูดได้เยอะ [ แต่ ] ฉันมีอะไรจะพูด .

. . . . . . . ผมได้มีโอกาสที่จะหารือเกี่ยวกับโครงการอื่น ๆได้โดยไม่ต้องทำให้การเดินทางหลาย โดยการขยายหัวใจ การพัฒนาสามารถดำเนินการได้ทุกที่สักครู่ที่ผ่านมา นายกรัฐมนตรีกล่าวถึงสิ่งที่ยังไม่ได้ทำ นอกจากนี้เขายังพูดเกี่ยวกับคำถามกดคุกคามบนอุดมการณ์ในประเทศไทย คำถามนี้ถามมากกว่า 20 ปีที่ผ่านมา และการสัมภาษณ์หลายได้รับ ผมจำได้ดี เพราะผมถูกสัมภาษณ์ในสำนักงานของฉันที่มีแผนที่ขนาดใหญ่ บนผนัง ฉันพบสถานที่ที่ฉันได้เข้าเยี่ยมชมคำถามคือ แล้วถามว่าฉันต่อสู้กับการก่อการร้าย ผมตอบว่า : " การก่อการร้ายอะไร " กิจกรรมการก่อการร้ายอยู่ทุกที่ รวมทั้งเมือง ผมเดินทางไปเพื่อตรวจสอบประเทศ : ผมไม่ได้ต่อสู้การก่อการร้าย เพื่อเสนอนายกรัฐมนตรี เพื่อต่อสู้กับความยากจนและแก้ความคับข้องใจของคน ถ้าเราสามารถขจัดความยากจน แล้วมันจะกระจาย

ในการต่อสู้กับความยากจนมันเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อพัฒนาทักษะวิชาชีพและการดำรงชีวิต นี่ไม่ใช่เรื่องการปลูกพืชอย่างเดียว มันเกี่ยวกับการปรับปรุงโดยรวมในการดำรงชีวิตและการศึกษา โดยไม่มีการศึกษาดี คนไม่เหมาะกับงาน การศึกษาควรจะได้มาตรฐานทุกระดับ ในระดับสูง เราได้นักวิทยาศาสตร์คนไทยไม่สามารถบรรลุระดับสูงของการศึกษา ถ้าพวกเขาไม่ได้มีการศึกษาในโรงเรียนระดับอนุบาลและประถมศึกษา เสียง . และคนด้อยการศึกษาขั้นพื้นฐานมักจะไม่รู้และไร้ความรับผิดชอบแบบนี้ทำให้ระเบิด การประกอบระเบิด ไม่ยากอย่างที่เคยคิด วางระเบิดล่าสุดในตะวันออกกลางไม่ได้เกี่ยวข้องกับระเบิดปรมาณูเช่นกลัว : ปุ๋ยใช้เป็นวัตถุระเบิดประเทศไทยมีหนึ่งแปรงกับความพยายามที่จะใช้เป็นปุ๋ย . .

. . . . . . . เป็นปุ๋ยระเบิดใช้ระเบิดตึกในแบกแดด ไม่ใช่ระเบิดนิวเคลียร์ . ไม่มีการศึกษาสูงจะต้องให้ปุ๋ยระเบิดมันไม่สูงเทคโนโลยี ประเทศไทยโชคดีที่ค้นพบการพยายามผมแทบจะไม่เชื่อว่า ปุ๋ยที่ใช้ในการปลูกข้าวและพืชผักที่สามารถระเบิด [ จนกว่า ] เมื่อการก่อการร้ายระบาดในบุรีรัมย์ที่เป็นทหาร ตอนนี้เกษียณกับยศพันเอก พันโท หรือ พบว่าเป็นปุ๋ยระเบิดได้ เขามีเทปของการระเบิดที่มีประสิทธิภาพและเสนอให้ใช้ระเบิดปุ๋ยแทนอาวุธที่ซับซ้อนเขาเป็นทหาร ไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์ แต่เขาอาจกลายเป็นปุ๋ยเป็นระเบิด เป็นทหารไม่ได้มีหุ้นขนาดใหญ่ของอาวุธยุทโธปกรณ์ ทหารในสนามรบ ต้องทำในสิ่งที่สามารถใช้ได้กับพวกเขาในการต่อสู้กับศัตรู .

