- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
The modified RSI model is probably
The modified RSI model is probably not sensitive
enough to identify differences between hypnotics that
are used for induction. An explanation for this lack of
sensitivity may be that with a modified model, the
patient is ventilated with an inhalation anaesthetic
during several minutes until the neuromuscular
blocking agent is eventually administered. It is likely
that this prolonged phase of anaesthesia maintenance
before intubationmasks the potential additive effect of
the hypnotic and the muscle relaxant.
The main clinical message of our analyses is that,
during a true RSI, onset and intubation conditions
that are similar with succinylcholine can be achieved
with rocuronium when propofol or thiopental are
used for induction. With propofol, a rocuronium
dose that corresponds to two times ED95 seems to
be sufficient. In contrary, when thiopental is used, the
rocuronium dose needs to be increased to three to
four times ED95. High doses of rocuronium will
obviously have an impact on the duration of neuromuscular
blockade. Yet, with the advent of innovative
molecules that are able to effectively reverse
a deep and prolonged neuromuscular block, fears of
the consequences of high doses of neuromuscular
blocking agents may become unfounded (37, 38).
The biological basis for the apparent difference in
efficacy between thiopental and propofol when combined
with rocuronium remains obscure. Visualization
of the vocal cords by standard laryngoscopy was
described to be easier with propofol alone than with
thiopental alone (39). In a randomized multiple-arm
trial, open vocal cords were found significantly more
often 90 s after induction with propofol 2 mg/kg
compared with thiopental 4 mg/kg; however, when
lidocaine was added to the hypnotics, that difference
disappeared (40). In another randomized trial in
patients receiving remifentanil and lidocaine, excellent
intubation conditions 90 s after induction were
significantly more often observed with propofol
2 mg/kg compared with thiopental 5 mg/kg (41). Yet
another randomized trial in patients receiving alfentanil
and lidocaine reported on a significantly higher
incidence of better visualization of the larynx and
easy intubation conditions after thiopentone 5 mg/kg
compared with propofol 2.5 mg/kg (42). Thus, data
comparing intubation conditions with propofol and
thiopental are inconsistent. Also, these trials were
testing intubation conditions within 90 s after induction,
and therefore did not reflect the same situation
as in a modified rapid sequence intubation model.
Finally, it remains unclear, whether equipotent doses
of the hypnotics were compared and what the
potentially confounding role of adjuvants (for
instance, lidocaine) was. Opioids, however, did not
seem to have any impact on intubations conditions,
independent of whether a true or a modified model
was used or whether propofol or thiopental was
given for induction. It is interesting to note in this
context that in more than two-thirds of all included
trials, an opioid was used for induction. Not all
anaesthesiologists would agree that an opioid should
be given to a patient who needs a rapid sequence
intubation to prevent regurgitation. Indeed, in classic
text books, the lege artis rapid sequence intubation
includes the administration of a hypnotic agent
without an opioid (43).
A final issue relates to the intubation scores that
were used in these trials. An intubation score may be
regarded as a surrogate end-point, although we
would expect that a patient with ‘good’ or ‘excellent’
intubation conditions is more likely to be successfully
intubated compared with a patient who has ‘poor’
intubation conditions. In one trial, however, some
patients who had good or excellent intubation conditions
could only be intubated using a second
attempt (14). In future trials that test alternatives to
succinylcholine for RSI, both intubation scores and
actual intubation successes or failures should be
documented.
In conclusion, when conventional rocuronium
doses are used, only a true RSI model identifies the
superiority of propofol over thiopental for induction.
With a modified RSI model, the number of patients
having good or excellent intubation conditions with
rocuronium compared with succinylcholine is similar
with propofol or thiopental induction and independent
of the rocuronium regimen. Investigators who
are testing the clinical usefulness of alternatives to
succinylcholine for RSI should use a true RSI model.
enough to identify differences between hypnotics that
are used for induction. An explanation for this lack of
sensitivity may be that with a modified model, the
patient is ventilated with an inhalation anaesthetic
during several minutes until the neuromuscular
blocking agent is eventually administered. It is likely
that this prolonged phase of anaesthesia maintenance
before intubationmasks the potential additive effect of
the hypnotic and the muscle relaxant.
The main clinical message of our analyses is that,
during a true RSI, onset and intubation conditions
that are similar with succinylcholine can be achieved
with rocuronium when propofol or thiopental are
used for induction. With propofol, a rocuronium
dose that corresponds to two times ED95 seems to
be sufficient. In contrary, when thiopental is used, the
rocuronium dose needs to be increased to three to
four times ED95. High doses of rocuronium will
obviously have an impact on the duration of neuromuscular
blockade. Yet, with the advent of innovative
molecules that are able to effectively reverse
a deep and prolonged neuromuscular block, fears of
the consequences of high doses of neuromuscular
blocking agents may become unfounded (37, 38).
