Types of wasteWaste and by-products

Types of waste

Waste and by-products cover a diverse range of materials, as the following list illustrates (percentages are approximate values):

infectious waste: waste contaminated with blood and its by-products, cultures and stocks of infectious agents, waste from patients in isolation wards, discarded diagnostic samples containing blood and body fluids, infected animals from laboratories, and contaminated materials (swabs, bandages) and equipment (such as disposable medical devices);
pathological waste: recognizable body parts and contaminated animal carcasses;
sharps: syringes, needles, disposable scalpels and blades, etc.;
chemicals: for example mercury, solvents and disinfectants;
pharmaceuticals: expired, unused, and contaminated drugs; vaccines and sera;
genotoxic waste: highly hazardous, mutagenic, teratogenic1 or carcinogenic, such as cytotoxic drugs used in cancer treatment and their metabolites;
radioactive waste: such as glassware contaminated with radioactive diagnostic material or radiotherapeutic materials;
heavy metals waste: such as broken mercury thermometers.
Infectious and anatomic wastes together represent the majority of the hazardous waste, up to 15% of the total waste from health-care activities. Sharps represent about 1% of the total waste but they are a major source of disease transmission if not properly managed. Chemicals and pharmaceuticals account for about 3% of waste from health-care activities while genotoxic waste, radioactive matter and heavy metal content account for around 1% of the total health-care waste.

The major sources of health-care waste are:

hospitals and other health-care establishments
laboratories and research centres
mortuary and autopsy centres
animal research and testing laboratories
blood banks and collection services
nursing homes for the elderly.
High-income countries generate on average up to 0.5 kg of hazardous waste per bed per day; while low-income countries generate on average 0.2 kg of hazardous waste per hospital bed per day. However, health-care waste is often not separated into hazardous or non-hazardous wastes in low-income countries making the real quantity of hazardous waste much higher.

Health impact

Health-care waste contains potentially harmful micro-organisms which can infect hospital patients, health-care workers and the general public. Other potential infectious risks may include the spread of drug-resistant micro-organisms from health-care establishments into the environment.

Waste and by-products can also cause injuries, for example:

radiation burns;
sharps-inflicted injuries;
poisoning and pollution through the release of pharmaceutical products, in particular, antibiotics and cytotoxic drugs;
poisoning and pollution through waste water; and
poisoning and pollution by toxic elements or compounds, such as mercury or dioxins that are released during incineration.
Sharps

Throughout the world an estimated 16 000 million injections are administered every year. Not all needles and syringes are properly disposed of, creating a risk of injury and infection and opportunities for re-use.

WHO estimates that, in 2000, injections with contaminated syringes caused 21 million hepatitis B virus (HBV) infections, two million hepatitis C virus infections and 260 000 HIV infections worldwide. Many of these infections were avoidable if the syringes had been disposed of safely. The re-use of disposable syringes and needles for injections is particularly common in certain African, Asian and Central and Eastern European countries.
In developing countries, additional hazards occur from scavenging at waste disposal sites and the manual sorting of hazardous waste from health-care establishments. These practices are common in many regions of the world. The waste handlers are at immediate risk of needle-stick injuries and exposure to toxic or infectious materials.
Vaccine waste

In June 2000 six children were diagnosed with a mild form of smallpox (vaccinia virus) after having played with glass ampoules containing expired smallpox vaccine at a garbage dump in Vladivostok (Russia). Although the infections were not life-threatening, the vaccine ampoules should have been treated before being discarded.

Radioactive waste

The use of radiation sources in medical and other applications is widespread throughout the world. Occasionally, the public is exposed to radioactive waste, which originates from radiotherapy treatment, that has not been disposed of properly. Serious accidents have been documented in Brazil in 1988 (where four people died and 28 had serious radiation burns), Mexico and Morocco in 1983, Algeria in 1978 and Mexico in 1962.

Risks associated with other types of health-care waste, in particular blood waste and chemicals, may be significant but have not been fully assessed. More work needs to be done. In the meantime, precautionary measures should be taken.

Risks associated with waste disposal

Although treatment and disposal of health-care waste reduces risks, indirect health risks may occur through the release of toxic pollutants into the environment through treatment or disposal.

Landfills can contaminate drinking-water if they not properly constructed. Occupational risks exist at disposal facilities that are not well designed, run, or maintained.
Incineration of waste has been widely practised but inadequate incineration or the incineration of unsuitable materials results in the release of pollutants into the air and of ash residue. Incinerated materials containing chlorine can generate dioxins and furans2, which are human carcinogens and have been associated with a range of adverse health effects. Incineration of heavy metals or materials with high metal content (in particular lead, mercury and cadmium) can lead to the spread of toxic metals in the environment. Dioxins, furans and metals are persistent and bio-accumulate in the environment. Materials containing chlorine or metal should therefore not be incinerated.
Only modern incinerators operating at 850-1100 °C and fitted with special gas-cleaning equipment are able to comply with the international emission standards for dioxins and furans.
Alternatives to incineration are now available, such as autoclaving, microwaving, steam treatment integrated with internal mixing, and chemical treatment.

