developed, e.g., the preparation of

developed, e.g., the preparation of aqueous dispersions of graphene oxide sheets from graphite using oxidizing acids [26,27]. The resulting graphene oxide nanosheets exhibit lateral dimensions of up to several micrometers while just being one atomic layer thick. The sheets carry a mixture of oxygen containing surface groups, mainly carboxylic acid. Depending on pretreatment and processing route, including the choice of acids and other oxidizing agents, graphene oxide can show diverging toxicological behavior as was shown by Chng and Pumera for adherent lung epithelial cells [28]. Graphene oxide can be converted back to graphene by reducing agents, for example using hydrazine, or even metal-reducing bacteria from the genus Shewanella [29]. However, unless dispersion conditions are not carefully controlled, the chemically converted graphene (also called reduced graphene oxide) is usually no longer stable in aqueous dispersion leading to aggregation and sedimentation [26]. Proper dispersion is of course a critical requirement for systematic bacteria studies.
The antibacterial activity of graphene and graphene oxide is widely documented and has already been utilized to create antibacterial materials for specific applications [15,16,19,30–33]. Liu et al. compared the antibacterial activity of graphite, graphite oxide, graphene oxide (GO) and reduced graphene oxide (rGO), showing that GO and rGO are both strongly antibacterial (Figure 2) [34]. In these experiments, GO showed stronger antibacterial activity than rGO. Conversely, rGO showed the highest oxidation capacity towards glutathione, which is an indicator for oxidative stress. This discrepancy has been explained by the main antibacterial mechanism of dispersed graphene or graphene oxide which is governed by membrane damage caused by strong dispersion interactions between phospholipids and graphene sheets, which directly relates to the superior dispersion stability of the more hydrophilic GO. In their detailed study, Tu et al., combining both bacteria experiments and simulations, identified two different mechanisms for membrane damage caused by graphene oxide [35]: The first mechanism is based on severe insertion and cutting away of large areas of the cell membrane. The second mechanism is described as a destructive extraction of lipid molecules. Here, phospholipids from the cell membrane spread on partially inserted graphene sheets. An additional mechanical effect was reported by Liu et al., who suggested a size-dependent wrapping of bacteria by graphene oxide sheets that resulted in higher antibacterial activity for larger sheets [36,37]. Using dissipative particle dynamics simulations, Dallavalle and co-authors studied the various potential interactions of graphene with lipid bilayers and emphasized the resulting adverse effects for cell membranes [38].
However, reactive oxygen species were also strongly increased in bacteria affected by graphene and graphene oxide [34,39–41]. Increase in ROS was attributed to super-oxide anion-independent oxidative stress on bacterial cells [34]. Oxidative stress is particularly increased when bacterial cells are in contact with conductive reduced graphene oxide and graphite (the latter showing only marginal antibacterial activity) as compared to insulating graphene oxide or graphite oxide. However, since graphene oxide exhibits higher dispersion stability, cell contact is more likely compared to the less stable graphene. Consequently, bacterial death via the membrane damage mechanism, which more strongly depends on well-dispersed nanosheets, dominates the overall antibacterial activity.