The biological basis for the apparent difference in
efficacy between thiopental and propofol when combined
with rocuronium remains obscure. Visualization
of the vocal cords by standard laryngoscopy was
described to be easier with propofol alone than with
thiopental alone (39). In a randomized multiple-arm
trial, open vocal cords were found significantly more
often 90 s after induction with propofol 2 mg/kg
compared with thiopental 4 mg/kg; however, when
lidocaine was added to the hypnotics, that difference
disappeared (40). In another randomized trial in
patients receiving remifentanil and lidocaine, excellent
intubation conditions 90 s after induction were
significantly more often observed with propofol
2 mg/kg compared with thiopental 5 mg/kg (41). Yet
another randomized trial in patients receiving alfentanil
and lidocaine reported on a significantly higher
incidence of better visualization of the larynx and
easy intubation conditions after thiopentone 5 mg/kg
compared with propofol 2.5 mg/kg (42). Thus, data
comparing intubation conditions with propofol and
thiopental are inconsistent. Also, these trials were
testing intubation conditions within 90 s after induction,
and therefore did not reflect the same situation
as in a modified rapid sequence intubation model.
Finally, it remains unclear, whether equipotent doses
of the hypnotics were compared and what the
potentially confounding role of adjuvants (for
instance, lidocaine) was. Opioids, however, did not
seem to have any impact on intubations conditions,
independent of whether a true or a modified model
was used or whether propofol or thiopental was
given for induction. It is interesting to note in this
context that in more than two-thirds of all included
trials, an opioid was used for induction. Not all
anaesthesiologists would agree that an opioid should
be given to a patient who needs a rapid sequence
intubation to prevent regurgitation. Indeed, in classic
text books, the lege artis rapid sequence intubation
includes the administration of a hypnotic agent
without an opioid (43).
A final issue relates to the intubation scores that
were used in these trials. An intubation score may be
regarded as a surrogate end-point, although we
would expect that a patient with ‘good’ or ‘excellent’
intubation conditions is more likely to be successfully
intubated compared with a patient who has ‘poor’
intubation conditions. In one trial, however, some
patients who had good or excellent intubation conditions
could only be intubated using a second
attempt (14). In future trials that test alternatives to
succinylcholine for RSI, both intubation scores and
actual intubation successes or failures should be
documented.
In conclusion, when conventional rocuronium
doses are used, only a true RSI model identifies the
superiority of propofol over thiopental for induction.
With a modified RSI model, the number of patients
having good or excellent intubation conditions with
rocuronium compared with succinylcholine is similar
with propofol or thiopental induction and independent
of the rocuronium regimen. Investigators who
are testing the clinical usefulness of alternatives to
succinylcholine for RSI should use a true RSI model.
0/5000
แบบ RSI ที่ปรับเปลี่ยนเป็นคงไม่สำคัญพอที่จะระบุความแตกต่างระหว่าง hypnotics ที่ใช้สำหรับเหนี่ยวนำ อธิบายการขาดความไวอาจจะที่ มีแบบจำลองปรับเปลี่ยน การผู้ป่วยจะสม่ำเสมอ ด้วยการดม anaestheticในระหว่างหลายนาทีจนถึงกล้ามในที่สุดมีจัดการบล็อกแทน เป็นไปได้ที่ระยะนี้เป็นเวลานานของการบำรุงรักษา anaesthesiaก่อนที่จะ intubationmasks ผลสามารถเป็นไปได้ของยานอนหลับและ relaxant กล้ามเนื้อข้อความหลักทางคลินิกของเราวิเคราะห์ว่าระหว่างเงื่อนไข RSI เริ่มมีอาการ และท่อช่วยหายใจจริงซึ่งจะคล้ายกับ succinylcholine สามารถทำได้ด้วย rocuronium เมื่อ thiopental หรือ propofolใช้สำหรับเหนี่ยวนำ กับ propofol, rocuronium มีดูเหมือนว่ายาที่สอดคล้องกับ ED95 สองครั้งจะเพียงพอ ในทาง