Waste management: reasons for failure

Lack of awareness about the health hazards related to health-care waste, inadequate training in proper waste management, absence of waste management and disposal systems, insufficient financial and human resources and the low priority given to the topic are the most common problems connected with health-care waste. Many countries either do not have appropriate regulations, or do not enforce them.

An essential issue is the clear attribution of responsibility for the handling and disposal of waste. According to the 'polluter pays' principle, the responsibility lies with the waste producer, usually the health-care provider, or the establishment involved in related activities. To achieve the safe and sustainable management of health-care waste, financial analyses should include all the costs of disposal.

Steps towards improvement

Improvements in health-care waste management rely on the following key elements:

building a comprehensive system, addressing responsibilities, resource allocation, handling and disposal. This is a long-term process, sustained by gradual improvements;
raising awareness of the risks related to health-care waste, and of safe and sound practices;
selecting safe and environmentally-friendly management options, to protect people from hazards when collecting, handling, storing, transporting, treating or disposing of waste.
Government commitment and support is needed for universal, long-term improvement, although immediate action can be taken locally.

WHO's response

The first global and comprehensive guidance document, Safe management of wastes from health-care activities, originally released by WHO in 19993, addresses aspects such as regulatory framework, planning issues, waste minimization and recycling, handling, storage and transportation, treatment and disposal options, and training.

It is aimed at managers of hospitals and other health-care establishments, policy makers, public health professionals and managers involved in waste management. It is accompanied by a Teacher's guide, which contains material for a three-day workshop aimed at the same audience.

Additionally, WHO guidance documents on health-care waste are now available including:

a monitoring tool
a cost assessment tool
a rapid assessment tool
a policy paper
guidance to develop national plans
management of waste from injection activities
management of waste at primary health care centres
management of waste from mass immunization activities
management of waste in emergencies.
The full text of these publications is available on the WHO water, sanitation and health web site.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชนิดของขยะเสียและสินค้าพลอยได้ครอบคลุมหลากหลายของวัสดุ ตามรายชื่อต่อไปนี้แสดง (เปอร์เซ็นต์เป็นค่าโดยประมาณ):ติดเชื้อขยะ: ขยะปนเปื้อนเลือด และสินค้าพลอยได้ของ วัฒนธรรม และหุ้นของผู้ติดเชื้อ ขยะจากผู้ป่วยในเขตการปกครองแยก ละทิ้งวิเคราะห์ตัวอย่างเลือดและร่างกายของเหลว สัตว์ติดเชื้อจากห้อง ปฏิบัติการ และวัสดุปนเปื้อน (swabs ใช้ผ้าพันแผล) และอุปกรณ์ (เช่นผ้าอ้อมอุปกรณ์ทางการแพทย์);เสียทางพยาธิวิทยา: ร่างกายรู้จักชิ้นส่วน และปนเปื้อนซากสัตว์sharps: เข็มฉีดยา เข็ม ผ้าอ้อม และใบมีด ฯลฯ .,สารเคมี: เช่นปรอท หรือสารทำละลาย และ disinfectantsยา: ยาหมดอายุ ไม่ได้ใช้ และปนเปื้อน รู้และนโยบายgenotoxic เสีย: สูงอันตราย mutagenic, teratogenic1 หรือ carcinogenic เช่นยา cytotoxic ที่ใช้ในการรักษามะเร็งและ metabolites ของตนกัมมันตรังสี: เช่นเครื่องแก้วที่ปนเปื้อน ด้วยวัสดุกัมมันตรังสีวินิจฉัยหรือวัสดุ radiotherapeuticโลหะหนักเสีย: เช่น thermometers ปรอทแตกขยะติดเชื้อ และ anatomic แทนส่วนใหญ่ของเสียอันตราย กันถึง 15% ของขยะทั้งหมดจากกิจกรรมดูแลสุขภาพ Sharps แทนประมาณ 1% ของขยะทั้งหมด แต่ก็เป็นแหล่งสำคัญของการส่งผ่านโรคถ้า ไม่จัดการอย่างเหมาะสม สารเคมีและยาบัญชีประมาณ 3% ของเสียจากกิจกรรมดูแลสุขภาพขณะ genotoxic เสีย กัมมันตรังสีโลหะหนักและเรื่องบัญชีเนื้อหาประมาณ 1% ของเสียสุขภาพรวมแหล่งมาสำคัญของสุขภาพเสียมี:โรงพยาบาลและสถานประกอบการดูแลสุขภาพอื่น ๆห้องทดลองและศูนย์วิจัยmortuary และชันสูตรพลิกศพวิจัยสัตว์และห้องปฏิบัติการทดสอบบริการเรียกเก็บเงินและการธนาคารเลือดบ้านพยาบาลสำหรับผู้สูงอายุประเทศร่ำรวยสร้างโดยเฉลี่ยถึง 0.5 กิโลกรัมของเสียอันตรายต่อเตียงต่อวัน ในขณะที่ประเทศแนซ์สร้างโดยเฉลี่ย 0.2 kg ของเสียอันตรายต่อนอนที่โรงพยาบาลต่อวัน อย่างไรก็ตาม เสียสุขภาพมักจะไม่ได้แบ่งออกเป็นอันตราย หรือไม่เสียอันตรายในประเทศแนซ์ทำปริมาณจริงของอันตรายเสียสูงมากผลกระทบต่อสุขภาพดูแลสุขภาพเสียประกอบด้วยชีวิตไมโครซึ่งสามารถติดเชื้อผู้ป่วยโรงพยาบาล งานสุขภาพ และประชาชนทั่วไป อาจเป็นอันตราย อื่น ๆ เสี่ยงติดเชื้ออาจมีการแพร่กระจายของยาไมโครสิ่งมีชีวิตจากสถานประกอบการดูแลสุขภาพเป็นสิ่งแวดล้อมเสียและสินค้าพลอยได้ทำให้เกิดการบาดเจ็บ เช่น:รังสีไหม้sharps เกิดบาดเจ็บเป็นพิษและมลพิษผ่านการเปิดตัวของผลิตภัณฑ์เภสัชกรรม เฉพาะ ยาปฏิชีวนะ และ ยา cytotoxicเป็นพิษและมลภาวะทางน้ำเสีย และเป็นพิษและมลภาวะ โดยองค์ประกอบที่เป็นพิษหรือสาร เช่นปรอทหรือ dioxins ที่นำออกใช้ในระหว่างการเผาSharpsทั่วโลกมีประมาณ 16 000 ล้านฉีดได้รับการดูแลทุกปี เข็มและเข็มฉีดยาทั้งหมดไม่จะถูกตัดจำหน่าย สร้างความเสี่ยงของการบาดเจ็บ และติดเชื้อ และโอกาสในการใช้อีกผู้ประเมินได้ 2000 ฉีด ด้วยเข็มฉีดยาที่ปนเปื้อนที่เกิดจากการติดเชื้อไวรัส (ด้วยขั้น) โรค 21 ล้าน ติดเชื้อไวรัสตับอักเสบ C 2 ล้าน และเชื้อเอชไอวี 260 000 ทั่วโลก ติดเชื้อเหล่านี้มากมายถูก avoidable เข็มฉีดยาที่มีตัดแล้วอย่างปลอดภัย ในการใช้เข็มฉีดยาและเข็มสำหรับฉีดได้ทั่วไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบางประเทศในแอฟริกา เอเชีย และกลาง และ ยุโรปตะวันออกในประเทศกำลังพัฒนา อันตรายเพิ่มเติมเกิดขึ้นจาก scavenging ที่ไซต์กำจัดขยะและการเรียงลำดับด้วยตนเองของเสียอันตรายจากสถานประกอบการดูแลสุขภาพ แนวทางปฏิบัติเหล่านี้มีทั่วไปในหลายภูมิภาคของโลก จัดการเสียทันทีเสี่ยงบาดเจ็บติดเข็มและสัมผัสกับวัสดุที่เป็นพิษ หรือติดเชื้อได้วัคซีนเสียในเดือน 2000 มิถุนายน ลูกหกคนถูกวินิจฉัยกับแบบไม่รุนแรงของไข้ทรพิษ (ไวรัส vaccinia) หลังมีเล่นกับแก้ว ampoules ประกอบด้วยวัคซีนไข้ทรพิษหมดอายุในการถ่ายโอนข้อมูลขยะในวลา (รัสเซีย) แม้ว่าการติดเชื้อที่ไม่คุกคามชีวิต ampoules วัคซีนควรได้รับการรักษาก่อนที่จะถูกยกเลิกกากกัมมันตรังสีการใช้แหล่งรังสีในทางการแพทย์ และอื่น ๆ เป็นที่แพร่หลายทั่วโลก บางครั้ง ประชาชนสัมผัสกับกัมมันตรังสี ซึ่งเกิดจากการฉายแสงรักษา ที่มีไม่ตัดแล้วอย่างถูกต้อง อุบัติเหตุร้ายแรงได้จัดทำเอกสารในบราซิลในปี 1988 (ที่เสียชีวิตสี่คน และ 28 มีรังสีร้ายแรงไหม้), เม็กซิโก และในปี 1983 ที่ประเทศโมร็อกโก แอลจีเรียในปี 1978 และเม็กซิโกในปี 1962Risks associated with other types of health-care waste, in particular blood waste and chemicals, may be significant but have not been fully assessed. More work needs to be done. In the meantime, precautionary measures should be taken.Risks associated with waste disposalAlthough treatment and disposal of health-care waste reduces risks, indirect health risks may occur through the release of toxic pollutants into the environment through treatment or disposal.Landfills can contaminate drinking-water if they not properly constructed. Occupational risks exist at disposal facilities that are not well designed, run, or maintained.Incineration of waste has been widely practised but inadequate incineration or the incineration of unsuitable materials results in the release of pollutants into the air and of ash residue. Incinerated materials containing chlorine can generate dioxins and furans2, which are human carcinogens and have been associated with a range of adverse health effects. Incineration of heavy metals or materials with high metal content (in particular lead, mercury and cadmium) can lead to the spread of toxic metals in the environment. Dioxins, furans and metals are persistent and bio-accumulate in the environment. Materials containing chlorine or metal should therefore not be incinerated.Only modern incinerators operating at 850-1100 °C and fitted with special gas-cleaning equipment are able to comply with the international emission standards for dioxins and furans.Alternatives to incineration are now available, such as autoclaving, microwaving, steam treatment integrated with internal mixing, and chemical treatment.Waste management: reasons for failureLack of awareness about the health hazards related to health-care waste, inadequate training in proper waste management, absence of waste management and disposal systems, insufficient financial and human resources and the low priority given to the topic are the most common problems connected with health-care waste. Many countries either do not have appropriate regulations, or do not enforce them.An essential issue is the clear attribution of responsibility for the handling and disposal of waste. According to the 'polluter pays' principle, the responsibility lies with the waste producer, usually the health-care provider, or the establishment involved in related activities. To achieve the safe and sustainable management of health-care waste, financial analyses should include all the costs of disposal.Steps towards improvementImprovements in health-care waste management rely on the following key elements:building a comprehensive system, addressing responsibilities, resource allocation, handling and disposal. This is a long-term process, sustained by gradual improvements;raising awareness of the risks related to health-care waste, and of safe and sound practices;selecting safe and environmentally-friendly management options, to protect people from hazards when collecting, handling, storing, transporting, treating or disposing of waste.Government commitment and support is needed for universal, long-term improvement, although immediate action can be taken locally.