The findings for dispersed graphene sheets are confirmed by a study by Akhavan and Ghaderi, who investigated the antibacterial activity of deposited graphene nanowalls, i.e., graphene sheets that were perpendicularly deposited on a substrate [42]. In this respect, Pham et al. found that the antibacterial activity of surface-deposited graphene strongly depends on the density of graphene edges on the surface [43]. In Akhavan’s and Ghaderi’s work, contrary to dispersed graphene nanosheets, rGO shows higher antibacterial activity than GO, since the differences in dispersability are no longer an issue for the surface-deposited nanosheets. Thus, since rGO causes higher oxidative stress than GO, and the mechanical interactions are comparable, rGO shows the stronger effect. The same study demonstrates that gram-positive bacteria are less susceptible to membrane damage than gram-negative bacteria lacking a thick protective peptidoglycan-layer [42].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พัฒนา เช่น การเตรียม dispersions อควี graphene ออกไซด์แผ่นแกรไฟต์ใช้ออกซิไดซ์กรด [26, 27] ออกไซด์ nanosheets ผลของ graphene แสดงมิติด้านข้างของถึงหลายไมโครเมตรขณะเพียง หนึ่งอะตอมชั้นหนา แผ่นงานมีส่วนผสมของออกซิเจนที่ประกอบด้วยพื้นผิวกลุ่ม ส่วนใหญ่ carboxylic กรด ขึ้นอยู่กับการปรับสภาพและกระบวนการประมวลผล รวมถึงการเลือกตัวแทนออกซิไดซ์อื่น ๆ และกรดแกรฟีนออกไซด์สามารถแสดงเถรพิษลักษณะการทำงานตามที่แสดง โดยชิ่งและ Pumera สำหรับสาวกปอดเซลล์เยื่อบุผิว [28] สามารถแปลงไปกราฟีน Graphene ออกไซด์ โดยลดตัวแทน ตัวอย่างเช่น ใช้ไฮดราซีนไฮเดรต หรือแม้แต่โลหะลดแบคทีเรียจากสกุล Shewanella [29] อย่างไรก็ตาม เว้นแต่เงื่อนไขการกระจายจะไม่ถูกควบคุมอย่างระมัดระวัง graphene แปลงสารเคมี (ที่เรียกว่าลด graphene ออกไซด์) มักจะไม่อยู่มีเสถียรภาพในการกระจายสารละลายนำไปสู่การรวมตัวและตกตะกอน [26] การกระจายที่เหมาะสมเป็นหลักสูตรความต้องการที่สำคัญสำหรับศึกษาระบบแบคทีเรียการต้านแบคทีเรียของกราฟีน graphene ออกไซด์เป็นอย่างกว้างขวาง และได้ถูกใช้เพื่อสร้างวัสดุต้านเชื้อแบคทีเรียสำหรับ [15,16,19,30 – 33] Liu et al.เปรียบเทียบการต้านแบคทีเรียของกราไฟท์ กราไฟท์ออกไซด์ graphene ออกไซด์ (GO) และลดลง graphene ออกไซด์ (rGO) rGO และแสดงที่สองขอต้านเชื้อแบคทีเรีย (รูป 2) [34] ในการทดลองเหล่านี้ ไปพบแบคทีเรียแข็งแกร่งกว่า rGO ในทางกลับกัน rGO แสดงให้เห็นว่ากำลังการผลิตออกซิเดชันสูงสุดต่อกลูตาไธโอน ซึ่งเป็นตัวบ่งชี้สำหรับภาวะ oxidative stress ความขัดแย้งนี้ถูกอธิบาย โดยกลไกการต้านเชื้อแบคทีเรียหลักของกราฟีนที่กระจัดกระจาย หรือ graphene ออกไซด์ซึ่งอยู่ภายใต้ความเสียหายต่อเมมเบรนเกิดจากการกระจายแรงปฏิกิริยาระหว่างฟอสโฟและกราฟีนแผ่น