even in non-nauseated patients, and

even in non-nauseated patients, and parenteral
administration is usually preferred. Use of
metoclopramide or domperidone 30 min before
analgesics improves oral absorption and combats the
nausea but there is no evidence that analgesic efficacy is
improved. The choice of drug, dose, and route depends
on the characteristics and frequency of the attacks and on
the preferences of and contraindications for the patient.
Not all attacks in a given patient are necessarily treated
with the same drug or dose. Mild attacks may be
managed with analgesics or NSAIDs while severe
disabling ones usually respond better to specific
antimigraine drugs. Previous experience with a drug is
important but the patient’s opinion may be biased
because of previous use of suboptimal doses or routes of
administration. Treatment should begin with the lowest
dose likely to be effective, the dose being increased or the
drug changed after treatment of two or three attacks if
necessary. The maximal tolerated and effective dose
should then be taken in one dose

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้แต่ในผู้ป่วยที่ไม่ใช่ nauseated และหลอดเลือดบริหารมักจะต้องได้ การใช้metoclopramide หรือ domperidone 30 นาทีก่อนยาแก้ปวดช่วยเพิ่มการดูดซึมทางปาก และต่อสู้คลื่นไส้แต่มีเป็นหลักฐานไม่มีประสิทธิภาพที่ยาแก้ปวดการปรับปรุง ขึ้นอยู่กับทางเลือกของยา ยา และเส้นทางลักษณะและความถี่ ของการโจมตี และการการกำหนดลักษณะของและข้อห้ามสำหรับผู้ป่วยไม่โจมตีในผู้ป่วยที่กำหนดจะถือว่าจำเป็นต้องกับยาเสพติดหรือยาเดียวกัน อาจจะโจมตีรุนแรงจัดการกับยาแก้ปวด NSAIDs ในขณะที่รุนแรงปิดมักจะตอบสนองดีขึ้นเฉพาะยาเสพติด antimigraine มีประสบการณ์กับยาเสพติดสำคัญแต่ความเห็นของผู้ป่วยอาจลำเอียงเนื่องจากก่อนหน้านี้ใช้ปริมาณสภาพหรือกระบวนการบริหาร การรักษาควรเริ่มต้นกับต่ำที่สุดน่าจะมีประสิทธิภาพ การเพิ่มปริมาณยาหรือยาเสพติดที่เปลี่ยนแปลงหลังการโจมตีสอง หรือสามจำเป็น สูงสุดยอมรับและยาที่มีประสิทธิภาพควรดำเนินการในปริมาณหนึ่งแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ในผู้ป่วยที่ไม่อืดผะอมและหลอดเลือด
บริหารมักจะแนะนำ ใช้
metoclopramide Domperidone หรือ 30 นาทีก่อนที่
ยาแก้ปวดช่วยเพิ่มการดูดซึมในช่องปากและต่อสู้
คลื่นไส้ แต่มีหลักฐานที่แสดงว่าการรับรู้ความสามารถระงับอาการปวดไม่
ดีขึ้น ทางเลือกของยาเสพติดยาและเส้นทางขึ้นอยู่
กับลักษณะและความถี่ของการโจมตีและ
การตั้งค่าของและข้อห้ามสำหรับผู้ป่วย.
ไม่โจมตีทั้งหมดในผู้ป่วยที่ได้รับได้รับการปฏิบัติจำเป็นต้อง
มียาเสพติดเดียวกันหรือปริมาณ การโจมตีที่ไม่รุนแรงอาจจะ
มีการจัดการกับยาแก้ปวดหรือยากลุ่ม NSAIDs ในขณะที่รุนแรง
คนที่ปิดการใช้งานมักจะตอบสนองดีกว่าที่จะเฉพาะ
ยาเสพติด antimigraine ประสบการณ์ที่ผ่านมากับยาเสพติดเป็น
สิ่งสำคัญ แต่ความคิดเห็นของผู้ป่วยอาจจะลำเอียง
เนื่องจากการใช้งานก่อนหน้าของปริมาณที่ก่อให้เกิดผลลัพธ์หรือเส้นทางของ
การบริหาร การรักษาควรเริ่มต้นด้วยการต่ำสุด
ปริมาณมีแนวโน้มที่จะมีประสิทธิภาพยาที่มีการเพิ่มขึ้นหรือ
ยาเสพติดมีการเปลี่ยนแปลงหลังจากการรักษาสองหรือสามโจมตีถ้า
จำเป็น สูงสุดทนและยาที่มีประสิทธิภาพ
นั้นควรจะได้รับในปริมาณหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ไม่คลื่นไส้ ผู้ป่วย และการรักษาผู้บริหารมักจะต้องการ ใช้ของเมโทโคลพราไมด์ หรือ ดอมเพอริโดน 30 นาทีก่อนยาแก้ปวดช่วยเพิ่มการดูดซึมและ combats ช่องปากคลื่นไส้ แต่ไม่มีหลักฐานว่ายาแก้ปวดประสิทธิภาพคือปรับปรุง ทางเลือกของยา ขนาดยา และเส้นทางขึ้นในลักษณะและความถี่ของการโจมตีและการตั้งค่าและข้อห้ามสำหรับผู้ป่วยไม่ใช่การโจมตีทั้งหมดที่ระบุในผู้ป่วยจะต้องปฏิบัติด้วยตัวยาเดียวกัน หรือยา การโจมตีไม่รุนแรงอาจจะจัดการด้วย analgesics NSAIDs ในขณะที่รุนแรงหรือปิดการใช้งานที่มักจะตอบสนองดีกว่าที่จะเฉพาะเจาะจงantimigraine ยา ประสบการณ์ก่อนหน้านี้กับยาเสพติดคือสำคัญ แต่ความเห็นของคนไข้อาจจะอคติเพราะก่อนใช้ยา suboptimal หรือเส้นทางการบริหาร การรักษาควรเริ่มต้น ด้วยสุดยาอาจจะมีประสิทธิภาพ , ปริมาณการเพิ่มขึ้นหรือการเปลี่ยนแปลงหลังการรักษาสองหรือสามโจมตีว่าที่จำเป็น การยอมรับและมีประสิทธิภาพสูงสุดขนาดแล้วควรถ่ายในหนึ่งปริมาณ