เมื่อใช้ thiopental การยา rocuronium ต้องได้เพิ่มขึ้น 3ED95 สี่เท่า ปริมาณสูงของ rocuronium จะแน่นอนมีผลต่อระยะเวลาของกล้ามขวาง ยัง มีมาของนวัตกรรมโมเลกุลที่สามารถย้อนกลับได้อย่างมีประสิทธิภาพลึก และนานกล้ามบล็อก ความกลัวของผลของปริมาณสูงของกล้ามบล็อกตัวแทนอาจปล่อยโคม (37, 38) ได้พื้นฐานทางชีวภาพสำหรับความแตกต่างชัดเจนประสิทธิภาพระหว่าง thiopental propofol เมื่อรวมด้วย rocuronium ยังคงปิดบัง แสดงภาพประกอบเพลงของสายเสียงโดย laryngoscopy มาตรฐานถูกอธิบายให้ง่ายขึ้น ด้วย propofol คนเดียวกว่าด้วยthiopental เพียงอย่างเดียว (39) ในแขนหลาย randomizedสายเสียงทดลอง เปิดพบมากมัก 90 s หลังจากเหนี่ยวนำกับ propofol 2 มิลลิกรัม/กิโลกรัมเมื่อเทียบกับ thiopental 4 มก./กก. อย่างไรก็ตาม เมื่อlidocaine ได้เพิ่ม hypnotics ความแตกต่างนั้นหาย (40) ในอีกการทดลองใน randomizedผู้ป่วยที่ได้รับ remifentanil และ lidocaine ยอดเยี่ยมท่อช่วยหายใจสภาพ 90 s หลังจากที่ถูกเหนี่ยวนำอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นสังเกต ด้วย propofol2 mg/kg เมื่อเทียบกับ thiopental 5 มก./กก. (41) ยังทดลอง randomized อื่นในผู้ป่วยที่ได้รับอัลเฟนทานิลและ lidocaine รายงานในสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญอุบัติการณ์ของการแสดงภาพประกอบเพลงที่ดีกว่าของกล่องเสียง และท่อช่วยหายใจง่ายเงื่อนไขหลัง thiopentone 5 มก./กก.เมื่อเทียบกับ propofol 2.5 mg/kg (42) ดังนั้น ข้อมูลเปรียบเทียบเงื่อนไขท่อช่วยหายใจ ด้วย propofol และthiopental ไม่สอดคล้องกัน ยัง ทดลองเหล่านี้ได้ทดสอบเงื่อนไขท่อช่วยหายใจภายใน 90 s หลังจากเหนี่ยวนำและดังนั้นจึง ไม่ได้สะท้อนสถานการณ์เดียวกันเป็นในรูปแบบท่อช่วยหายใจลำดับแก้ไขอย่างรวดเร็วในที่สุด มันยังคงไม่ชัดเจน ไม่ว่า equipotent ปริมาณของ hypnotics ถูกเปรียบเทียบและการบทบาทของ adjuvants (confounding อาจอินสแตนซ์ lidocaine) ได้ Opioids อย่างไรก็ตาม ไม่ดูเหมือนจะ มีผลกระทบต่อสภาพ intubationsอิสระของจริงหรือแบบจำลองปรับเปลี่ยนใช้ หรือว่า thiopental หรือ propofol มีgiven for induction. It is interesting to note in thiscontext that in more than two-thirds of all includedtrials, an opioid was used for induction. Not allanaesthesiologists would agree that an opioid shouldbe given to a patient who needs a rapid sequenceintubation to prevent regurgitation. Indeed, in classictext books, the lege artis rapid sequence intubationincludes the administration of a hypnotic agentwithout an opioid (43).A final issue relates to the intubation scores thatwere used in these trials. An intubation score may beregarded as a surrogate end-point, although wewould expect that a patient with ‘good’ or ‘excellent’intubation conditions is more likely to be successfullyintubated compared with a patient who has ‘poor’intubation conditions. In one trial, however, somepatients who had good or excellent intubation conditionscould only be intubated using a secondattempt (14). In future trials that test alternatives tosuccinylcholine for RSI, both intubation scores andactual intubation successes or failures should bedocumented.In conclusion, when conventional rocuroniumdoses are used, only a true RSI model identifies thesuperiority of propofol over thiopental for induction.With a modified RSI model, the number of patientshaving good or excellent intubation conditions withrocuronium compared with succinylcholine is similarwith propofol or thiopental induction and independentof the rocuronium regimen. Investigators whoare testing the clinical usefulness of alternatives tosuccinylcholine for RSI should use a true RSI model.
การแปล กรุณารอสักครู่..
The modified RSI model is probably not sensitive
enough to identify differences between hypnotics that
are used for induction. An explanation for this lack of
sensitivity may be that with a modified model, the
patient is ventilated with an inhalation anaesthetic
during several minutes until the neuromuscular
blocking agent is eventually administered. It is likely
that this prolonged phase of anaesthesia maintenance
before intubationmasks the potential additive effect of
the hypnotic and the muscle relaxant.