WHO's response

The first global and comprehensive guidance document, Safe management of wastes from health-care activities, originally released by WHO in 19993, addresses aspects such as regulatory framework, planning issues, waste minimization and recycling, handling, storage and transportation, treatment and disposal options, and training.

It is aimed at managers of hospitals and other health-care establishments, policy makers, public health professionals and managers involved in waste management. It is accompanied by a Teacher's guide, which contains material for a three-day workshop aimed at the same audience.

Additionally, WHO guidance documents on health-care waste are now available including:

a monitoring tool
a cost assessment tool
a rapid assessment tool
a policy paper
guidance to develop national plans
management of waste from injection activities
management of waste at primary health care centres
management of waste from mass immunization activities
management of waste in emergencies.
The full text of these publications is available on the WHO water, sanitation and health web site.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเภทของเสียของเสียและผลิตภัณฑ์ครอบคลุมความหลากหลายของวัสดุที่เป็นรายการต่อไปนี้แสดงให้เห็นถึง (เปอร์เซ็นต์เป็นค่าโดยประมาณ): ขยะติดเชื้อ: ของเสียปนเปื้อนด้วยเลือดและมันโดยผลิตภัณฑ์วัฒนธรรมและหุ้นของตัวแทนที่ติดเชื้อจากผู้ป่วยเสีย หอผู้ป่วยในการแยกทิ้งตัวอย่างการวินิจฉัยที่มีเลือดและของเหลวในร่างกายสัตว์ที่ติดเชื้อจากห้องปฏิบัติการและวัสดุที่ปนเปื้อน (swabs ผ้าพันแผล) และอุปกรณ์ (เช่นอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่ใช้แล้วทิ้ง); เสียทางพยาธิวิทยา: ส่วนของร่างกายที่เป็นที่รู้จักและซากสัตว์ที่ปนเปื้อน; เซียน: เข็มฉีดยา เข็มผ่าตัดทิ้งและใบมีด ฯลฯ .; สารเคมี: ยกตัวอย่างเช่นปรอทตัวทำละลายและสารฆ่าเชื้อ; ยา: หมดอายุแล้วไม่ได้ใช้และยาเสพติดปนเปื้อน; วัคซีนและซีรั่ม; เสีย genotoxic: อันตรายอย่างมากต่อการกลายพันธุ์, teratogenic1 หรือสารก่อมะเร็งเช่นยาพิษที่ใช้ในการรักษาโรคมะเร็งและสารของพวกเขากากกัมมันตรังสี: เช่นเครื่องแก้วปนเปื้อนด้วยสารกัมมันตรังสีวัสดุวินิจฉัยหรือวัสดุ radiotherapeutic; โลหะหนักเสียเช่นหัก เครื่องวัดอุณหภูมิปรอท. ติดเชื้อและเสียกายวิภาคร่วมกันเป็นตัวแทนของคนส่วนใหญ่ของเสียอันตรายได้ถึง 15% ของเสียรวมจากกิจกรรมด้านการดูแลสุขภาพ Sharps ตัวแทนประมาณ 1% ของเสียรวม แต่พวกเขาจะเป็นแหล่งสำคัญของการส่งผ่านโรคหากไม่จัดการอย่างถูกต้อง สารเคมีและยาบัญชีประมาณ 3% ของเสียจากกิจกรรมด้านการดูแลสุขภาพในขณะที่เสีย genotoxic เรื่องกัมมันตภาพรังสีและบัญชีปริมาณโลหะหนักประมาณ 1% ของทั้งหมดเสียการดูแลสุขภาพ. แหล่งที่มาที่สำคัญของการเสียการดูแลสุขภาพ: โรงพยาบาลและ สถานประกอบการอื่น ๆ การดูแลสุขภาพห้องปฏิบัติการและศูนย์การวิจัยศพชันสูตรศพและศูนย์การวิจัยสัตว์และห้องปฏิบัติการทดสอบธนาคารเลือดและบริการคอลเลกชัน. พยาบาลที่อยู่อาศัยสำหรับผู้สูงอายุประเทศที่มีรายได้สูงสร้างโดยเฉลี่ยถึง 0.5 กิโลกรัมของเสียอันตรายต่อเตียงต่อวัน ในขณะที่ประเทศที่มีรายได้ต่ำสร้างโดยเฉลี่ย 0.2 กิโลกรัมของเสียอันตรายต่อเตียงในโรงพยาบาลต่อวัน แต่เสียการดูแลสุขภาพมักจะไม่แยกออกเป็นของเสียอันตรายหรือไม่อันตรายในประเทศที่มีรายได้ต่ำทำให้ปริมาณที่แท้จริงของเสียอันตรายมากขึ้น. สุขภาพผลกระทบของเสียด้านการดูแลสุขภาพที่อาจเป็นอันตรายประกอบด้วยจุลินทรีย์ที่สามารถติดเชื้อผู้ป่วยที่โรงพยาบาล