ซึ่งเกี่ยวข้องโดยตรงเพื่อความมั่นคงเหนือกว่าการกระจายของน้ำขึ้นไป ในการศึกษารายละเอียดของพวกเขา Tu et al. รวมทั้งการทดลองแบคทีเรียและจำลอง ระบุสองกลไกที่แตกต่างกันสำหรับเมมเบรนหายจาก graphene ออกไซด์ [35]: กลไกแรกตามแทรกรุนแรงและตัดเก็บของพื้นที่ขนาดใหญ่ของเยื่อหุ้มเซลล์ กลไกที่สองที่อธิบายไว้ว่าการสกัดทำลายโมเลกุลไขมัน ที่นี่ ฟอสโฟจากเยื่อหุ้มเซลล์ที่กระจายอยู่บนบางส่วนแทรกแผ่นแกรฟีน ผลกระทบทางกลเพิ่มเติมรายงานโดย Liu et al. ผู้แนะนำการห่อขึ้นอยู่กับขนาดของแบคทีเรีย โดย graphene ออกไซด์แผ่นที่ผลในการต้านแบคทีเรียสูงกว่าแผ่นใหญ่ [36,37] โดยใช้แบบจำลองอนุภาค dissipative dynamics, Dallavalle และผู้เขียนร่วมศึกษาปฏิสัมพันธ์ศักยภาพต่าง ๆ ของ graphene กับไขมัน bilayers และเน้นผลกระทบผลลัพธ์สำหรับเยื่อหุ้มเซลล์ [38]อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยาออกซิเจนก็ยังขอเพิ่มขึ้นในแบคทีเรียที่ได้รับผลกระทบด้วยกราฟีน graphene ออกไซด์ [34,39 – 41] เพิ่มขึ้นลอยถูกประกอบกับซุปเปอร์ออกไซด์ไอออนอิสระความเครียดออกซิเดชันในเซลล์แบคทีเรีย [34] ความเครียดออกซิเดชันจะเพิ่มขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเซลล์แบคทีเรียคือออกไซด์กราฟีนนำไฟฟ้าที่ลดลงและกราไฟท์ (การแสดงหลังร่อแร่เฉพาะแบคทีเรีย) เมื่อเทียบกับฉนวน graphene ออกไซด์หรือออกไซด์ไฟท์ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากแกรฟีนออกไซด์แสดงเสถียรภาพสูงกระจายตัว ติดต่อเซลล์เป็นกราฟีนมีเสถียรภาพเมื่อเทียบกับที่น้อยโน้ม ดังนั้น แบคทีเรียตายผ่านกลไกความเสียหายต่อเมมเบรน ซึ่งอย่างรุนแรงขึ้นอยู่กับ nanosheets กระจายดี กุมอำนาจโดยรวมแบคทีเรียยืนยันการค้นพบแผ่นแกรฟีนกระจาย โดยศึกษาโดย Akhavan Ghaderi ผู้ตรวจสอบกิจกรรมการต้านเชื้อแบคทีเรียของ graphene ฝาก nanowalls เช่น แผ่นแกรฟีนที่ถูกอันฝากไว้บนพื้นผิว [42] ในแง่นี้ ฟาม et al.พบว่า แบคทีเรียของ graphene ฝากพื้นผิวเกิดขึ้นได้จากความหนาแน่นของแกรฟีนขอบบนผิว [43] ในของ Akhavan Ghaderi ของงาน ขัด nanosheets ฟีนกระจาย rGO แสดงต้านแบคทีเรียสูงกว่าไป เนื่องจากความแตกต่างใน dispersability จะไม่เป็นปัญหาสำหรับ nanosheets การฝากพื้นผิว ดังนั้น ตั้งแต่ rGO สาเหตุของความเครียดออกซิเดชันสูงเกินไป และการโต้ตอบเชิงกลจะเปรียบเทียบได้ rGO แสดงผลแรงกว่ากัน การศึกษาเดียวกันอธิบายว่า แบคทีเรียมีน้อยไวต่อความเสียหายต่อเมมเบรนกว่าแบคทีเรียแกรมลบขาดหนาเปบทิโดไกลแคนชั้นป้องกัน [42]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาเช่นการเตรียมการกระจายน้ำของแผ่นกราฟีนออกไซด์จากกราไฟท์ใช้ออกซิไดซ์กรด [26,27] ส่งผลให้ nanosheets ออกไซด์แสดง graphene มิติด้านข้างของขึ้นไปหลายไมโครเมตรในขณะที่ยังเป็นเพียงชั้นหนึ่งอะตอมหนา แผ่นพกส่วนผสมของออกซิเจนที่มีกลุ่มผิวกรดคาร์บอกซิส่วนใหญ่ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับการปรับสภาพและเส้นทางการประมวลผลรวมทั้งทางเลือกของกรดและสารออกซิไดซ์อื่น