The main clinical message of our analyses is that,
during a true RSI, onset and intubation conditions
that are similar with succinylcholine can be achieved
with rocuronium when propofol or thiopental are
used for induction. With propofol, a rocuronium
dose that corresponds to two times ED95 seems to
be sufficient. In contrary, when thiopental is used, the
rocuronium dose needs to be increased to three to
four times ED95. High doses of rocuronium will
obviously have an impact on the duration of neuromuscular
blockade. Yet, with the advent of innovative
molecules that are able to effectively reverse
a deep and prolonged neuromuscular block, fears of
the consequences of high doses of neuromuscular
blocking agents may become unfounded (37, 38).
The biological basis for the apparent difference in
efficacy between thiopental and propofol when combined
with rocuronium remains obscure. Visualization
of the vocal cords by standard laryngoscopy was
described to be easier with propofol alone than with
thiopental alone (39). In a randomized multiple-arm
trial, open vocal cords were found significantly more
often 90 s after induction with propofol 2 mg/kg
compared with thiopental 4 mg/kg; however, when
lidocaine was added to the hypnotics, that difference
disappeared (40). In another randomized trial in
patients receiving remifentanil and lidocaine, excellent
intubation conditions 90 s after induction were
significantly more often observed with propofol
2 mg/kg compared with thiopental 5 mg/kg (41). Yet
another randomized trial in patients receiving alfentanil
and lidocaine reported on a significantly higher
incidence of better visualization of the larynx and
easy intubation conditions after thiopentone 5 mg/kg
compared with propofol 2.5 mg/kg (42). Thus, data
comparing intubation conditions with propofol and
thiopental are inconsistent. Also, these trials were
testing intubation conditions within 90 s after induction,
and therefore did not reflect the same situation
as in a modified rapid sequence intubation model.
Finally, it remains unclear, whether equipotent doses
of the hypnotics were compared and what the
potentially confounding role of adjuvants (for
instance, lidocaine) was. Opioids, however, did not
seem to have any impact on intubations conditions,
independent of whether a true or a modified model
was used or whether propofol or thiopental was
given for induction. It is interesting to note in this
context that in more than two-thirds of all included
trials, an opioid was used for induction. Not all
anaesthesiologists would agree that an opioid should
be given to a patient who needs a rapid sequence
intubation to prevent regurgitation. Indeed, in classic
text books, the lege artis rapid sequence intubation
includes the administration of a hypnotic agent
without an opioid (43).
A final issue relates to the intubation scores that
were used in these trials. An intubation score may be
regarded as a surrogate end-point, although we
would expect that a patient with ‘good’ or ‘excellent’
intubation conditions is more likely to be successfully
intubated compared with a patient who has ‘poor’
intubation conditions. In one trial, however, some
patients who had good or excellent intubation conditions
could only be intubated using a second
attempt (14). In future trials that test alternatives to
succinylcholine for RSI, both intubation scores and
actual intubation successes or failures should be
documented.
In conclusion, when conventional rocuronium
doses are used, only a true RSI model identifies the
superiority of propofol over thiopental for induction.
With a modified RSI model, the number of patients
having good or excellent intubation conditions with
rocuronium compared with succinylcholine is similar
with propofol or thiopental induction and independent
of the rocuronium regimen. Investigators who
are testing the clinical usefulness of alternatives to
succinylcholine for RSI should use a true RSI model.
enough to identify differences between hypnotics that
are used for induction. An explanation for this lack of
sensitivity may be that with a modified model, the
patient is ventilated with an inhalation anaesthetic
during several minutes until the neuromuscular
blocking agent is eventually administered. It is likely
that this prolonged phase of anaesthesia maintenance
before intubationmasks the potential additive effect of
the hypnotic and the muscle relaxant.
The main clinical message of our analyses is that,
during a true RSI, onset and intubation conditions
that are similar with succinylcholine can be achieved
with rocuronium when propofol or thiopental are
used for induction. With propofol, a rocuronium
dose that corresponds to two times ED95 seems to
be sufficient. In contrary, when thiopental is used, the
rocuronium dose needs to be increased to three to
four times ED95. High doses of rocuronium will
obviously have an impact on the duration of neuromuscular
blockade. Yet, with the advent of innovative
molecules that are able to effectively reverse
a deep and prolonged neuromuscular block, fears of
the consequences of high doses of neuromuscular
blocking agents may become unfounded (37, 38).