ฉันพูดเกี่ยวกับศักยภาพของคนมีการศึกษา มีความคิดแปลกๆ ทหารคนนั้นก็จบจากโรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า ,ซึ่งสอนการศึกษาหลายอย่าง แม้ว่าอาจจะไม่ระเบิดแน่นอนในการทํา ความคิดนอกรีต ถ้าพัฒนาขึ้นตั้งแต่อายุยังน้อย สามารถนำไปสู่ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ เมื่อเร็ว ๆนี้นักเรียนที่เข้าร่วมการแข่งขันโอลิมปิกวิชาการ ไม่ใช่แข่งกีฬาเหตุการณ์และได้รับรางวัลเหรียญทอง วิชาแรกที่เราต้องมี น้องสาวของฉันเป็น galayani เจ้าฟ้าหญิงฯ ที่มีความสนใจในการศึกษานักเรียนหลายคนจะไม่ศึกษาดี เพราะไม่มีการศึกษาขั้นพื้นฐานที่ดี รากฐานของการศึกษาที่สูงขึ้นจะถูกวางไว้ ตั้งแต่ระดับอนุบาลถึงระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษา การคิดอย่างเป็นระบบ ควรมีการพัฒนาโดยกระตุ้นความอยากรู้

ผมเริ่มเรียนตั้งแต่อายุยังน้อย ในไทย ที่สามและสี่ปีของอายุฉันเข้าเรียนอนุบาล และประถมศึกษาที่เข้า 5เพราะผมต้องมาพร้อมกับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 8 [ ] , ฉันเข้าเรียนในโรงเรียนในต่างประเทศ หลังจากอนุบาลเพื่อความสมบูรณ์ของโรงเรียนมัธยมที่ 17 ผมเรียนหลักสูตร ซึ่งได้รับมอบหมายให้คิด มันไม่ได้ดังนั้นในไทย ที่ไหน มันก็บอกว่า ครูบังคับให้นักศึกษาต้องเรียนรู้ ดังนั้นนโยบายคิดใหม่ โดยนักเรียนจะต้องให้ครู

นี่มันเป็นไปไม่ได้ เด็กสร้างโลก วิธีการที่พวกเขาสามารถสอนครู ? ครูบางคนไม่ทราบวิธีการสอน มีรัฐมนตรี ไม่รู้เหมือนกัน การสอนที่เหมาะสมสามารถให้นักเรียนสอนครู แต่ครูต้องให้นักเรียนถามคำถาม คำถาม " อ๊ะ ! นี่มันอะไรกัน ? คือว่านักเรียนสอนครูครูมักจะโกรธและลงโทษนักเรียน เพราะดูคำถามเป็นคำถามความรู้ การปฏิรูปการศึกษา หมายถึงการให้ปากคำ หนึ่งไม่ควรเข้าใจความหมายผิดถามอย่างสงสัย ครูหล่อ , ผู้บริหารทั่วไป , ปลัด , รัฐมนตรี - โทษที แน่นอน ผมหมายถึง รองรัฐมนตรีในรัฐมนตรี และรัฐมนตรีเด็กมีสิทธิที่จะถามและพวกเขามีสิทธิที่จะฟัง . เขาถามเพราะไม่รู้และต้องการที่จะเรียนรู้ บางคนมีความคิดนอกรีต และพวกเขาสมควรที่จะได้ฟัง . ผมพูดจากประสบการณ์ในวัยเด็กของตัวเอง ครูต่างชาติของฉันตอบตอนที่ฉันถาม : " นี่คืออะไร ? " ฉันควรจะถามต่อ และต้องเรียนรู้