ๆ กราฟีนออกไซด์สามารถแสดงพฤติกรรมแยกทางพิษวิทยาตามที่ได้แสดงโดย Chng และ Pumera สำหรับสาวกปอดเซลล์เยื่อบุผิว [28] แกรฟีนออกไซด์สามารถแปลงกลับไปเป็นกราฟีโดยการลดตัวแทนเช่นใช้ไฮดราซีนหรือแบคทีเรียแม้โลหะลดลงจากสกุล Shewanella [29] แต่ถ้าเงื่อนไขการกระจายตัวไม่ได้ถูกควบคุมอย่างระมัดระวังแกรฟีนแปลงทางเคมี (เรียกว่าลดลง graphene ออกไซด์) มักจะไม่ได้มีเสถียรภาพในการกระจายน้ำนำไปสู่การรวมและการตกตะกอน [26] การกระจายที่เหมาะสมเป็นหลักสูตรที่เป็นความต้องการที่สำคัญสำหรับการศึกษาเชื้อแบคทีเรียที่เป็นระบบ
กิจกรรมการต้านเชื้อแบคทีเรียของแกรฟีนและแกรฟีนออกไซด์เป็นเอกสารอย่างกว้างขวางและได้รับการใช้ในการสร้างสื่อการต้านเชื้อแบคทีเรียสำหรับการใช้งานที่เฉพาะเจาะจง [15,16,19,30-33] หลิว et al, เปรียบเทียบฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของกราไฟท์, กราไฟท์ออกไซด์ graphene ออกไซด์ (GO) และการลดกราฟีนออกไซด์ (RGO) แสดงให้เห็นว่าไปและ RGO มีทั้งขอต้านเชื้อแบคทีเรีย (รูปที่ 2) [34] ในการทดลองเหล่านี้ให้ไปแสดงให้เห็นว่ากิจกรรมการต้านเชื้อแบคทีเรียที่แข็งแกร่งกว่า RGO ตรงกันข้าม RGO แสดงให้เห็นความสามารถในการเกิดออกซิเดชันสูงสุดต่อกลูตาไธโอนซึ่งเป็นตัวบ่งชี้สำหรับความเครียดออกซิเดชัน ความแตกต่างนี้ได้รับการอธิบายโดยกลไกการต้านเชื้อแบคทีเรียหลักของกราฟีนแยกย้ายกันหรือแกรฟีนออกไซด์ซึ่งจะเป็นไปตามความเสียหายที่เกิดจากเมมเบรนมีปฏิสัมพันธ์การกระจายตัวที่แข็งแกร่งระหว่าง phospholipids และแผ่นกราฟีนซึ่งเกี่ยวข้องโดยตรงกับความมั่นคงการกระจายตัวที่เหนือกว่าของ hydrophilic เพิ่มเติมไป . ในการศึกษารายละเอียดของพวกเขา, เฉิงตู, et al, รวมทั้งการทดลองเชื้อแบคทีเรียและการจำลองระบุสองกลไกที่แตกต่างกันสำหรับความเสียหายที่เมมเบรนที่เกิดจากกราฟีนออกไซด์ [35]: กลไกแรกจะขึ้นอยู่กับการแทรกรุนแรงและตัดออกไปจากพื้นที่ขนาดใหญ่ของเยื่อหุ้มเซลล์ . กลไกที่สองคือการอธิบายว่าการสกัดทำลายโมเลกุลของไขมัน นี่ phospholipids จากเยื่อหุ้มเซลล์แพร่กระจายบนแผ่นกราฟีนแทรกบางส่วน ผลกลเพิ่มเติมถูกรายงานโดย Liu et al., ที่แนะนำห่อขึ้นอยู่กับขนาดของเชื้อแบคทีเรียจากแผ่นกราฟีนออกไซด์ที่ส่งผลให้ฤทธิ์ต้านแบคทีเรียที่สูงขึ้นสำหรับแผ่นขนาดใหญ่ [36,37] ใช้ dissipative Dynamics อนุภาคจำลอง Dallavalle และผู้เขียนร่วมศึกษาปฏิสัมพันธ์ที่มีศักยภาพต่างๆของกราฟีนกับ bilayers ไขมันและเน้นความสำคัญของผลกระทบที่เกิดขึ้นสำหรับเยื่อหุ้มเซลล์ [38]
อย่างไรก็ตามปฏิกิริยาชนิดออกซิเจนก็ยังเพิ่มขึ้นอย่างมากในการรับผลกระทบจากเชื้อแบคทีเรียแกรฟีนและแกรฟีนออกไซด์ [34,39-41] เพิ่มขึ้นใน ROS ถูกนำมาประกอบกับซูเปอร์ออกไซด์ไอออนอิสระความเครียดออกซิเดชันในเซลล์แบคทีเรีย [34] ความเครียดออกซิเดชันจะเพิ่มขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเซลล์แบคทีเรียที่อยู่ในการติดต่อกับสื่อกระแสไฟฟ้าลดลงออกไซด์แกรฟีนและกราไฟท์ (คนแสดงหลังเพียงเล็กน้อยฤทธิ์ต้านแบคทีเรีย) เมื่อเทียบกับฉนวน graphene ออกไซด์หรือ graphite ออกไซด์ อย่างไรก็ตามตั้งแต่ graphene ออกไซด์การจัดแสดงนิทรรศการความมั่นคงการกระจายตัวสูงขึ้นติดต่อมือถือเมื่อเทียบกับกราฟีนมีเสถียรภาพน้อยมีโอกาสมากขึ้น ดังนั้นการตายของแบคทีเรียผ่านกลไกเมมเบรนความเสียหายที่รุนแรงขึ้นอยู่กับ nanosheets ดีกระจายครองฤทธิ์ต้านแบคทีเรียโดยรวม