The biological basis for the apparent difference in
efficacy between thiopental and propofol when combined
with rocuronium remains obscure. Visualization
of the vocal cords by standard laryngoscopy was
described to be easier with propofol alone than with
thiopental alone (39). In a randomized multiple-arm
trial, open vocal cords were found significantly more
often 90 s after induction with propofol 2 mg/kg
compared with thiopental 4 mg/kg; however, when
lidocaine was added to the hypnotics, that difference
disappeared (40). In another randomized trial in
patients receiving remifentanil and lidocaine, excellent
intubation conditions 90 s after induction were
significantly more often observed with propofol
2 mg/kg compared with thiopental 5 mg/kg (41). Yet
another randomized trial in patients receiving alfentanil
and lidocaine reported on a significantly higher
incidence of better visualization of the larynx and
easy intubation conditions after thiopentone 5 mg/kg
compared with propofol 2.5 mg/kg (42). Thus, data
comparing intubation conditions with propofol and
thiopental are inconsistent. Also, these trials were
testing intubation conditions within 90 s after induction,
and therefore did not reflect the same situation
as in a modified rapid sequence intubation model.
Finally, it remains unclear, whether equipotent doses
of the hypnotics were compared and what the
potentially confounding role of adjuvants (for
instance, lidocaine) was. Opioids, however, did not
seem to have any impact on intubations conditions,
independent of whether a true or a modified model
was used or whether propofol or thiopental was
given for induction. It is interesting to note in this
context that in more than two-thirds of all included
trials, an opioid was used for induction. Not all
anaesthesiologists would agree that an opioid should
be given to a patient who needs a rapid sequence
intubation to prevent regurgitation. Indeed, in classic
text books, the lege artis rapid sequence intubation
includes the administration of a hypnotic agent
without an opioid (43).
A final issue relates to the intubation scores that
were used in these trials. An intubation score may be
regarded as a surrogate end-point, although we
would expect that a patient with ‘good’ or ‘excellent’
intubation conditions is more likely to be successfully
intubated compared with a patient who has ‘poor’
intubation conditions. In one trial, however, some
patients who had good or excellent intubation conditions
could only be intubated using a second
attempt (14). In future trials that test alternatives to
succinylcholine for RSI, both intubation scores and
actual intubation successes or failures should be
documented.
In conclusion, when conventional rocuronium
doses are used, only a true RSI model identifies the
superiority of propofol over thiopental for induction.
With a modified RSI model, the number of patients
having good or excellent intubation conditions with
rocuronium compared with succinylcholine is similar
with propofol or thiopental induction and independent
of the rocuronium regimen. Investigators who
are testing the clinical usefulness of alternatives to
succinylcholine for RSI should use a true RSI model.
การแปล กรุณารอสักครู่..
แก้ไขรูปแบบอาจจะไม่ละเอียดอ่อน RSI
เพียงพอที่จะระบุความแตกต่างระหว่าง
) ที่ใช้แม่เหล็กไฟฟ้า คำอธิบายสำหรับเรื่องนี้ขาด
ไว อาจจะด้วยการปรับเปลี่ยนรูปแบบ
คนไข้ ventilated ด้วยการสูดดมยา
ช่วงหลายนาทีจนกว่าตัวแทน
บล็อกในที่สุดและสมบูรณ์ . มันมีโอกาส
ที่ นี้ นาน (
การบำรุงรักษายาสลบก่อน intubationmasks ศักยภาพเสริมผลของการสะกดจิตและ
ข้อความทางยาคลายกล้ามเนื้อหลักของการวิเคราะห์ของเราที่
ใน RSI จริง การโจมตีและการเงื่อนไข
ที่คล้ายกันกับซัคซินีลโคลีนได้
กับ rocuronium เมื่อ propofol หรือไธโอเพนทาลเป็น
ใช้ แม่เหล็กไฟฟ้า กับยาโพรโพฟอล ที่ rocuronium
ปริมาณที่สอดคล้องกับ 2 ครั้ง
ed95 น่าจะเพียงพอ ในทางตรงกันข้าม เมื่อไธโอเพนทาลใช้
rocuronium ปริมาณความต้องการที่จะเพิ่มขึ้นถึงสามสี่ครั้ง ed95
. ปริมาณสูงของ rocuronium จะ
แน่นอนจะมีผลกระทบต่อส่วน
ระยะเวลาของการปิดล้อม แต่ด้วยแอดเวนต์ของโมเลกุลใหม่ที่สามารถมีประสิทธิภาพกลับ
และบล็อกลึกและนานความกลัวของ
ผลในปริมาณสูงและตัวแทนอาจจะกลายเป็นการปิดกั้น
โคมลอย ( 37 , 38 ) .
