We investigated the effect of chewi

We investigated the effect of chewing on maintaining memory acquisition during working
memory (WM) task using Magnetoencephalography. Eleven young-adult subjects performed
continuous two sessions of visual Sternburg tasks, each of which contains sixty trials of WM task.
Several studies have suggested that short-term memory is generally improved by chewing gum.
However, we report the first studies to show that chewing gum impairs short-term memory for both
item order and item identity. Experiment 1 showed that chewing gum reduces serial recall of letter
lists. Experiment 2 indicated that chewing does not simply disrupt vocal–articulatory planning required
for order retention: Chewing equally impairs a matched task that required retention of list item identity.
Experiment 3 demonstrated that manual tapping produces a similar pattern of impairment to that of
chewing gum. These results clearly qualify the assertion that chewing gum improves short-term
memory. They also pose a problem for short-term memory theories asserting that forgetting is based
on domain-specific interference given that chewing does not interfere with verbal memory any more
than tapping. It is suggested that tapping and chewing reduce the general capacity to process sequences

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราตรวจสอบผลของการเคี้ยวการรักษาการเข้าซื้อกิจการในช่วงการทำงานของหน่วยความจำหน่วยความจำ (WM) ใช้งาน magnetoencephalography
อีเลฟเว่อาสาสมัครหนุ่มสาวผู้ใหญ่ดำเนินการอย่างต่อเนื่องสองช่วงของงาน Sternburg ภาพแต่ละที่มีการทดลองหกสิบของงาน WM. การศึกษาหลายคนบอกว่าความจำระยะสั้นจะดีขึ้นโดยทั่วไปการเคี้ยวหมากฝรั่ง. อย่างไรก็ตามเรารายงานการศึกษาแรกที่แสดงให้เห็นว่า เคี้ยวหมากฝรั่งบั่นทอนความจำระยะสั้นสำหรับทั้งการสั่งซื้อรายการและเอกลักษณ์ของรายการ การทดลองที่ 1 แสดงให้เห็นว่าการเคี้ยวหมากฝรั่งช่วยลดการเรียกคืนอนุกรมของตัวอักษรรายชื่อ การทดลองที่ 2 แสดงให้เห็นว่าการเคี้ยวไม่เพียงส่งผลกระทบต่อการวางแผนการแกนนำ-รณที่จำเป็นสำหรับการเก็บรักษาการสั่งซื้อ: เคี้ยวอย่างเท่าเทียมกันบั่นทอนงานที่ตรงกับที่จำเป็นต้องใช้การเก็บรักษาของตัวตนของรายการ. การทดลองที่ 3 แสดงให้เห็นว่าคู่มือการกรีดผลิตรูปแบบคล้ายการด้อยค่ากับที่ของการเคี้ยวหมากฝรั่ง ผลลัพธ์เหล่านี้มีคุณสมบัติในการยืนยันอย่างชัดเจนว่าการเคี้ยวหมากฝรั่งช่วยเพิ่มระยะสั้นหน่วยความจำ นอกจากนี้ยังก่อให้เกิดปัญหาสำหรับทฤษฎีความจำระยะสั้นอ้างลืมที่ตามในการแทรกแซงโดเมนเฉพาะที่กำหนดว่าการเคี้ยวไม่ยุ่งเกี่ยวกับหน่วยความจำคำพูดใด ๆ เพิ่มเติมกว่าแตะ มันบอกว่าแตะและเคี้ยวลดกำลังการผลิตในการประมวลผลทั่วไปลำดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราได้ตรวจสอบผลของการเคี้ยวในการรักษาหน่วยความจำในหน่วยความจำการทำงาน
( WM ) งานการใช้ magnetoencephalography . 11 หนุ่มกลุ่มผู้ใหญ่ปฏิบัติ
ต่อเนื่องสองช่วงของงาน sternburg ภาพซึ่งแต่ละประกอบด้วยหกสิบการทดลองของ WM งาน .
หลายการศึกษา พบว่า มีความจำระยะสั้นโดยทั่วไปการปรับปรุงโดยการเคี้ยวหมากฝรั่ง
อย่างไรก็ตามเรารายงานการศึกษาแรกเพื่อแสดงให้เห็นว่าตังเมทำลายความจำระยะสั้นทั้งรายการสั่งซื้อสินค้า
และตัวตน การทดลองที่ 1 พบว่า หมากฝรั่งลดต่อเนื่อง การเรียกคืนรายการหนังสือ

การทดลองที่ 2 พบว่า การเคี้ยว ไม่ใช่เพียงพูดไม่ชัดเสียงรบกวนและต้องวางแผนเพื่อการเคี้ยวอย่างเท่าเทียมกัน
: impairs คู่งานที่ต้องการความคงทนของรายการเอกลักษณ์องค์กรการทดลองที่ 3 พบว่า การใช้เคาะ
ผลิตรูปแบบที่คล้ายกันของความที่
ตังเม ผลลัพธ์เหล่านี้อย่างชัดเจน จึงยืนยันว่าการเคี้ยวหมากฝรั่งช่วยเพิ่มความจำระยะสั้น

พวกเขายังก่อให้เกิดปัญหาสำหรับทฤษฎีความจำระยะสั้นยืนยันว่าลืมอยู่
บนโดเมนเฉพาะการรบกวนให้เคี้ยว ไม่ยุ่งกับความทรงจำอีก
วาจากว่าแตะที่ . มันชี้ให้เห็นว่า เคาะ และเคี้ยวลดความจุลำดับกระบวนการทั่วไป