Tissue samples of liver and blubber

Tissue samples of liver and blubber were salvaged from fifty-three dugong (Dugong dugon) carcasses stranded along the Queensland coast between 1996 and 2000. Liver tissue was analysed for a range of heavy metals and blubber samples were analysed for organochlorine compounds. Metal concentrations were similar in male and female animals and were generally highest in mature animals. Liver concentrations of arsenic, chromium, iron, lead, manganese, mercury and nickel in a number of individual animals were elevated in comparison to concentrations previously reported in Australian dugong. Dieldrin, DDT (and its breakdown products) and/or heptachlor epoxide were detected in 59% of dugong blubber samples. In general, concentrations of organochlorines were similar to those reported in dugong 20 years earlier, and were low in comparison to concentrations recorded from marine mammal tissue collected elsewhere in the world. With the exception of lead, the extent of carcass decomposition, the presence of disease or evidence of animal starvation prior to death did not significantly affect dugong tissue concentrations of metals or organochlorines. The results of the study suggest that bioaccumulation of metals and organochlorine compounds (other than dioxins) does not represent a significant risk to Great Barrier Reef dugong populations, particularly in the context of other pressures associated with coastal development and other anthropogenic activities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอย่างเนื้อเยื่อของตับและสะอึกสะอื้นถูกกู้ 50-3 พะยูน (พะยูน dugon) ซากเกยตื้นตามชายฝั่งรัฐควีนส์แลนด์ระหว่าง 1996 และ 2000 เนื้อเยื่อตับได้รับการวิเคราะห์สำหรับช่วงของโลหะหนักและตัวอย่างสะอึกสะอื้นวิเคราะห์สารประกอบ organochlorine ความเข้มข้นของโลหะมีความคล้ายคลึงกันในสัตว์ชายและหญิงและโดยทั่วไปที่สูงที่สุดในสัตว์ที่เป็นผู้ใหญ่ความเข้มข้นของตับของสารหนูโครเมียมเหล็กตะกั่วแมงกานีสปรอทและนิกเกิลในจำนวนของสัตว์แต่ละบุคคลได้รับการยกระดับในการเปรียบเทียบกับความเข้มข้นของรายงานก่อนหน้านี้ในพะยูนออสเตรเลีย ดีลดรินดีดีที (และผลิตภัณฑ์สลาย) และ / หรือเฮปตาคลอถูกตรวจพบใน 59% ของกลุ่มตัวอย่างสะอึกสะอื้นพะยูน โดยทั่วไปความเข้มข้นของออกาโนคลอรีนมีความคล้ายคลึงกับที่มีการรายงานในพะยูน 20 ปีก่อนและต่ำเมื่อเปรียบเทียบกับระดับความเข้มข้นของการบันทึกจากเนื้อเยื่อเลี้ยงลูกด้วยนมทางทะเลที่เก็บที่อื่น ๆ ในโลก ยกเว้นนำไปสู่​​ขอบเขตของการย่อยสลายซากการแสดงตนของโรคหรือหลักฐานของการอดอาหารสัตว์ก่อนที่จะตายไม่ได้ส่งผลกระทบต่อความเข้มข้นของเนื้อเยื่อพะยูนของโลหะหรือออกาโนคลอรีน ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าสะสมของโลหะและสารประกอบ organochlorine (นอกเหนือจากไดออกซิน) ไม่ได้เป็นตัวแทนของความเสี่ยงที่สำคัญที่จะแนวปะการังที่ดีของประชากรพะยูนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของความกดดันอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาชายฝั่งทะเลและกิจกรรมของมนุษย์อื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอย่างเนื้อเยื่อของตับและ blubber ถูก salvaged จากซากพะยูนสิบสาม (พะยูน) ควั่นตามแนวชายฝั่งรัฐควีนส์แลนด์ระหว่างปี 1996 และ 2000 เนื้อเยื่อตับถูก analysed สำหรับช่วงของโลหะหนัก และตัวอย่าง blubber ถูก analysed สำหรับสารประกอบ organochlorine ความเข้มข้นโลหะได้เหมือนสัตว์ชาย และหญิง และได้สูงสุดโดยทั่วไปในสัตว์ที่เป็นผู้ใหญ่ ตับความเข้มข้นของสารหนู โครเมียม เหล็ก ลูกค้าเป้าหมาย แมงกานีส ปรอท และนิกเกิลในจำนวนสัตว์แต่ละถูกยกระดับ โดยความเข้มข้นที่รายงานก่อนหน้านี้ ในพะยูนที่ออสเตรเลีย Dieldrin, DDT (และแบ่งผลิตภัณฑ์) และ/หรือเฮปตาคลอร์ epoxide พบ 59% ของตัวอย่าง blubber พะยูน ทั่วไป ความเข้มข้นของ organochlorines ถูกคล้ายกับรายงานในพะยูน 20 ปีก่อนหน้านี้ และต่ำเมื่อเปรียบเทียบกับความเข้มข้นที่บันทึกจากทะเลเท้าเนื้อเยื่อเก็บอื่น ๆ ในโลก ยกเว้นลูกค้าเป้าหมาย ขอบเขตการแยกส่วนประกอบของซาก ของโรคหรือร่องรอยของความอดอยากสัตว์เสียได้ไม่มีผลอย่างมากต่อพะยูนเนื้อเยื่อความเข้มข้นของโลหะหรือ organochlorines ผลการศึกษาแนะนำว่า bioaccumulation โลหะและ organochlorine สารประกอบ (เว้น dioxins) หมายถึงการมีความเสี่ยงที่สำคัญให้ประชากรพะยูนรท โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของความดันอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาชายฝั่งทะเลและกิจกรรมอื่น ๆ มาของมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่างเนื้อเยื่อของตับและร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ salvaged จากซากห้าสิบสามตัวพะยูน( dugon ตัวพะยูน)สายตีเกลียวไปตามแนวชายฝั่งควีนส์แลนด์ระหว่างปี 1996 และ 2000 ตับได้วิเคราะห์ถึงสำหรับความหลากหลายของโลหะหนักและร้องไห้สะอึกสะอื้นเป็นตัวอย่างนำมาวิเคราะห์หาสารประกอบ organochlorine สาขาวิชาโลหะมีความเหมือนในสัตว์ตัวผู้และตัวเมียสูงที่สุดและโดยทั่วไปแล้วอยู่ในสัตว์สำหรับผู้ที่ บรรลุนิติภาวะ แล้วความเข้มข้นของตับ,สี่เหลี่ยม,นิกเกิลและแมงกานีส,สารปรอทสารตะกั่วสารหนูโครเมียมเตารีดในจำนวนของสัตว์แต่ละตัวได้ยกระดับในการเปรียบเทียบกับความเข้มข้นรายงานไปก่อนหน้านี้ในตัวพะยูนออสเตรเลีย อโลริน&ดิ่ยาฆ่าแมลง( ผลิตภัณฑ์ และรายละเอียดของพื้นที่)และ/หรือ heptachlor epoxide ถูกตรวจพบใน 59% ของตัวอย่างร้องไห้สะอึกสะอื้นตัวพะยูน โดยทั่วไปความเข้มข้นของสารเป็นเหมือนกับที่รายงานในตัวพะยูน 20 ปีก่อนและอยู่ในระดับต่ำในการเปรียบเทียบกับความเข้มข้นที่บันทึกจากเนื้อเยื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทางทะเลในที่อื่นๆได้เก็บในโลก โดยได้รับการยกเว้นการนำไปสู่ความรุนแรงของแยกออกเป็นส่วนๆศพการที่มีหลักฐานหรือโรคของสัตว์ได้รับความลำบากก่อนที่จะเสียชีวิตยังไม่ได้ส่งผลกระทบความเข้มข้นของสารเนื้อเยื่อตัวพะยูนหรือโลหะ ผลจากการศึกษาที่แนะนำให้ bioaccumulation ของโลหะและสารประกอบ organochlorine (อื่นที่ไม่ใช่ dioxins )ไม่ได้เป็นความเสี่ยงอย่างมีนัยสำคัญที่ยัง Great Barrier Reef ประชากรตัวพะยูนโดยเฉพาะในบริบทของแรงกดดันด้านอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาตามแนวชายฝั่งและกิจกรรม anthropogenic อื่นๆ.