ทางชีววิทยาพื้นฐานสำหรับความแตกต่างที่ชัดเจนใน
ประสิทธิผลและไธโอเพนทาล propofol เมื่อรวม
กับ rocuronium ยังคงคลุมเครือ การแสดง
ของเส้นเสียง โดย laryngoscopy มาตรฐาน
อธิบายได้ง่ายขึ้นกับ propofol คนเดียวกับ
ไธโอเพนทาลคนเดียว ( 39 )ในการศึกษาหลายแขน
ทดลองเปิดเส้นเสียงที่พบบ่อยมากขึ้น
90 s หลังจากเหนี่ยวกับยาโพรโพฟอล 2 mg / kg
เมื่อเทียบกับไธโอเพนทาล 4 มิลลิกรัม / กิโลกรัม อย่างไรก็ตาม เมื่อ
ไลโดเคนถูกเพิ่มเข้าไป ) ที่แตกต่าง
หายไป ( 40 ) ในอีกแบบที่ใช้ในผู้ป่วยที่ได้รับยาชารีมิเฟนทานิล
ใส่ท่อช่วยหายใจและยอดเยี่ยมสภาพ 90 วินาทีหลังการเป็น
มากมักจะสังเกตกับ propofol
2 มก. / กก. เมื่อเทียบกับไธโอเพนทาล 5 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ( 41 ) แต่อีกแบบสุ่มทดลองในผู้ป่วยที่ได้รับ
และ ไลโดปิปเปอราซิลลินรายงานอุบัติการณ์สูงขึ้นของการมองเห็นดีกว่า
สภาพของกล่องเสียงและใส่ท่อช่วยหายใจง่ายหลังจาก thiopentone 5 mg / kg
เมื่อเทียบกับยาโพรโพฟอล 2.5 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ( 42 ) ดังนั้น ข้อมูล
เปรียบเทียบกับเงื่อนไขการโพฟอล
ไธโอเพนทาลจะไม่สอดคล้องกัน นอกจากนี้ การทดลองเหล่านี้เงื่อนไขการทดสอบภายใน 90 s
หลังจากเหนี่ยวและดังนั้นจึงไม่สะท้อนสถานการณ์เดียวกัน
ในลำดับการแก้ไขอย่างรวดเร็วแบบ
สุดท้ายก็ยังคงไม่ชัดเจนว่า equipotent doses ของ )
แล้วเปรียบเทียบอะไรอาจอยู่นอกเหนือการควบคุม บทบาทของสารปรุงแต่ง (
เช่น lidocaine ) คือ . ยา , อย่างไรก็ตาม , ไม่ได้
ดูเหมือนจะมีผลกระทบใด ๆต่อสภาพ intubations
อิสระ , ไม่ว่าจริงหรือปรับเปลี่ยนรูปแบบ
ถูกใช้หรือว่า propofol หรือไธโอเพนทาลคือ
ได้รับ induction เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบในบริบทนี้
ที่มากกว่าสองในสามของการทดลองทั้งหมดรวม
, โอปิออยด์ใช้ inductionanaesthesiologists ไม่หมด
เห็นด้วยที่โคลน ควรให้ผู้ป่วยที่ต้องใส่ท่อช่วยหายใจลำดับ
อย่างรวดเร็วเพื่อป้องกันการสำรอก แน่นอน ในหนังสือคลาสสิก
, กฎหมายกําหนด Artis อย่างรวดเร็วลำดับการใส่ท่อช่วยหายใจ
รวมถึงการบริหารงานของตัวแทนที่ถูกสะกดจิตโดยการโคลน ( 43 )
.
เป็นประเด็นสุดท้ายที่เกี่ยวข้องกับการใช้คะแนนที่
ในการทดลองเหล่านี้ ท่อช่วยหายใจ คะแนนอาจจะ
ถือว่าเป็น ความหมาย : ตัวแทน , แม้ว่าเรา
คาดหวังว่าคนไข้ที่เป็น ' ดี ' หรือ ' ดี '
ใส่เงื่อนไขมีแนวโน้มที่จะได้รับเรียบร้อยแล้ว
ใส่ท่อช่วยหายใจเมื่อเทียบกับผู้ป่วยที่มี ' ยากจน '
ใส่เงื่อนไข ในศาล อย่างไรก็ตาม บาง
ที่ผู้ป่วยมี ดี ถึง ดีมาก ใส่เงื่อนไข
น่าจะใส่ท่อช่วยหายใจโดยใช้วินาที
( 14 )ในการทดลองในอนาคตที่ทดสอบทางเลือก
ซัคซินีลโคลีนสำหรับ RSI ทั้งคะแนนและความสำเร็จที่เกิดขึ้นจริงใส่ท่อช่วยหายใจ
หรือความล้มเหลวควร
สรุปเป็นเอกสาร เมื่อ ปกติ rocuronium
( ใช้เฉพาะรุ่น RSI จริงระบุ
ความเหนือกว่าของ propofol กว่าไธโอเพนทาล induction .