. . . . . . .ฉันได้รับดังต่อไปนี้นโยบายการศึกษารัฐบาลตั้งแต่นายกฯ เกิด . . . . . . . เขาต้องการให้นักเรียนสอนครู จนครูจะไม่ต้องมีการสอน นี้ไม่ได้ และจะไม่ทำให้ความคืบหน้า ยังมีครูดีๆ มากมายที่สามารถแนะนำนักเรียน เป็นครูที่ดีเป็นนายกรัฐมนตรีเองผมสังเกตเห็นว่า แม้นายกรัฐมนตรีมีจุดประสงค์ในการใช้ระบบ ซึ่งนักเรียนก็สอนครู เมื่อเขาสอนชั้น เขาปฏิเสธที่จะตอบคำถาม โดยให้นักเรียน ดังนั้น ความพยายามของเขาสูญเปล่า ฉันขอโทษที่จะบอกว่าผมได้เห็นนายกรัฐมนตรี resorting การสอนแบบโบราณ ฉันรู้ว่า นายกรัฐมนตรีไม่เหมือนแบบเดิม เขาชอบอะไรที่ทันสมัย เช่น มัน ไม่ต้องท้อใจกับการถือกำเนิดของมัน บางคนพยายามที่จะสรรเสริญกษัตริย์อย่างเรา มันเป็น . ผมอายที่ผมก็ยังไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร และจบลงด้วยการแกล้ง . ผมเริ่มใช้คอมพิวเตอร์ ในตอนแรกผมไม่ได้ตั้งใจจะใช้เพื่อการวิจัย ฉันคิดว่าฉันจับใจ แต่การใช้คำต่างประเทศ เช่น นายกรัฐมนตรี

มันเป็นอย่างแน่นอนเพื่อการวิจัย แต่ผมใช้คอมพิวเตอร์เพื่อเขียนโน้ตเพลงและเครื่องที่ผมใช้อยู่ 16 ปี . . . . . . . ฉันเตรียมตัวเองสำหรับแบบจำลองคอมพิวเตอร์ล่าสุด ชั้นคิดว่าชั้นจะต้องเริ่มเรียนวิธีใช้คอมพิวเตอร์ที่ทันสมัย แต่ครูก็เกษียณ ประเทศไทยไม่มีครูไปสอนฉัน แต่อาจารย์ทักษิณ นายกรัฐมนตรี จะต้องมาทำฉันอาจจะให้บทเรียนง่ายๆที่จะต้องตั้งคำถามจนนายกฯทักษิณ ตระหนักว่าเขาเป็นครู และต้องรับฟังนักเรียน วิธีนี้เป็นวิธีที่ได้รับการยอมรับในโลกสมัยใหม่ นายกรัฐมนตรี จะต้องมีการสอน ทุกคนมีสิทธิที่จะสอนทักษิณ นี่มันไม่ได้เกี่ยวกับ " วิธีการ " แบบบูรณาการผมยังไม่ทราบว่าสิ่งที่หมายถึงระยะยาว

เมื่อนายกฯ ไปประชุมกับการก่อการร้ายในบาหลี รองนายกรัฐมนตรี มาอธิบายฉันเรื่องสไตล์ CEO ผู้ว่าการจังหวัด ฉันสูญเสียการติดตามหลังจากเขาพูดคำว่า " วิธีการ " แบบบูรณาการ " ซีอีโอ " ฉันแค่ไม่รู้ว่าเขาพูดเรื่องอะไร ?

ดังนั้นฉันคิดว่าเขาได้อาจารย์ดี หลังจากที่ฉันถามเขาเขาบอกว่าฉันเป็น " ซีอีโอ " ซูเปอร์และถามฉันที่จะสอนซีอีโอ ฉันบอกเขาว่า ฉันไม่คิดว่าฉันพอดีบิลและจะไม่บังอาจสอนซีอีโอ เพราะพวกเขากำลังทั้งหมดที่มีประสิทธิภาพ

ไม่นานหลังจากนั้น ผมพบผู้ว่าซีอีโอในหัวหิน ฉันกำลังจะกลับไปกรุงเทพฯ เพื่อเข้าร่วมในกิจกรรม ท่านประธานบอกผมว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับฉัน ขบวนเดินทางผ่านน้ำท่วมน้ำที่ลึกเกินไปและจะลอย รถของฉัน มันจึงเกิดขึ้นว่า CEO เพิ่งมาถึงออฟฟิศสองสัปดาห์ก่อนหน้านี้ เขามีอำนาจที่จะสั่ง แต่ปัญหาคือ เขาต้องทราบก่อนว่า จะแก้ปัญหาน้ำท่วม

ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขายังคิดว่าตัวเองเป็นซีอีโอ ความวุ่นวายที่เกิดเป็นคำสั่งให้ทุกคน ซีอีโอ คือ เรียนรู้เร็ว โชคดี . . . . . . .