ผลการวิจัยสำหรับแผ่นกราฟีนแยกย้ายกันไปจะได้รับการยืนยันจากการศึกษาโดย Akhavan และ Ghaderi ที่ตรวจสอบฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของฝาก nanowalls แกรฟีนเป็นเช่นแผ่นแกรฟีนที่ถูกนำไปฝากไว้ในแนวตั้งฉากพื้นผิว [42] ในแง่นี้ Pham et al, พบว่ามีฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของแกรฟีนผิวฝากอย่างรุนแรงขึ้นอยู่กับความหนาแน่นของขอบ graphene บนพื้นผิว [43] ในการทำงานของ Akhavan และ Ghaderi ของตรงกันข้ามกับแยกย้ายกัน nanosheets แกรฟีน, RGO แสดงฤทธิ์ต้านแบคทีเรียที่สูงกว่าไปเนื่องจากความแตกต่างใน dispersability จะไม่เป็นปัญหาสำหรับผิว nanosheets ฝาก ดังนั้นตั้งแต่ RGO ทำให้เกิดความเครียดออกซิเดชันที่สูงกว่าไปและปฏิสัมพันธ์ทางกลที่มีการเทียบเคียง, RGO แสดงผลมากยิ่งขึ้น การศึกษาเดียวกันแสดงให้เห็นว่าเชื้อแบคทีเรียแกรมบวกน้อยไวต่อความเสียหายเยื่อกว่าแบคทีเรียแกรมลบขาดหนาป้องกัน peptidoglycan ชั้น [42]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พัฒนา เช่น การเตรียมสารละลายความแข็งของแผ่นแกรฟีนออกไซด์จากแกรไฟต์โดยใช้กรดออกซิไดซ์ [ 26,27 ] ผล nanosheets แกรฟีนออกไซด์มีมิติด้านข้างถึงหลายไมโครเมตรในขณะที่เพียงหนึ่งอะตอม ชั้นหนา แผ่นแบกส่วนผสมของออกซิเจนที่ประกอบด้วยกลุ่มพื้นผิวส่วนใหญ่กรดคาร์บอกซิลิก . ขึ้นอยู่กับการประมวลผลเส้นทาง รวมถึงทางเลือกของกรดและออกซิไดซ์ตัวแทน แกรฟีนออกไซด์สามารถแสดงพฤติกรรมที่ถูกแสดง โดยการผลิตและพลพรรคปอด pumera ฉางสำหรับเซลล์เยื่อ [ 28 ] แกรฟีนออกไซด์สามารถแปลงกลับแกรฟีน โดยลดการใช้ตัวแทน เช่น ไฮดราซีนหรือแม้กระทั่งโลหะ ลดเชื้อแบคทีเรีย จากสกุล shewanella [ 29 ] อย่างไรก็ตาม นอกจากเงื่อนไขการไม่ควบคุมให้ดีทางแปลงกราฟีน ( เรียกว่าลด แกรฟีนออกไซด์ ) มักจะไม่เสถียรในสารละลายกระจายไปสู่การรวมและการตกตะกอน [ 26 ] การกระจายที่เหมาะสมของหลักสูตรคือความต้องการที่สำคัญสำหรับระบบแบคทีเรีย การศึกษามีฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของ graphene graphene oxide และเป็นเอกสารอย่างกว้างขวาง และได้ถูกใช้เพื่อสร้างวัสดุ Antibacterial สำหรับการใช้งานที่เฉพาะเจาะจง 15,16,19,30 ) [ 33 ] Liu et al . เปรียบเทียบฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของแกรไฟต์ แกรไฟต์ออกไซด์ แกรฟีนออกไซด์ ( ไป ) และลดแกรฟีนออกไซด์ ( rgo ) , แสดงไปแล้ว rgo ทั้งสองตัวขอ ( รูปที่ 2 ) [ 34 ] ในการทดลองเหล่านี้ ไปให้แข็งแกร่งต้านกิจกรรมกว่า rgo . ในทางกลับกัน