กับการแก้ไข RSI รุ่น หมายเลข ผู้ป่วย
มี ดี ถึง ดีมาก ใส่เงื่อนไขด้วย
rocuronium เทียบกับซัคซินีลโคลีนจะคล้ายคลึงกับ propofol หรือเหนี่ยว
rocuronium ไธโอเพนทาลและอิสระจากกฎเกณฑ์ นักวิจัยที่
ทดสอบประโยชน์ทางคลินิกของทางเลือก
ซัคซินีลโคลีนสำหรับ RSI ควรใช้รูปแบบ RSI จริง
เพียงพอที่จะระบุความแตกต่างระหว่าง
) ที่ใช้แม่เหล็กไฟฟ้า คำอธิบายสำหรับเรื่องนี้ขาด
ไว อาจจะด้วยการปรับเปลี่ยนรูปแบบ
คนไข้ ventilated ด้วยการสูดดมยา
ช่วงหลายนาทีจนกว่าตัวแทน
บล็อกในที่สุดและสมบูรณ์ . มันมีโอกาส
ที่ นี้ นาน (
การบำรุงรักษายาสลบก่อน intubationmasks ศักยภาพเสริมผลของการสะกดจิตและ
ข้อความทางยาคลายกล้ามเนื้อหลักของการวิเคราะห์ของเราที่
ใน RSI จริง การโจมตีและการเงื่อนไข
ที่คล้ายกันกับซัคซินีลโคลีนได้
กับ rocuronium เมื่อ propofol หรือไธโอเพนทาลเป็น
ใช้ แม่เหล็กไฟฟ้า กับยาโพรโพฟอล ที่ rocuronium
ปริมาณที่สอดคล้องกับ 2 ครั้ง
ed95 น่าจะเพียงพอ ในทางตรงกันข้าม เมื่อไธโอเพนทาลใช้
rocuronium ปริมาณความต้องการที่จะเพิ่มขึ้นถึงสามสี่ครั้ง ed95
. ปริมาณสูงของ rocuronium จะ
แน่นอนจะมีผลกระทบต่อส่วน
ระยะเวลาของการปิดล้อม แต่ด้วยแอดเวนต์ของโมเลกุลใหม่ที่สามารถมีประสิทธิภาพกลับ
และบล็อกลึกและนานความกลัวของ
ผลในปริมาณสูงและตัวแทนอาจจะกลายเป็นการปิดกั้น
โคมลอย ( 37 , 38 ) .
ทางชีววิทยาพื้นฐานสำหรับความแตกต่างที่ชัดเจนใน
ประสิทธิผลและไธโอเพนทาล propofol เมื่อรวม
กับ rocuronium ยังคงคลุมเครือ การแสดง
ของเส้นเสียง โดย laryngoscopy มาตรฐาน
อธิบายได้ง่ายขึ้นกับ propofol คนเดียวกับ
ไธโอเพนทาลคนเดียว ( 39 )ในการศึกษาหลายแขน
ทดลองเปิดเส้นเสียงที่พบบ่อยมากขึ้น
90 s หลังจากเหนี่ยวกับยาโพรโพฟอล 2 mg / kg
เมื่อเทียบกับไธโอเพนทาล 4 มิลลิกรัม / กิโลกรัม อย่างไรก็ตาม เมื่อ
ไลโดเคนถูกเพิ่มเข้าไป ) ที่แตกต่าง
หายไป ( 40 ) ในอีกแบบที่ใช้ในผู้ป่วยที่ได้รับยาชารีมิเฟนทานิล
ใส่ท่อช่วยหายใจและยอดเยี่ยมสภาพ 90 วินาทีหลังการเป็น
มากมักจะสังเกตกับ propofol
2 มก. / กก. เมื่อเทียบกับไธโอเพนทาล 5 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ( 41 ) แต่อีกแบบสุ่มทดลองในผู้ป่วยที่ได้รับ
และ ไลโดปิปเปอราซิลลินรายงานอุบัติการณ์สูงขึ้นของการมองเห็นดีกว่า
สภาพของกล่องเสียงและใส่ท่อช่วยหายใจง่ายหลังจาก thiopentone 5 mg / kg
เมื่อเทียบกับยาโพรโพฟอล 2.5 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ( 42 ) ดังนั้น ข้อมูล
เปรียบเทียบกับเงื่อนไขการโพฟอล
ไธโอเพนทาลจะไม่สอดคล้องกัน นอกจากนี้ การทดลองเหล่านี้เงื่อนไขการทดสอบภายใน 90 s
หลังจากเหนี่ยวและดังนั้นจึงไม่สะท้อนสถานการณ์เดียวกัน
ในลำดับการแก้ไขอย่างรวดเร็วแบบ