เจ้าหน้าที่สาธารณสุขและประชาชนทั่วไป ความเสี่ยงที่อาจเกิดการติดเชื้ออื่น ๆ อาจรวมถึงการแพร่ระบาดของยาเสพติดทนจุลินทรีย์จากสถานประกอบการด้านการดูแลสุขภาพในสภาพแวดล้อม. เสียและผลิตภัณฑ์ยังสามารถทำให้เกิดการบาดเจ็บเช่นการเผาไหม้รังสีบาดเจ็บเซียนบาดแผล; พิษและมลพิษทางผ่าน การเปิดตัวของผลิตภัณฑ์ยาโดยเฉพาะยาปฏิชีวนะและยาเสพติดพิษ; พิษและมลพิษทางผ่านน้ำเสีย และเป็นพิษและมลพิษจากองค์ประกอบที่เป็นพิษหรือสารเช่นปรอทหรือไดออกซินที่ได้รับการปล่อยตัวในช่วงการเผา. Sharps ทั่วโลกประมาณ 16 000000000 ฉีดมีการบริหารงานทุกปี ไม่เข็มและเข็มฉีดยาทั้งหมดจะถูกกำจัดอย่างถูกต้องของการสร้างความเสี่ยงของการบาดเจ็บและการติดเชื้อและโอกาสในการกลับมาใช้. WHO คาดการณ์ว่าในปี 2000 การฉีดด้วยเข็มฉีดยาที่ปนเปื้อนที่เกิดจาก 21 ล้านไวรัสตับอักเสบบี (HBV) การติดเชื้อสองล้านไวรัสตับอักเสบซี การติดเชื้อไวรัสและ 260 000 การติดเชื้อเอชไอวีทั่วโลก หลายของการติดเชื้อเหล่านี้สามารถหลีกเลี่ยงได้ถ้าเข็มฉีดยาที่ได้รับการกำจัดอย่างปลอดภัย กลับมาใช้เข็มฉีดยาที่ใช้แล้วทิ้งและเข็มสำหรับฉีดเป็นเรื่องธรรมดาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบางแอฟริกัน, เอเชียและยุโรปกลางและตะวันออกประเทศ. ในประเทศกำลังพัฒนาอันตรายเกิดจากการขับที่เว็บไซต์การกำจัดของเสียและการเรียงลำดับคู่มือของเสียอันตรายจากการดูแลสุขภาพ สถานประกอบการ วิธีการเหล่านี้เป็นเรื่องธรรมดาในหลายภูมิภาคของโลก รถขนขยะที่มีความเสี่ยงของการบาดเจ็บทันทีเข็มติดและการสัมผัสกับวัสดุที่เป็นพิษหรือการติดเชื้อ. เสียวัคซีนในมิถุนายน 2000 ลูกหกคนได้รับการวินิจฉัยที่มีรูปแบบอ่อนของไข้ทรพิษ (ไวรัสวัคซีน) หลังจากที่มีการเล่นกับหลอดแก้วที่มีการฉีดวัคซีนป้องกันโรคฝีดาษที่หมดอายุ กองขยะในวลา (รัสเซีย) แม้ว่าการติดเชื้อที่ไม่เป็นอันตรายต่อชีวิต, หลอดวัคซีนควรได้รับการรักษาก่อนที่จะถูกทิ้ง. กัมมันตรังสีเสียการใช้แหล่งรังสีในการใช้งานทางการแพทย์และอื่น ๆ ที่เป็นที่แพร่หลายไปทั่วโลก บางครั้งประชาชนได้สัมผัสกับกากกัมมันตรังสีซึ่งมีต้นกำเนิดมาจากการรักษาด้วยรังสีที่ไม่ได้รับการกำจัดอย่างถูกต้อง อุบัติเหตุร้ายแรงได้รับการรับรองในประเทศบราซิลในปี 1988 (ที่สี่คนเสียชีวิตและ 28 มีการเผาไหม้อย่างรุนแรงรังสี), เม็กซิโกและโมร็อกโกในปี 1983 สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนแอลจีเรียในปี 1978 และเม็กซิโกในปี 1962 ความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับประเภทอื่น ๆ ของเสียการดูแลสุขภาพในเลือดโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ของเสียและสารเคมีที่อาจจะมีนัยสำคัญ แต่ยังไม่ได้รับการประเมินอย่างเต็มที่ การทำงานมากขึ้นที่ต้องทำ ในขณะที่มาตรการจะต้องดำเนินการ. ความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการกำจัดของเสียแม้ว่าการรักษาและการกำจัดของเสียการดูแลสุขภาพจะช่วยลดความเสี่ยงความเสี่ยงต่อสุขภาพที่อาจเกิดขึ้นโดยทางอ้อมผ่านการเปิดตัวของสารมลพิษในสภาพแวดล้อมที่เป็นพิษผ่านการรักษาหรือกำจัด. หลุมฝังกลบสามารถปนเปื้อนดื่ม -water ถ้าพวกเขาไม่ได้สร้างอย่างถูกต้อง ความเสี่ยงในการประกอบอาชีพอยู่ในการกำจัดสิ่งอำนวยความสะดวกที่ไม่ได้ออกแบบมาอย่างดีเรียกใช้หรือเก็บรักษาไว้. เผาของเสียที่ได้รับการเผาปฏิบัติกันอย่างกว้างขวาง แต่ไม่เพียงพอหรือการเผาผลวัสดุที่ไม่เหมาะสมในการปล่อยมลพิษในอากาศและสารตกค้างเถ้า วัสดุที่เผาที่มีคลอรีนสามารถสร้างไดออกซินและ furans2 ซึ่งเป็นสารก่อมะเร็งของมนุษย์และได้รับการที่เกี่ยวข้องกับช่วงของผลกระทบต่อสุขภาพที่ไม่พึงประสงค์ เผาของโลหะหนักหรือวัสดุที่มีปริมาณโลหะสูง (โดยเฉพาะอย่างยิ่งในนำปรอทและแคดเมียม) สามารถนำไปสู่การแพร่กระจายของโลหะที่เป็นพิษในสภาพแวดล้อม ไดออกซิน, ฟิวแรนและโลหะมีถาวรและชีวภาพสะสมในสิ่งแวดล้อม วัสดุที่มีคลอรีนหรือโลหะจึงไม่ควรเผา. เตาเผาขยะที่ทันสมัยเพียงการปฏิบัติงานที่ 850-1100 องศาเซลเซียสและติดตั้งอุปกรณ์ก๊าซทำความสะอาดที่มีความสามารถเพื่อให้สอดคล้องกับมาตรฐานการปล่อยระหว่างประเทศเพื่อการไดออกซินและฟิวแรน. ทางเลือกในการเผาที่มีตอนนี้, . เช่นนึ่ง, microwaving รักษาอบไอน้ำแบบบูรณาการที่มีการผสมภายในและการรักษาทางเคมีของเสียการจัดการ: เหตุผลสำหรับความล้มเหลวของการขาดความตระหนักเกี่ยวกับอันตรายต่อสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับการเสียการดูแลสุขภาพ, การฝึกอบรมไม่เพียงพอในการจัดการขยะที่เหมาะสมกรณีที่ไม่มีการจัดการของเสียและการกำจัด ระบบทรัพยากรทางการเงินและมนุษย์ไม่เพียงพอและลำดับความสำคัญต่ำให้กับหัวข้อที่เป็นปัญหาที่พบมากที่สุดที่เกี่ยวข้องกับการเสียการดูแลสุขภาพ หลายประเทศทั้งสองไม่ได้มีกฎระเบียบที่เหมาะสมหรือไม่ได้บังคับให้พวกเขา. ปัญหาที่สำคัญคือลักษณะที่ชัดเจนของความรับผิดชอบในการจัดการและการกำจัดของเสีย ตามหลักการ 'ก่อมลพิษจ่าย' ความรับผิดชอบอยู่กับผู้ผลิตของเสียที่มักจะให้บริการดูแลสุขภาพหรือสถานประกอบการมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้บรรลุการจัดการความปลอดภัยและยั่งยืนของเสียการดูแลสุขภาพ, การวิเคราะห์ทางการเงินควรจะรวมถึงค่าใช้จ่ายทั้งหมดในการกำจัด. ขั้นตอนต่อการปรับปรุงการปรับปรุงในการจัดการขยะการดูแลสุขภาพขึ้นอยู่กับองค์ประกอบที่สำคัญดังต่อไปนี้: การสร้างระบบที่ครอบคลุม, ที่อยู่ความรับผิดชอบของการจัดสรรทรัพยากร การจัดการและการกำจัด นี้เป็นกระบวนการระยะยาวอย่างยั่งยืนโดยการปรับปรุงทีละน้อย; การสร้างความตระหนักถึงความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการเสียการดูแลสุขภาพและการปฏิบัติที่ปลอดภัยและเสียงการเลือกที่ปลอดภัยและตัวเลือกการจัดการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมเพื่อปกป้องผู้คนจากอันตรายเมื่อการจัดเก็บภาษี, การจัดการ การจัดเก็บการขนส่งการรักษาหรือการกำจัดของเสีย. ความมุ่งมั่นของรัฐบาลและการสนับสนุนที่จำเป็นสำหรับสากลการปรับปรุงในระยะยาวแม้ว่าจะดำเนินการในทันทีที่สามารถนำมาในประเทศ. การตอบสนองของ WHO เอกสารคำแนะนำที่ครอบคลุมทั่วโลกและครั้งแรกของการจัดการความปลอดภัยของของเสียจากสุขภาพ กิจกรรมการดูแลปล่อยออกมาโดย WHO ใน 19,993 ที่อยู่ด้านเช่นกรอบการกำกับดูแลปัญหาการวางแผนการลดปริมาณของเสียและการรีไซเคิล, การจัดการการจัดเก็บรักษาและการขนส่งและตัวเลือกการกำจัดและการฝึกอบรม. มันมีวัตถุประสงค์ที่ผู้บริหารของโรงพยาบาลและสุขภาพอื่น ๆ สถานประกอบการดูแลผู้กำหนดนโยบายผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพของประชาชนและผู้บริหารที่เกี่ยวข้องในการจัดการของเสีย มันจะมาพร้อมกับคำแนะนำของครูซึ่งมีเนื้อหาสำหรับการประชุมเชิงปฏิบัติการสามวันมุ่งเป้าไปที่ผู้ชมกลุ่มเดียวกัน. นอกจากนี้องค์การอนามัยเอกสารคำแนะนำเกี่ยวกับของเสียด้านการดูแลสุขภาพที่มีตอนนี้รวมถึงเครื่องมือการตรวจสอบเครื่องมือการประเมินค่าใช้จ่ายเครื่องมือการประเมินอย่างรวดเร็วกระดาษนโยบายแนวทางในการพัฒนาแผนระดับชาติการจัดการของเสียจากกิจกรรมการฉีดการจัดการของเสียที่ศูนย์ดูแลสุขภาพระดับปฐมภูมิการจัดการของเสียจากกิจกรรมสร้างเสริมภูมิคุ้มกันโรคมวลการจัดการของเสียในกรณีฉุกเฉิน. ข้อความเต็มของสิ่งพิมพ์เหล่านี้มีอยู่ในน้ำ WHO สุขอนามัยและสุขภาพ เว็บไซต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของเสียประเภท

ของเสียและผลพลอยได้ครอบคลุมหลากหลายของวัสดุ เช่น รายการต่อไปนี้แสดงให้เห็น ( เปอร์เซ็นต์เป็นค่าโดยประมาณ ) :

มูลฝอย : ของเสียที่ปนเปื้อนด้วยเลือดและผลพลอยได้ วัฒนธรรม และหุ้นของการติดเชื้อจากผู้ป่วยในหอผู้ป่วยแยกขยะ ทิ้งคนวินิจฉัยที่มีเลือดและของเหลวในร่างกาย สัตว์ที่ติดเชื้อจากห้องปฏิบัติการและวัสดุที่ปนเปื้อน ( swabs ผ้าพันแผล ) และอุปกรณ์ ( เช่น อุปกรณ์ทางการแพทย์ที่ใช้แล้วทิ้ง ) ;
ของเสียพยาธิ : ชิ้นส่วนของร่างกายเป็นที่รู้จักและซากสัตว์ที่ปนเปื้อน ;
ชาร์ป : เข็มฉีดยา , เข็มที่ใช้แล้วทิ้ง , scalpels และใบมีด , ฯลฯ ;
: ตัวอย่างเช่นสารเคมี ปรอท สารละลายฆ่าเชื้อ ;
) : หมดอายุ ไม่ใช้ ยา ปนเปื้อน ; วัคซีนและซีรั่ม ;
ของเสียต่อย :อาหารอันตราย , สูง , teratogenic1 หรือสารก่อมะเร็ง เช่น ฤทธิ์ยาที่ใช้ในการรักษาโรคมะเร็งและสารของพวกเขา ;
กากกัมมันตรังสี : เช่นเครื่องแก้วที่ปนเปื้อนด้วยสารกัมมันตรังสีวินิจฉัยวัสดุหรือวัสดุโลหะหนักเสีย radiotherapeutic ;
: เช่นเทอร์โมมิเตอร์ปรอทแตก .
ติดเชื้อและกายวิภาคของเสียด้วยกันแสดงส่วนใหญ่ของขยะอันตรายถึง 15 % ของขยะทั้งหมดจากกิจกรรมการดูแลสุขภาพ . ชาร์ปเป็นตัวแทนประมาณ 1 % ของขยะทั้งหมด แต่พวกเขาเป็นแหล่งที่มาของการเกิดโรค หากไม่จัดการอย่างถูกต้อง เคมีภัณฑ์และ pharmaceuticals บัญชีประมาณ 3 % ของขยะจากกิจกรรมการดูแลสุขภาพ ในขณะที่ขยะต่อย , เรื่องกัมมันตรังสีและปริมาณโลหะหนักที่บัญชีสำหรับประมาณ 1 % ของขยะ

สุขภาพทั้งหมดแหล่งที่มาหลักของขยะ การดูแลสุขภาพ :


ดูแลสุขภาพในโรงพยาบาลและห้องปฏิบัติการศูนย์วิจัยและชันสูตรสัตว์และศูนย์

เคยทำงานวิจัยและทดสอบห้องปฏิบัติการธนาคารเลือดและคอลเลกชันบริการ

สถานพยาบาลสำหรับผู้สูงอายุ
ประเทศรายได้สูงสร้างโดยเฉลี่ยถึง 0.5 กิโลกรัม ขยะอันตราย ต่อเตียงต่อวันในขณะที่ประเทศที่มีรายได้ต่ำ สร้างโดยเฉลี่ย 0.2 กิโลกรัมขยะอันตราย ต่อเตียงต่อวัน อย่างไรก็ตาม เสียสุขภาพมักไม่แยกของเสียอันตรายอันตรายหรือไม่ในรายได้ต่ำทำให้ปริมาณของเสียอันตรายที่แท้จริงต่อสุขภาพสูงมาก



ดูแลสุขภาพของเสียที่มีอันตรายจุลินทรีย์ที่สามารถติดในโรงพยาบาลผู้ป่วยคนงานด้านการดูแลสุขภาพและประชาชนทั่วไป ความเสี่ยงติดเชื้ออื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นอาจรวมถึงการแพร่กระจายของเชื้อจุลินทรีย์จากสถานประกอบการ การดื้อยาในสิ่งแวดล้อม ของเสียและผลพลอยได้

สามารถทำให้เกิดการบาดเจ็บ ตัวอย่างเช่น :

รังสีเผาไหม้ ;
ชาร์ปสร้างการบาดเจ็บ ;
สารพิษและมลพิษผ่านรุ่นของผลิตภัณฑ์เภสัชกรรมเฉพาะยาปฏิชีวนะและฤทธิ์ยา สารพิษ และมลพิษจากน้ำเสีย
;
พิษและมลพิษ โดยองค์ประกอบที่เป็นพิษหรือสาร เช่น ปรอท หรือ ได ซินที่ถูกปล่อยออกมาในระหว่างการเผา เซียน


ทั่วโลกประมาณ 16 , 000 ล้านฉีดเป็นผู้ทุกปี ไม่ทุกเข็มและเข็มฉีดยาจะถูกกำจัดไปแล้วการสร้างโอกาสและความเสี่ยงของการติดเชื้อและการบาดเจ็บที่ใช้ต่อ

ใครประมาณการว่าในปี 2000 ฉีดด้วยเข็มฉีดยาปนเปื้อนจาก 21 ล้านไวรัสตับอักเสบบี ( HBV ) เชื้อ สองล้าน ไวรัสตับอักเสบซี การติดเชื้อและ 260 000 การติดเชื้อเอชไอวีทั่วโลก หลายของเชื้อเหล่านี้หลีกเลี่ยงถ้าเข็มถูกกำจัดทิ้งได้อย่างปลอดภัยการใช้เข็มฉีดยาที่ใช้แล้วทิ้งและเข็มสำหรับฉีดอยู่ทั่วไปโดยเฉพาะในบางประเทศในเอเชีย และ แอฟริกา กลางและยุโรปตะวันออก .
ในประเทศกำลังพัฒนา , อันตรายเพิ่มเติมเกิดขึ้นจากการที่เว็บไซต์ของเสียและคู่มือการคัดแยกของเสียอันตรายจากสถานประกอบการด้านการดูแลสุขภาพ . การปฏิบัติเหล่านี้จะพบในหลายภูมิภาคของโลกเปล่าสัมผัสมีความเสี่ยงของการบาดเจ็บและการเปิดรับแสงทันที ติดเข็มพิษ หรือของเสียที่ติดเชื้อ วัสดุ


ในเดือนมิถุนายน 2000 วัคซีนเด็กหกขวบถูกวินิจฉัยว่าเป็นรูปแบบอ่อนของไข้ทรพิษ ( vaccinia ไวรัส ) หลังจากที่มีการเล่นกับกระจกหลอดที่มีหมดอายุวัคซีนฝีดาษที่ทิ้งขยะในวลา ( รัสเซีย ) แม้ว่าการติดเชื้อไม่ได้คุกคามชีวิต