rgo พบความจุออกซิเดชันสูงสุดต่อ กลูต้าไธโอน ซึ่งเป็นดัชนีบ่งชี้ความเครียดออกซิเดชัน ความขัดแย้งนี้อธิบายได้ด้วยกลไกต้านหลักของ graphene graphene oxide หรือกระจายซึ่งถูกปกครองโดยเมมเบรนแรงกระจายความเสียหายที่เกิดจากปฏิสัมพันธ์ระหว่างฟอสโฟลิพิดและแผ่นกราฟีน ซึ่งเกี่ยวข้องโดยตรงกับผู้บังคับบัญชาการกระจายความมั่นคงของไปน้ำมากขึ้น ในการศึกษารายละเอียดของพวกเขา , Tu et al . , รวมทั้งแบคทีเรีย การทดลองและแบบจำลองที่ระบุวิธีการที่แตกต่างกันสำหรับเมมเบรนความเสียหายที่เกิดจากกราฟีนออกไซด์ [ 35 ] : กลไกแรกคือจากการรุนแรงและตัดห่างจากพื้นที่ขนาดใหญ่ของเยื่อหุ้มเซลล์ . กลไกที่สอง คือ อธิบายว่า การสกัดทำลายของไขมันโมเลกุล ที่นี่ดจากเยื่อหุ้มเซลล์กระจายบางส่วนแทรกกราฟีน แบบแผ่น ผลกระทบเชิงกลเพิ่มเติมถูกรายงานโดย Liu et al . , แนะนำขนาดขึ้นอยู่กับการตัดของแบคทีเรียโดยแกรฟีนออกไซด์สูงกว่าแผ่นที่ส่งผลให้แบคทีเรียกิจกรรมขนาดใหญ่แผ่น [ 36,37 ] การใช้ dissipative พลศาสตร์ของอนุภาคจำลอง , dallavalle และผู้เขียนได้ศึกษาศักยภาพการปฏิสัมพันธ์ต่างๆของบริษัทกราฟีนกับลิพิดสองชั้นและเน้นที่เกิดผลข้างเคียงสำหรับเยื่อหุ้มเซลล์ [ 38 ]อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยาชนิดออกซิเจนยังขอเพิ่มแบคทีเรียใน graphene graphene oxide และได้รับผลกระทบจาก 34,39 ) [ 41 ] เพิ่มผลตอบแทนประกอบกับซูเปอร์ออกไซด์แอนไอออนอิสระ เกิดความเครียด ในเซลล์แบคทีเรีย [ 34 ] ภาวะเครียดออกซิเดชัน โดยเพิ่มขึ้นเมื่อเซลล์แบคทีเรียอยู่ในการติดต่อกับการลดกราฟีนออกไซด์และแกรไฟต์ ( หลังแสดงเพียงเล็กน้อยการกิจกรรม ) เมื่อเทียบกับฉนวน graphene oxide หรือแกรไฟต์ออกไซด์ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากแกรฟีนออกไซด์แสดงความมั่นคงกระจายสูงกว่าเซลล์ติดต่อมีแนวโน้มมากขึ้นเมื่อเทียบกับกราฟีนมีเสถียรภาพน้อยลง ดังนั้นการตายของแบคทีเรียผ่านเมมเบรนความเสียหายกลไกซึ่งแข็งแรงกว่าขึ้นอยู่กับกระจายตัวดี nanosheets dominates , ฤทธิ์ต้านเชื้อแบคทีเรียโดยรวมใช้สำหรับกระจายแผ่นกราฟีนได้รับการยืนยันจากการศึกษาโดย akhavan และ ghaderi ผู้ศึกษาฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของ graphene graphene ฝาก nanowalls คือแผ่นที่ยืนอยู่ฝากบนพื้นผิว [ 42 ] ในการนี้ ฟาม et al . พบว่าฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของพื้นผิวฝากกราฟีนขอขึ้นอยู่กับความหนาแน่นของขอบกราฟีนบนพื้นผิว [ 43 ] ใน akhavan และ ghaderi ทำงาน ตรงกันข้าม nanosheets กระจายกราฟีน , แสดง rgo สูงกว่าแบคทีเรียสูงกว่าปกติไป เนื่องจากความแตกต่างใน dispersability ไม่เป็นปัญหาสำหรับพื้นผิวที่ฝาก nanosheets . ดังนั้น ตั้งแต่ rgo สาเหตุความเครียดออกซิเดชันสูงกว่าไป และการมีปฏิสัมพันธ์ทางกลจะเปรียบ rgo แสดงแข็งแกร่ง ผล การศึกษาเดียวกันพบว่าแบคทีเรียแกรมบวกจะน้อยไวต่อความเสียหายกว่าแบคทีเรียแกรมลบเมมเบรนขาดชั้นหนาแอนติไฮโดรเจนป้องกัน [ 42 ]