สุดท้ายก็ยังคงไม่ชัดเจนว่า equipotent doses ของ )
แล้วเปรียบเทียบอะไรอาจอยู่นอกเหนือการควบคุม บทบาทของสารปรุงแต่ง (
เช่น lidocaine ) คือ . ยา , อย่างไรก็ตาม , ไม่ได้
ดูเหมือนจะมีผลกระทบใด ๆต่อสภาพ intubations
อิสระ , ไม่ว่าจริงหรือปรับเปลี่ยนรูปแบบ
ถูกใช้หรือว่า propofol หรือไธโอเพนทาลคือ
ได้รับ induction เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบในบริบทนี้
ที่มากกว่าสองในสามของการทดลองทั้งหมดรวม
, โอปิออยด์ใช้ inductionanaesthesiologists ไม่หมด
เห็นด้วยที่โคลน ควรให้ผู้ป่วยที่ต้องใส่ท่อช่วยหายใจลำดับ
อย่างรวดเร็วเพื่อป้องกันการสำรอก แน่นอน ในหนังสือคลาสสิก
, กฎหมายกําหนด Artis อย่างรวดเร็วลำดับการใส่ท่อช่วยหายใจ
รวมถึงการบริหารงานของตัวแทนที่ถูกสะกดจิตโดยการโคลน ( 43 )
.
เป็นประเด็นสุดท้ายที่เกี่ยวข้องกับการใช้คะแนนที่
ในการทดลองเหล่านี้ ท่อช่วยหายใจ คะแนนอาจจะ
ถือว่าเป็น ความหมาย : ตัวแทน , แม้ว่าเรา
คาดหวังว่าคนไข้ที่เป็น ' ดี ' หรือ ' ดี '
ใส่เงื่อนไขมีแนวโน้มที่จะได้รับเรียบร้อยแล้ว
ใส่ท่อช่วยหายใจเมื่อเทียบกับผู้ป่วยที่มี ' ยากจน '
ใส่เงื่อนไข ในศาล อย่างไรก็ตาม บาง
ที่ผู้ป่วยมี ดี ถึง ดีมาก ใส่เงื่อนไข
น่าจะใส่ท่อช่วยหายใจโดยใช้วินาที
( 14 )ในการทดลองในอนาคตที่ทดสอบทางเลือก
ซัคซินีลโคลีนสำหรับ RSI ทั้งคะแนนและความสำเร็จที่เกิดขึ้นจริงใส่ท่อช่วยหายใจ
หรือความล้มเหลวควร
สรุปเป็นเอกสาร เมื่อ ปกติ rocuronium
( ใช้เฉพาะรุ่น RSI จริงระบุ
ความเหนือกว่าของ propofol กว่าไธโอเพนทาล induction .
กับการแก้ไข RSI รุ่น หมายเลข ผู้ป่วย
มี ดี ถึง ดีมาก ใส่เงื่อนไขด้วย
rocuronium เทียบกับซัคซินีลโคลีนจะคล้ายคลึงกับ propofol หรือเหนี่ยว
rocuronium ไธโอเพนทาลและอิสระจากกฎเกณฑ์ นักวิจัยที่
ทดสอบประโยชน์ทางคลินิกของทางเลือก
ซัคซินีลโคลีนสำหรับ RSI ควรใช้รูปแบบ RSI จริง
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- If you are using android.. i'd like to s
- เนื้อทรายชื่อสามัญ : Hog Deerชื่อวิทยาศา
- Methods of production are becomingmore i
- - “Cheat Motive Disable Motive Decay” wh
- มันทำให้คถุณเกิดการพัฒนาตนเอง
- กลิ่นอะไรในอากาศ
- ประเทศไทยจะเป็นยุคที่พัฒนา
- ภายหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 สิ้นสุดลง ฝ่า
- producing more rice with less water
- You open regulation
- เด็กผู้ชายหิว
- i know music thai
- Untersuchungen uber die Verwendung von M
- Don bakwaaas ok died your enemy not you
- การทดสอบ
- มรดกโลก
- เราชอบ
- Annoying
- currently
- Close like this would be awesome
- วันนี้มีการบ้านเรื่องไรบ้าง
- ป้องกันฟาร์มจากไฟไหม้
- มันทำให้คุณเกิดการพัฒนาตนเอง
- Fed up with
